Tanuki-Anime

nawet fajne, podobała mi się zwłaszcza rodzina karin ( bo sama karin nie przypadła mi zbytnio do gustu). Moją ulubioną postacią jest anju – mała, lecz uzdolniona wampirzyca, zawsze trochę w cieniu, zawsze na uboczu, spokojny, przyciszony głos… stereotypowa postać, nie? ren, czyli zwykle ,,onii – sama!!!” w sumie rzadko się pojawia, a jak już to żeby rzucić jakąś celną uwagę, nauczyć czegoś nieudolną siostrzyczkę tym swoim mrocznym głosem, wygłosić małe przemówienie i znika. zaskoczyli mnie szczególnie (pozytywnie!) rodzice bohaterki – zwykle takowi są ojcem, który ma bzika na punkcie chłopaków córki i (nieskutecznie, acz nieprzerwanie) odstrasza jej adoratorów, ale – omen nomen! – w ogóle nie zauważa jej magicznych mocy, kocich uszu itp., zaś matka przybiera zazwyczaj postać ślepej idiotki, niewidzącej świata poza swoim mężem – skarbeńkiem!!!!<3 zwymiotować można… za to rodzice w ,,karin” potrafią celnie odgadywać problemy córki, przejmować się nimi i – co najważniejsze – starają się jej pomóc. przeraża mnie trochę biust matki karin, ale jakoś da się to wytrzymać. :-D denerwuje mnie natomiast niewyobrażalnie ciągłe ,,to jest takie żenujące!!!” ,,oh, oh, oh, malutka karin się zawstydziła, trzeba zmienić jej pieluszkę!”- myślę sobie za każdym razem, kiedy słyszę,, krwotok z nosa jest taki żenujący!”, ,,energiczna matka jest taka żenująca!” itp.
no. to chyba wszystko (rozpisałam się bardziej niż zwykle). papa!

mój boże… oglądam (już) sześć minut i… ...i muszę przyznać, że w życiu nie widziałam dzieciaka, który ma najwyraźniej ADHD, poważną wadę głosu i jeszcze mówi tak dużo i w dodatku tak szybko, że ledwo co można zrozumieć

a niby czemu ,,niestety” się dobrze sprzedaje? ja osobiście nie widzę w tym nic złego.

a gdzie w ogóle znalazłaś po polsku????????

racja, racja

ja nie znalazłam żadnego odcinka po polsku. musiałam wytrwać na angielskim T^T

najbardziej podoba mi się sam fakt, że tytułowa bohaterka nie jest ,,słodziutką” ciamajdowatą fajtłapą mówiącą tylko ,,jestem taka biedna i wystraszona, ale będę odwalać za innych całą robotę, bo mam dobre serduszko”, tylko jest konkretna, wie, czego chce i przede wszystkim jej ulubioną kwestią nie jest ,,(wstawtuimięukochanego) jest taki wspaniały/odważny/dzielny/cudowny!!!” albo ,,tak bardzo kocham (wstawtuimięukochanego)!!!” albo ,,tak bardzo chciałabym, żeby (wstawtuimięukochanego) chociaż na mnie spojrzał!!!”. no. wymieniłam chyba wszystkie cechy denerwujących mnie ,,słodzisiek”. a, jeszcze nie przewraca wszystkiego, czego się dotknie.

ostatnio jeszcze raz obejrzałam sobie kilka odcinków zachowując trzeźwe myślenie i… szok! kompletnie zmieniło się moje spojrzenie na to anime. co prawda do nienawiści jeszcze daaaleko, ale zmniejszyłam ocenę do 5/10. aha, no i moją ulubioną jest teraz mint.

no dobra, może 6/10

Scalono.

Morg

co do kawiarenki to się zgadzam. moją pierwszą myślą, kiedy ją zobaczyłam, było: „no nie, coś tu nie gra.”
gdy zerknęłam, dotarło do mnie: poza tym, że znajduje się tam zdecydowanie za dużo chorobliwego, przyprawiającego mnie o mdłości bladoróżowego, to jeszcze wszędzie serduszka! okna serduszka, fartuchy serduszka, krzesła serduszka… i na dodatek ten cały jej wygląd! kto widział kiedykolwiek kawiarnię – zameczek w różnych odcieniach różu!??

uwielbiam tą bajkę. takie opowiastki zawsze mnie wzruszają, zwłaszcza ta radość dzieci, wierzących w duchy i magię 10/10

jest genialne. drugie anime które obejrzałam, jakieś 5 lat temu, ale nie przestaje mnie zachwycać. ponieważ jednak fakt – widać wiek kreski, daję 9,5/10

ludzie! jak to było dawno! po prostu chodziłam sobie po youtube, szukając jednej piosenki… i wyskoczyła mi nazwa z dopiskiem Tokio Mew Mew, kliknęłam, zobaczyłam, zaciekawiłam się… i rozpoczęło się oglądanie na maxa. i chociaż nie jest to wybitne anime, to dziękuję temu, kto zamieścił ten filmik!