Tanuki-Anime

„Perfect Blue”, to jedno z najbardziej wstrząsających, szczerych, jak to zwykło się mówić ,,do bólu prawdziwych”, z potężną linią wydźwięku, pełnometrażowych anime z jakim przyszło mi się w swym fanowskim życiu jak do tej pory zapoznać, obejrzeć a potem… cóż, nie móc o tym zapomnieć. To doprawiana matową, może niezbyt bogatą barwnie, szatą graficzną produkcja, w której ten sposób graficznego jej przedstawienia idealnie sprawdza się w kwestii uwydatnienia solidnego, niełatwego w odbiorze dramatu, psychicznej niestabilności bohaterów – tej ich prawdziwości, oraz w przypadku dwuznaczności kryminalnej strony produkcji. Dzieło wielowarstwowe,na granicy rozczłonkowania rzeczywistości ,soczyście surrealistyczna opowieść o niejasnym końcu, gdzie utrata ,,własnego Ja” wplata się w gatunek kryminalny!

Ogólnie obejrzałem dwa razy i jest to chyba najlepsze dzieło Satoshiego Kona, o ile nie najlepszy thriller psychologiczny wśród anime.  kliknij: ukryte  Na pewno na plus jest to, że bardzo ciężko odróżnić rzeczywistość od planu filmowego, snów, urojeń i wielu innych i to, że fabuła była nie łatwa do przewidzenia, ten kto pozornie był tym największym złym, okazał się nie tym głównym złym, tylko mniejszym sterowanym przez większego złego. Anime przewidziało też wiele problemów przyszłości, to były początki internetu, wtedy nie mówiło się o podszywaniu pod kogoś w internecie. Zjawisko to pojawiło się raczej później i ten problem jest nawet bardziej aktualny dzisiaj niż kiedyś. Pokazano też ciemne strony showbiznesu. Faktycznie one istnieją. Na końcu wszystko się wyjaśnia i wiadomo już jaka jest prawda, ale długo widz nie wie co się dzieje, trzymany jest w niepewności. Na pewno na plus jest ta ciągle narastająca psychoza strachu, szaleństwo bohaterki. Wiele osób klimat tego filmu porównuje z dziełami Hitchcocka i słusznie. Grafika jest co najmniej bardzo dobra jak na 1998 rok, o ile nie lepiej, muzyka wypada dobrze, świetnie oddaje nastrój grozy. Postacie wypadają bardzo dobrze. Ogólnie warto obejrzeć co najmniej 2 razy. Ogólnie polecam, bo na pewno jest to film co najmniej bardzo dobry, a nawet jeszcze lepszy.

Jestem świeżo po obejrzeniu tego anime i powiem, że naprawdę mnie zaskoczyło. Jeszcze nigdy nie widziałam żeby w jakimkolwiek anime akcja była tak strasznie zamotana,zakręcona i każdą swoją scena naprowadzała widza i kręciła z tymi domysłami jakie będzie to zakończenie. Nie mówię oczywiście, że to źle. Absolutnie! Daje to doskonałą przestrzeń na spokojne pomyślenie i samotne odszukanie się własnego zakończenia, sama miałam ogromny problem by w końcu zdecydować się co się wydarzyło naprawdę a co nie… kliknij: ukryte  moim zdaniem cała postać mimy jako piosenkarki, która „wywrednia” się na głównej bohaterce była wytworem popadającej w obłęd prawdziwej Mimy. Kiedy tak stwierdziłam, problem pojawił się w ostatniej scenie, w której Rubi wydaję się być winna wszystkiemu co i tak ma pewne luki. Dlatego też wydaje mi się, że w ostatniej scenie Rubi na prawdę przebrała się w czerwoną sukienkę, ale to w półszalony umysł Mimy domyślił sobie całą resztę. Możliwe, że Rubi też naprawdę goniła naszą bohaterkę w ostatniej scenie, ale nie po to żeby ją zabić, ale jej pomóc( ona chyba jako jedyna widziała załamywanie się Mimy) Co do scen morderstw, to myślę, że Mima naprawdę zabiła tego fotografa, może nie z pełnym udziałem świadomości, ale powód jakiś tam miała. A całą resztę załatwił odpychający M­‑Maniak i scena z nim także była częściowo prawdziwa.
Oceniam to anime na 7/10 fabuła jest wprost genialna, ale odejmuje punkty za postacie drugoplanowe i nie tylko, które wyszły trochę jakby zdeformowane. Polecam widzom mniej wrażliwym i lubiącym filmy dające do myślenia.

Typowo psychologiczne anime.Warto obejrzeć , jeżeli jest się fanem tego gatunku.Jest to klasyka.Graficzne wypada dobrze , postacie może być , muzyka przeciętnie i fabuła świetnie.Bardzo podobała mi się zawiłość tej serii , jak trzeba było główkować.Jak się dobrze pomyślało to można było wszystko rozszyfrować.Lubię serię przy , których trzeba dużo myśleć.Czy odejście z zespołu może dużo zmienić w życiu?Oj bardzo!Cóż ciężko mi ocenić serię , ale oglądało się genialnie , bo ta muzyka i postacie zmuszają mnie do oceny w dół.Serię mogę ocenić pomiędzy 6/10 , a 7/10 gdyby była lepsza muzyka i postacie to może by było nawet 10.Ogólnie serię polecam.Świetnie się oglądało i , jak ktoś lubi filmy psychologiczne to po prostu musi to obejrzeć.Nie obejrzenie było by grzechem.Naprawdę świetne.

Czemu, tak długo jak jest to psychologiczne anime, nikt nie zauważa masywnych błędów w nim zawartych? Przykładowo, skoro  kliknij: ukryte  ta grubaska przebierała się za „ducha” głównej bohaterki, to jakim cudem ona skakała po lampach? Albo jakim cudem ten świr ją widział dokładnie w tej samej formie, jak główna bohaterka?

Cieszy mnie, że powstają alternatywne recenzje, w które wpleciona jest autorska interpretacja. Nie wiem, czy Autor rzeczywiście odwoływał się do konkretnych teorii osobowości konkretnych twórców, niemniej tekst pozwolił mi spojrzeć na film z innej perspektywy. Dzięki!

Perfect Blue to klasyk, ale szczerze powiedziawszy nie rzucił mnie na kolana. Uważam, że troszeczkę za bardzo zaplątali temat. Podoba mi się za to warstwa audio­‑wizualna. Wg mnie 8/10.

Zaczęłam oglądać o północy myśląc, że obejrzę kawałek i dokończę jutro. No cóż, jak już zaczęłam to nie było opcji żeby nie skończyć. Uwielbiam taką psychodeliczną atmosferę.

Jak dla mnie to nie jest anime(nie przypomina żadnego)tylko film fabularny w wersji animowanej.

Zeg troszkę kopnął się pisząc o oprawie wizualnej. Ona była olśniewająca w 99 roku i taka pozostała. Tutaj są tony doskonałej animacji i szczegółowe rysunki. Za samo to wielbiciele animacji sensu stricte wielbią tę produkcję.

Dla tych co obejrzeli, nie będę co chwilę wstawiać znacznika, więc tak to załatwię.

 kliknij: ukryte  A mnie coś jednak nie pasuje. Wydaje mi się, że zwalanie wszystkiego na Rumi nie do końca ma sens. Mima w końcu była na zakupach czy nie, skoro widziała swoje zdjęcia? Czytam tu i tam, że Mima także miała problemy psychiczne, inaczej to nie byłoby możliwe, i ja też się ku temu skłaniam, ale do jakiego stopnia miała przywidzenia? Aż takie miała przywidzenia, żeby przebraną Rumi brać za siebie samą? I w takim razie po co aż dwie szalone postacie, coś tu traci sens. Ludzie piszą o granicy między prawdą a urojeniami, ale, na litość, ile osób naraz miało te urojenia? I o co chodziło z tym występem, na którym rzekomo miała się pojawić Mima, i ludzie reagowali, jakby tam była? Po minach dwóch pozostałych wokalistek wnioskuję, że to także była Rumi, ale znowu, to powinno mieć jakieś skutki, chociażby prasowe, a nie miało.
I jeśli to Rumi zabiła fotografa, to dlaczego była ukazana tak zwyczajnie jak prawdziwa Mima, bez tego efektu „odklejenia”, w sukience? Tylko dla zmyłki? Jakoś wiele rzeczy wydaje mi się tu naciągane.
Poza tym, tego, że za wszystkim będzie stała Rumi, domyśliłam się po 20 minutach, a nawet jeszcze wcześniej brałam ją pod uwagę. Moment, kiedy rozpłakała się na scenie gwałtu mnie w tym upewnił.
Była świetna scena, kiedy przez moment wydawało się, że Mima nigdy nie była gwiazdą, a serial w którym rzekomo grała, to prawdziwe dochodzenie policyjne i prawdziwe przesłuchania, a ona naprawdę jest morderczynią. Wtedy byłam zachwycona, niestety zaraz po tej scenie wszystko wróciło na stary tor i zmusiło do stwierdzenia, że to tylko kolejna nierealna wizja.
Czy może coś przeoczyłam? Nie twierdzę, że mój tok myślenia jest słuszny, dlatego chciałabym, żeby inni też napisali co o tym myślą, bo jak dla mnie zrzucanie wszystkiego na Rumi nie wyjaśnia nawet połowy scen, które miały miejsce i nie potrafię tego zaakceptować.
Im dłużej to piszę, tym więcej mam pytań, chyba nigdy nie miałam takiego problemu z żadnym filmem i zastanawiam się, czy coś mi ciągle umyka, czy on po prostu nie tworzy dokładnej całości i szukam tam czegoś, czego w nim nie ma?
Bo jeśli naprawdę to tylko sprawka Rumi, której udało się „zawładnąć” umysłami Mimy i Me­‑Manii, i oboje mieli urojenia, to… chyba spodziewałam się czegoś więcej.

Może mi ktoś powiedzieć kim jest dziewczyna która w ostatniej scenie perfect blue rozmawia z kolesiem a potem wsiada do auta?

Cóż, dla mnie średnie.
Grafika oraz muzyka na przeciętnym poziomie. Jeśli chodzi o fabułę, faktycznie, mocno zaplątana. Lubię kiedy nie wszystko jest podane na tacy, ale w tym wypadku niespecjalnie mi to podeszło.  kliknij: ukryte  Motyw, kiedy Mimie budziła się po raz kolejny w swoim pokoju mocno mnie irytował. Film został tak skonstruowany, że widz raczej się sam nie domyśli, kto jest temu wszystkiemu winien. Podeszłam z dużymi wymaganiami, ale niestety nie zostały zaspokojone. Spodziewałam się czegoś lepszego.

Jestem na świeżo po obejrzeniu. Wysokie oceny wydają się być zasłużone. Intrygujące było dla mnie to, że od pewnego momentu nurtowało mnie cały czas pytanie, jak to się skończy.
Polecam obejrzenie na zmęczeniu.

Etna – ostatnia kwestia głównej bohaterki może nie aż tak tajemnicza (a może jednak), ale na pewno interesująca.

Jednak 10, bo nie potrafię doszukiwać się błędów w anime, które mnie zwyczajnie zachwyca. O Perfect Blue można napisać wiele dobrego, chociażby to, że przedstawia historię z godnym podziwu umiarem. To w dużym stopniu ułatwia odbiór, a i przyjemność oglądania jest większa. Pozwala też docenić szczegóły i pomaga zrozumieć znaczenie ważnych scen, których w tym anime było przecież mnóstwo. Dla przykładu mogę przytoczyć prosty gest Me­‑Mani podczas koncertu, który oprócz wymiaru symbolicznego wpływa na nasze postrzeganie Mimy,  kliknij: ukryte  jako przyszłej ofiary. Dodam, że spodobało mi się pokazanie, w jaki sposób iluzja opanowuje niewinny umysł oraz jak narasta stopnień szaleństwa – bardzo przekonujące. Przez to ostatnia wypowiedź bohaterki miała dla mnie tajemniczy wydźwięk.

Na początku zanudziłam się i zamiast oglądać patrzałam przez okno. Anime dopiero zaczęło mnie wkręcać jak doszło do pierwszego zabójstwa. Wtedy postanowiłam już obejrzeć to do końca.
Szczerze powiedziawszy nie spodziewałam się takiego rozwoju wydarzeń. Jednak anime jest jedynie dobre. Mogło być jeszcze bardziej mroczne, no ale cóż. Cieszę się, że dłużej nie trwało bo zapewne wstrzymałabym się z oglądaniem i nie wróciłabym do tego. Daję 8/10.

Również ja początkowo podchodziłam sceptycznie do tego tytułu, lecz po jego obejrzeniu muszę przyznać, że moje obawy były nieuzasadnione. Zaskakujący, trzymający w napięciu, wciągający…czego chcieć więcej?

Krótko i na temat. Jak dla mnie to anime całkiem nieźle ryje beret. Mocne 8/10.

Niesamowite anime! Uwielbiam takie filmy psychologiczne. Doskonałe. Polecam.

To jedno z tych anime przy którym trzeba się nieźle nagłowić o co tak naprawdę chodzi. Ale w końcu to thriller psychologiczny – taki powinien być i jest wyśmienity!

Hmmm nie wiem co mam o tym myśleć anime namieszało mi w głowie. Nawet niezły thriller psychologiczny, nawet sie nie domyslilam co i jak  kliknij: ukryte  Na poczatku myslalam, ze Mima naprawde ma rozdwojenie jaźni te wszystkie morderstwa itp. A tu taka niespodzianka jednak to jej koleżanka Remi tego sie nie spodziewalam. Tylko, ze kim był ten dziwny facet, ten fan jej? tez Remi?
Ogólnie może być zaciekawilo mnie i miałam duzo domysłów jak sie skonczy film. Ogólnie nie polecam przed snem chociaż jak ktoś chcę. xD

Komentarz mojego kolegi:„mocno rypie psyche”. Poniekąd się z nim zgadzam. Anime jak na te lata prezentuje porządny poziom techniczny. Fabuła dobrze poprowadzona, klimatyczna jak to na thriller przystało. Dobre, dobre. Ale TYLKO dobre.
Nie żałuję poświęcenia temu filmowi tej prawie półtorej godziny, ale jednocześnie kiedy się skończył odetchnęłam z ulgą. Może dlatego, że nie polubiłam głównej bohaterki. Wydawała mi się taka trochę niedopracowana. No i więcej uwagi twórcy powinni poświęcić postaci Rumi, bo jak dla mnie motywy jej postępowania zostały pominięte i pozostawione widzowi do domysłu (możliwe że celowo, ale niezbyt celnie).
Moja ocena: film na jeden raz i na tym koniec. Dobry, odpowiednio pokręcony thriller psychologiczny. 8/10

...jakze wielki blad popelnilem!
Perfect Blue bylo dla mnie sporym zaskoczeniem. Milo sie ogladalo nie wiedzac zupelnie o czym anime opowiada i po kolei odkrywajac kawalek po kawaleczku fragmenty psychiki bohaterki.
Jesli chodzi o gatunek to zupelnie mi nie podpasowal – wole jednak ogladac przyjemniejsze dla duszy i umyslu produkcje, a thriller… no coz – nie spodziewalem sie, ze NAPRAWDE bedzie mnie trzymal w napieciu, a tak sie stalo.
Uwazam, ze tajemniczosc jest bardziej zastapiona psychodela, ktora towarzyszy przez ponad polowe filmu. W pewnym momencie bowiem widz przestaje sie zastanawiac: kto? jak? dlaczego? a zaczyna zadawac pytanie: co tu w koncu jest prawdziwe?
Ciekawa pozycja, wciagajaca, bardzo interesujaca. Dla fanow dreszczyku emocji obowiazkowa, dla reszty po prostu polecana w ramach wzbogacenia kolekcji o kolejne wartosciowe dzielo. Szkoda tylko, ze jest takie krotkie. Moznaby dodac jeszcze chocby 10­‑15 minut, ktore niejako wypelnialyby normlnoscia kolejne dni w anime.
8/10

Nie chcę się zbytnio rozpisywać, mogę jedynie napisać,że Perfect Blue jest bardzo dobrym anime MOV ..fabuła, nie jest zbyt oryginalna,bo miałam już wiele razy do czynienia z filmami z tego typu historią,ale jest bardzo dobrze do końca poprowadzona i końcówka może zaskoczyć (chociaż ja dość szybko się domyśliłam co i jak) jednakże ze spokojnym sumieniem mogę PB polecić absolutnie wszystkim (oprócz dzieciom)
9,5/10