Tanuki-Anime

Na co dzień Yomiko Readman nie wyróżnia się niczym szczególnym. Cicha, wręcz nieśmiała, ożywia się tylko w towarzystwie książek – jej mieszkanie przypomina magazyn biblioteczny po przejściu tornada (ha! – ta kobieta ma więcej książek ode mnie!). Rytm jej życia wyznaczają codzienne odwiedziny w zaprzyjaźnionych księgarniach i antykwariatach, w których dobrze znają tę niepozorną panienkę w prochowcu, ciągnącą za sobą wypakowaną książkami walizeczkę na kółkach. Jednak to właśnie Yomiko jest najlepszym agentem do zadań specjalnych British Library. Ma niezwykłą zdolność „władzy nad papierem” – może przekształcić kartki papieru w osłonę lub broń, sprawić, że będą w stanie zatrzymać kule lub unieruchomią wybraną ofiarę…

Kiedy Biblioteka Kongresu w Waszyngtonie zostaje spalona przez tajemniczego szaleńca, a sama Yomiko zaatakowana przez inną dziwną personę, British Library musi wkroczyć do akcji. Ktoś próbuje przejąć władzę nad światem, szukając w tym celu kilku specjalnych książek… Yomiko dostaje zadanie odszukania i unieszkodliwienia złoczyńcy. Towarzyszyć jej mają: Nancy Makuhari (pseudonim „Miss Deep”), obdarzona umiejętnością przenikania przez wszystko, oraz Drake, który wprawdzie specjalnych mocy nie ma, potrafi za to pilotować lub prowadzić niemal wszystko i (zwłaszcza) strzelać z niemal wszystkiego.

No dobrze, nie można tego ukrywać: intryga jest (łagodnie mówiąc) nieco niespójna i chaotyczna. Jeśli spróbować rozłożyć wydarzenia na czynniki pierwsze i poukładać je w logiczny ciąg, cały urok anime pryska jak zdmuchnięty. Ale akurat nie o to tu chodzi! Ta komedia sensacyjna (z naciskiem na „sensacyjna”, nie „komedia”) dzieje się w tak szalonym tempie, że trudno zauważyć usterki fabuły. Nawiązania do przygód agenta 007 są widoczne bardzo wyraźnie – bardzo „bondowska” jest zarówno czołówka, jak i cała oprawa muzyczna. Rewelacyjnie wyglądają sceny walki, zarówno w wykonaniu Yomiko, jak i Nancy – są doskonałe choreograficznie i pomysłowe, w pełni wykorzystując nadprzyrodzone moce bohaterek.

Najważniejsze zalety anime to właśnie wartka akcja, piękna i szczegółowa kreska, udana muzyka, a przede wszystkim – Yomiko. Wyłamuje się ona z klasycznego schematu bohaterek anime, oscylujących zazwyczaj między typem „dobra i słodka”, a „gwałtowna złośnica o złotym sercu”. Jest zupełnie innym rodzajem bohaterki: urocza, ale nie przesłodzona, inteligentna, ale nie przemądrzała, zabawna, ale nie śmieszna – to anime warto obejrzeć choćby ze względu na nią. Jeśli kogoś zaboli jej nadmiernie zabudowany strój, braki „wrażeń” pod tym względem z nawiązką nadrobi widok hojnie obdarzonej przez rysowników Nancy.

To anime „kupią” z pewnością wszyscy przedstawiciele wymierającego gatunku moli książkowych (wreszcie sprawiedliwość dziejowa: książki kluczem do władzy nad światem – bibliofile ratują świat!) oraz miłośnicy przygód Jamesa Bonda. Pozostałym może się spodobać jako miły dla oka sensacyjny kawałek, ale też mogą się zrazić nadmiernie zaplątaną i poszatkowaną fabułą.