Tanuki-Anime

Aya Mikage jest zwyczajną nastolatką: ma spokojny dom, kochających rodziców i brata bliźniaka imieniem Aki. Jednak w dniu jej szesnastych urodzin całe jej życie zostaje wywrócone do góry nogami. W żyłach rodziny Mikage płynie krew tennyo – Niebiańskiej Dziewicy, usidlonej niegdyś przez ziemskiego mężczyznę. Dlatego dorastające dzieci są bacznie obserwowane – jeśli wykazują oznaki mocy tennyo, są natychmiast zabijane. Aya okazuje się czymś więcej – jest nowym wcieleniem tennyo imieniem Ceres, która budzi się wewnątrz niej, żądna zemsty i pragnąca powrócić w Niebiosa, tam, gdzie jej miejsce. Ayi udaje się uniknąć śmierci z rąk najbliższych, zostaje jednak rozdzielona z Akim i musi uciekać przed własną rodziną… Na szczęście z pomocą przychodzą jej obdarzona mocami psychicznymi Suzumi Aogiri i jej szwagier Yuuhi. W ich domu Aya znajduje schronienie. Wciąż jednak musi walczyć ze swoim okrutnym przeznaczeniem, budzącą się mściwą tennyo, a także ze swoimi uczuciami: w jej życiu oprócz Yuuhiego pojawia się tajemniczy Touya…

Recenzentka przyznaje uczciwie, że nie wiedziała, od których zarzutów powinna zacząć. Niekonsekwencje i nieścisłości intrygi piętrzą się w oszałamiającym tempie. O „naukowych” teoriach nie warto nawet wspominać: poziom bzdur dotyczących genów nie odbiega od średniej dla produkcji komercyjnych. Przejścia od momentów wzruszających do komicznych są bardzo gwałtowne, a sam komizm (wnoszony choćby przez Q­‑san, groteskową służącą rodziny Aogiri) mocno nie przystaje do raczej mrocznego klimatu opowieści i sprawia wrażenie wepchniętego na siłę. Tu należy nadmienić, że anime jest miejscami naprawdę bardzo krwawe i zdecydowanie wymaga odporności na brutalne sceny. Postaci pozytywne i negatywne jednakowo nie wiedzą, czego chcą, a jeśli przypadkiem próbują dążyć do jakiegoś celu, zachowują się tak, jakby wszystkie niebiańskie tennyo miały spuścić na nich pioruny, jeśli zaczną działać racjonalnie.

Jednak recenzentka doszła do wniosku, że bierze się do oceny z niewłaściwej strony. Ayashi no Ceres należy rozpatrywać tylko i wyłącznie w kategoriach historii miłosnej. Aya musi wybierać pomiędzy pogodnym i ciepłym (ale kryjącym też blizny emocjonalne) Yuuhim, a smutnym i tajemniczym Touyą. Tak więc jest tu klasyczny trójkąt miłosny, a nawet, biorąc pod uwagę inne wątki, figura bardziej złożona. W tej sytuacji cała fabuła oscyluje wokół zbliżania i oddalania się tych postaci, a wszystkie wydarzenia mają za zadanie budować odpowiedni klimat i temperaturę wokół nich. Przy takim podejściu wszystkie mielizny scenariusza giną, gdyż liczy się tylko intensywność uczuć bohaterów, a tej zarzucić się niczego nie da.

Od strony technicznej anime trochę rozczarowuje: kreska robi wrażenie przynależnej do znacznie starszej produkcji, postaci są mało detaliczne i dość do siebie podobne. Tła są w większości statyczne i niezbyt urozmaicone. Broni się muzyka, która może wprawdzie wydawać się nadmiernie słodka i ckliwa, wpada jednak przyjemnie w ucho i dobrze podkreśla nastrój serii. Bardzo ładna (choć też bardzo romantyczna) jest towarzysząca czołówce piosenka Scarlet.

Podsumowując: anime tylko i wyłącznie dla zaprzysięgłych romantyczek i wielbicielek wzruszających historii o miłości – one z całą pewnością będą usatysfakcjonowane. Im polecam, pozostałym równie zdecydowanie odradzam – uznają je za stratę czasu.