Tanuki-Anime

Firma Avex, zajmująca się szeroko pojętą rozrywką, 20 grudnia 2006 roku oddała w ręce fanów owoc „strategicznego sojuszu” i współpracy ze znanym producentem eksperymentalnych krótkich form, Studiem 4C – kolekcję czterech krótkometrażówek. Studio to wydawało podobne kolekcje już dawniej (na przykład zbiór sześciu filmików z 2002 roku, znany pod tytułem Digital Juice), jednak tym razem całkowicie zmieniono podejście do projektu. Zgodnie ze słowami Eiko Tanaki, współzałożyciela Studio 4C, przyjęto założenie, że każdy z planowanych klipów ma być jednocześnie teledyskiem, częścią kolekcji krótkometrażówek przeznaczonej do wydania na DVD oraz pilotem bądź demonstracją koncepcji dłuższej produkcji anime – filmu albo serii telewizyjnej. Cztery produkcje prezentują bardzo zróżnicowany poziom i różne techniki, zaś jako ilustracji muzycznej użyto piosenek wykonawców, mających podpisane kontrakty z firmą Avex.

Global Astroliner to pierwsza z czterech historii, ze stosunkowo mocno – w porównaniu z pozostałymi – zarysowaną fabułą. Detektyw Naomi, galaktyczny glina, otrzymuje zadanie polegające na schwytaniu popularnej pop­‑idolki Lali i oddaniu jej w ręce Kosmicznej Federacji. Lala, syntetyczna forma życia, przebywa na więziennej planecie Ziemia, na którą zsyłani są członkowie gangów, i z której nie można wydostać się w kosmos. Z tego też powodu do dyspozycji oficera oddany zostanie statek – tytułowy „Global Astroliner”. Cóż za sztampowa, nudna misja… A może jednak niezupełnie? Wraz ze swą „podopieczną” detektyw wyrusza w drogę…

Reżyserem i twórcą projektów postaci jest Daisuke Nakayama, który wcześniej pracował przy takich produkcjach, jak Ghost in the Shell czy Mononoke Hime. Podkład muzyczny stanowi She loves the Cream -Amazing Nuts! Ver.- w wykonaniu m­‑flo loves DOPING PANDA. Utwór ten łączy hip­‑hopowe/R&B brzmienia m­‑flo z frenetycznym rockiem i cyfrowymi podkładami DOPING PANDA, nieźle komponując się z tematyką i stylem tej produkcji – podróżą przez pełną chaosu i przemocy wielkomiejską dżunglę.

Ewidentnie taki styl staje się coraz bardziej popularny w Japonii: w tym samym okresie ukazała się również naładowana „duchem Ameryki” ONA pod tytułem Catblue: Dynamite. Nie sądzę jednak, by był to trend, który utrzyma się dłużej. Osobiście uważam Global Astroliner za produkcję średnio udaną i propozycję wyłącznie dla zwolenników kina eksperymentalnego.