Tanuki-Anime

Co do piosenki najbardziej ironiczne jest to że Eri Kitamura i ta druga syiuu (Kyouko) ponoć się nie lubią.

...czuję niedosyt. Seria była bardzo dobra. Podobało mi się to,że twórcy postawili wszystko na humor,ale koniec był fatalny i urwany w połowie.Ponoć ma wyjść trzecia seria więc na razie musimy czekać. Ale drugi sezon lepszy od pierwszego. Może mniej soczysty fabularnie ale za to lepiej wyważony humorystycznie. Ale jednak ta końcówka…

Niestety. Znam wielu takich ludzi i wiem co oznacza dwulicowość. Przykro nawet patrzeć na takich którzy z nimi trzymają bo nieraz fajni ludzie,a nie zdają sobie sprawy kim jest ich „idol/idolka”. A co do anime – pomomo fabularnego nieudanego miszmaszu,przyznam raz jeszcze,że jest to po prostu bardzo dobra kreacja antagonisto­‑protagonisty. Szkoda tylko mi było tej Kotonohy. Ona się tak starała,a ten gość tak ją perfidnie wystawił. Po prostu czyste…

Szczerze powiedziawszy, School Days jest pierwszym anime przy którym co 5 minut miałem ochotę wstać i rąbnąć z całej siły w monitor i głównego bohatera. Ja rozumiem, brak doświadczenia, hormony itd, ale trzeba mieć wodę zamiast mózgu żeby  kliknij: ukryte  puszczać się ze wszystkimi bohaterkami po kolei i jeszcze dziwić się że coś jest nie tak. Moje przekonania potwierdził tekst Makoto do Hikari. Ta próbuje go zapytać czy nie powinien odwiedzić Sekai, a on na to: „Chcesz jeszcze?” Udowodniło mi to, że autorzy bardzo się przyłożyli do kreacji tak obłudnego i paskudnego charakterku. Nie wiem czy ta ścieżka jest taka sama w grze, ale tak czy kwak jest to anime po prostu niedorzeczne. Nie raz przyłapywałem się na mimowolnym kierowaniu ręki w stronę twarzy. Po prostu jeden wielki facepalm. Nic dodać nic ująć.

ciekawe co wy byście zrobili gdyby wszyscy dookoła ciebie umierali

Wybacz chodziło mi o to „jakby się czuli”, a nie „co by zrobili”. Tak to jest pisać posty po nocach.

Muszę przyznać,że to chyba jedno z najlepszych, jeśli nie najlepsze anime jakie zdarzyło mi się obejrzeć. Oglądam je już trzeci raz i za każdym razem wciąga mnie tak samo, mimo że wiem co się stanie. Po prostu perfekcja. A co do osób krytykujących Madokę : ciekawe co wy byście zrobili gdyby  kliknij: ukryte  wszyscy dookoła ciebie umierali, a wy nie moglibyście nic zrobić hę?

Mnie niestety zdarzyło się obejrzeć tylko wersję tv, ale jeśli oglądałeś wersję na blu- ray, to na pewno zauważyłeś,że tła nie są już puste jak się dzieje w wersji TV.
Tu jaki Przykład:
[link]

Muszę przyznać,że gdyby cała seria wyglądała mniej więcej tak, z pewnością dostałaby wyższą ocenę. Taki komediowo­‑tragiczny miszmasz twórcom się udał, a reszta serii to przedramatyzowana rzeź z nachalnym fanserwisem. Tutaj Nyu była chociaż znośnie słodka, a nie irytująca. Szkoda,że taki był tylko jeden odcinek…

Piszę już trzeci komentarz do Kiry,ale muszę ją objąć jako całość.
Ostatni odcinek nieco ratuje sytuację,choć i ten nie zalicza się do zbyt klimatycznych. Pocieszający jest fakt iż w końcu udało się wyjaśnić jakim cudem Hanyuu była niewidzialna w Rei – doszedłem do wniosku,że Hanyuu jako bożek może sobie wyjść z ciała,albo przynajmniej telepatycznie przenieść się w inne miejsce. Trzeci odcinek był mocno średni.Seria jest nudna bo przecież w takiej małej mieścinie jak Hinamizawa nie ma jakichś specjalnych opcji na spędzenie czasu, więc kiedy dziewczynki się nie mordują,albo nie przenoszą do innych wymiarów,robi się trochę mdło, cukierkowo i nieświeżo. Zostaje tylko wyśmiewanie się z Keiichiego, nachalny fanserwis, i moe panienki. Po prostu o ile w pierwszych dwóch seriach cukierkowa otoczka robiła za miły akcent, przykrywkę, efekt itd. ,to sama już się niestety nie broni. Przykro mi to stwierdzić, ale przygody w Hinamizawie powinny się skończyć, na Kai, lub na Rei, bo więcej się wycisnąć z tego nie da

 kliknij: ukryte  Nie wiem, czy da się to zobaczyć w całości,ale jeśli ktoś czepia się animacji, czy pustego tła, to może spróbuje zobaczyć wersję wydaną na blu­‑ray bp według mnie jest o wiele bardziej dopracowana graficznie(zwłaszcza walki z wiedźmami) niż ta emitowana w japonskiej telewizji.

Podobne zwłaszcza graficznie do Lucky Stara!(Tak wiem,że to samo studio) Podoba mi się!

There she is!! jest typowym przykładem jak zrobić w zasadzie 25 minutowy(5 x 5 min)odcinek o którym będzie się rozmyślało przez następny tydzień, który wywrze wielkie wrażenie trudnością tematyki i walką z poglądami, o kierowaniu się sercem, o tym,jak zawrzeć temat trudny w anime niewielkim i niepozornym. Jak dla mnie nieobejrzenie jest w tym wypadku grzechem…

Wykorzystanie pięknej muzyki klasycznej do takiej beznadziejnej produkcji jest niewybaczalne(...) Ukarzę cię w imieniu Księżyca!!!
A tak na poważnie,to mam wrażenie ,że twórcy wykorzystali najpopularniejszą muzykę klasyczną typu np. Uwertura Cyrulilika Sewilskiego, czy Fantasie­‑Impromptu Chopina żeby się zbytnio nie przemęczyć i zgwałcili piękne kawałki robiąc z tego miszmasz którego się nie da słuchać przy tej OAV!!!

Przyznam się bez bicia że fillery sobie odpuszczałem. Zauważyłem, że wychodzi teraz nowa saga  kliknij: ukryte  po walce i uwięzieniu Aizena, kiedy to Ichigo stracil swoją moc shinigami i muszę ostrzec – kreska na samym początku serii jest bardzo ładna,ale w kolejnych odcinkach projekty postaci robią się coraz brzydsze. O ile w 200­‑którymś jeszcze to tak nie przeszkadza,w 330 wzwyż już po prostu się tego nie da oglądać. Projekt nasuwa mi na myśl jedną serię – Peach Girl. Naprawdę o ile błędy typu :'idealnie ułożona po całej nocy kołdra' potrafię wybaczyć, naprawdę denerwują co chwilę zmieniające się zarysy oczu itd.

Pierwsze odcinki są najsłabsze z całej serii,ale tak gdzieś po 3­‑4 odc. to po prostu uzależnia.

jest gorzej niż się spodziewałem. Gdyby nie naga Takano w „urywaczu paznokci”, możnaby to puszczać siedmiolatkom!!! 'facepalm'

Jako że obejrzałem tylko jeden odcinek, trudno mi jest dokładnie ocenić Higurashi. Jednak muszę przyznać ,że opening przebija nawet opening Brzoskwini kiczowatością i dzieciuchowatością. Chyba „opening” filmu o Mikuru z cyklu Haruhi Suzumiyi był na niewiele niższym poziomie. Poczułem się przez chwilę jak na seansie pokemonów. Rozumiem,że Kira to tylko coś extra na jakieś dziesięciolecie, ale umówmy się – Rei prezentowało nam w ramce fanserwisowych odcinków, chociaż jako taką fabułę, która choć beznadziejnie zakończona,podobała mi się nawet, a z tego co widziałem w zapowiedzi i w odcinku, to Higurashi próbuje zamienić się w coś w rodzaju chimery Mahou Shoujo Madoka Magica i Tokyo Mew Mew, z przeważaniem tego drugiego. Poza tym twórcy chyba nie mogli się zdecydować czy pracują na poważnie, czy robią ecchi klasy B/lolicon, bo zastanawiałem się, czy nie lepiej byłoby dla nich na przykład zekranizować te rozdziały, których nie było w visual novel, a pojawiły się w mandze(Yoigoshi­‑hen,Utsutsukowashi­‑hen). Jak widać żądza zysków potrafi zniszczyć w oczach fanów nawet tak kultowe tytuły jak Higurashi. Co do grafiki nie mam do czego się przyczepić
jest ładna,bez żadnych fajerwerków ale przyjemnie się ogląda. Podobał mi się pomysł powrotu do korzeni – Keiichi znów jest protagonistą, powrót do powykrzywianych twarzy znanych z pierwszej serii,ale powód ich użycia był dla mnie na cienkiej granicy między niesmakiem , a profanacją. O co chodzi? Keiichi się podniecił i dostał syndromu Hinamizawy? Głupszego powodu bym chyba nie wymyślił. Scenki yuri pomiędzy bliźniaczkami i scenki sugerujące yaoi pomiędzy Keiichim a Satoshim? No właśnie. Skąd u licha wziął się tam Satoshi? Nagle wyzdrowiał czy co? Pomijając już kwestię Takano Miyo która jak gdyby nigdy nic paradowała sobie po Hinamizawie nie bacząc na to,że podobnie z resztą jak w Rei NIE POWINNO JEJ TAM BYĆ!!! Chociaż Hanyuu powróciła do swojego widzialnego stanu.Hauu.. Mam mieszane uczucia.

Chuu Bra!! może nie jest niczym z gatunku „must see”, ale jeśli nastawić się na to jako na odmóżdżającą serię będącą sprośną odskocznią od poważniejszych tytułów, można się przy tym nieźle bawić(np.wybieranie kostiumu kąpielowego dla Mizuno- sensei, albo spotkanie odkurzacza z Kiyono). Oczywiście nie ma co się oszukiwać. Chuu brą mogą się zainteresować tylko panowie i dziewczyny w okolicach końcówki podstawówki/gimnazjum(chociaż nie wiem czy te treści nie byłyby dla nich nieodpowiednie,ale patrząc na to co czyta i ogląda młodzież to…). Zakończenie jest kiczowate i m=twórcy mogli się bardziej postarać ale dużo ludzi lubi takie badziewne happy endy. Chuu Bra!! jest prosta i głupia jak but (bez obrazy dla buta) ale wydaje mi się że w tym właśnie tkwi potencjał(jak potencjał?)tego anime.Oglądałem tę dziwaczną pozycję zachęcony zbiegiem okoliczności(lista kreskówek na stronie internetowej) o jakiejś pierwszej w nocy więc moje wrażenia mogą być nieco zniekształcone,ale ku swojemu zdziwieniu muszę przyznać ,że oceniam tę serię pozytywnie. A teraz przepraszam bo muszę uzupełnić ubytek w mózgu jeśli coś jeszcze z niego w ogóle zostało.

E,tam to po prostu sekwencje transformacji i ataków z pierwszej serii z przerwami na kłótnie pomiędzy Usagi a Chibiusą. Nie mam pojęcia po co to w ogóle wyprodukowano. Na dobrą sprawę o ile pamiętam są tam może ze 3, 4 minuty animacji, a tak cały czas animacja wielokrotnego użytku. Mało tego typu filmów choćby na youtube?

Ami's First love to krótka humorystyczna odskocznia od paradującej wszędzie Usagi. Bardzo mi się podobalo, a zwłaszcza chwila kiedy robi się cała czerwona na widok listu ;)

Nie wiem,czy to dobre miejsce na tego typu komentarz,ale czy zauważyłem oglądając pokemony że w 198 odcinku Temacu nosi suknie ślubne Peach, Lily i Daisy XD.
swoją drogą, Anime jest dla dziewczynek zdecydowanie. Pokusiłem się podobieństwem do czaradziejki z księżyca, ale ta jest o wiele lepsza od Wedding Peach. Po porstu nie jest tak landrynkowa jak to anime. Ale jedyny plus tkwi w tym, że jest mniej blłyskotek, świecidełek, cukru i epilepsji niż w takich np. winx (chyba).

Nieco drażniło mnie to, że przez cały film Brock, Misty i reszta stali jak sparaliżowani jak kukiełki. Jedynie Ash ccokolwiek robił. Scena z pikachu była z pewnością wzruszająca, ale nie ma czego ukrywać – to nie jest film który zachwyci dorosłych.Ogólnie rzecz brąc film mi się bardzo podobał i choć jest wiele niedociągnięć, to mogę go zaliczyć do ulubionych.

P.S. Zauważyliście, że na Pidgeota mówią Pidgeotto?

Szczerze mówiąc mogę się zgodzić w 90% z recenzentką. Anime jest generalnie o wieeeeeeele słabsze od poprzednich filmów. Może nie uznam czas nad filmem za stracony,ale nie obejrzałbym tego drugi raz.Po pierwsze zacytuję Shun­‑Shun:

Skąd na miły bóg Urahara wziął się w Seiretei skoro został skazany na banicję i nie wolno mu przekraczać bramy.

Nie jest to film przy którym trzeba wysilać mózgownicę, bo nie warto, a tylko przysporzy nam to kłopotów i pytań„ak on do jasnej ciasnej to zrobił?„Zawiązanie fabuły nie było beznadziejne ale po prostu nieciekawe i oglądałem anime jak w podczas pamiętnej wycieczki gdy w autokarze leciał „Zmierzch” a koleżanki puściły z telefonów Biebera. Co do muzyki to jest jak zwykle genialna i nie mam nic do zarzucenia.Nie jest źle,ale choć pewnie wielu osobom pomimo kilku kliknij: ukryte  dziesięciu
wad anime się spodoba,mogło być lepiej

Anime jest superfajne. I określenie „słodkie” nie myli mi się dzięki temu z określeniem „słitaśne” . Jakby to powiedziała Rena Ryuuguu: „Hauu!! Kawaii!!! Omochikaeriii!!!!!!!!!!!”

Jak chyba powalająca większość zdecydowałem się na seans z czystej ciekawości,„co jeszcze można wymyślić po Higurashi?”. Przyznam,że pierwsze odcinki zrobiły na mnie wrażenie,a opening mnie po prostu oczarował,to pod koniec pierwszej części wydałem z siebie potężne „COO?  kliknij: ukryte  Jessica,Kanon i resta żyją?” Ale jeszcze większe zdziwienie wywołało ich roztopienie się Gdyby nie głupia ciekawość,to skończyłbym oglądanie w połowie odcinka 5,czy tam 6…