Tanuki-Anime

Rzecz bzdurna, durna i obskurna, a rozrywka mierna i mizerna. Ech, jest to chyba jednak jakiś rodzaj sztuki (bardzo wątpliwy ale jakiś jednak…), gdy 20­‑kilkuminutowa seria potrafi wynudzić człowieka niemiłosiernie… Prawdziwy oręż w rękach osób walczących z wszelkiego rodzaju retro i stwierdzeniami typu „dawniej było lepiej”.

To było głupie. Tak, głupie. Bardzo głupie. Niemalże bezdennie głupie. Jak jakiś chory sen skacowanego scenarzysty. Poziom abstrakcji podobny do tego, znanego z Cristal Triangle. I byłoby fajnie, świetny film na poprawę humoru, gdyby nie to, że bohaterki już przy jednokrotnym obejrzeniu wywołały we mnie dawno zapomnianą chęć mordu. A to zabiło niemal całą frajdę bijącą z monitora. Choć ochrona szkoły dla dziewcząt składająca się z czołgów i śmigłowców bojowych była boska.
Co do technikaliów – oglądam sporo anime z tego okresu, więc jestem przyzwyczajona do poziomu, ale nawet biorąc poprawkę na wiek nie jest dobrze. W czasach swojej młodości było przeciętnie, teraz jest kiepsko. Broni się jedynie projekt maszyny bojowej – interesująco organiczny.
Generalnie anime nie polecam. Można się co prawda pośmiać, ale i w kategorii „pięknych katastrof” jest sporo lepszych tytułów.

Bo potem to już człowiek ma ochotę zrobić bohaterką krzywdę.

Mam wrażenie, że powinno być „bohaterkom”, gdyż zdanie chyba odnosi się do kilku pań (a jeśli nawet jednej to i tak jest to niewłaściwy przypadek).