Tanuki-Anime

Le­gen­dar­ny chińs­ki mędrzec od­ra­dza się we współcze­snym świe­cie, aby po­móc pew­nej pio­sen­kar­ce w ka­rie­rze. Bar­dzo udane po­łącze­nie se­ria­lu obyczajowe­go z drama­tem mu­zycz­nym.

Młodzieńcze pa­sje i roz­ter­ki do­rastania przy dźw­iękach or­kie­stro­wej mu­zyki. Język fil­mo­wy wy­zyska­ny do mak­simum.

Puchate i słodziut­kie shoujo­‑ai dla fanów słod­kich dziew­czynek i fan­ser­wiso­wych po­ca­łun­ków.

Po­nad­prze­cięt­ne anime o sz­tu­ce, które mo­gło być bar­dzo do­bre.

Pi­rac­ka opo­wieść o księżn­icz­kach i nin­ja. Dzie­ło nie­stety raczej nie­war­te bliższe­go za­in­tereso­wania.

Pa­cjent­ka hospicjum od­chodzi z te­go świa­ta i bu­dzi się w in­nym ja­ko wy­so­ko­po­zio­mo­wa el­fia cza­ro­dziej­ka… Czyli całk­iem sym­pa­tycz­ny, ale bar­dzo kliszowy ise­kai.

Wi­zual­nie pięk­na, choć miej­sca­mi nud­na opo­wieść o ko­smo­sie, jego pod­bo­ju, tech­nologii, dzie­ciach i zbun­to­wanych sz­tucz­nych in­teligen­cjach.

Trój­ka młodych lu­dzi, duch i ro­z­ważania o war­to­ści życia.

Lato, słońce, ko­lory i op­ty­mi­stycz­ny na­strój – wszyst­ko, cze­go można ocze­ki­wać od se­rii ma­jącej „tro­pikal­ność” w ty­tu­le.

Nie daj­cie się zwieść scenom ak­cji, to tyl­ko ro­mans bez ro­man­su.