Tanuki-Anime

Dobry czystko rozrywkowy mix battle royal, programu z Animal Planet, komedii i ecchi.

Są ciekawostki zoologiczne, golizna, humor, widowiskowe walki, z tym że tym walkom trochę brak „mięcha” – prawie nie ma dłuższych wymian ciosów, raczej takie tam na zmianę stosowanie super ciosów. A „zwierząt” i ataków jest na szczęście sporo.

Przypomina mi obejrzane dawno temu Terra Formars, ale bez dramatyzowania tylko z dużą domieszką majtek i komedii.

Niezłe zakończenie.  kliknij: ukryte  Spiski korporacyjne, odcięcie się od głównego bohatera (żyje w scence po napisach), kilka ubitych postaci na amen, zmiany w prawie, skok w czasie o 2 lata. Porządnie domknięta historia.

Bardzo przyjemny ED! Kitsunetsuk – Kedamono Damono.

Sympatyczne krótkie scenki po napisach z Oshie.

 kliknij: ukryte  Za mało było hipopotama! Lubię hipopotamy!

Na minus:  kliknij: ukryte  długawe flashbacki z przeszłości akurat w trakcie ostatecznej walki.

Wad w sumie nie ma, seria jest tym czym jest i to tyle. Wiedziałem co odpalam i dostałem to czego oczekiwałem.

Sezon obejmuje 30 rozdziałów mangi, manga ma obecnie 113.

Zleciało szybko, bawiłem się dobrze. Wg google obecnie, czyli 5 lat po emisji, ciągle są szanse na drugi sezon. Chętnie!

Oglądałam w celach turystyczno­‑krajoznawczych, więc nie będę opisywać własnych wrażeń, bo ewidentnie nie jestem w grupie docelowej tego anime…
Chciałam się tylko spytać czy takie rzeczy ( kliknij: ukryte  typu pyta węża lub gwałt w ostatnim odcinku) są już jakąś normą w ecchi lub jakąś obecną modą, czy też ta seria jest wyjątkowa na tle reszty gatunku?

Kurcze no w zasadzie ta seria była tym, czym dokładnie miała być i nie próbowała udawać niczego bardziej ambitnego. W tym sensie była jak najbardziej udana i nie można jej wiele zarzucić. Po prostu „zna swoje miejsce w szeregu”.

Postaci bardzo schematyczne ale wpasowały się całkiem nieźle w klimat serii – może oprócz Namoto, on najczęściej zawadzał. Walki były całkiem niezłe, graficznie w sumie również stało na akceptowalnym, jeśli nie nawet dobrym poziomie. Udźwiękowienie(sceny walk – uderzenia itp.) trochę leżało momentami ale dało się przeboleć. Mnie w zasadzie nie podobały się tylko nieumiejętnie wykorzystane sceny ecchi – to na pewno dałoby się zrobić lepiej, imo wyszło trochę sztucznie.

Podsumowując był to całkiem niezły zabijacz czasu. 5/10.

Finałowy odcinek dwunasty.

Dnia 30.03.2018 mój ship Nomoto X Hitomi kliknij: ukryte  poszedł na dno, a szalupy ratunkowej niestety nigdzie nie widać.

Trzydzieści minut wcześniej.

No czyli żadnego twistu z tymi kameleonami Ninja nie będzie. Chłopaki zostali szybko spacyfikowani, niepotrzebnie więc chowali się przez tyle odcinków po tych krzakach. Pewnie autorzy wprowadzili ich tylko po to, żeby otagować serie ninjami. W pokoju Vipow za to się niezłe jaja dzieją. Jeden z bossow co chciał innych wygryźć, sam został wygryziony i to dosłownie przez lwa. Najwidoczniej to wygryzanie bossów się lwu spodobało, bowiem postanowił wygryźć głównego bossa swojego pana i zarazem dziadka Youko. A wiec zdradził? No co za niespodzianka… Lew wyglądał jak knuj, zachowywał się jak knuj, gadał jak knuj i jak się okazało na końcu był tym knujem. Potem do pokoju wpadła Youko i zażądała wyjaśnień, w sumie się jej nie dziwie. Też bym raczej ich zażądał widząc zwłoki swojego dziadka na podłodze. No to jej wyjaśnili, że od teraz będzie wspaniałym trofeum u Lwa w pościeli – bardzo ją brutalnie na końcu potraktowali.

Wielki powrót do domu, a w nim Nomoto dostaje SMS­‑a od Hitomi. Ona chcę się z nim spotkać w miejscu, gdzie się poznali. A czyli pewnie tam, gdzie lwa uklepała. Czyli Hitomi chce tam wyznać swoją miłość do Nomoto – wnika mi to z mojej szybkiej analizy. Kurde późna pora, a jakieś kwiaty by mu się przydały… Wątpię, że są jakieś kwiaciarnie czynne 24h. Czyli on tam pewnie pojedzie bez kwiatów, bo jest za grzeczny by z ogrodu u sąsiada ukraść.

Dobra jest na miejscu i nawet się ładnie ubrał. Hitomi natomiast założyła spódniczkę, bluzkę, ale mogłaby się lepiej uczesać… Pokazałaby chociaż raz wtedy, że jej serio na Nomoto zależy. Hmm, ale jak tak jej przyjrzeć, to sumie w tym świetle księżyca nawet ładna jest. Chyba by nawet dobrze wyglądała ze spiętymi włosami. Szkoda tylko, że się za cienko ubrała na ten zimny wieczór. Nomoto mógłby pomyśleć i okryć ją swoją kurtką… Dobra kij z tym niech choć raz w ostatnim odcinku wyjdzie z jakąś inicjatywą. Więc rozmawiają sobie i chyba idzie im dobrze. Nomoto patrz jej w oczy, bo co ty chłopie masz teraz do stracenia? Ale jednak mimo wszystko będzie dobre zakończenie. Hitomi nawet zaczęła się rumienić wodząc palcem po jego klatce piersiowej.
Podsumowując mam nadzieje, że powstanie drugi sezon anime, a jak nie to sobie po mangę sięgnę by zobaczyć jak… zaraz, zaraz coś chyba przegapiłem. Nomoto lezy na ziemi, Hitomi nad nim stoi… Co on się przewrócił w takim momencie? Az cofnę sobie odcinek troszkę do tyłu. O tutaj właśnie ok, eee… OMG!!!

Po pogodzeniu się z tym co było powyżej

Tassadar napisał obejrzawszy pierwszy odcinek, że ta seria jest głupia jak but – i w zasadzie ciężko z tym zdaniem polemizować. Ale czy to oznacza, że ta seria jest słaba? No w moim odczuciu nie jest. Czy na jej korzyść może przemawiać dobra muzyka, walory edukacyjne oraz lejące się po mordzie postacie – no niekoniecznie, ale można się nad tym zastanowić. Mnie w tej serii najbardziej fascynował duet głównych bohaterów, albo raczej połączenie ich w dziwną parę. Zestawienie razem dziewczyny która idealnie pasuje do serii o mordobiciu jakim jest Killing Bites z gościem który do tej serii kompletnie nie pasuje wydawało mi się czymś absurdalnym, a zarazem czymś bardzo interesującym. Aczkolwiek wiem, ze ta seria nie jest o tym i jest głownie o bijatyce. Ale jeśli nawet autorzy po macoszemu potraktowali rozwój relacji między parą głównych bohaterów, to ten rozwój wyszedł im o niebo lepiej od większości serii, które głównie na takich rozwojach relacji miedzy bohaterami się opierają ;p

Tak sobie żartując jeśli autor Killing Bites specjalnie chciał stworzyć postać która nie będzie pasować do koncepcji własnego dzieła, to Nomoto wyszedł mu idealnie. Smutny facet, który jest pasywny przez całe życie nie wykazując w nim żadnej inicjatywy. Dodatkowo pozwalający kierować swoim życiem innym. Nagle wyrwany ze swojej stagnacji trafia do świata jakiś krwawych i bezwzględnych walk biznesowo­‑klanowo­‑hybrydowych. No i sobie tam nie radzi. No ale jak miał sobie poradzić, skoro z własnym życiem nie wiedział do końca co zrobić? Co prawda jest świadomy własnych możliwości i na każdym kroku uczciwie to podkreśla dając do zrozumienia, ze jego tutaj nie powinno być. Najlepszym przykładem jego zachowania jest moment jego „chwały”. W którym to Nomoto zastanawiając się nad tym, czy powinien wycofać raną Hitomi wstaje nagle oznajmiając, że jego decyzją będzie nie podejmowanie żadnej decyzji i zwalenie wszystkiego na Hitomi – co prawda ona w sumie takich decyzji od niego oczekiwała.

Hitomi to natomiast stworzona z DNA hybryda człowieka i ratela, kochająca walki zakapior pełną gębą. Zabicie w walce nie stanowiło dla niej żadnego problemu, nawet nie wahała by się zabić kogoś bezbronnego. Dziewczyna, która do każdej osoby nawet tej dla niej przyjaznej, nastawiona jest jeśli nie wrogo, to bardzo nieżyczliwie. Niepewny siebie Nomoto był dla niej idealnym spełniającym jej zachcianki partnerem. Mogła przy nim robić co chce – zwłaszcza, ze w ich „związku” to on miał raczej status zakładnika. Ale pomimo jej trudnego charakteru Nomoto udało się Hitomi jakoś choć w małym stopniu oswoić. Co prawda dalej mu sprzedawała kuksańce, czy liczne kopnięcia – no, ale w zasadzie ona zawsze ze swoimi bliskimi budowała relacje trochę przy użyciu przemocy

Co do antagonistów w Killing Bites to tym głównym, choć bardziej pasuje napisać, że rola pełnienia obowiązków antagonisty przypadła Youko, ambitnej wnuczce szefa najważniejszego klanu oraz jej pionkowi Pangolinowi Kido. W skrócie Youko jest nadętym bucem z zadatkami na komediantkę. Ona jak tylko mogła, to uprzykrzała życie Nomoto złośliwymi komentarzami podczas turnieju. A jej złowrogiego spojrzenia przestraszyłoby chyba nawet najbardziej zatwardziałego szefa Yakuzy. Drugi z antagonistów Pangolin Kido to wzbudzający grozę przepak nad przepakami i w odróżnieniu od pozostałych uczestników turnieju nie mający słabych punktów. Jak wynikało z jego krótkiej historii był chory psychicznie, większość swojego życia spędził w izolatce – dlatego Youko mogla nim manipulować jak chciała.

Jak na głupią serie Killig Bites ma dobre zakończenie. Bo w podobnych tego typu seriach w ich kulminacyjnym momencie bohaterka rzuciłaby białą chustę na głowę partnera ratując go krzycząc „mój ci on” Albo stanęła przy jego boku dobywając broń opuszczając tym samym swoich złych kompanów. W Killing Bites takich cudów nie było. Hitomi zdradziła i zabiła(ewentualnie poważnie zraniła) Nomoto z polecenia Shidoh, bo usłuchała gościa którego zna od dziecka. Choć nienawidziła tego polecenia i płakała zaraz po nim, to jednak je wykonała. W zasadzie Nomoto był jej pierwszą ofiarą, która wzbudziła w niej te przykre emocje. Co też pokazuje, że na swój sposób go lubiła.

Co do samych walk, to w tej serii są ok, choć się trochę powtarzały, to pomimo tego zwierzątka ze swoimi umiejętnościami stanęły na wysokości zadania. Jeszcze dobra muzyka towarzysząca walkom dodawała im niezłego klimatu. Ogólnie Killing Bites mi się podobało, seria do niczego nie aspirowała i po której sobie nic nie obiecywałem okazała się na swój absurdalny sposób być czymś interesującym. Czasami miałem wrażenie, że jej autorzy świadomie robią jaja z własnego dzieła – o czym tez świadczy zwycięstwo królik w całym turnieju. Nic idę wystawić notę.

Odcinek jedenasty – Nomoto wie, że jest co najmniej jedna osoba, która może podnieść rzeczy, które on chciałby wyrzucić.  kliknij: ukryte  Trwa starcie Hitomi z druidem Kido – czyli nareszcie Nomoto VS Pani Youko. Nomoto wiezie się z tą pacjentką od początku turnieju, więc jak będą organizować w przyszłości następne zawody, to mam nadzieje, że nie posadzą ich znowu koło siebie. Hitomi po pełnej transformacji dzięki większemu biustowi porusza się teraz szybciej i mocniej uderza. Druid atakuje swoim ogonem na lewo, to na prawo i za cholerę nie może jej trafić. Hitomi za to raz po raz okłada druida. W końcu mija jego obronę i chlasta go po klatce piersiowej. Kido wzdycha i zwiją się w kulkę. Hitomi doskakuje do niego i sprzedaje mu kopa. Druid lecąc rozwala po drodze swoim wielkim cielskiem pobliskie drzewo. Szybko się podnosi i zamiera – chyba pod wpływem szoku bo dotarło do niego to co zrobił z drzewkiem. W tym momencie druid Kido ma jakieś schizy. Zamiast pola walki widzi sceny ze swojego dzieciństwa w którym to mama ofiarowało mu kwiatek, a który to ojciec zniszczył. W podzięce za to Kido skatował ojca kijem. Cóż tłumaczy to teraz czemu Kido jest aż tak walnięty. Druid po krótkiej przerwie dochodzi do wniosku, że teraz trzeba wpaść w szał – co też czyni i staje się jeszcze większy i ... odstawia jakiś dziwny atak w którym to ucina Hitomi prawą dłoń. Ta po tym jego ataku przewraca się na ziemie i tarzając się po niej wyje z bólu. W tym samym momencie w pokoju dla graczy Youko puszcza oczko to wyraźnie przerażonego Nomoto. Wie już, ze zwycięstwa jest blisko na które przecież już tyle czeka. Cóż marzenia Youko są piękne, ale czy będą możliwe do spełnienia? Druid Kido nie ukrywa zamiarów wykończenia Hitomi i okłada ją ogonem, a ta leżąc na ziemi dzielnie znosi zadawane ciosy nie blokując ich nawet. W końcu druid decyduje się na finałowe uderzenie i zanim jego ogon dosięga celu Hitomi znika… Pod wpływem szoku i adrenaliny dziewczyna odskakuje gdzieś na bok. Potem stawiając wszystko na jedna kartę ciska swoją odciętą dłonią w druida, a następnie skacze na niego. Druid do reszty chyba głupieje, bo zamiast się bronić to mówi do uśmiechniętej do niego Hitomi „mama”. Dziewczyna wykorzystuje ten dziwny moment zawahania się druida. Wsadza mu rękę aż po łokieć w usta i pazurami rozrywa mu wszystko w środku. Druid Kido po tym jej ataku się przewraca(no trudno, żeby było inaczej) i chyba jest martwy. W pokoju dla graczy wszyscy są zszokowani, Youko łapie się za głowę, nie wierzy w to co się dzieje, wydziera się na głos i chyba będzie zaraz płakać. Na polu bitwy Hitomi ryczy triumfalnie po pokonaniu silnego przeciwnika i zaraz po tym podobnie jak Kido też się przewraca… Bowiem nastąpiła u niej kumulacja obrażeń zadanych przez druida. Widząc to w pokoju dla graczy Nomoto znowu panikuje i chce coś powiedzieć lecz nagle wraz z innymi graczami zamiera, bo z ziemi powoli jak wól ociężałe podnosi się… druid Kido. Nie wiem co mu Youko nawrzeszczała do słuchawki, ale fakt jest faktem, że pod wpływem tego druid się podniósł. Youko na ten widok płacze ze szczęścia, jej pociecha chce kontynuować walkę. Niestety szczęście Pani Youko trwa tylko chwile, bo do druida doskakuje gepardzica i wykańcza go permanentnie. W pokoju dla graczy rozlega się wielkie „łubudu” – to Pani Youku fiknęła na plecy i lezy teraz kołami do góry. Ten cały dramat to było jednak trochę dla niej za dużo.

 kliknij: ukryte  Gepardzica spogląda ostrożnie na leżące ciało druida i zastanawia się czemu ją jeszcze nie ogłosili zwycięzcą turnieju. W ten słyszy za sobą głos królik, która chce jej chyba pogratulować wygranej z Kido. Eruza przygląda się jej uważnie, chyba nie wie do końca czy królik faktycznie bierze udział w tym turnieju, czy też jest tu tylko jako osoba towarzyszącą. Królik widząc jak gepardzica dziwnie się jej przygląda szybko dochodzi do wniosku, że to jest ten moment w którym należy uciekać, co tez czyni. Gepardzica rzuca się w pogoń za nią. Nagle królik potyka się o kamień na wskutek czego robi jakieś dziwne salto w powietrzu i przypadkowym kopniakiem nokautuje Eruzę… Po krótkiej chwili mistrz gry, ogłasza ze zwycięzca Destroyera zostaje… Królik. Serio? Ona wygrała? „The one with the Sharper Fangs Wins. That's what Killing Bites is.” – to co jak mantrę przez cały serial powtarzała Hitomi dotyczyło królika? Czuje się jakbym włączył telewizor by obejrzeć wiadomości sportowe i dowiedział się z nich, że na gali KSW organizowanej w Warszawie ostatecznym zwycięzcą w finale przez duszenia przeciwnika został Kubuś Puchatek. No nic gratuluje króliczkowi, przed nią teraz tourne po kraju i wizyty w zakładach pracy. Po ogłoszeniu zwycięzcy przenosimy się do pokoju dla Vipow w którym to bossowie klanów spierają się ze sobą o coś tam. Na końcu znowu wracamy na wyspę, ukazane są nam martwe ciała ekipy technicznej. Okazało się bowiem, że na wyspie są jeszcze jakieś hybrydy – w tym przypadku jest to grupa kameleonów ninja i kuniec.

Kurde pozostał jeszcze jeden odcinek, a autorzy jakieś ninja chcą w nim upchać. Dobra zwycięzce znamy, jest dość kontrowersyjny, ale jest. To czego jeszcze ja nie wiem, to czy mój ship Nomoto X Hitomi się ostatecznie uda?
Cóż na drodze o zapytanie przez Nomoto o rozmiar serdecznego paca Hitomi stoi już tylko Shidoh. Ostatnia przeszkoda którą Nomoto zamierza przeskoczyć. Jakby ich tak porównać to
pragmatyczny Shidoh jest dobrym inteligentnym organizatorem, który na każdą złą sytuacje ma przygotowany plan b,c,d i chyba nawet e. Hitomi go uwielbia i zrobi wszystko to o co on ją poprosi. Nomoto natomiast obecnie studiuje ekonomie – był na wykładzie z tej dziedziny. Cóż mogłoby być gorzej, bo mógł studiować socjologie. Posiada o czym mogliśmy się przekonać w pierwszym odcinku prawo jazdy i chyba to wszystkie jego plusy. Czy to wystarczy do zdobycia serce Hitomi? Nie wiem.

Odcinek dziesiąty w którym to Nomoto oszczędza siły na wielki finał.  kliknij: ukryte  Wracamy do starcia pionków Pana Shidoh i Pani Youko. Tygrys raz po raz atakuje pazurami druida Kido, ale krzywdy tymi atakami to mu za bardzo nie wyrządza. Hitomi dalej lezy nieprzytomna na ziemi. Ta która mogłaby jej pomóc Gepardzica klęczy sparaliżowana strachem. Akcje ratunkową opracowuje za to królik w skrócie kopie dołek dla Hitomi – jeśli mnie pytać o zdanie to jest trochę podejrzane. Co do tego kim jest Druid, to jest on Pangolinem/Łuskowcem ja go wcześniej nazywałem pancernikiem to był chyba błąd za mojej strony. Wracając do walki Tygrysowi puszczają nerwy rzuca się na druida, który nagle robi jakieś czary mary i odcina tygrysowi ramie.
Tygrys krwawi obficie, gepardzica wydziera się na niego by się wycofał z walki bo mu za bardzo nie idzie, ale nie wzruszony tym tygrys daje jej do zrozumienia, że nic mu nie jest. Druid Kido przygląda się uważnie tygrysowi i ma wrażenie na moment, że zamiast tygrysa to widzi czarnego rycerza z Monty Pythona. W końcu Druid skacze z zamieram wykończenia tygrysa i o dziwo tego ostatniego przed śmiercią ratuje hipopotam… Nie wiem jak on dotarł na to pole bity, ale zakładam, że mogła go przyholować ekipa techniczna. Bo ta łamaga na własnych nogach by tu raczej nie dotarła. Hipopotam uprawia zapasy teraz z druidem, idzie mu nieźle do momentu w którym to Kido wbija mu dłoń w ciało. Hipopotam traci przytomności lądując po raz kolejny w tym turnieju na plecach. To wykorzystuje Tygrys, szybko doskakuje do druida i robi z niego cyklopa – lecz ten moment chwały tygrysa jest krótki, bo wkurzony stratą oka druid przeszywa jego ciało swoim ogonem. Tygrys dołącza więc na ziemi do nieprzytomnego hipopotama – na ten widok w sekcji przeznaczonej dla graczy Pani Youko nie posiada się z radości waląc pięścią w stół. Oznajmia wszystkim, ze już wygrała, że jej klan jest najlepszy, a pozostali powinni bić im, czy też jej pokłony. Boshe brakuje jeszcze tylko tego by babka na stół wylazła. Druid postanawia teraz dobić Hitomi, wiec idzie w jej kierunku. Drogę do niej zagradza mu gepardzica – co pokazuje, że nie jest przyjaciółką Hitomi tylko z nazwy. Ale jak się okazało pomoc Eruzy była zbyteczna, bo Hitomi odzyskuje przytomność i przemienia się do końca w Ratela – co w praktyce oznacza więcej włosów na jej ciele i większy biust. Po tym następuje flashback w którym to cofamy się o siedem lat do Hong Kongu i poznajemy wspólną historie Hitomi i pana Shidoh.

 kliknij: ukryte  Więc Hitomi jest hybrydą od urodzenia, nie powstała w wyniku jakieś operacji na człowieku.
Hitomi jako mała bezdomna, brudna dziewczynka żyła sobie w samotnie Hong Kongu. Noce spędzała na ulicach, albo dachach budynków. Głód zaspokajała tym co udało się jej ukraść od turystów – tak też po raz pierwszy poznała Shiodoh. Zapierdzieliła mu śniadanie i uciekła. On wówczas będąc zafascynowany hybrydami pognał za nią do jej kryjówki. Starał się ją oswoić przynosząc jej tam codziennie jedzenie, oraz rożne ubrania. Ta mu dziękowała zawsze licznymi ugryzieniami i kopniakami – co ukazuje prawdę, że kobietom się nigdy nie dogodzi. Wszystko w taktyce oswajania się dobrze układało, do momentu w którym to niecierpliwy asystent Pana Shidoh postanowił postrzelić ją środkiem nasennym. Doprowadziło to do jej ucieczki. Dziewczynka osłabiona przez środek uciekając wpadła na grupę delikwentów – grupka znała Hitomi i uważała ją za szkodnika. Postanowiła zlinczować ją za liczne kradzieże. Shidoh zasłaniając ją własnym ciałem ratuje ją przed linczem. Lecz delikwenci ani myślą im odpuścić, brutalnie biją Shidoh. Jego i Hitomi przed śmiercią ratuje nagle Shinozaki – osoba, która komentuje i nadzoruje cały ten turniej Killing Bites. Osobiście mnie to zaskoczyła, bo uważałem ją za osobę neutralną. Nie wiedziałem, że już od tak dawna zna i współpracuje z Shidoh. Co teraz jest dla mnie logiczne, bo przecież on jest głównym dyrektorem, wiec sam sobie dobiera pracowników co do poszczególnych działów turnieju ;p. Shinozaki szybko masakruje kopniakami delikwentów. Po tym wszystkim Shidoh zabiera Hitomi do Japonii i kuniec. Rozumiem dlaczego Hitomi jest wdzięczna i bardzo zależna od pana Shidoh. Gdyby nie on dalej by tkwiła w rynsztoku, albo pewnie ktoś by ja zabił. Nie będę pisał jako zwierzątko opadło z turnieju, bo pod tym względem ostatnio mnie już dwa razy zmylili.

Odcinek dziewiąty – Nomoto wie, że adversus stímulum calcitrare, ale pomimo tego próbuje. kliknij: ukryte  Odcinek zaczyna się od pokazania historii Nomoto – w której to on(co w zasadzie idzie się domyśleć)jawi się jako człowiek, który kompletnie nie miał nigdy własnego zdania i który do końca nie wiedział też co zrobić z własnym życiem. Do koledżu poszedł pod wpływem osoby, której to nie umiał wytłumaczyć czego tak naprawdę by chciał. Do klubu mangi zaciągi go ludzie, bo nie umiał im powiedzieć nie. Nie umiał także odmówić szefowi w pracy, gdy ten go prosił o branie dodatkowych godzin. W ogóle nie umiał pokierować swoim życiem, ale chętnie pozwalał na to innym. Gdy koledzy z uczelni zaproponowali mu zbiorową „randkę”( która to o czym Nomoto się później przekonał w praktyce oznaczała porwania dziewczyny w celu dokonania na niej gwałtu)to Nomoto nie umiał odmówić – i to właśnie odmieniło jego nudne życie, bo pojawiła się w nim Hitomi. Po tej smutnej historii wracamy do walki. Hitomi ściera się dalej z tygrysem, ale jej za bardzo nie idzie. Co chwile obrywa od niego, upada, ale się podnosi. Jest cholernie wytrzymała, no ale ile można tak dostawać? W zasadzie ona i tygrys są bardzo podobni do siebie. Oboje kochają wyzwania i naparzanie się z silnymi przecinkami. Tygrys widząc jak Hitomi po raz kolejny wstaje z ziemi postanawia ją pochwalić. Jednak nie daje rady dokończyć zdania, bo z ziemi nagle wyskakuje królik.
Królik szybko kabluje Hitomi, że do tej areny walki zbliża się straszliwy zakapior Kido. Po czym widząc, że Hitomi w ogóle nie reaguje na to co się do niej mówi królik odwraca się powoli i zamiera, bo dostrzega tygrysa i resztę jego wesołej bandy. Królik wpada w panikę i rzuca się do ucieczki, tygrys jednak nie zamierza jej gonić jest chyba zszokowany faktem, ze w tym turnieju bierze udział jeszcze jakiś dziwny zając.

 kliknij: ukryte  Królik za daleko jednak nie daje rade uciec. Przewraca się nagle bo zostaje zaatakowana przez feromony fanki Yuri – ta od razu rozkłada ręce tłumacząc wszystkim, ze ona nawet tej swojej mocy jakoś specjalnie nie użyła. No, ale jednak fanka Yuri okazała się zwierzątkiem poważnym i odpowiedzianym. Łapie królika za uszy i odciąga ją gdzieś na bok by nie przeszkadzała innym w walce. Tymczasem w pokoiku graczy tura ruchu przypada na Nomoto. Pan Shidou który ma komplet swoich pionków( w zasadzie to on w sumie mógłby pobawić się w rożne taktyki typu lewe skrzydło przenieść na prawo, a prawe dać do środka) daje do zrozumienia Nomoto, że Hitomi umrze jeśli dalej będzie kontynuować walkę z tygrysem i się nie wycofa. Nomoto blednie – widząc to Youko nie przepuści sobie okazji by poznęcać się nad nim. Wmawia mu, że swoją fatalną postawą w grze doprowadził już prawie do śmierci swojego pionka. Że jest osobą, która nigdy nie powinna brać udziału w tym turnieju – co w zasadzie akurat jest prawdą. Mistrz gry(babka która cały ten turniej komentuje) pyta się Nomoto co robi w swojej turze? Ten w końcu podejmuje decyzje idiotyczną, ale zrozumiałą jeśli się weźmie pod uwagę implikacje jego uczuć do Hitomi.

 kliknij: ukryte  Nomoto szokując innych graczy oznajmia, ze chce by Hitomi kontynuowała swoją walkę z tygrysem. Praktycznie ta decyzja to wyrok śmierci dla Hitomi, bo raczej ona nie poradzi sobie z tygrysem, a co dopiero z trzema przeciwnikami. Jednak Nomoto, który spędził dużo czasu z Hitomi przez co ją lepiej poznał i dzięki niej miał w końcu uczucie, ze jest dla kogoś potrzebny wolał ją uszczęśliwić dalszą kontynuacją walki. Więc tygrys i Hitomi stawiają wszystko na jeden atak i skaczą na siebie no i… Żaden z nich nie zdaje ciosu bo awanturników rozdziela nagle druid Kido. Tak ten zakapior dotarł w końcu na miejsce co prawda dużo czasu mu to zajęło, ale w końcu jest. Korzystając z zamieszania królik wyrywa się fance Yuri i ucieka ta za nią w pogon tylko po to by wpierdzielić się w dziurę – widać strategia przeorania całej wyspy przez królik daje w końcu efekty. Królik eliminuje z rozgrywki fankę Yuri kopiąc ją, gdy ta próbuje się wydostać, a potem w okrutny sposób szybko zasypuje dziurę. Królik dla mnie jest największym knujem na tym turnieju. Przy stoliku dla gracy Youko triumfalnie oznajmia Nomoto, ze specjalnie go chamsko prowokowała tylko po to by ten się jej postawił i dalej kontynuował wraz z Hitomi walkę z tygrysem, bo chciała by jej piosnek mógł zdążyć i dołączyć do tej walki. Serio Youko? Genialna strategia! Boshe idź ty wiedźmo w końcu gdzieś na zaplecze. Przy okazji poznajemy trochę historie Youko i druida. Ta pierwsza chce po prostu wyeliminować permanentnie z rozgrywek pana Shidou, bo on niszczy wszystko to co ona kocha. Druid za to jest osobą chorą psychicznie, która była zamknięta w odosobnieniu. Jedynym światłem w jego życiu są roślinki. Wracamy do walki, druid się przemienia i okazał się być jakimś pancernym stworzonkiem(chyba pancernik z długim ogonem). Hitomi rzuca się na niego, ale jej pazury nic mu nie robią. Druid ją obala na ziemie ogonem i już prawie by ją dobił, lecz Hitomi przed śmiercią ratuje tygrys. Widać, że jest wkurzony, bo ktoś inny chce odebrać jego zwierzynę. Rzuca się na druida – ten przemienia się do końca w pancernika i kuniec… Zwierzątek zdolnych do walki pozostało jeszcze pięciu. No i kurde jeszcze dwa odpadną i królik będzie stała na pudle… Warte jeszcze do odnotowania jest to, że zazwyczaj pewny siebie Pan Shidou w końcu zaczął się pocić.

Ósmy odcinek, a w nim Nomoto dalej się gorączkowo wpatruje w ekran.  kliknij: ukryte  Akcja Odcinka zaczyna się od pomieszczenia da Vipów. W którym to trwa dyskusja poszczególnych prezydentów klanów. Szefowie wspólnie dochodzą do wniosku, że fajnie jest zarabiać dużo pieniędzy, ale jeszcze fajniej jest móc ich zarobić jeszcze więcej – pewnie chcą przy okazji napędzić gospodarkę kraju. Jeden z szefów ma obawy co do Pana Shiodu, słusznie uważa go za knuja, którego ambicje przerastają wszystkich w tym pokoju. W między czasie Hitomi staje do walki z drużyną Pana Shidou, znaczy z Tygrysem. Nomoto zdaję się być tym przerażony. Walka trzech na jednego wydaje mu się no trochę niesprawiedliwa. Jednak Tygrys chce się bić bez pomocy towarzyszy. Hitomi, więc rzuca się na tygrysa który chciał jeszcze jakiś manifest wygłosić, ale nie zdążył. W tym samym czasie królik dalej ucieka przed gorylem, którego trafia szlak, że nie może jej dogonić. Ale nie rozumiem, czemu on się tak temu dziwi, skoro sam ją motywuje do dalszej ucieczki ciskając w nią kawałkami drzewa. Tak biegną jeszcze może parę kilometrów, aż nagle wpadają na druida Kido. Oboje są tym faktem przerażeni. Druid wodzi po nich wzrokiem i po gałęziach rozrzuconych na drodze. Szybko analizuje sytuacje, wie kto jest szkodnikiem – może dlatego, ze goryl nieumiejętnie chowa gałąź za swoimi plecami. Kido ma pretensje o niszczenie przyrody do goryla. Ten dialogu nie chce z nim podjąć, bardziej woli się rzucić na niego z pięściami – i tu jakimś tajemniczym atakiem druid Kido przecina na pół goryla w pasie. Kolejnie zwierzątko odpada, wiec z turnieju. Kido zastanawia się jeszcze nad double kill, ale ostatecznie daje sobie z tym spokój i odchodzi pozostawiając królika przy życiu. Podejrzewam, ze jakby się zatrzymał na chwile, to on i widzowie mieliby szanse usłyszeć złowieszczy śmiech królika. Według mnie ona tak naprawdę jest straszną intrygantką i manipulatorką. Wcześniej sprytnie doprowadziła do kontuzji pleców hipopotama, praktycznie wykluczając go z walki. Teraz sprytnie uciekając i lawirując miedzy drzewami wypuściła goryla na druida, jak się to skończyło dla goryla już wiadomo. Ten jej płacz i odgłosy przerażenia to tylko maska za którą chowa się paskudna osobowość. Jeszcze kilka takich akcji i królik będzie stała na pudle. Po zabiciu goryla Pani Youko szpanuje przed innymi graczami, że ma Kido i nie zawaha się go użyć. Co prawda wyeliminowała z walki członka swojej drużyny, ale co tam. Wracając do Hitomi i jej potyczki z tygrysem mamy krótki flashback w którym to lew kaleka w merytoryczny sposób przekonuje tygrysa do operacji na hybrydę. Tygrys ma kompleks lwa, ale teraz przede wszystkim walczy z Hitomi. Zwolenniczka Yuri, zastanawia się czy nie wspomóc tygrysa, ale dochodzi do wniosku, ze nie będzie się wygłupiać. Wąż, którego uśmierciłem w poprzednich odcinkach okazał się spryciarzem pierwszej wody. Skorzystał z zamieszania jaką stworzyła walka i uciekł w głębszą trawę. Stamtąd postanowił odpłacić Hitomi za Cobra Cannon i zaatakował. Lecz nic to nie dało, Hitomi złapała węża i o dziwo zamiast go dobić oddała go obsłudze technicznej tego całego Destroyera. Po krótkiej przerwie wznawiana jest walka Hitomi z tygrysem. Ten wykonuje jakiś dziwny atak po którym to ciska Hitomi w ścianę budynku. Powstaje zamieszanie jest dużo kurzu i praktycznie nic nie widać. Po dłuższej chwili z budynku wychodzi zakrwawiona(istnieje możliwość, że ekipa techniczna skorzystała z zamieszania i dla podkreślenia dramaturgi walki pomalowała twarz Hitomi farbą) na twarzy Hitomi. Daje do zrozumienia, że będzie kontynuować walkę i kuniec odcinka. Trochę go przegadali, ale cały czas się coś dzieje. Do walki o końcowe zwycięstwo pozostało 6 zwierzątek i wcale nie jest powiedziane, że to akurat Hitomi musi wygrać. A Shidou chyba tylko Youko uznaje za jedyne dla siebie realne zagrożenie.

Siódmy odcinek, a w nim Nomoto dalej się trzyma, ale przezywa dramat.  kliknij: ukryte  Pani Youko przestała się drzeć w końcu na Nomoto i skupiła się na grze. A w niej wprowadziła do gry swojego asa, zakapturzonego zakapiora Kido. Gość nie musi się przemieniać by wzbudzać grozę – robi to za niego doskonale jego wielka postura. Goryl coś wspomina, że ten Kido jest jakimś miłośnikiem drzewek – pewnie druid, albo zwolennik partii zielonych. Krokodyl, który wcześniej rzucił hipopotama na Ippon jest wkurzony takim nowym dla siebie obrotem sytuacji. Wcześniej spierdzielił mu tygrys, teraz jakiś druid do spółki z gorylem nie dają mu się pobawić z hipopotamem. Naprawdę komu to przeszkadza? Dość tego – warczy Krokodyl i szarżuje na druida Kido – i tu muszę krokodyla pochwalić, czytał scenariusz przed walką i wiedział, że nie ma żadnych szans w walce z druidem. Ale pomimo tego spróbował co prawda zderzył się ze ścianą, ale coś próbował. Druid rozwalił pięścią krokodylowi czaszkę. Kolejnie zwierzątko ląduje więc w namiocie cyrulika, który pewnie po tym całym turnieju będzie miał nowe buty. Goryl skacze na hipopotama, którego przed śmiercią ratuje królik – czy też jej dół w który to hipopotam się wpierdzielił( w sumie to jest on pierwszą ofiara tych dołów). Hipopotam więc przelatując przez tunel znowu ląduje na plecach, ja się zastanawiam teraz czy on w tym całym turnieju stał choć raz prosto. Pojawia się królik i następuje miedzy nią a hipopotamem krotka wymiana informacji. Później królik idzie na zwiady i napotyka goryla, który polazł szukać swoje ofiary. Ich spojrzenia się spotkały, uśmiechają się, po chwili królik ucieka, a goryl podobnie jak kiedyś pewna bohaterka utworu Lewisa Carrolla pobiegł za królikiem.
W między czasie Pani gekon dochodzi do wniosku, że z powodu śmiertelnego zmęczenia wężyka sama w pojedynkę nie poradzi sobie z Hitomi i z gepardzicą, wiec ucieka pomimo protestów tamtej dwójki. Gekon więc skutecznie się zmywa, a gepardzica postanawia raz na zawsze wyjaśnić z Hitomi kto jest lepszy. Dochodzi, więc miedzy nimi do walki. Gepardzica szybko sprowadza Hitomi do parteru i o zgrozo… Dziewczyny zaczynają się całować… Nomoto to widzi na ekranie, on i ja przeżywamy dramat. Mój ship Nomoto X Hitomi zostaje łostrzelany przez zdradziecki statek Yuri. Kurde Eruza dlaczego? Te usta są przecież przeznaczone dla Nomoto. Sprawcą tego całego yuriowatego zamieszania jest Pani w kapeluszu(w sumie to ona jest w drużynie z tygrysem i gepardzicą). Która dzięki swoim feromonom jest w stanie wpływać na żądze dziewczyn. Nic dziwnego, że ta cała Pani Youko się wścieka. Shidou odkąd jest dyrektorem Killing Bites wprowadził niezłe zmiany. Oprócz bestii żadnych krwi w turnieju biorą udział jeszcze gwałciciele, zboczeńcy, sadyści, druidzi i fanki Yuri. Youko tego nie cierpi, więc chce zmian – zresztą widać po niej jak kipi nienawiścią do żadnego zabawy tłumu, któremu to odważne całowanie dziewczyn się podoba. W sumie jak się nad tym głębiej zastanowić, to w pocałunku Hitomi z Eruzą jest o wiele więcej takiego uczucia, namiętności niż w pocałunku Mei z Yuzu(Citrus). Wracając do walki(całowania) na szczęście Hitomi wraca do swoich zmysłów(ale znowu mój ship dostaje, bo Hitomi wraca do zmysłów przypomniawszy sobie swoją przeszłość z Shidou – co pokazuje kto jest dla niej najważniejszy) i atakuje szybko panią w kapeluszu. Potem pojawią się jeszcze Tygrys, który po drodze eliminuje z walki Pania Gekon i tyle, dużo się działo. Gady wybite, choć może sadystka Gekon jakoś przeżyła. Do walki o Hitomi, Nomoto doszedł nowy rywal, czy tez rywalka.

Odcinek szósty za mną i w sumie za Nomoto także.  kliknij: ukryte  Zwierzątka dalej się brutalnie naparzają, ale tylko jedno z nich w wyniku tych walk odpadło z turnieju. Tygrys toczy boje z wczepionym w jego nogę krokodylem. Walka nie układa się po jego myśli i na moment chciał on nawet obrać strategie typu „boski wiatr”, ale na szczęście w sukurs przyszedł mu hipopotam – który w końcu coś pokazał. Potem tygrys uciekł, a niepocieszony tym faktem krokodyl wziął na klatę hipopotama. Gepardzica za to ostro obrywa od sadystycznej pani Gekon. W sumie to gepardzica obrała taktykę jak Rocky Balboa z jednej ze swoich walk – czyli przyjmować jak najwięcej ciosów na głowę przez pierwsze rundy, a potem w ostatniej znokautować przeciwnika. Hitomi w końcu pokonała węża gwałciciela(który w sumie pasował by do drużyny Nomoto). Wąż transformował się do końca i w akcji desperacji próbował nawet odpalić jakieś Cobra Cannon, ale nieszczęśliwie dla niego Hitomi przejrzała tą podejrzaną taktykę i go zmasakrowała. Cyrulik raczej wężowi teraz nie jest w stanie pomóc, ale za to wąż jest w stanie pomóc cyrulikowi. Jakby tamten chciał jakiś nowy portfel, to ma jak znalazł. W między czasie królik przekopała już chyba całą wyspę i tyle. Liczyłem, że więcej zwierzątek odpadnie, no ale cóż… Przynajmniej się w tych walkach jeszcze nie pogubiłem. Ogólnie odcinek fajny, a karaoke na końcu zabawne.

Ugh, zniszczyli mi bajkę niesmacznym fanservicem. Drop, trzeba mieć jakieś standardy.

Odcinek piąty, a w nim Nomoto się dalej trzyma.  kliknij: ukryte  Zaczął się lekko zboczony Mortal Kombat, zwierzątka już mniej gadają ze sobą bo wolą od razu przejść do rzeczy. Tygrys, który kozakował w poprzednim odcinku dziś sam jest w opalach. Co prawda znokautował goryla i poszlachtował krokodyla, ale koniec końców ten ostatni trzyma go teraz w szachu. Hipopotam za to stosuje starą taktykę jak świąt czyli: stój twardo. Gepardzica walczy, ale niestety dostaje od duetu Kobra and Gekon – ta ostatnia w walce ujawniła swoje duże skłonności sadystyczne. Drażni mnie trochę ta miss Yoko, cokolwiek by Nomoto nie zrobił ta i tak się będzie na niego wkurzać. Problemem byłoby dla niej nawet to, gdyby on siedział cicho. No i w tym odcinku po raz kolejny autorzy pokazali jak bardzo dobrze Nomoto rozumie się z Hitomi. Z początku myślałem, że chłop oszalał samodzielnie podejmując decyzje i każąc jej iść na pomoc gepardzicy. No ale jak się okazało był to bardzo dobry ruch, bo Hitomi się nudziła. Podsumowując, dziś żadne zwierzątka nie potrzebowało cyrulika, ale chyba w następnym odcinku już raczej na pewno on się im przyda.

Czwarty odcinek za mną i jestem zadowolony, bo mój idol Nomoto dalej żyje.  kliknij: ukryte  Dobra wszyscy zainteresowani turniejem płyną statkiem na tajemniczą wsypę „Czaski” na której ma się on odbyć. Na statku w najlepsze trwa bankiet, a na nim miła niespodzianka. Okazało się, że Hitomi sypnęła groszem, który dostała od Shidou i sprawiła sobie piękną suknie, a Nomoto kupiła garnitur w którym on wygląda wprost wyśmienicie. Był chyba najlepiej ubranym uczestnikiem bankietu. Lew kaleka to od razu dostrzegł i podszedł się z nim i Hitomi przywitać. Była wymiana uprzejmości, trochę kurtuazji, zapoznanie się z nowymi uczestnikami turnieju. Hitomi lwa kalekę chyba nie poznała, upokorzyła go ale co tam. Nomoto za to nie był gadatliwy. Uznał, że najlepiej zrobi jak się nie będzie odzywał, wiec zajął się sałatką. Potem nagle kurtyna się odsłoniła ukazując mównice do niej wylazł Shidou i… o zgrozo Hitormi odepchnęła Nomoto by lepiej się swojemu ukochanemu przyjrzeć – co symbolicznie oznaczało dla Nomoto, ze jeszcze nie jest na niego gotowa. Shidou coś tam pierdzielił o warunkach zwycięstwa itp. Później zaczyna się turniej. Nomoto został z innymi graczami odprowadzony do miejsca z wielkim stołem, a Himotmi wraz z innymi zwierzątkami udała się na teren walki. Do Nomoto powoli dociera, że bierze udział w grze w której nawet nie jest graczem. Ale nieźle „blefuje” udając kogoś kto nie ma najmniejszego pojęcia co robi. Dzięki współpracy z Hitomi zajmuje dla niej odpowiednie miejsce na mapie czym wkurza jedną panią. Widać gołym okiem, że Nomoto już nie myśli tylko o sobie, ale też cholernie martwi się o dziewczynę. Ta za to coraz bardziej mu ufa. Man nadzieję, że nie myśli już tylko o nim jako o dodatkowej racji żywnościowej. Dalej zaczyna się pierwsza walka: Hitomi kontra Niedźwiedź. Na szczęście dla Hitomi taktykę do walki z nią dla niedźwiedzia opracował Lew kaleka. Dzięki czemu miś przegrywa z kretesem. No i tyle, dalej martwię się o Nomoto. Pamiętam, ze w poprzednim odcinku gepardzica coś wspominała, że jest on bezpieczny tylko do końca turnieju. Czyli zaraz po jego ukończeniu, gdy Himoto zapyta Shidou, czy wracamy już wzyscy do domu? To on jej odpowie coś w stylu: po co ta liczba mnoga? Wyrzucą Nomoto za burtę? Czy też może królik dla niego dół na wyspie wykopie? Jedyną nadzieję widzę w tym, że Nomoto zbuduje sobie z Hitomi taką relacje, ze w razie czego ona stanie w jego obronie. Hitomi ma jakieś tam przebłyski z nim w głowie, ale jeszcze chyba za mało jej on tam obrażeń zadał.

Seria, która nie celuje w powagę, potrafi lepiej odwzorować rany niż 90% serii, które powinny to robić.

Gość dalej używa kul, po przebiciu kolcem nogi.

Dobra trzeci odcinek za mną i jest dobrze(znaczy dla Nomoto, Yuuya bo przeżył). Ale kurde główny bohater mnie rozwala.  kliknij: ukryte  W scenie, gdy siedział pomiędzy ładnymi dziewczynami i rozglądał się na lewo i na prawo to tak jakby szukał gdzieś kamery, bo chciałby do niej wygłosić apel do widzów w stylu „ja wiem, że w tej serii pasuje jak pięść do nosa, ale skoro już tu jestem to pozwólcie mi się doczołgać chociaż do końca pierwszego sezonu” W sumie coś w tym jest, sprawia wrażenie gościa który szedł gdzieś na casting do jakichś „okruchów życia”, a na wskutek dziwnych zdarzeń dostał się na plan Mortal Kombat. Ale głupi nie jest,  kliknij: ukryte  zręcznie wycofał się na z góry upatrzoną pozycje, gdy Hitomi wraz z koleżanką zaczęły się przebierać na jego oczach. A także wiedział jak grzecznie odmówić na propozycje wycofania się z turnieju(studencka asertywność poziomu drugiego). Co do Hitomi to dziś chciała się sprawdzić w dyplomatyce i o jej zdolnościach w tym aspekcie poza tym, że nie istnieją to nie wiele można powiedzieć. Nomoto za to muszę pochwalić,  kliknij: ukryte  udało mu się przekonać do drużyny królika – swoją drogą przydała mu się do tego ta nabyta umiejętność nocnego porywacza licealistek. Wiedział jak do dziewczyny zagadać, spryciarz… Ale kurde trochę mi go żal.  kliknij: ukryte  Ledwo do domu wrócił, a tu już pojawiła się jakaś nowa szycha w asyście lwa kaleki i zażądała by bohater się wycofał z turnieju. Kurde on nawet nie zdążył gęby w tej sprawie otworzyć, a tu już chcą od niego by odpuścił… No i coraz bardziej kuleje. Mam nadzieję, że nie zobaczę go leżącego pod kroplówką w nowym openingu. Ładna była końcówka trzeciego odcinka  kliknij: ukryte  Hitomi w końcu pozytywnie otworzyła się na bohatera, podziękowała mu i zaczęła go gdzieś wbrew jego woli ciągnąc za sobą do parku – to nie oznaczała jeszcze, że od tej pory będą szli razem przez życie jako para, ale coś czuje, że niedługo związek Yuuya X Hitomi będzie można oficjalnie zatwierdzić.

Edukacyjne wstawki z tą muzyką w tle to złoto!

Dobra drugi odcinek za mną i kurde anime ma walory edukacyjne. Zawsze tłumaczą, gdy pojawi się nowe zwierzątko co one potrafi i z jakim to nowym gatunkiem mamy do czynienia. Kurde brakuje mi w tej serii Krystyny Czubówny mogłaby tam przecież robić za lektora. No i ten tego liczę, że w dalszej części tej serii pojawi się tam ktoś, kto się przemienia w wombata, albo chociaż w dziobaka – to byłoby intelektualne wyzwanie dla autorów zrobić z tych zwierzaków prawdziwych zakapiorów.  kliknij: ukryte  No wracając do fabuły. Rywal do walki o serce Hitomi Uzaki oficjalnie potwierdzony. Jest to niejaki Reiichi Shidō i widać, że dziewczyna jest tym facetem zauroczona. Martwię się, bo nie wiem jak sobie z nim poradzi teraz Yūya Nomoto. Wygląda przy nim blado, a dodatkowo zniszczył dziewczynie dobre wyobrażenie o życiu studenckim. Musiał cholera spać na wykładzie… Bohater nie może się teraz wycofać, musi zrobić kolejny krok do przodu w ich dziwnym związku. Każdy krok w tył sprawi, że wróci do roli nocnego porywacza licealistek. Swoją nadzieję upatruje w zachowaniu Hitomi względem bohatera. Gołym okiem widać, że ona czuje się przy nim komfortowo. Śpi przy nim nie krepując się niczym. Tak samo nic nie robi sobie z tego, że on ją widzi prawię nagą. Akceptuje go może już, albo jej to wszystko zwisa co on sobie o niej pomyśli. Dobrze chociaż, że bohater jest spokojny i nie panikuje z byle powodu. No i zdobywa dla niej pożywienie, gdy ona siedzi w domu. Podsumowując kolejny odcinek był ok, łapie się na tym, że walki w tej serii bardziej mi się podobają od tego co widziałem w Juuni Taisen. Doszła nowa ciekawa bohaterka mająca dziwny fetysz z kradzieżą bielizny. To co mi się nie podobało to zbyt duża ilość nowych postaci wprowadzonych pod koniec. Z minuty na minutę wyskakiwało ich tyle, że nie wiedziałem już kto to kurde? Udało mi się tylko zidentyfikować dwóch zboczeńców na dachu.

Podobał mi się pierwszy ep. To jest dobre w swojej kategorii, póki co jestem zadowolona i moje oczekiwania są spełnione.

Coś w tym jest. Głupie to jak but, ale wydaje się nie przesadzać w swej głupocie być jej świadomym. W sumie po latach kręcenia potworków w stylu Queen's Blade może Japończycy wreszcie nauczyli się tworzyć coś oglądalnego w tym gatunku…

Co ja to obejrzałem? Niedoszły gwałciciel nagle w swoim życiu decyduje się na odważny ruch i zatrzymuje coś co mogło się skończyć dla niego źle. Bo gdyby się wtedy zawahał to kilka sekund później byłby już martwy – tą cześć fabuły rozumiem ;p. Dalej jest już tylko jedno wielkie mordobicie z przepakami na czele. Cóż anime nie udaje, że zamierza aspirować do czegoś wielkiego. No, ale oglądać dalej to będę. Zawsze byłem fanem serii w których to bohaterka jest zdecydowanie silniejsza od swojego partnera – w sumie to on dla nie jest chyba tylko na jeden strzał jakby doszło między nimi do starcia. Jeśli miałbym się do czegoś przyczepić to do dialogów. Wolałbym by w tej serii było ich zdecydowanie mnie, ale za to niech będzie więcej akcji, romantycznych spojrzeń w oczy i na maksa kopaniny – zdecydowanie seria na tym lepiej wyjdzie.

Dobre. Prostackie i płytkie, ale w żaden sposób nie aspirujące do bycia czymkolwiek więcej niż mordobiciem z cyckami. Odpowiednia doza patosu + dobre walki i może będziemy mieli najlepszego odmóżdżacza od czasów High School of the Dead.

Moje oczekiwania zostały całkowicie zaspokojone. Po postu C'est magnifique, kwintesencja kiczowatości rodem z lat 1990­‑2000. Seks, przemoc i heavy metal.

Fabuła? Chrzanić ją, są ludzie którzy potrafią zamieniać się w zwierzołaki. Wszędzie jest przemoc i brutalność. Krew się leje, a zakrawione umięsnione Panie oblizują usta. Każdy zwierzołak ma swoją specjalną zdolność i jest nawet komentator który wszystko tłumaczy. Oczywiście w tle gra metal, bo w końcu musi. Są też cycki i zdążyli już powiedzieć tytuł serialu z 10 razy. Akcja w pierwszym odcinku była cacy i całkowicie rekompensuje lebiode głównego bohatera.

Podjarało mnie to anime, ale nie tanią erotyką, nie scenami akcji i wyginającą się Panią Ratel, ale wstawkami edukacyjnymi mówionymi jak na arenie wrestlingowej z heavy metalem w tle. No po prostu lepiej się tego nie dało zrobić.

Wyłączyć mózg i rozkoszowac się tą essencją kiczu, bowiem ja bawiłem się wyśmienicie. Odcinek zleciał mi praktycznie natychmiast i przez cały czas jego trwania po prostu co chwila mówiem w duchu „taaaak, dokładnie tak to powinno wyglądać by oddać ten charakter filmów typu exploitation”. Ten gatunek filmu też trzeba umieć robić, a tutaj uderzają tam gdzie trzeba. Oby ten cudowny klimat exploitation utrzymał się do końca, bo tak jak przewidywałem… nawet jakbym chciał wyłączyć to ze śmiechu nie mógłbym dosięgnąć pilota.

Boshe ale zawiało kiczem… pseudo­‑protagonista, który co najwyżej pasowałby jako rola drugo/trzecioplanowa, fabuła średnio trzymająca się kupy, postacie z charakterystykami pisanymi na kolanie i generalnie całość sprawia wrażenie tworu zrobionego nieco z przymusu.

Zobaczę następne dwa­‑trzy odcinki ale stawiam raczej na bardzo słabą produkcję, nawet dość dynamiczne walki nie wynagradzają zbytnio całej reszty.