Tanuki-Anime

Simoun oglądałam dość dawno, ale muszę przyznać, że seria ta naprawdę mnie wzruszyła, chociaż trochę szkoda mi Dominury i Limone i tego, że się oddzieliły od reszty i wciąż nie mogę pojąć co tak naprawdę stało się z Amurią?

Anime z pewnością oryginalne i specyficzne, ale kulejące pod wieloma względami.
Pierwszą połowę oglądało mi się źle. Wciągnęłam się po mniej więcej 10­‑11 odcinku, a to trochę nie najlepiej. Kiedy bohaterki trzymają się razem, to jeszcze się uzupełniają, ale większość z nich nie można nazwać interesującymi. Z osobna są wyjątkowo nieciekawe (do wyjątków mogę zaliczyć Paraiettę, Nevril oraz po części Morinas). Wciąż nie potrafię zrozumieć, jak ktoś tak niepoważny jak Floe został kapłanką.
Raczej nie zwracam większej uwagi na seiyuu, ale tutaj gra aktorska w dwóch przypadkach mi się nie podobała. Bardzo sztywno wypadła Vyura (czy jak jej tam było) oraz niewiele lepiej Aeru. Beznamiętnie, bezosobowo, sztucznie.
Pomysł na świat był ciekawy. Przyczepię się tylko do jednego elementu – mężczyzn. Kobiece głosy mogli odpuścić, starczyły te niezbyt męskie sylwetki. A już prawie krew mi się z uszu polała, gdy usłyszałam  kliknij: ukryte  jak Floe po przemianie szczebiocze tym swoim głosikiem.
Grafika mi się nie podobała. Straszyły zniekształcone twarze w kolejnych scenach. Razi też oszczędność, a postacie najładniej wyglądają jak poruszają tylko ustami lub widać jedynie ich twarze. Za to simoun wyglądały dobrze.
Muzyka jest raczej okej. Chociaż nuży słuchanie przez 26 odcinków tego samego openingu i endingu. Ścieżka dźwiękowa była przyjemna dla uszu.
Nie umiałabym tego anime z czystym sumieniem polecić. Chociaż z pewnością ciekawe, ma sporo błędów, które psują seans. Dla kogoś kto chce zobaczyć inny pomysł na shoujo­‑ai – będzie dobrą propozycją. Jednak czy dla kogoś jeszcze, to nie jestem pewna.

Dlaczego taka niska ocena za muzykę? Przecież jest ona niesamowita! I dużo jej w dodatku.

Szczerze mówiąc pośród masy ostatnio napływającego z Japonii chłamu to anime wyróżnia się całkiem pozytywnie. Świat jest rozbudowany oraz szczegółowo przedstawiony przy czym jest również (co bardzo sobie cenię) dość przekonywujący. Bohaterowie zapadli mi w pamięć. Ich motywacje oraz zachowanie są po prostu ludzkie co się rzadko w anime zdarza. Zazwyczaj są to bowiem (nie powiem skąd wzięte, bo brzydko by to zabrzmiało) fantastyczne fanaberie, na które nie zdobyłby się nawet niezwykle kreatywny pięciolatek. Co do kreski to mi jakoś nie przeszkadzała. Widziałem tyle anime z gorszą grafiką, że tutaj mi ów aspekt zupełnie nie zawadzał. Ponadto pomijając już specyficzny styl uważny obserwator zwróci uwagę na to, że jest ona starannie wykonana co mocno podnosi moją jej ocenę. No i dla mnie była bardzo klimatyczna… po prostu pasowała mi do tego anime. Muzyka jak ktoś już wcześniej zauważył była z reguły… klasyczna. Co zaś każdy wie klasyka wielu osobom się nie podoba. Dla mnie osobiście była świetna i niech chciałbym innej muzyki do tego anime. Ma ono raczej poważny klimat i świetnie się z nim komponuje. Oczywiście o ile się ogląda, a nie jedynie rejestruje obrazki (co po niektórych komentarzach tutaj widać niestety… ba czasami taki sam się do tego przyzna). Poza tym jednym z głównych tematów w anime jest religia. Bohaterki są w końcu kapłankami. Koncept Tempus Spatium jest tutaj bardzo oryginalny co też liczę na plus.

Końcowa ocena jaką dałbym temu anime to 9/10. Sam nie wiem za co ta dziewiątka, ale dziesiątkę dałbym tylko prawdziwemu arcydziełu. I choć w anime w zasadzie nie dostrzegam wad to zalet na dziesiątkę ma i tak za mało. Jak dla mnie of kors.

Simoun po prostu ujęło mnie… Zawiodła mnie ocena naprawdę dobrze napisanej i świetnie budującej nastrój muzyki.

Przykro mi to pisać, ale Simoun bardzo mnie rozczarowało. Obejrzałam całość dla zasady, bo nie dla przyjemności wziąwszy pod uwagę, jak szybko od wystartowania anime zaczęła się dłużyć i nużyć. Uważam, że źle skomponowano fabułę plus uroda Neviril działała mi na nerwy. Podobał mi się pomysł wyboru płci i gdyby to ode mnie zależało, to właśnie wokół tego problemu bardziej bym osnuła wątki emocjonalne bohaterek a nie wokół dylematu kapłanek mających być wojowniczkami (wtedy na warsztat musiałyby zostać wzięte kwestie osobistych ambicji i jakichś całożyciowych dążeń, oddzielenia tego co kobiece od tego co męskie i jakie to ma konsekwencje dla jednostki żyjącej w tamtym społeczeństwie itd). Wiem, że to się w anime przewijało, ja odwróciłabym proporcje wątków, co de facto wygenerowałoby zupełnie inną opowieść. Ale wracając do Simoun takiego, jakie jest. Na plus zaliczam następujące elementy: OP, bohaterkę imieniem Paraietta, latające statki i inne pojazdy wzorowane tak naprawdę na tworach natury, kształty rii majon. Rzecz powinna być nie dłuższa niż 12 ep.

7,5/10. warto obejrzeć.seria albo odrzuci,albo się spodoba, ale, mimo wszystko, spróbować nie zaszkodzi

Anime dobre jak ktos lubi yuri i nie tylko troche sie dziwie ze nie jest zbytnio popularne a oparwa muzyncza jest wedlug mnie genialna moze duzo anime nie obejrzalem ale w tym muzyka zasluguje przynajmniej na 8/10 no i moj ulubiony ost obok blood+.

Świetne anime. Jedno z moich ulubionych, naprawdę polecam :D
i nie wiem jak mogło dostać 6/10 za muzykę, mam soundtrack z serii i jest naprawdę na wysokim poziomie :D Choć może nie każdy lubi muzykę klasyczną..

Anime świetne chociaż na początku trochę mnie odpychało dopiero po 3 ep wczułem się w ten klimat, później już leciało z górki. Nie podobała mi się trochę grafika i rysowanie postaci ale również da się do tego przyzwyczaić. Lepiej wygląda strona muzyczna która w większości składa się z muzyki instrumentalnej plus trochę elektroniki ale jest kilka utworów na sound tracku które mi się szczególnie podobały czyli: Izumi no Hadou, Tenpusu Pateiumu no Hadou te dwa kojarzą mi się ze starymi filmami sf i Simulacrum Miyakuni utwory te stwarzały niesamowity klimat w anime szkoda że były tak rzadko wykorzystane ale może to i dobrze. Ja sięgnąłem po serie myśląc że nie będzie to nic ambitnego a dostałem anime z wyższej pułki z dobrymi bohaterami ( większość to bohaterki ) i z ciekawą fabułą która nie skupiała się tylko na wątkach shojo­‑ai. Jedyna rzecz która mnie irytowała to mężczyźni  kliknij: ukryte  którzy mieli kobiece głosy i wogule przypominali kobiety pewnie dlatego że wszyscy tam się rodzili jako dziewczyny.

Pomysł na serię dość ciekawy, świat interesujący, kilku bohaterów z potencjałem… i nijaki efekt. W czasie oglądania pominęłam ze dwa docinki (i to w dość ważnych momentach), nie żałując tego i nie mając zamiaru do nich wracać. Akcja jest przewidywalna do bólu, po dwóch odcinkach można określić, co gryzie większość bohaterek i dokąd zmierza wojna. Muzyka jest – to najlepsze, co można o niej powiedzieć. Pod koniec zaczęła mnie wręcz drażnić. Grafika jest dobra, choć musiałam się przyzwyczaić do akwarelowych pejzaży i „szklanych” oczu. Najciekawiej chyba wyglądają same pojazdy (zarówno Simoun jak i przeciwnicy) oraz kreślenie Rii Majon.

Nie polecałabym tej serii nikomu, kto nie jest fanem shojo­‑ai. Ocena 6/10.

Z obejrzanych tytułów shoujo­‑ai ten oceniam najwyżej. Bardzo ciekawa koncepcja świata, ciekawi bohaterowie(w większości bohaterki) i było to chyba pierwsze anime, w którym polubiłam wszystkich bez wyjątku. Jeżeli chodzi o recenzje nię zgodzę się tylko z jednym: mianowicie muzyka w Simoun bardzo mi się podobała, zwłaszcza opening
:) Intrygujące zakończenie:  kliknij: ukryte  zastanawiałam się co miał symbolizować ostatni taniec Neville i Aeru(w anime tak to wymawiali z tego co pamiętam^^) we wraku Arcus Prima. Ale chyba jużwiem : )- jedna z moich ulubionych scen.
Po obejrzeniu Simoun miałam wrażenie „oczyszczenia”... „Katharsis” nie taką funkcję miały mieć dramaty antyczne( zbyt dużo lekcji polskiego, oj za dużo :) )

Anime oceniam na 10.