Tanuki-Anime

Fabuła W~Wish obraca się wokół Junny i jego młodszej siostry, Senny. Są kochającym się rodzeństwem i starają się wieść normalne i spokojne życie nawet po tragicznym wypadku, w którym stracili rodziców. W spadku po nich otrzymali wielki dom, w którym mieszkają i którym się opiekują. Dla Junny, który w wypadku stracił pamięć, Senna jest prawie jak matka – wspiera go zarówno w domu, jak i w szkole, niemal nie odstępuje go na krok, tak jakby bała się, że ktoś jej go odbierze.

Główny – i praktycznie jedyny – wątek nie tylko prezentuje się nieciekawie, ale i w rzeczywistości taki jest. Przez kilka pierwszych odcinków oglądamy, jak bohaterowie pomagają w przygotowaniach do święta Oukasai, a Junna co jakiś czas przypomina sobie fragmenty wydarzeń, które miały miejsce tuż przed wypadkiem. Sytuacja nieco się zmienia wraz z pojawieniem się Haruhi Inohara. Junna rozpoznaje w niej przyjaciółkę z dzieciństwa, ona jednak zwraca do niego onii­‑chan (starszy brat) i najwyraźniej bardzo się nie lubi z Senną. Przyjazd Haruhi nieco odmienia Junnę, chłopak zaczyna zadawać pytania, których tak bardzo bała się Senna – o rodziców, o przeszłość. Pchnięty do poszukiwań na własną rękę odnajduje album rodzinny, którego zawartość okaże się dla widza sporym zaskoczeniem… Akcja nieco przyśpiesza, ale i tak praktycznie nic ciekawego się nie dzieje i tak już pozostaje do samego końca.

Słów kilka o postaciach można by napisać, ale i tak wszystko sprowadza się to do tego, że są kompletnie bezbarwne.. Pozbawione duszy! Przez ekran przewija się horda kobiet, dziewczyn, dziewczynek i raz na jakiś czas Junna lub jakiś inny przedstawiciel płci męskiej. Choć bohaterowie mają przyjaciół, którzy w jakiejś chwili odgrywają większą rolę, to i tak po kilku minutach widz o nich zapomina. Ostatecznie dochodzimy do wniosku, że prócz Junny, Senny i Haruhi są tylko przypadkowi przechodnie, którzy tylko czasem podają swoje imię dla kilku sekund sławy na ekranie.

Pod względem grafiki i dźwięku seria nie prezentuje się wiele lepiej. Statyczne tła, postacie pozbawione jakiegokolwiek wyrazu, a całość tak ze sobą kontrastuje, że czasem się zastanawiamy, czy aby na pewno to tło było robione do tego anime. To, co leci z głośnika, jest kolejnym gwoździem do trumny W~Wish. Muzyka jest słaba, chociaż nie tragiczna, tragiczny za to jest dobór seiyuu, którzy kompletnie nie pasują do odgrywanych postaci.

Sumując nieliczne „za” i przeważające „przeciw” mogę jedynie ostrzec widza przed rozczarowaniem, jakie go czeka, jeśli sięgnie po to anime. Choć fabuła ma pewien potencjał, jej sens kompletnie zatraca się w kolejnych nudnych scenkach. Pisałem wcześniej, że przez ekran przewija się ogromna ilość kobiet – nie jest to jednak haremówka, ba! To nawet nie ecchi! Końcówka, która w pewnym momencie mnie wciągnęła i zmusiła do zadania pytania: „Kurczę, ciekawe, co będzie dalej” pokazała mi jedynie, że dalej są tylko napisy… Dlatego przy podsumowaniu nie mogę powiedzieć o tej produkcji nic dobrego poza tym, że szybko się kończy – tak, to chyba najlepsza rzecz, jaka nas spotyka podczas oglądania W~Wish.