Tanuki-Anime

W sensie nie wiem dlaczego tyle hejtu. Anime rzeczywiście jest trochę kiepskie. Manga to dla mnie cudeńko. Jest o wiele więcej emocji i sensu. Kreska z początku jest średnia. Poza tym manga ma dodatkowe serie co uzupełnia historię. Anime rzeczywiście z animacją kiepsko. Wiele momentów wycięli. Ja osobiście uwielbiam takie tematy jak rozmyślanie nad różnymi sposobami bycia, czy mordercami. Mogę spróbować znaleźć drugie dno itd. Zawsze też mnie ciekawiło jak ktoś się stał mordercą, więc tematyka mi też pasuję. Ale w anime tego niema. W mandze pokazana jest i krew i przekleństwa. Uwielbiam rozlewy krwi. Więc jeśli oceniać to anime 5/10, manga 10/10. Chociaż rozumiem, że niektórzy nie czują się dobrze w takich gatunkach jak horror psychologiczny.

Daaaajcie spokój !!! tyle szaleństwa i oderwanych od rzeczywistości zachowań że gałki oczne wypadają z niedowierzania co tu się wyprawia.

Bez rozpisywania się, produkcja gore, sado, creepy z całkiem ciekawym zakończeniem hahahaha.


obejrzeć można tylko gdy nie ma co się z czasem zrobić.

zastanawia mnie te kilka sekund po napisach koncowych w w czwartym odcinku specjalnym gdzie widac okno zachlapane krwia i noz na ziemi ktory otrzymała od

według mnie anime jest cudowne, jednak mam wątpliwości co do tego jak postrzegać zakończenie. Czy w 100% dosłownie, czy interpretować to trochę inaczej, czy jako przenośnie.

Chcecie wiedzieć o czym jest to anime? W takim razie obejrzyjcie sobie drugi odcinek. Pierwszy jest tylko takim wstępem, aby zachęcić i zaciekawić widza, ale niestety…Przez całe 15 odcinków anime będzie wyglądało tak samo. W sensie te same schematy, te same kwestie bohaterów. Zmieniają się jedynie okoliczności. w trakcie serii poznajemy takze szczegółowo historie Rachel i Zacka, które jednak są dość ciekawe.

Teraz powinnam was ostrzec, ze anime pokazuje sporo antychrześcijańskich i okultystycznych motywów oraz spaczone postrzeganie Boga. Jeśli wam to nie przeszkadza – proszę bardzo.

Teraz napiszę co nieco o Rachel i Zacku.
 kliknij: ukryte  Cóz, ich relacja była poniekąd dziwna. Niemal martwa dziewczynka i socjopatyczny morderca. Mimo to oboje wzbudzają litość – ich niecodzienne zachowanie bierze się bowiem z traumatycznych przezyć. Oboje są całkowicie zniszczeni, jednak miałam nadzieję, ze dzięki ich relacji, obojgu im uda się wrócić do zmysłów – Zack odnajdzie w końcu miłość, dzięki której nie będzie potrzebował juz przelewać krwi, a Rachel nowy sens zycia, który pokazuje, ze jednak nie wszystko trzeba mieć na własność. Nie wiem czy tak się stało, bo zakończenie zostawia otwartą
furtkę i mozna to interpretować na wiele sposobów.

Wie ktoś może jak wygląda sprawa z odcinkami ? Na malu pisało, że ma być 16 i teraz wchodzę i widzę, że jednak ten 12 odcinek jest ostatnim.

Zaczęłam oglądać, myślę – fajne, klimatyczne – później – bach! – pojawiła się irytująca Rachel­‑bez­‑emocji i nie mniej irytujący Zack, do tego nudne jak flaki z olejem kolejne odcinki, więc sobie odpuściłam. Emocji tu jak na lekarstwo, większe wywołuje czytanie komentarzy fanek/fanów serii zbulwersowanych opóźnieniami w tłumaczeniu. Co mnie najbardziej wkurzało, to oczywiste wypowiedzi Rachel typu „to są drzwi”, „to jest obraz”, „drzwi są zamknięte” i robienie z widza debila. No i te prośby o zabicie…

Pierwszy odcinek był intrygujący, całkiem klimatyczny i zachęcający – następne dwa niestety to była droga przez mękę, strasznie się przy nich wymęczyłem. Zaczekam pewnie do czasu, aż wyjdzie całe i dowiem się, czy faktycznie jeszcze warto to męczyć, a póki co odkładam.

Cycata sadystka z charakterystycznym akcentem? Te Japończyki to wiedzą, co mnie kręci.

Jestem… nie mam pojęcia. Zaczęło się tajemniczo, nie miałan pojęcia co się dzieje i… dalej nie wiem. Mam zamiar oglądać do końca z nadzieją, że w końcu zrozumiem, o co w tym wszystkim chodzi.
Główna bohaterka trochę mnie odrzuca, ale wszystko jej wybaczam ze względu na wiek. No, prawie wszystko. Prawie cały czas albo milczy, albo przypomina o tym, że chce umrzeć. To irytuje. Nie jest jednak głupia, no i ma te swoje cudne oczyska.
Isaac jest jednocześnie i straszny, i rozbrajający. Nie wątpię, że pod tą kupą bandaży kryje się piękna buzia, ale czerwone spodnie jakoś mi nie pasują (a może po prostu coś do nich mam, to bardzo prawdopodobne) i robią go, moim zdaniem, nieco kiczowatym. Ale co tam, są przecież te całe bandaże! To przecież tak pociągająca rzecz! I jeszcze kosa! Muszę przyznać, że niestety, ale te dwie rzeczy mnie chwytają i są głównym powodem, dla którego Zack mnie zainteresował. Jego śmiech brzmi jakby ktoś zarzynał śmiejącą się świnię. Pomimo tego pobrałam go na telefon. Mężczyzna nie grzeszy rozumem ijest tego świadomy. Niby sprawia wrażenie kiczowatego, a pomimo tego i tak go lubię. Isaacu, co jest z tobą nie tak?!
Jako duet są dla mnie świetni. Pięknie się uzupełniają i życzę im szczęścia w spełnianiu swoich obietnic, jakkolwiek by to nie zabrzmiało. Bo widać, że zaczynają traktować się już nie tylko jak narzędzia niezbędne do osiągnięcia celu.
Grafika mogłaby być trochę lepiej wykonana, jednak i tak prezentuje się lepiej niz z w mandze. Jednakże, w mandze bohaterka zdaje się bardziej okazywać emocje. Poza tym zmieniono kilka scen, a kolejne kilka pominięto (liczę, że jeszcze je zobaczę).
Satsuriku no Tenshi jest jednocześnie niezrozumiałe i dziwne, a z drugiej ekscytujące. Taka tam sztuka współczesna.

Ojoj…

Pierwszy odcinek był mimo wszystko całkiem klimatyczny, przynajmniej przez pierwszą połowę. Główna bohaterka też dawała radę, w zasadzie do drugiego odcinka włącznie. Motyw szalonego doktorka był oklepany, ale jeszcze uszedł.

Natomiast to, co działo się w odcinku 3, to była istna karuzela śmiechu, przynajmniej dla mnie. To anime było miejscami tak żałośnie patetyczne, że nie mogłam się powstrzymać od chichotu. Czułam się na przemian rozbawiona i zażenowana tym, co dzieje się na ekranie i że ja to oglądam. Nie jestem nawet w stanie stwierdzić, co bardziej mnie odrzuciło. Miałkość „fabuły”, która polega na… w sumie nie wiem czym, bo głównie dennych monologach i dialogach bohaterów i nieustannym szczuciu widza, że za moment będzie mhhhrrrrrok i krawa jatka, a tu koniec końców klops? Rachel i jej tryb emo „zabij mnie”, „O, Boże!”, „zabij mnie”? Chłopczyk­‑Dziecię­‑Kukurydzy i ta cudownie oklepana klisza „kocham cię, więc cię zabiję”? Ewidentny brak mózgu Zacka (uff, tym nazem na szczęście prawie się nie śmiał, to by tylko pogorszyło sytuację)? Cała ta mroczna, och­‑jej­‑morderczo­‑psychopatyczna otoczka, a gdy przyszło co do czego – w momencie kulminacyjnym brak jaj, aby pokazać, jak ostrze wbija się w ciało?

Meh. A za tydzień jakaś masochistyczna panienka z pejczem. Świetnie. Już się cieszę, że tego nie zobaczę.

Cóż nie zgadzam się z tym,że to anime jest dla dzieci 12 lat i mniej.Myślę,że jest przeznaczone dla młodzieży w wieku Rachel i starszych.Mi się jak na razie podoba doktorek Daniel i Zack są dosyć ciekawymi postaciami podoba mi się też outfit Zack'a.Rachel taka loli co bd mówić co chwilę ''zabij mnie'',''zabij mnie'' więc boję się tego trochę bo nie lubię takich rzeczy.Na razie fabuła się jeszcze nie rozkręciła ale dam szansę bo w tagach piszę,że jest to podobne do Death Note a ja zakochałam się wręcz w DN więc może i ta seria mnie wciągnie.Opening nie wciąga ani Ending więc akurat nie zapadnie mi w pamięć.Scenki komediowe mi nie przeszkadzają.Nie podoba mi się fanowski pairing Zack x Rachel i arty gdzie się oni całują bo…to po prostu podchodzi pod pedofilię w Polsce on ma 20 lat a Rachel 13…w Japonii chyba można od 13 lat już mieć stosunki seksualne…ale to i tak wygląda naprawdę nie fajnie…

Jakbym miała ze 12 lat mniej i ciągle była w fazie mhroku, to byłoby pewnie moje najukochańsze anime. Pierwszy odcinek mnie zaintrygował, ale drugi odrzucił „śmiesznymi” wstawkami, dużą ilością piskliwo­‑irytujących odgłosów naraz (tak kazali aktorowi grać, to tak gra, ale bardzo ciężko mi się tego słuchało) i mieszanką mega­‑super­‑hiper śmiertelnie poważno­‑poetyckich tekstów z „jestem tak głupi, że ty (gracz) musisz ze mną iść i rozwiązywać zagadki, bo ja jestem głupi, tak głupi, że muszę mówić na głos co robimy, albo mi wszystko z głowy wyleci, bo głupi jestem – KIIIIIIIAHAHAHAHAHA ROZWALMY WSZYSTKO”.
Może to i piątek, ale chyba nie jestem aż tak zmemłana przez pracę żeby wyłączyć mózg i to oglądać.
Nie dałam rady dokończyć 2 odcinka, wyławianie ostatniego ogórka ze słoika podczas seansu było mniej irytujące.

Nie sądziłam, że tak mi się spodoba :D Pierwszy odcinek bardzo fajny, trochę straszny, trochę intrygujący, ładna grafika, muzyka (ending!)... Drugi odcinek na pewno obejrzę :)

Po pierwszym epku mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że jestem co najmniej zaintrygowany. Albo będzie hit roku, albo kit. Czekam :)

Po pierwszym odcinku nie wiadomo zbyt wiele. Całość jest przykryta sporą nutą tajemniczości i w groteskowym świecie spotykają się niecodzienne postaci, które uzewnętrzniają swoje dzikie fantazje zrodzone prawdopodobnie z nadmiernych kompleksów.

Jest nawet niezły klimat(a przynajmniej był do czasu pokazania się Pana z kosą), technicznie wypada również całkiem nieźle ale w przypadku głosów mam wrażenie, że mamy do czynienia z lekkim overactingiem.

Nie mniej jest na pewno intrygujące. Czekam na następne odcinki.

Na razie bardziej komiczne niż straszne, ale przynajmniej dało się obejrzeć. Bo na reszcie tytułów w sezonie to zasypiam.