Tanuki-Anime

Recenzja powstała w oparciu o japońską wersję. Nazwy własne pochodzą z wersji anglojęzycznej ze względu na ich największą popularność, w nawiasach podano oryginalne odpowiedniki.

Pisząc tę recenzje jestem świeżo po drugim seansie. Przypomnienie sobie treści tego filmu okazało się jednak trudniejsze do zniesienia niż przypuszczałem. Historia przedstawia się jasno: pokémony po raz kolejny spędzają czas na zabawie podczas nieobecności swoich trenerów. Przypadkowo znajdują trójkę stworków uwięzionych przez podstępnego Meowtha (Nyartha) i pokémony Jessie (Musashi) oraz Jamesa (Kojirou) z Zespołu R (Rocket Gang). Misja ratunkowa zakończyłaby się sukcesem, gdyby nie… urządzenie, znajdujące się w posiadaniu Meowtha. Owo cudo technologiczne wyposażone zostało w zestaw melodii, które po włączeniu porywają słuchacza do tańca. Pokémony stanęły przed nie lada wyzwaniem: muszą nie tylko uciec, aby uratować skórę przed bandą Meowtha, ale i stawić opór siejącej zniszczenie muzyce. Problem jednak polega na tym, że melodia działa na każdego odbiorcę, w tym na drużynę przeciwników.

Właściwie najlepiej byłoby przemilczeć tę produkcję. O dziwo, nie jest ona bardzo zła, ale to, jaki stanowi absurd, jest zupełnie niewytłumaczalne. Chociaż fabuła (o ile można w tym wypadku o niej w ogóle mówić) jest zwyczajnie głupia, jestem pełen podziwu dla twórców, którzy zdołali stworzyć powielającą schematy, absurdalną i jednocześnie na swój sposób oryginalną krótkometrażówkę. Ocena ode mnie to trójka, jednak tym razem oceny nie powinno być w ogóle, ponieważ w zależności od nastroju i przekonania ten krótki filmik zostanie odebrany przez widzów na wiele różnych sposobów. Radzę oglądać na własną odpowiedzialność.