Tanuki-Anime

Asumi Aida, Iori Ikuta i Eri Etou są szkolnymi przyjaciółkami. W wolnym czasie zamiast, jak większość nastolatek, chodzić po sklepach i plotkować o chłopakach, grają razem w The World. Pewnego dnia postanawiają zbadać nową lokalizację. Przez przypadek uruchamiają pułapkę, czym uniemożliwiają członkom pewnej gildii pokonanie legendarnego bossa The One Sin. Z tego powodu za Asumi (noszącą w grze nick Sakuya) zostaje wyznaczona nagroda. Uciekając przed prześladowcami, dziewczyna poznaje tajemniczego kota Hermita. Oboje zostają schwytani, jednak na pomoc przybywają im Iori (Tobias) i Eri (Mary). W trakcie walki Hermit zostaje zabity, a jego śmierć powoduje, że wszyscy gracze będący w pobliżu zostają przeniesieni w nieznane miejsce. W wyniku dalszych wydarzeń Eri w prawdziwym świecie zapada w śpiączkę.

Po kilku latach przerwy doczekaliśmy się kolejnej serii z uniwersum gier .hack. Jak się przekonujemy, nadal można w tym temacie stworzyć coś interesującego. Wciąż głównym wątkiem są tajemnicze przypadki śpiączki dotykającej osób grających w The World, jednak tym razem wymyślono całkiem inny powód tych wydarzeń niż znane z poprzednich serii. Jest to ciekawy motyw, lecz ograniczenie do trzech odcinków sprawia, że zostaje on bardzo okrojony i przez to niestety cała fabuła wydaje się trochę naciągana, a czasami niezrozumiała. Akcja nie zawsze przechodzi z jednego wątku w drugi w logiczny sposób i nieraz można czuć się zagubionym. Mimo próby wytłumaczenia wszystkiego, odnosiłam wrażenie, że całość jest niespójna i zawiera wiele luk. Fabuła ta świetne sprawdziłaby się w serii telewizyjnej, ale nie w tak krótkim czasie, jak w tej OAV. Oczywiście nie zaoszczędzono nam niewielkiej dawki dramatyzmu. Patrząc z perspektywy całego wątku było do przewidzenia, że ten element musi się pojawić, jednak jego intensywność i długość nie zostały dobrze dobrane, przez co wydawał się zbyt naciągany.

Tak jak w poprzednich seriach, tak i w tej zastanawiała mnie niezwykła realność gry The World. Po zalogowaniu gracze normalnie rozmawiają, poruszają się jak chcą, mogą wszystkiego dotykać i wszędzie pójść. Pod tym względem nie ma prawie w ogóle żadnych ograniczeń. Gdyby nie wypowiedzi graczy, że muszą się wylogować czy zrobić coś innego związanego z grą, można by odnieść wrażenie, iż akcja dzieje się w zwyczajnym świecie alternatywnym, a nie w rzeczywistości wirtualnej. W obecnych czasach stworzenie tak realistycznej gry jest praktycznie niemożliwe i trudno sobie wyobrazić, by było to osiągalne w najbliższych latach. Fabuła tego anime dzieje się w przyszłości (choć nie tak bardzo odległej), więc można to racjonalnie wytłumaczyć i przyjąć do wiadomości, pewnie jednak nie wszystkim widzom taka odpowiedź będzie odpowiadać.

Dużym problemem w tak krótkich seriach jest zawsze przedstawienie postaci. Trudno jest stworzyć bohaterów z ciekawymi osobowościami w zaledwie trzech odcinkach. Pod tym względem także .hack//Quantum niczym szczególnym się nie wyróżnia. Na palcach jednej ręki można wyliczyć postacie, które mają jakieś większe znaczenie w przebiegu akcji, z czego jedynie Sakuya i Hermit są trochę bardziej rozbudowani pod względem charakterów. I tutaj muszę przyznać, że długość tej OAV­‑ki została doskonale dopasowana. Sakuya zachowuje się dziecinnie i zbyt emocjonalnie, nie słucha rad innych i zawsze robi wszystko po swojemu. Natomiast Hermit zachowuje się jak samolubny dzieciak, któremu najchętniej przetrzepałoby się skórę (chociaż można go trochę usprawiedliwić po poznaniu jego historii). W serii telewizyjnej prawdopodobnie po połowie odcinków większość widzów miałaby ich serdecznie dość, tutaj natomiast OAV kończy się, zanim zdążą nas oni na dobre zdenerwować. Czasami więc krótsza liczba odcinków działa na korzyść opinii o danym tytule.

Grafika jest piękna. Projekty postaci może nie wyróżniają się niczym szczególnym, ale tła są wykonane znakomicie. Możemy zobaczyć wiele różnorodnych, niezwykle szczegółowych i dopracowanych krajobrazów. Od razu widać, że na animację nie szczędzono pieniędzy. Miło jest patrzeć na gwarne ulice pełne ludzi, zarówno w świecie realnym, jak i w grze. I gdy już myślałam, że będę mogła grafice wystawić ocenę 10, nagle cały urok został zniszczony przez ożywienie pewnego posągu. Zostało to wszystko zrobione całkowicie komputerowo, ale tak nieudolnie, jakby zabrał się za to totalny amator. Posąg ten, który miał być potworem siejącym zniszczenie, wyglądał jak bezkształtna masa poruszająca się nienaturalnie i prezentująca się niezwykle sztucznie na tle bardzo dobrych scenerii. Człowiek za to odpowiedzialny powinien zostać powieszony do góry nogami na pustyni, może słońce dość by go oświeciło i nie robiłby więcej tak paskudnych rzeczy. Ścieżka dźwiękowa w tej serii występuje, jednak nie jest tak bardzo dobra czy zła, by była zauważalna. Za to na uwagę zasługuje piosenka końcowa Shizuku w wykonaniu Yuuki Nanri.

.hack//Quantum w porównaniu do poprzednich serii prezentuje się całkiem przyzwoicie. Nie jest oczywiście idealne, fabuła zawiera kilka dziur a z postaciami raczej nie będzie można się utożsamiać ze względu na ich okrojone charaktery. Wszystko to zostało jednak przedstawione za pomocą świetnej grafiki i dopełnione dobrą muzyką. Jest to pozycja obowiązkowa dla fanów wcześniejszych produkcji, którzy na pewno się nie zawiodą. Natomiast dla całej reszty może to być miły przerywnik między dłuższymi seriami.