Tanuki-Anime

„Ikebu­kuro jest naj­lep­sze!”. Nie wiem, nie by­łam, ale anime obej­rzałam i wiem, że to po­rząd­na pro­duk­cja.

Najm­łod­szy mistrz shougi w hi­sto­rii Ja­po­nii i jego jesz­cze młod­szy harem w nie­mal epic­kiej hi­sto­rii o obro­nie ty­tu­łu i tro­chę o mi­ło­ści.

Wy­ścig przez Amerykę z barw­ną eki­pą, który w pew­nym mo­men­cie skręca w in­nym kie­run­ku. Pytanie, czy w lep­szym…

Nowa gra, nowa se­ria anime. Czy tak­że nowe hym­ny po­ch­wal­ne dla nad­go­dzin, crun­chu, pra­cy w we­ek­en­dy i nocowania w biu­rze? Hm, w su­mie to nie. A już zde­cydowanie nie w ta­kim stop­niu jak po­przed­nio.

Pra­daw­ne, ob­darzone su­per­mo­ca­mi isto­ty, zmo­dyfi­ko­wani lu­dzie i nie aż tak zwyczaj­ni liceali­ści. Se­ria na pod­stawie po­pular­nego ko­mik­su in­ter­neto­we­go, która nie­stety nie spełn­ia po­kładanych w niej na­dziei.

Słod­ko­dziew­czyn­ko­wa se­ria idol­ko­wa ze spo­rą daw­ką fan­ser­wisu. Po­rząd­ny pro­dukt skie­ro­wany do kon­kret­nego od­bior­cy.

Słod­ko­‑gorz­ka opo­wieść o uczuciach i pra­gnie­niach. Sym­pa­tycz­ne ki­no na po­prawę hu­mo­ru z du­żą ilo­ścią ko­tów. Bo jak pow­szech­nie wia­domo, ko­ty są naj­faj­niej­sze na świe­cie.

Nie ma o czym ga­dać.

Ludz­kość wal­cząca z gigan­tycz­nymi be­stia­mi na zglisz­czach daw­nej cywilizacji, nie­świa­doma swej hi­sto­rii i praw­dziwej ro­li nęka­jących ją po­tworów.

Sil­ny pre­ten­dent do mia­na naj­gor­sze­go anime wszech cza­sów. Hi­sto­ria rów­nie ab­sur­dal­na, co słabo zrealizowana, a przez to za­pew­nia­jąca fenomenal­ną ro­z­ryw­kę dla fascyna­tów te­go ty­pu pe­re­łek.