Tanuki-Anime

Jest lepiej :) Początkowe odcinki miały na celu wprowadzenie widza do niestety niespójnego świata, z którego każdego kąta wyzierało lenistwo jego twórców – dalej serial zmienia się w typowe okruchy, praktycznie iyashikei. Dalej będę oglądał, chociaż wolałbym bohaterkę bardziej zbliżoną do jej wersji z pierwszego życia, jak w Tearmoon Teikoku Monogatari, gdzie to widmo śmierci na gilotynie zmusza bohaterkę do stopniowej zmiany charakteru :)

Wiele razy na to narzekałem, ale ta seria to jest już światotwórcze apogeum lenistwa twórców, bo o brak wyobraźni nie posądzam ludzi pracujących w takim medium. Niestety, dotyczy to też manhwy (webtoon), gdzie może stroje są bardziej fantazyjne, ale architektura już prawie współczesna. I w anime i manhwie różne przedmioty przerysowano po prostu z katalogu dla szpitali, albo z Internetu :) I absurd goni absurd, jak z tym współczesnym rewolwerem na naboje, gdzie w manhwie ciało przebija cały nabój razem z łuską. W anime przynajmniej narysowali czarnoprochowy, za to bez kurka :) Dlaczego lump miał tak wypasioną broń, a książe koronny i jego przyboczny tylko mieczyki wolę już nie dociekać…
A przecież można było zrobić anime o młodej lekarce, cofającej się w czasie – we współczesnej Japonii albo Korei. Wtedy wszystko byłoby spójne i może nawet zaciekawiłoby wielu widzów, a lekarce trafiłby się po prostu postrzelony przez yakuzę policjant. I może wtedy pokuszono by się też o bardziej realistyczną bohaterkę z jakimiś wyraźnymi wadami.
To nie tak, że źle się ogląda – bardzo przyjemnie się ogląda, tylko nie na trzeźwo :)

Odcinek 9 świetnie pokazuje dlaczego dr Elise jest teraz taka jaka jest, przecież w tamtym wcześniejszym życiu zginęła  kliknij: ukryte  na stosie będąc młodą dziewczyną z bogatego domu, która „po trupach” dążyła do realizacji marzę i celów, oraz nigdy wcześniej przed pierwszą śmiercią nikt nie przywołał jej do porządku gdy czyniła źle.
Jednym słowem bogata, rozpieszczona i krnąbrna.

Następne życie dało jej popalić w już dzieciństwie,
już wtedy uczyła się pokory, pamiętając zresztą do czego doprowadził jej uprzedni sposób życia. Dlatego została lekarką, nauczyła się owej pokory, współczucia, przyjmowania odpowiedzialności i pomagania innym w potrzebie. Takie doświadczenia zmieniają charakter i sposób myślenia, do tego łącznie mentalnie wyszłoby jej ok 50 lat życiowych doświadczeń.
Nic dziwnego, że pamiętając obie wcześniejsze inkarnacje jest dojrzalsza, mądrzejsza, spokojniejsza.

Czasami przecież wystarczy kilka lat doświadczeń, żeby nabrać dystansu, zrozumienia.

A seria, cóż, to takie niemal CGDCT, w oprawie z reinkarnacji i te cute things mają związek powiedzmy że z medycyną. Trochę to nawet taka doktor Quiin, tylko wśród arystokratów i wśród przychylnych jej osób ;)

Jak miło, że moja ulubiona postać dostała cały odcinek :)

 kliknij: ukryte  No i szkoda, że na to życie Elizy nie ma takiego szipu :p

Do drugiego odcinka myślałam, że może jednak będzie z tego jakaś rozrywka. Bohaterka była tak idealna, że zęby bolały, wszyscy naokoło ją uwielbiali, inny świat był typowym i raczej nudnym fantasy inspirowanym Europą – ale nawet miło to leciało.
A potem przyszedł odcinek 3.
 kliknij: ukryte  W innym świecie wiedzą, co to bakterie, i mają znieczulenie miejscowe – ale jednocześnie cukrzyca to nowe odkrycie i wie o niej raptem 20 osób (w naszym świecie cukrzyca była jedną z pierwszych opisanych chorób). Mają całkiem współcześnie wyglądające operacje (odzież ochronna dla chirurga to u nas połowa XX wieku), ale pielęgniarki są zdumione, że Elise chce posprzątać salę.
Ja naprawdę rozumiem, że to fantasy i nie musi być tak, jak w naszym świecie. Ale jednak to fantasy ma medycynę mocno podobną do naszej, więc takie rzeczy mnie męczą.
Do tego dochodzą głupotki bez związku z historią. Doświadczony lekarz puszcza praktykantkę na salę i oznajmia „rób, co chcesz”, a sam wychodzi. Pielęgniarki pozwalają nowo przybyłej rządzić, jak jej się spodoba, i natychmiast się podporządkowują. Na sali dla przypadków beznadziejnych w najcięższym stanie jest pacjent ze złamanym żebrem i odleżynami (przynajmniej zakładam, że gorszych nie ma, bo on jako jedyny nie biega po sali). Elise chce zrobić operację? Żaden problem, pielęgniarki już lecą po skalpel, odzież, znieczulenie, nikt nie pyta po co, nikt się nie rozlicza, a później jedyny problem doktora nadzorującego to „wow, zrobiła to sama?”.
Myślałam, że dostanę historię o lekarce, która cofa się w czasie i musi sobie radzić w świecie o znacznie bardziej ograniczonych możliwościach. Tymczasem ten świat naszemu nie dorównuje jedynie wtedy, kiedy trzeba stworzyć Elise możliwość popisania się. Niech to już lepiej wraca do bycia typowym haremem o reinkarnowanej pannie z wysokiego rodu – wtedy może będzie mniej irytujące.

Nie jest to czysty Isekaj. Raczej to coś w stylu Re:Life, czy innych serii, gdzie bohater/ka może zmienić coś w swoim życiu, naprawić etc. Tyle że będzie się dziać w realiach pseudohistorycznych.

Chciałam napisać, że gilotyna byłaby lepsza od stosu, ale gilotyna to nowoczesny w miarę wynalazek.
W sumie ścięcie toporem chyba by było najsensowniejsze.

Po pierwszym odcinku nie wiem jeszcze w jakim kierunku podąży ta seria, czy bardziej na poważnie, czy jednak komediowo.

Wolałam na razie w tym początkowym odcinku te poważniejsze fragmenty, bo komedię trzeba umieć zrobić, żeby bawiła a nie raziła wymuszeniem, czy sztucznością.

Animacja i grafika jak dla mnie niezbyt, ale projekty postaci były na razie w porządku, zwłaszcza dr Elise we współczesnym wydaniu nawet, nawet. Za końcowe fragmenty ocena idzie w górę kliknij: ukryte  :p

Przeczytałam całą i była bardzo fajna. Oby nie zepsuli adaptacji. Ostrzegam, że to romans jest :-)