Tanuki-Anime

Obejrzałam na jednym wdechu i z nieschodzącym uśmiechem z ust. Taka przeurocza, ciepła historyjka o pewnej niezwyczajnej rodzinie, z rewelacyjnym wątkiem kota. Po prostu mój ulubieniec – takie typowe bydle, o historii jaką fani kopanek znają z niejednego filmu –  kliknij: ukryte  od podrzutka do mistrza wszechwalk. Tylko, że tu bohaterem jest kot. Pomysł jak dla mnie bomba. Zdecydowanie, za niego półgwiazdki w górę.
Kolejna półgwiazdka za animację. Jestem ostatnio bardzo wyczulona na animację walk, a tu były przepyszne. Każdy cios, każdy unik, każde parowanie pokazane z dokładnością i pietyzmem, piękna praca mięśni, śliczna choreografia, nawet uproszczony rysunek miał tu swoje uzasadnienie.
Tak więc dając piątkę jako ocenę początkową (bo jednak nic zapadającego w pamięć to nie było) i dwie półgwiazdki za kota i walki wychodzi 7. I taką ocenę zasłużenie wystawiam. 7/10

Lubię takie drobne anime, przyjemnie się je ogląda i często zapadają w pamięć. Z równie krótkich drobiazgów warto też zwrócić uwagę na Ooji­‑san no Lamp, które oglądałem zaraz przed Kizuną. Z tym że Ooji­‑san to raczej głębsza ciutkę historyja. Tak czy kwak, zmierzam na poszukiwania innych, równie miłych animacyjek.

Fabuła wybitnie konwencjonalna, postacie również, i chyba takie były założenia. Więc nie historią twórcy filmu chcieli się popisać (bez nieporozumień: w ramach konwencjonalności przyzwoita), pytanie czym w takim wypadku. Animacją? Bardzo dobra, ale szczękopadu nie wywołuje, jak sugerowałaby ocena w recenzji. Aluzje dla fanów kopanek się tu znajdują, ale nie powaliły mnie głębią ani klasą. Gdyby rozbudować przeklimatyczny wątek kota byłbym zachwycony, obecnie jestem średnio zadowolony: 6/10

Fajna grafika, muzyka, walki, postaci. Chętnie zobaczyłbym kontynuację w formie serii.