Tanuki-Anime

Serię sobie dawkowałam przez kilka miesięcy. Dało się pamiętać i postacie i fabułę, więc mogłam tak to racjonować xd

Przede wszystkim jednak ceniłam sobie tu humor.
Pod tym względem zakończenie mnie rozczarowało trochę. Było zbyt „serio” potraktowane  kliknij: ukryte  i urwane.
Ale i tak po odkryciu motywacji głównego antagonisty utraciło dla mnie motywację fabularną.

Gdyby humor utrzymywał się na takim poziomie (ilościowo) jak w niektórych odcinkach, to być może czekałabym na drugą część, albo żałowała, że nie zrobiono z tego dłuższej serii, bo jak dla mnie można to było rozciągnąć w czasie.



Za aspekt komediowy 9/10, za przygodowy niecałe 7, za rozwój umiejętności drużyny, oraz praktyczne zastosowanie wiedzy i wyobraźni głównego bohatera 10/10, za sympatyczne postacie aż 7. Zakończenie na 3, lub 4.

Ogólne wrażenie 6,5 – 7/10

O, jaka łaskawa recenzja (zwłaszcza w zestawieniu z tym, jak inny recenzent obszedł się z Dororo poniżej – nie, to nie jest zarzut jakby co… ;)
Też na początku uważałam za miłą odmianę to, że główny bohater jest z wzajemnością zainteresowany tylko jedną dziewczyną, ale ich relacja była zadziwiająco płaska. Widać to zwłaszcza w scenach, kiedy postacie mówią sobie, czym je ujęła druga strona i sprowadza się to do opisów urody.
Wątek „nieobycia ze światem” może i ma duży potencjał komediowy, ale twórcy nigdy nie korzystają z niego w momencie, w którym mogłoby to stawiać głównego bohatera w niekorzystnym świetle. Pełno więc tylko scen w których Shin demonstruje swoją niesamowitą magię, a pozostali dziwią się i zachwycają.
Co do „pozostałych”, to w większości (z wyjątkiem Marii) jest to trudna do zapamiętania masa, która snuje się za protagonistą i wzdycha w odpowiednich momentach. Zmarnowany potencjał to zwłaszcza zapatrzeni we wnuka Merlin i Melinda – niektóre sceny z ich udziałem były urocze, ale jest tego zdecydowanie za mało.
Do tego główny zły działa niejako niezależnie od tego, co dzieje się z tymi dobrymi (bo oczywistym jest, że nie miałby szans w starciu z Shinem). Więc przez nikogo nie niepojeni złole doprowadzają do  kliknij: ukryte  upadku sąsiednie państwo, w którym urządzają sobie rzezie cywili i eksperymentują na ludziach, a w międzyczasie ekipa głównego bohatera jedzie na szkolny obóz i moczy się w gorących źródłach. Na swój sposób to nawet zabawne, ale chyba nie było zamierzone…
Do tego seans psuł mi miejscami bardzo niezręczny fanserwis (np.  kliknij: ukryte  jęcząca Maria na kiblu).
Podsumowując, jak na komedię bawiło mnie to zdecydowanie za mało, a na poważnie brać się tego nie da. Przy takim urodzaju isekajów zdecydowanie nie warto…

Uwielbiam takie serie. Mimo że typowe schematy, to po prostu je uwielbiam :)

Nie będę za bardzo oryginalny, gdyż widzę w większości bardzo podobne odczucia poniżej, ale naprawdę pisząc zupełnie szczerze, to ostatnie odcinki wyszły na duży plus. Jak wcześniej subiektywnie skrytykowałem ten tytuł, bo było za co, tak teraz nie mogę tego zrobić, gdyż biorąc pod uwagę ostatnie 4 odcinki, chyba dołożyli troszkę środków i chęci, ponieważ nie dość, że wszystko wyglądało ładniej i płynniej, to jeszcze bardziej dopracowane pod względem scenariusza. Cieszy fakt braku cenzury w odpowiednich momentach, fajne i momentami nawet zabawne wstawki komediowe min. końcówka ostatniego odcinka i saper, oraz ogólnie bardziej logiczne i sensowne postępowania postaci. Tak właśnie powinno się robić solidnego i ostatecznie mimo wszystko zaskakującego pozytywnie oraz sympatycznego średniaka, który nie jest jakiś wyszukany jeśli chodzi o fabułę i charaktery, posiada wady i spadki poziomu mniej­‑więcej po środku serii, ale całościowo spełnia należycie początkowe założenia i zasady świata przedstawionego, co należy z łaskawym okiem odnotować. Ja osobiście jestem zadowolony z seansu, jak kontynuacja powstanie to z miłą chęcią obejrzę i uważam, że jest to naprawdę bardzo spoczko (powyżej przeciętnej) tytuł z którym warto się zapoznać, ale bez jakieś wielkiej spiny lub nie wiadomo jakich oczekiwań.

PS Ta scena z ostatniego odcinka i starcik UM z różnokolorowymi efektami za każdą z postaci aż mi przypomniała memy z Mirai Nikki i Power Rangers: [link]. 😁

Pod koniec chyba podkręcili budżet bo animacja była fajna. Nawet się trochę mroczniej zrobiło. Seria na tyle sympatyczna, że jeśli będzie, to z miłą chęcią obejrzę kontynuacje.

Jedyne na co warto zwrócić uwagę to całkiem fajna animacja walk (nie wszystkich niestety). Jak na tak niski budżet poradzili sobie z tym całkiem nieźle. Momentami przypominało to trochę Triggera/Gainaxa jeśli chodzi o dynamikę i styl rysunku.

Na początku było nawet śmiesznie, ale szybko zrobiło się zbyt monotonnie i odpadłem gdzieś w połowie.

Dobrym średniakiem bym tego nie nazwał. Jest to autoparodia, ale nie najwyższych lotów.

Takie 4­‑5/10.

No i tak się robi średniaka!

Nie potrzeba wcale ambitnej fabuły, nie wiadomo jakiego backstory mc, czy innych superlatywów – wystarczy, że zrealizuje się całość z głową.

Walki były calkiem dynamiczne i efekty również niezłe, komedia wypełniała momenty, które normalnie mogłyby być uznane za nudne, a mc pomimo, że strasznie op, to wcale nie irytujący.

Będę dobrze wspominał.

Zasłużone 6/10.

Szkoda, że przygody naszego Shinbogiego się skończyły. Za start jak F16 pod koniec ostatniego odcinka daję 2,5/10 :)

Czy tylko mnie niemiłosiernie irytuje seiyuu siostry Auga, która mówi jakby miała gulę w gardle i braki w uzębieniu?

No i mam problem z tą serią. Jak tydzień temu wylałem na nią szlam i oczywiście się z tego nie wycofuję, tak teraz dziwnym trafem subiektywnie odcinek nawet mi się podobał. Może po prostu mam słaby węch, ale przez chwilę wyczułem nawet nutkę racjonalizmu w kolejnych scenach i wydarzeniach ukazanych w ów epizodzie – co mnie mega dziwi.

Tak czy siak jest to nadal co najwyżej przeciętniak, któremu bliżej do 1 niż 10. Zobaczymy jak to ostatecznie się zakończy, ale pomimo tych niewielkich pozytywów jakie wystąpiły od początku seansu, to nie wróżę tytułowi sukcesu, a raczej bycia pozycją jedno z wielu, od tej gorszej strony rzecz jasna.

Nie no… dla mnie to jest już chłam na maksa. Przewiduję murowany zgon dla widzów i raczej pewne 2/10, ale ja za to dokończę, bo może być chociaż ubaw. xD

Mimo że mam sporą taryfę ulgową dla wszelkich isekai – ten się absolutnie niczym nie broni. Przez te 6 odc które udało mi się zmęczyć miałem wrażenie że oglądam Zero no Tsukaima – styl i przerywniki odcinka były niemal z niego skopiowane.
Uwaga! szare komórki gino.
2/10

Beka. Sztampa aż boli, ale seria nadrabia lekkością i nie gra czegoś, czym nie jest. Takie miłe 6/10, oglądam z uśmiechem na twarzy :) No i Maria robi robotę swoimi wstawkami :)

No seria mimo iż początek miała według mnie dobry to teraz już mnie niemiłosiernie irytuje. :D Dziwne, bo bardzo lubię gdy MC jest badassem, ale w tym wykonaniu mnie nie kupuje kompletnie. Nie zalatuje od niego tą epickością jak w przypadku Shiby lub Ayanokoujiego. Mimo wszystko oglądam dalej, ponieważ może mi się odmieni.

Hmm, ciekawe. Bajka jest głupia i generyczna do bólu, w zasadzie zalatuje autoparodią.

Mimo to ogląda się to w miarę dobrze. Na pewno lepiej od jakiegoś Tarczownika czy innych syfiastych isekajów.

Pierwsze 3 ep obejrzane ciągiem na bezdechu, jest dobrze. Lubię isekaje, a tutaj mamy jego kolejne ciekawe wcielenie. Zobaczymy, jak anime będzie progresować.

Bohater na plus. Myśli, do tego jest wykoksowany, lecą na niego laski. Sicily trochę mnie zawodzi, zbyt ciepła klucha z niej, raczej wielkiego romansowania to w tym anime nie będzie. Chyba, że jakieś inne koleżanki włączą się do gry.

Koniec trzeciego ep i zabicie szkolnego rywala pokazuje, że nie będzie to bajka do bólu sielankowa i ugrzeczniona.

No, i to jest szczera bajka. Shin to bóg i nikt się z tym nie kryje, Sicily to cycata niewiasta do ratowania z opresji i tutaj też fabuła nie próbuje udawać, że będzie inaczej. Jak ktoś bardzo nie lubi takich schematów to raczej już odpadnie, a ja oglądam dalej, bo póki co realizacja i lekkość neutralizują schematyczność.

Mangę próbowałem czytać kilka razy ale zawsze odpadałem już na pierwszy rozdziale z jakiegoś powodu. Nowelka ponoć wcale nie jest lepsza, natomiast bajka na swój sposób jest całkiem „fajna” – nie ma na pewno żadnych cudów, standardowo op mc, ratowanie niewiast(jak sam bohater zauważa, w megakliszowych sytuacjach) i będzie magiczna akademia.

Było też kilka naprawdę ładnych, dynamicznych scen i mc wie gdzie patrzeć, jak poznaje dziewczyny :3

Przeciętny isekai ale chyba idealnie spełni się jako zapychacz czasu, no i powinien zapełnić pustkę po Slajmie.

Na plus:
-Shin to fajniejszy Kirito
-Animacja walk (choć wątpię, że będzie to tak wyglądać przez całą serię
-Nie zajmowanie się pierdołami, sprawne prowadzenie fabuły
Ogólnie jestem pozytywnie zaskoczony. Schematów jest od groma, ale są wykorzystane nieźle i bez zbędnego kombinowania. Po prostu czysty isekai, który może być całkiem fajną przygodówką.

No naprawdę bardzo, bardzo fajne. Niezwykle przyjemnie mi się to oglądało, pomimo iż schematy nad schematami i kolejny OP protagonista, który ma z górki pod względem znajomości jak nikt inny, nieświadomie bo nieświadomie, ale jednak, a inaczej tego nazwać nie można gdy następuje zbiorowisko w chatce w którego skład wchodzą dwójka bohaterów, emerytowany rycerz, król wujaszek i jego eskorta. :D Tak czy siak dobre i szybkie wprowadzenie do świata, dużo timeskipów, ale okej wykonanych oraz nie irytujących, przyjemne i zabawne postacie i nawet strona techniczna nie jest jakaś tragiczna. Przede wszystkim jest kolorowo i trzyma solidny, lecz przeciętny na tle całości poziom, ale mi to spokojnie jak na razie wystarczy. Dlatego też z pewnością będę kontynuował seans, bo jak mam fun z oglądania to czemu mam tego nie robić. Natomiast akcje pod koniec i same cycki mogliby sobie już darować (ale to było do przewidzenia, bo oczywiście jest to efekt schematu o którym już wspominałem w skrócie powyżej), naprawdę było okej bez tego to po co sobie popsuli ogólny odbiór? Gdyż mnie na przykład okropnie to zirytowało, ale i tak całościowo pierwszy odcinek wypadł subiektywnie na plus.

Zapowiada się taka Mahouka Koukou no Rettousei w lżejszych, bardziej komediowych klimatach fantasy. Ale ja tam to lubię obejrzeć w sezonie jedną taką serię gdzie protagonista jest OP, szczególnie, że w pierwszym odcinku zostało to podane całkiem zjadliwie.

Oczywiście, ktoś może mieć problem z tym, że bohater od początku samiutkiego jest na poziomie pół­‑boga ale wtedy to najwyraźniej nie jest anime dla niego, bo twórcy bez żadnych ogródek i udawania czegoś, już na samym początku drogi stanęli z wielkim znakiem z napisem „to jest bajka o dzieciaku, który samodzielnie mógłby wypowiedzieć wojnę całemu królestwu albo i kilku”. Mi tam pasi.