Tanuki-Anime

krótko, grafika imponująca muzyka „asommmmm”, zaś postacie mdłe i historia nie wciąga i wzięta z japońskiego ego.

Na początku powiem, iż serie uważam za dobrą, interesującą i przeznaczoną dla dojrzałego widza.

Postacie:
Mamy tajnych agentów obdarzonych nadprzyrodzonymi mocami. Osobiście jakoś nie przekonali mnie specjalnie do siebie. Sadzę, iż za mało ich poznałem, by mieć wyrobione zdanie, choć starano się przybliżyć historię każdej z głównych postaci, to jednak uczyniono to w stopniu niewystarczającym. Miyoshi Aoi najbardziej rzucał się w oczy i jest to postać najbardziej charakterystyczna w całej serii.
Fabuła:
Jak dla mnie była bardzo interesująca. Okres przedwojenny, ukazujący historię, której szczerze nie znałem zbyt dokładnie (choć wątpię, by oddawał faktyczne wydarzenia historyczne, jednak wiele nauczył). Szczerze, to niektóre rzeczy były dla mnie dość ciężkie i jednym uchem wlatywały a drugim uchodziły.
Z początku (a wręcz do połowy anime) wydawało się, że to będą luźno powiązane odcinki, lecz od 7 odcinka mieliśmy już wątek Mandżurski. I tutaj uważam, iż postąpiono niezbyt dobrze. Wolałbym, albo przez całą serię luźne wątki, lub wątek Mandżurski od początku do końca. Mieliśmy jednak trochę tego i trochę tego. Przez to właśnie nie poznaliśmy dokładniej bohaterów jak i nie rozwinięto bardziej szczegółowo historii. Mimo tego, serię oglądało się przyjemnie. Wciągała i budziła zainteresowanie.
Grafika:
Jak dla mnie idealna. Uwielbiam taki rodzaj kreski, rysowanie postaci i otoczenia, bardziej realistycznie, bez dziwnych fryzur, wielkich oczu i mnóstwa pastelowych kolorów. W końcu jest to seria, dla starszych widzów i graficznie spełniła moje wymagania.
Muzyka:
No proszę, przecież w openingu mieliśmy MUCC. Genialny utwór (jak każdy tego zespołu). W trakcie towarzyszyły nam przyjemne dźwięki, melodie. Ogólnie jestem zachwycony.

Animę oceniam na dobrą. 7/10

Nie każdemu może się spodobać. Zwłaszcza osobą, które wolą pozycje bardziej rozrywkowe, lżejsze w odbiorze. Jednak całość, mimo swoich wad, jest interesująca i polecam gorąco starszym/dojrzalszym widzom.

Na koniec jeszcze powiem iż bardzo mi się podobało, gdy postacie mówiły w innych językach. Mogliśmy usłyszeć: chiński, niemiecki, angielski i rosyjski. To nadało serii większy realizm, niż mówienie po japońsku przez cały czas (co jest zazwyczaj stosowane, ców w Ameryce nawet kosmici mówią po angielsku).

Choćbym nie wiem jak bardzo chciała doszukać się w tym anime plusów to nie mogę. Podejrzewam, że zamiarem twórców było dodanie temu obrazowi pewnego rodzaju otoczki filozoficznej (wówczas zazwyczaj występuje nijaka fabuła i marne dialogi). Niestety jak zawsze w takich przypadkach wyszło naprawdę marnie. Początkowo kiedy przeczytałam, że to anime historyczne byłam bardzo zaciekawiona (zboczenie studentów historii), jednak z czasem autentycznie trudno było mi przez to przejść. Połączenie historii z pewnego rodzaju fantasy niestety zazwyczaj wygląda komicznie i nie daje zamierzonego efektu. Obejrzeć można, ale myślę, że jak bym nie obejrzała to nic bym nie straciła. Co więcej, podejrzewam, że niewiele będę z niego za miesiąc pamiętać, gdyż po dłuższej przerwie w odcinkach, nie mogłam sobie przypomnieć co było we wcześniejszym odcinku. To typowe anime z rodzaju: o niczym i dla nikogo.

Recenzentka przez całą swoją recenzję pisała o tym co jej się nie podoba i że seria nie jest jakaś ciekawa a w ostateczności wystawiła ocenę 7/10… bezsens. Tak właśnie wygląda 90% recenzji na tanuku – same sprzeczności, nawet sami ze sobą się nie zgadzają :/

No bez przesady. To naprawdę fatalna seria. Chyba, że po pierwszych 6 odcinkach coś się zmienia, ale jeśli nawet tak to już powinno obniżyć ocenę poniżej 7. Fabuła na tak niskim poziomie bardzo razi. Nie twórcy nie odkrywają niczego nowego, ale też nie są w stanie niczym mnie zainteresować. Ktoś pod spodem pisze, że miało to być podobne do Baccano, ale przecież ani grama w tym mindf*cka. Zamiast tego widza zarzuca się oklepanymi schematami.

Anime od razu skojarzyło mi się z Baccano. Bałam się, że się zawiodę, ale naszczęście tak się nie stało. Spokojnie mogę rzec, iż Senkou jest po prostu wybitne. Ma wszystko, czego potrzeba, by wciągnąć widza- fabułę, akcję, ciekawych bohaterów, niezłą grafikę…no po prostu wszystko. Opening od dziś załączam do listy ulubionych utworów- uwielbiam go po prostu. Aoi zaś na stałę wpiszę się do panteonu moich najukochaszych postaci. Nigdy też nie sądziłam, że zatęsknię za dźwiękiem fałszujących skrzypiec^^
Oczywiście zakończenie musiało być iście japońskie, no bo jakżeby to inaczej.
 kliknij: ukryte  Wydaję mi się jednak, że Aoi nie zginął, skoro przesłał tej małej poprawione zdjęcie. I te skrzypce na końcu…
Dodatkowy plus należy się za dubbing- zarówno chiński jak i angielski (i w sumie ten w pozostałych językach też). Na ile był on dokładny tego nie wiem, aczkolwiek wydawał się dobry. Przynajmniej ten angielski nie raził.
Spokojnie mogę dać 10/10 i polecić każdemu szukającemu akcji, humoru i szczypty tajemnicy^^