Tanuki-Anime

Nie jest to złe anime, jednak oglądało mi się je dobrze tylko do momentu w którym nie było jeszcze wiadomo o co chodzi, później wszystko wydało mi się strasznie naiwne,  kliknij: ukryte  irytująca przemądrzała przemowa pożegnalna wielkiego robota, brata ludzkości oraz podobnie banalna przemowa byłej pani dowódcy. W tej serii pojawia się też niezrozumiały dla mnie, bezsensowny, ale skuteczny dla fabuły skrót, czyli częste w wojskowych anime niepoważne przedstawienie instytucji wojskowych czy państwowych, czyli np. jakim prawem bohater, który okazuje niesubordynację (tu jeden podszywał się pod kogoś innego, a inny zdradził) nie zostaje wydalony ze swojej jednostki. Można to tłumaczyć jedynie tym, ze docelowa widownia powinna być młodsza i naiwniejsza ode mnie

Miałam uczciwie napisać komentarz po obejrzeniu całej serii (zostały mi 4 odc. do końca) ale po przeczytaniu recenzji, niestety nie zdzierżyłam. Pan recenzent albo nie lubi s­‑f, albo jeszcze kultowych gniotów tego gatunku nie widział, żeby taką niesprawiedliwą laurkę „Argento” wystawić.Z s­‑f, wyrosłam gdzieś tak w epoce lodowcowej, kiedy zacny ten gatunek święcił swoje największe triumfy w literaturze, filmie i pewnie komiksie ( u nas w „Fantastyce”). I myślałam, że już nigdy nie sięgnę po tego typu produkcję,bo co nowego można jeszcze w tym temacie wymyślić? No ale jak to mówią – „nie mów nigdy..” Jednego jestem pewna – jestem wdzięczna,że w odmętach internetu można jeszcze trafić na takie perełki jak to anime.
Zgoda – do wybitnie odkrywczych i oryginalnych nie należy, za to mamy bardzo sprawnie i ciekawie opowiedzianą historię młodego człowieka, na tle dramatycznych wydarzeń, zarówno osobistych, jak i dotyczących tzw. ludzkości.Wątek jest tajemniczy i ładnie trzyma w napięciu, nie przynudzając tandetną parapsychologią, za to skupiając się na doraźnych działaniach wojska oraz polityków. Znacie ? Znamy, ale co z tego, jeżeli to się bardzo dobrze ogląda. Przede wszystkim: szybko wciągająca akcja, przemyślana i rozbudowana fabuła (ale nie do granic absurdu) no i świetni główni bohaterowie. Piszę w liczbie mnogiej, bo nasz główny Główny Bohater nie jest postacią, która szczególnie chwyta za serce, jednakowoż posiada charakter, co na tle dzisiejszych niewydarzonych protagonistów ( i protagonistek też) jest ewenementem. Poza tym jego cierpkie zachowanie jest dosyć wiarygodnie wytłumaczone, więc, pomimo „trudnej osobowości”, jest łatwiej zrozumieć i zaakceptować jego życiowe wybory. Reasumując: w/g moich, być może niewygórowanych standardów, to anime posiada wszystkie cechy dobrego anime. Zostaje jeszcze ta nieszczęsna grafika. Należę do tej grupy widzów, którzy nad efekty estetyczne przekładają walory, że tak powiem intelektualno­‑fabularne, więc specyficzna kreska przeszkadzała mi tylko na początku i przy tak wciągającej akcji, wzrok się szybko przyzwyczaił. Nie jestem też jakąś specjalistką od efektów specjalnych, animacji, itp. ale na mój gust to wszystko tu było bardzo przyzwoicie zanimowane. Samoloty latały płynnie, nawet przyśpieszenie było widać, walki starannie pokazane, może wybitni znawcy dojrzeli jakieś luki, ale niech rzuci kamieniem ten, co tysiąckroć gorszej animacji nie oglądał. Ścieżka dźwiękowa też bardzo naturalnie wtapiała się w tło, ja akurat nie przepadam za muzyką, którą słychać namolnie zza kurtyny.
I to by było na tyle, osobiście bardzo polecam, bo mamy nie tylko sprawnie opowiedzianą historię, z elementem tajemnicy, grupę sympatycznych i zróżnicowanych bohaterów, grafika też nie należy do najgorszych ( nazwałabym ją specyficzną). W tym natłoku emocji w ogóle nie wspomniałam o uroczej i wrażliwej Hattie, której postać urasta do pełnoprawnej Głównej Bohaterki, ale nie ze względu na to,że jest taką kawaii dziewczynką.
Mam tylko nadzieje, że koniec mnie fatalnie nie zaskoczy, bo zaliczkowo daję 8/10 i bardzo polecam.

Ciekawa fabuła, kilka fajnych pomysłów np. bardzo ładnie pokazane retrospekcje z przeszłości, przeżycia głównego bohatera nie są – przynajmniej dla mnie – wydumane i jestem w stanie uwierzyć w tę postać. Grafika przyzwoita, muzyka, no cóż, może nie jakaś wybitnie zapadająca w pamięć, ale nie przeszkadzała w odbiorze anime.

Tyle w temacie – polecam, zwłaszcza fanom walk z obcymi i osobom lubiącym przygodówki.

kolejne dobre anime od sunrise… ta „wytwórnia” jest genialna

Główny bohater – zraniony (na ciele i duchu), po przejściach, zamknięty w sobie, do czasu do czasu wpadający w histerię i mający wtedy zwyczaj walić ręką w ścianę oraz głośno wykrzykiwać pytania, na które domaga się, oczywistych skądinąd, odpowiedzi: nic oryginalnego, prawda? Postać Ryu Soma uważam za najsłabszy punkt tego anime, na równi z pełną dziur i błędów logicznych historią o Obcych.

Za to bardzo przypadli mi do gustu bohaterowie drugoplanowi i to głównie dzięki nim, z przyjemnością obejrzałem serię. Dał mi też do myślenia motyw z kosmonautą, poświęcającym szczęście ukochanej kobiety na rzecz postępu całej ludzkości. Gorzki smak ma odkrycie po latach tego, że kiedyś dokonało się złego wyboru, a ten – z naszej winy – zmienił na gorsze życie ukochanej osoby.

Muszę przyznać, że seria choć prosta wyszła ciekawa. Wszystko jest w miarę(w miarę) spójne i przede wszystkim ciekawe, chociaż niektórych rzeczy łatwo się domyślić. Postać Hattie wyszła wyjątkowo przekonują, ale jej kapelusz…

Mnie tam się opening podobał :). A to z odgłosami strzałów z karabinu mecha też racja. Graficznie nie było tak źle.

I zgodzę się, że końcówka świetna. Tak bardzo brakuje podobnych w większości anime.

8 :)