Tanuki-Anime

Pan Hatsuseno wyjechał. Dlaczego, dokąd, na jak długo – tego nie wiadomo. Pozostawił dom i mieszczącą się w nim maleńką kafejkę pod opieką Alphy. Alpha wygląda i zachowuje się jak młodziutka dziewczyna, jest jednak robotem, który może dowolnie długo czekać na powrót właściciela domu. Kafejka na dalekich przedmieściach Jokohamy stoi prawie w szczerym polu i nie ma zbyt wielu klientów. Alpha prowadzi spokojne życie, pełniąc swoje codzienne obowiązki i zachwycając się otaczającym ją światem. Pewnego dnia przybywa przesyłką kurierską prezent od pana Hatsuseno – nowoczesny aparat fotograficzny…

Sam świat jest bardzo ciekawą wizją „postapokaliptyczną”, schyłku cywilizacji w rozumieniu zachodnim. Ziemię nawiedził jakiś kataklizm, być może w związku z globalnym ociepleniem. Poziom morza podniósł się, a centrum Jokohamy znalazło się pod wodą, podobnie jak – zapewne – większość niżej położonych terenów. Ruchliwe przedmieścia opustoszały, stare drogi i budynki powoli obrastają zielenią. Nieliczni ludzie prowadzą ciche, spokojne życie jak sprzed dwudziestowiecznej rewolucji technologicznej.

Stwierdzenie, że w tej króciutkiej OAV niewiele się dzieje, będzie poważnym niedomówieniem. W kategoriach „normalnych” serii anime nie dzieje się tu absolutnie nic. Amatorzy szybkiej akcji – amatorzy jakiejkolwiek akcji – powinni ominąć tę pozycję szerokim łukiem. Ja jednak pozwolę sobie stwierdzić, że w swoim gatunku jest to rzecz bardzo udana.

Jeśli ktoś poszukuje wyciszającej, odprężającej opowieści – oto coś dla niego. Anime koncentruje się na pomijanych zwykle drobiazgach – zmianach pór dnia, pogody, otaczającego nas świata. Pokazuje świat w miniaturze, oderwane obrazy, pozornie pospolite, a jednak piękne i warte uwiecznienia – temu właśnie służy motyw aparatu fotograficznego, z którym Alpha wędruje po okolicy.

Rysunek jest zachwycający. O ile może sama Alpha i inne pojawiające się postacie mogą się wydać dość klasyczne w stylu i niezbyt ciekawe, o tyle wszystkie tła zrobione są perfekcyjnie. Szczegółowo narysowane rośliny, od drobnych chwastów po drzewa, poruszane są zmiennymi porywami wiatru. Ten sam wiatr przesuwa także chmury, zmieniając ich kształty i wpływając na oświetlenie poszczególnych scen. Uwagę poświęca się nawet takim „głupstwom” jak woda, wysychająca na gorących kamiennych płytach. Zaś sceny zachodu słońca, a także kończąca drugi odcinek sekwencja rozbłyskiwania miejskich świateł, zapierają dech w piersiach. A ponieważ właśnie „tło”, świat, jest głównym bohaterem tego anime, ta doskonałość ma kluczowe znaczenie dla wysokiej oceny końcowej. Muzyka jest dobrze dobrana, spokojna i delikatna, pięknie podkreśla nastrój poszczególnych scen.