Tanuki-Anime

Bardzo się cieszę, że zakończyli na trzecim sezonie, dalej mogłoby być zwyczajnie nudnie.

Ucieszyło mnie również, że w tym sezonie odstawili główny wątek miłosny na bok, dzięki temu mogli się skupić na innych, bardziej istotnych(względem samych autorów) rzeczach. Dalej jednak jestem zdania, że główny wątek romansu był po prostu nieprzemyślany… mam nadzieję, że autorzy anime wyciągnęli pewne wnioski ;p

Niby powtarzająca się rywalizacja itd. ale w jakoś trochę bardziej odświeżonej odsłonie i nie było wcale nudno. Trochę na temat samych autorów, trochę o dylematach – co prawda ukazane w dość „lekki” sposób ale nie przeszkadzało, zwłaszcza, że trzy sezony to była jedna ciągłość.

Zauważyłem, że skupili się trochę bardziej na samych postaciach, gdzieś w połowie dorzucili efekt „przepracowanych” dłoni Moritaki, inne postacie drugoplanowe poszły trochę przód z życiem i również porównanie jak wygląda życie mangaki w porównaniu ze zwykłymi ludźmi( kliknij: ukryte  mowa o spotkaniu z podstawówki) było całkiem trafne.

W przypadku postaci natomiast nie podobało mi się kilka rzeczy –  kliknij: ukryte  Moritaka i Akito od gimnazjum praktycznie nie zmienili się wyglądam, po dziesięciu latach wyglądali praktycznie tak samo(nawet zdarzyło im się nosić te same ubrania… ), podczas gdy Kaya wyglądała już jak prawdziwa kobieta, tak Miho już nadal wyglądała jak słodka dziewczyna z liceum… trochę to dziwne zwłaszcza, że 10 lat to nie jest wcale taki mały odstęp czasu. Drugą sprawą była charakterystyka postaci – Yuriko w pierwszym sezonie była dumną dziewczyną, miała co prawda drażniący charakter itd. ale w przez dwa następne sezony zrobili z niej „pustą lalkę” bez własnego zdania, na sam koniec charakterem praktycznie nie różniła się od Miho… reszta postaci zatrzymała swój „oryginalny charakter” mniej lub więcej i przyjemnie oglądał się dość ich historie ale czuć było pominięcie gdzieś w tyle.


Całość oglądało się bardzo przyjemnie, trochę dowiedziałem się na temat samej mangi oraz miałem okazję obejrzeć również dobrą obyczajówkę, więc jestem naprawdę zadowolony. Miałem nadzieję na nieco więcej ale i tak nie było źle, wystawiam tutaj 8/10 również jak w przypadku poprzednich dwóch sezonów, ponieważ pomimo wielu zalet nadal pojawiało się kilka wad(nie, żeby były jakieś istotne). Serię Bakuman jestem w stanie polecić wszystkim z czystym sumieniem :)

Szkoda, że w końcu przyszło mi się żegnać z bohaterami, z którymi bardzo się zżyłam… Serię drugą i trzecią obejrzałam jednym ciągiem, dlatego nie umiem „się rozdrobnić” i ocenić ich osobno – obydwie są dla mnie w pewien sposób całością, niemniej jednak warte podkreślenia jest to, iż jestem kolejną już osobą uważającą, że wątek z Nanamine jest jednym ze słabiej poprowadzonych, natomiast prawdziwą radochę przyniosło mi oglądanie rywalizacji pomiędzy Niizumą a Drużyną Fukudy. Wzloty i upadki przeżywałam razem z bohaterami, cieszyła mi się buzia za każdym razem, kiedy widziałam Hiramaru i Yoshidę  kliknij: ukryte  (Hiramaru i Aoki – ślicznie, nie spodziewałam się takiego rozwoju ich znajomości!), miałam ochotę udusić obleśnego w swoim zachowaniu Nakaia oraz potrząsnąć irytującą Iwase. Pomimo tego, że moje wrażenia są jak najbardziej pozytywne, to nadal jestem zdania, iż wątek romantyczny głównej pary jest bezsensowny. Owszem, romantyczny i uroczy, ale przecież oni wcale się nie znają… Poza tymi kilkoma spotkaniami kiedy zagrzewali siebie nawzajem do walki i kiedy rozmawiali o swoich marzeniach, co oni tak naprawdę przez całe te dziesięć lat dowiedzieli się o sobie? Za to Takagi i Kaya to chyba najbardziej naturalna para, jaką widziałam w anime, uwielbiam ich całym serduchem. Cieszę się, że  kliknij: ukryte  Takagi i Mashiro wreszcie dopięli swego i uzyskali anime – to był bardzo szczęśliwy i wzruszający moment. Po tylu staraniach osiągnęli swój cel. Zupełnie nie zauważyłam kiedy tak bardzo się do nich przywiązałam. Żal się rozstawać, z chęcią oglądałabym nadal ich wysiłki na drodze do pokonania Niizumy, ale chyba warto wziąć pod uwagę to, co Takagi i Mashiro (oraz przemawiający za ich pomocą autorzy) chcieli przekazać – najważniejsze jest to, żeby zakończyć mangę jak najlepiej, a nie to, by ciągnąć ją w nieskończoność kosztem jakości.

Rany, skończyło się! Ale pomysł z czekaniem na randkę aż do powstania anime… nadal jest megagłupi.

Zaskakująco udana seria, każdy odcinek oglądałem z dużym zaciekawieniem, bo akcja naprawdę przemyślana i ciekawa. Niby ciągle te same motywy, tworzenie mangi, rankingi i tak dalej, a jednak wyraźnie czuć, że do czegoś to zmierza, że są bardzo blisko swojego celu.

 kliknij: ukryte  Ślub połówki Ashirogich i jego młoda żona… Przedstawione naturalnie, bez przegięć, głupich ecchi żartów, jakby się nic nie zmieniło.

Strasznie przyjemnie oglądało mi się ich zmagania, bohaterowie drugoplanowi też nie zawiedli, znów jedynym naprawdę słabym wątkiem był ten nieszczęsny związek na odległość… A co do ostatniej sceny: kiedy on, do jasnej ciasnej,  kliknij: ukryte  zrobił prawo jazdy?! Przecież czasem nie miewał nawet czasu na sen, a co dopiero na  kliknij: ukryte  naukę jazdy...

Dobre zakończenie. 7/10.

3 seria i koniec anime. Cieszy mnie to,gdyż dalsze losy raczej takie ciekawe by nie były. Seria trochę mnie zawiodła- nie znaczy ,że była zła, ale momentami przeciąganie mnie irytowało. Daję 6­‑7 na 10.

Po siódmym odcinku mogę stwierdzić że fabuła o wiele szybciej brnie do przodu w stosunku do serii poprzedniej.A już sam odcinek 7(bądź 6)miał naładowane tyle wydarzeń w sobie że zwariowałem(w pozytywnym tego słowa znaczeniu).Generalnie poprawa.Daje mi podobne wrażenia co 1 seria(wkleja w monitor,nowość).Mogliby przestać wałkować motyw Hiramaru i Yoshidy – 30 sekund a psuje efekt.Scena z  kliknij: ukryte  love storyna przyjęciu noworocznym rozwaliła mnie na łopatki. Narazie daje 9(tyle co 1 serii).

3 seria i kolejne przygody dwójki twórców mang z ich życiowymi przebojami. Fajnie się zaczyna. Jak na dobry shounen już zaważyć można było upór,wyścig między rywalami i oczywiście dużo miłości zawarto już w pierwszym odcunku.
Warto i polecam!!!