Tanuki-Anime

„Ristorante Paradiso powinno stanowić smakowity kąsek dla starszych miłośników gatunku. Seria pozbawiona jakichkolwiek niezwykłości, burzliwych romansów i wielkich dramatów(...)" – to słowa recenzenta. Jak bardzo słusznie zauważono seria POWINNA stanowić smakowity kąsek, według mnie jednak takowym nie jest.

Seria jest pozbawiona niezwykłości, romansów i dramatów, przez co uważam, że została pozbawiona wszystkiego. Opowiada o niczym. Pomysł na bishounenów po 50 bardzo mi się podobał, dobrą ideą było też osadzenie historii właśnie w Rzymie no i w restauracji. Jednak Rzymu w tej serii nie znajdziemy, przepysznych dań praktycznie również nie (chociaż dodanie elementów kulinarnych mogłoby pozytywnie wpłynąć na serię i stworzyć coś na kształt serii Nodame Contabile z pichceniem zamiast muzykowania), a i przystojnym dziadkom również poświecono bardzo mało czasu.

Główna bohaterka, acz sympatyczna, wydaje mi się raczej infantylna jak na dwudziestojednolatkę. Bez pomysłu na życie przyczepiła się nagle myśli, że zemści się na matce,która ją porzuciła. I co z tym robi? Nic! Wymięka po 3 słowach mamuśki… Olga nawet nie musiała specjalnie nalegać – więc z tego wynika, że tak na prawdę nie była na matkę zła – a powinna. Tak samo spłycone są problemy innych bohaterów. Bo według mnie nie jest to stoicyzm ludzi dorosłych, doświadczonych przez życie, a po prostu wątki spłycone na potrzeby 11 odcinkowej serii.

Nie wiem czy można polecić tą serię komukolwiek… Osobiście czuję się niestety rozczarowana.

Bardzo przyjemna seria, która nie wywołuje potoków łez ani wybuchów śmiechu, ale pozostawia po sobie dobre samopoczucie i lekki uśmiech na twarzy:)

Ostatnio miałam wiele zaplanowanych serii do oglądania ale niestety nie były zbyt ciekawe. Dlatego z lekkim strachem postanowiłam zapozna się z tym anime. Boszz !! Strzał w dziesiątkę xD Główna bohaterka, miła żywiołowa dziewczyna (kobieta) bardzo przypominała mi charakterem Mai z „Ghost Hunt” którą uwielbiam :) Podobało mi się że faceci byli starsi… o dziwo bo myślałam że to będzie wielki minus serii ale okazało się wręcz odwrotnie.Ładne ujęcia miasta… Grafika nie była nie do zniesienia a koniec serii moim zdaniem był taki jaki powinien… polecam osobą które lubią spokojne serie o dorosłym życiu :) Dodam że Panowie choć starzy mieli swój urok i byli przystojni :)

Bardzo, ale to bardzo przyjemna seria! =) Ogląda się dobrze. Wprowadza spokojny nastrój. Na wyciszenie idealne.

Jakiś czas temu miałam ochotę na dobry romans, ale do Ristorante Paradiso podchodziłam jak pies do jeża – trochę przeraziło mnie te uczucie do starszego pana. :P No ale włączyłam pierwszy odcinek, łudząc się, że może ów Claudio nie jest aż taki stary, że autorzy nie wspomnieli słowem o jego wieku, że może uda mi się myśleć, że chociaż jest trzydziestolatkiem. A gdzie tam. Pierwsza retrospekcja pokazuje Claudio o dwadzieścia lat młodszego, który zaczął właśnie pracę – pierwsza sugestia. Druga retrospekcja dobiła mnie całkowicie – ogłoszenie na drzwiach o zatrudnieniu mężczyzn po pięćdziesiątce, druga sugestia.
Nadal nie jestem w stanie zrozumieć Nicoletty – specjalnie nawet w sklepie przyglądałam się starszym panom, żeby zauważyć w nich coś intrygującego, ale dla mnie po prostu są dziadkami. :P
Niemniej było ładnie, bez przesady, spokojnie i naturalnie.

cieplutkie i przyjemne anime. Byle więcej takich . Nie rozumiem ludzi , którzy ocenili anime na 1 , nie zasługuje na tyle w zadnym przypadku. mocne 8/10

Tak… właśnie „łaaa” mówiłam przy każdym odcinku! To pierwsze takie anime jakie miałam przyjemność obejrzeć! Wprowadziło mnie to w taki nastrój, że chodzę po mieszkaniu nucąc pod nosem jakieś melodyjki i z szerokim uśmiechem… ^.^' Naprawdę… tak sympatycznego i poruszającego kobiece serce anime jeszcze nie widziałam… do teraz :)

Taka ciekawostka – w 10 odcinku, bohaterwoie zapraszają się nawzajem na koncert muzyki klasycznej. Na zaproszeniu, poza dużym włoskim tytułem, jak byk widnieje napis: „Letnie spotkania ze sztuką w Radziejowicach”. W środku zimy w Rzymie… Zabawna pomyłka, biorąc pod uwagę, jak bardzo się starali zachować włoski w napisach, powitaniach, piosenkach typu „sto lat” itd.

A anime bardzo polecam – doskonała odskocznia od młodzierzowych haremówek tudzież ratowania świata/miasta/blondynki (niepotrzebne skreślić).