Tanuki-Anime

Na początku widzimy datę – 16 lipca 1988 roku – a chwilę później ogromną falę uderzeniową, zmiatającą Tokio z powierzchni Ziemi. Jesteśmy świadkami III wojny światowej. Chwilę później przenosimy się trzydzieści jeden lat do przodu, w rok 2019. Miasto, które zmieniło nazwę na Neo­‑Tokio, pogrążone jest w chaosie. Na ulicach wybuchają zamieszki, ponieważ niezadowoleni z podatków mieszkańcy wszczęli rewolucję. My jednak nie zajmujemy się polityką, a gangiem motocyklowym o nazwie Capsule. Tetsuo jest młodszy od innych jego członków, którzy nie traktują go poważnie – co bardzo godzi w jego uczucia. Capsule prowadzi wojnę z Clownami, a właściwa akcja filmu rozpoczyna się właśnie od konfrontacji obu tych grup. Tetsuo odnosi rany i na oczach kolegów zostaje zabrany przez wojskowych, którzy zamierzają prowadzić na nim eksperymenty. Kaneda, przywódca gangu, postanawia odnaleźć Tetsuo i pomóc mu. Jednakże obdarzony niezwykłą mocą Tetsuo wymyka się spod kontroli eksperymentatorów. W mieście coraz głośniej mówi się o nadchodzącym Akirze: dla jednych symbolu zbawienia, dla innych – zagłady.

Fabularnie Akira stoi na wysokim poziomie. Być może nawet na zbyt wysokim – nie każdy zrozumie ten film za pierwszym razem. Nie można powiedzieć, że „ciężkość” tego anime jest minusem, ponieważ niektórzy bardzo sobie cenią właśnie takie produkcje. Akira bez wątpienia zakrawa na dzieło o filozoficznych podtekstach – trzeba po prostu spojrzeć ponad główny wątek fabularny i większość tego, co widzimy na ekranie.

Akira jest już produkcją dosyć leciwą – od 1988 roku minęło już sporo czasu, a technika poszła ogromnie do przodu. O dziwo, w przypadku Akiry nie można tego aż tak bardzo odczuć. Należy przyznać, że jak na siedemnastoletni film, Akira pod względem graficznym bije na głowę niejedno współczesne anime! Wspaniała kreska, świetne animacje – zarówno postaci, jak i całego świata przedstawionego na ekranie – niezwykle klimatyczna kolorystyka (przeważnie ciemna), bardzo dobre efekty specjalne. Możecie uznać mnie za wariata, jednak za grafikę stawiam Akirze dziesiątkę.

Głównymi bohaterami są: Kaneda i Tetsuo – członkowie Capsule, oraz Kei – dziewczyna Kanedy. Muszę przyznać, że animacje postaci (także drugoplanowych) są świetne, a ich wygląd dość różnorodny – trudno znaleźć dwie osoby o podobnej mimice, rysach twarzy, czy nawet ubiorze (może poza wojskiem i temu podobnymi). Każdy z bohaterów ma indywidualny charakter, a do tego charaktery te nieco się zmieniają w czasie trwania filmu.

Muzyka… Druga dziesiątka dla filmu. Pojawiło się parę motywów, które naprawdę mnie urzekły. Pasowały do anime, a z przyjemnością słuchałbym ich także poza nim. Po raz kolejny możecie uznać mnie za wariata: miejscami muzyka kojarzyła mi się z Królem Lwem i afrykańskimi rytmami.

Akira zdecydowanie nie jest produkcją przeznaczoną dla najmłodszych. Świat przedstawiony jest brutalny i wulgarny: krew, flaki, eksplozje, zabójstwa, przekleństwa, strzelaniny, nieco nagości – to wszystko znajdujemy w tym anime. To wszystko sprawia, że osoby poniżej piętnastego (może nawet osiemnastego) roku życia powinny zaczekać z oglądaniem Akiry.

Powoli zbliżam się już do końca, ale uważam, że należy wspomnieć o jeszcze jednej kwestii: trzymajcie się z daleka od wersji z angielskim dubbingiem lub polskim lektorem. Postarajcie się o oryginalną japońską wersję z napisami.

Akira to bez wątpienia film, któremu warto poświęcić te dwie godziny swojego życia. Jeżeli ktoś jest fanem anime, koniecznie musi go obejrzeć: przez te siedemnaście lat zdążył uzyskać status kultowego, na trwałe wpisując się w historię anime. Jeżeli nie jest fanem japońskiej animacji, mimo wszystko polecam – widz, jeżeli przebrnie przez wątek fabularny, powinien być usatysfakcjonowany.