Tanuki-Anime

Haru jest zwykłą uczennicą szkoły średniej, mającą typowe w tym wieku problemy: zwykle spóźnia się na lekcje, chłopak z klasy, który jej się podoba, nie zwraca na nią uwagi, no i jakoś nie może znaleźć swojego miejsca w życiu. Pewnego dnia, wracając ze szkoły, ratuje życie kotu. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że kot ludzkim głosem dziękuje jej za pomoc i zapewnia o swojej wdzięczności… Skutki uderzenia w głowę? A może jednak nie, zważywszy, że późno w nocy Haru zostaje odwiedzona przez całe stado mówiących kotów, z samym Kocim Królem, który dziękuje jej za uratowanie syna. A kocia ochmistrzyni zapowiada niekończący się strumień przyjemności. Gorzej jednak, że wkrótce Haru dowiaduje się, iż z wdzięczności koty chcą wydać ją za mąż… Za uratowanego przez nią księcia. I co ma zrobić biedna dziewczyna? Zwłaszcza, że koty na pewno zabiorą ją do Kociego Królestwa. Jedynym wyjściem jest odszukanie Biura do Spraw Kotów i jego pracowników: tajemniczego kota Barona, grubego Mutę i gadającego gargulca Toto. A przygoda dopiero sie zaczyna…

Narzeczona dla kota jest kolejną produkcją Studia Ghibli, która zabiera nas w magiczny świat wyobraźni. Mimo że fabuła nie poraża głębią, film ogląda się z wielką przyjemnością. Coś dla siebie znajdą zarówno młodsi widzowie, którzy otrzymają piękną baśń o tym, jak nauczyć się być sobą, jak i starsi, dla których będzie przyjemnością doszukiwanie się różnych „smaczków”, żywcem przeniesionych ze świata ludzi.

Animacja jest miła dla oka i sprawia bardzo pozytywne wrażenie, piękne tła – zarówno miasto, w którym mieszka Haru, jak i Kraina Kotów – są pełne szczegółów, tak charakterystycznych dla Studia Ghibli. Na mnie osobiście największe wrażenie zrobiła postać Barona – posążka dystyngowanego kota, w którego jego stwórca tchnął duszę, a animatorom naprawdę udało się ją uchwycić.

Muzyka wpada w ucho, jest dopasowana do akcji i charakterystyczna dla produkcji Studia Ghibli, jak dla mnie jednak miejscami zbyt dominująca i zagłuszająca słowa seyiuu. Mimo to piosenka końcowa, Kaze ni Naru, wykonywana przez Ayano Tsuji, zalicza się do moich ulubionych endingów.

Film ten z czystym sumieniem można polecić każdemu od najmłodszych do najstarszych fanów, jednak ci, którzy szukają niesamowitych efektów specjalnych czy głębokiej, wieloznacznej fabuły – lub po prostu nie lubią kotów – mogą raczej nie być nim zainteresowani. Jedno jest pewne – warto go obejrzeć, choćby dla sprawdzenia, jak bardzo koci świat może się różnić od naszego…