Tanuki-Anime

W drugiej połowie dwudziestego drugiego stulecia ludzkość podzieliła się na dwie grupy. Pierwsza z nich, swoista arystokracja, żyje w zamkniętym, wyposażonym we wszystkie możliwe luksusy ośrodku zwanym Ecoban. Reszcie przypadł niewesoły los wegetacji na zdewastowanych i zanieczyszczonych przestrzeniach. Jednych i drugich łączy tak naprawdę jedno – nie mogą zobaczyć nieba, skrytego za grubą warstwą szkodliwych oparów otulających Ziemię. Jednak to, co dla większość jest przekleństwem, dla Ecobanu stanowi błogosławieństwo – olbrzymie ilości energii potrzebne do zasilania miasta są czerpane wprost z trujących chemikaliów. O to, by reszta ludzkości za bardzo nie podskakiwała, dbają siły porządkowe Ecobanu. Ich pracownicą jest bohaterka Sky Blue, Jay. Pewnego dnia zostaje wysłana w pościg za swoim dawnym chłopakiem, Shuą, który z mieszkańca Ecobanu stał się jego wrogiem.

Koreański film Sky Blue to zapewne najbardziej nierówna azjatycka produkcja animowana, jaka ukazała się w Polsce. Przy doskonałej i dopracowanej w szczegółach grafice (mimo że film powstał w 2003, to i dziś robi ona duże wrażenie) oraz dobrze dobranej muzyce razi ona wyjątkowo prymitywną i oklepaną fabułą oraz schematycznymi jak tylko się da postaciami. Shua to lokalny odpowiednik Lenina (tylko bardziej szlachetny), a jego antytezą jest zimny i oddany Ecobanowi Simon. Między tę dwójkę wciśnięto wypraną z charakteru panienkę, która i by chciała, i się wstydzi. Fabułę naładowano kiepsko zaprezentowaną mieszanką ekologii, socjalizmu, anarchizmu i pewnie jeszcze paru innych -izmów, a wygłaszane przez bohaterów perory brzmią wyjątkowo sztucznie i drętwo. Pozostaje oprawa graficzna – tu mucha nie siada, pytanie tylko, czy to dostatecznie dobry powód, by przez niemal dziewięćdziesiąt minut obcować z tym filmem. Choć uchodzi on za najdroższą produkcję w dziejach koreańskiej animacji, mam wrażenie, że starano się jak tylko można oszczędzić na scenarzyście. A może po prostu zapomniano o nim i scenariusz napisał na kolanie ktoś z ekipy, np. chłopak biegający po piwo i pizzę dla reżysera?

Jak większość anime wydanych w Polsce na DVD przez IDG, Sky Blue trzyma nie najgorszy poziom, choć szału nie ma. Wzrok przyciąga bardzo ładna i sugestywna okładka, choć tłukący po oczach napis „Akira XXI wieku” można potraktować jedynie w kategoriach żartu, bo z Akirą Katsuhiro Otomo Sky Blue ma tyle wspólnego, że jedno i drugie stworzyli Azjaci. Podobnie można podejść do innego hasła – „Jedna z najwspanialszych anime science fiction”. Cóż, ktoś w IDG miał osobliwe poczucie humoru. Po włożeniu płyty do odtwarzacza zostajemy od razu przeniesieni do menu, w którym mamy do wyboru jedynie wybór scen oraz ustawienia opcji językowych. Do dyspozycji mamy polskie napisy, polskiego lektora lub wersję oryginalną, wszystko w DD 5.1 albo w DTS. Jakichkolwiek dodatków nie stwierdzono. Tłumaczenie jest na przyzwoitym poziomie, bez wpadek czy literówek. Zważywszy, że niedawno Sky Blue pojawiło się ponownie w sklepach w bardzo atrakcyjnej cenie (jedynie pięć złotych), zawsze może przynajmniej trochę powiększyć każdą kolekcję polskich wydań azjatyckiej animacji.