Tanuki-Anime

Chyba nigdzie nie ma tylu zwrotów akcji ile w ,,Yu­‑Gi­‑Oh”

powinni wrócić do korzeni i zremasterować tak zwany „sezon 0” (gdzie Yami Yugi ma lepszy głos, czerwone oczy itd.) ponieważ różne Yami no Gemu wymyślane przez Mrocznego Yugiego („Czas gry.”) były dość ciekawe niż same karty (najlepszy moment „Wrota Ciemności się otwierają”. Uwielbiałem jak ludzie zostawali karani przez Yamiego) bo przecież wiadomo że „Yu­‑Gi­‑Oh!” znaczy „Król Gier” a nie król tylko Duel Monsters.

Mam wielką nadzieję na reedycję anime Yu­‑Gi­‑Oh! na podstawie mangi – tomy 1­‑38. I dopiero wtedy będę w stanie to anime w ogóle obejrzeć!

Z 2 miesiące temu z całkowicie nieznanych mi powodów zachciało mi się obejrzeć a raczej dać drugą szanse temu anime. Jednak zaczęłam od tzw. sezonu zerowego czyli adaptacji 7 pierwszych tomów zrobionej przez Toei. Później naturalnie przeszłam do DM i również do samej mangi. Anime nie powiem zaskoczyło mnie strasznie, nie spodziewałam się, że tak mnie wciągnie i poświęcę serii całe lato. Jednak ma ono również kilka czkawek.

Zacznę od tego z czym mam problem. Również zaznaczę, że to głównie sprawy tego co pozmieniali w stosunku do mangi.
- Po pierwsze, po jakiego olali pierwsze 7 tomów? Dobra wiem, że promocja karcianki( która w pierwszej części prawie nie istniała pomijając 2 pojedynki, reszta natomiast krążyła wokół różnych gier – stąd zresztą tytuł mangi ) jednak to narobiło problemów w pierwszym arcu. Musieli wrzucić w Duel Kingdom wszystkie potrzebne informacje, nie wspominając o dziurach jakie się z tego stworzyły( wręcz anime jest milion razy lepsze jeśli ma się wiedze z tych pominiętych tomów czy to dzięki sezonie 0 czy mandze ).
- Fillery. Nie są one złe ale… Pierwsza ich dawka była krótka i raczej nijaka( jedynie dodanie historii amerykańskiego przyjaciela dziadka Yugiego miało jakieś smaczki ). Historia Noah istniała pewnie głównie po to by wrzucić informacje o braciach Kaiba, które zostały pominięte. Nie była ona zła aż do finału(  kliknij: ukryte  kopia pojedynku z Pegasusem ) ale umiejscowienie jej w trakcie finałów Battle City było co najmniej dziwne. Natomiast ostatnie fillery tzw. Doma + turniej Kaiby były… 40 odcinków! Nie byłoby to takie zle gdyby cały rozwój Yamiego i Mai nie został zruinowany po to by opowiedzieć fabułę. To i kliknij: ukryte  finał przypominający Pokemony i namieszanie w kanonie co do pochodzenia DM.
- Zmiany w kanonie. Głównie wszystko można krótko skwitować tym, że karcianka musiała być wszędzie. Kiedy w mandze były inne gry jak chociażby związane z zwykłymi kartami czy kostkami w anime musiało wszystko kręcić się jedynie wokoło Duel Monsters. To zabiło dwie historie tą gdzie poznajemy Otogiego i finał. Taa ostatni arc jest prawie w połowie fillerem, który bardziej przypomina Domę niż mangę.
- Kaiba. Nie wiem czy twórcy byli z w nim zakochani czy w jego Białym smoku. Ale w tym momencie mam go po dziurki w nosie. A ten fillerowy jego pojedynek z Jonouchim….jedyny moment jaki przewinęłam.

Dobra wracając do pozytywów, które znacznie przewyższają wady. Kiedy to anime jest imo dobre to zwyczajnie jest naprawdę dobre. Głównie w momencie kiedy trzyma się mangi ale nie tylko. Dodatkowe sceny jakie dodali w Battle city( chociażby przeszłość Mai ) były świetne. Nawet część fillerów i postacie w nich przedstawione( Rebecca ) trzymają poziom. Same pojedynki również są ciekawe i często z dobrym przekazem lub emocjami. Nie wspominając o mniej przyjemnych konsekwencjach. No i oczywiście bardzo polubiłam postaci. Yugi i Yami stanowią świetny duet, oboje tak różni a jednak podobni( ich relacja jednak naprawdę jest lepsza jeśli zna się całość ). Drugą moją ulubioną sprawą jest ich przyjaźń z Jonouchim i jego własny rozwój. Anzu i Honda jednak oberwali dość mocno przez brak pierwszych 7 tomów. Ogólnie lubię wszystkie postaci oprócz Kaiby^^ chociaż przy nim uwielbiam kiedy przegrywa( ten płacz jego przerośniętego ego jest cudny ). Taką fajną ciekawostką jest to, że anime jest nawet w oryginalnej wersji bardzo ugrzecznione( nie przeszkadza mi to ). Powiedzmy, że manga może kogoś naprawdę zdziwić takimi scenami jak:  kliknij: ukryte  śmierć Keitha przez iluzję strzelenia sobie z pistoletu w głowę czy to, że Malik dosłownie wyciął ojcu przed jego zabiciem skórę z tatuażem.

Od strony technicznej, anime jest dość równe aż do ostatniego arcu Millenium World gdzie poziom animacji zmarł śmiercią nagłą i wpadł pod walec drogowy. I chociaż nadal są odcinki wyglądające dobrze w niektórych momentach jest źle… bardzo źle. Kreska w większość skacze między byciem wierną mandze a twarzami godnymi koszmarów( co ciekawe część tych odcinków ma dobrą animację ). Również o dziwo usłyszałam muzykę^^( moimi ulubionymi openingami są 3 i 5 ) Co do seiyuu to są dobrze dobrani. Chociaż aktor grający Yugiego na początku trochę kulał co szybko się zmieniło, bardzo znacząco.

Ogólnie dla mnie to było przyjemne zaskoczenie( tak by bardziej to przedstawić po tworze 4kids dałam anime 2/10 a obecnie podskoczy to do 8/10 choć manga jest znacząco lepsza ). Teraz zamierzam zabrać się za resztę serii, tym razem nie ma mangi więc trochę mnie to ciekawi co twórcy wymyślą.

Kocham ten Serial! Chce do niego wrócić ale nie wiem gdzie go można znaleźć. Ktoś wie? Czemu w Polsce wyemitowano tylko 1 serię?

Odcinków nie jest 244, a 224. Przydałoby się to poprawić ^-^

Całkiem przyjemna seria, która mimo długość mnie nie wymęczyła a nawet bardzo wciągnęła. I co by nie mówić o polskim dubingu, to i tak jest lepszy od tego co japończycy zaserwowali bogu ducha winnemu Pegazusowi…

No cóż, ja osobiście bardzo lubię yu­‑gi­‑oh, choć wiem, że niektóre rzeczy wydają się dosyć śmieszne. Po prostu… Płytkość niektórych postaci, które mogły by być na prawdę dobre. Oglądałam również pierwszą serię (na yt, po japońsku, z angielskimi napisami, dzięki tej mieszance cokolwiek kumałam xd), ale dopiero od odcinków, w których pojawił się Ryo Bakura. No właśnie, jego postać jest STRASZNIE PŁYTKA. Nie chodzi mi o Yami Bakure (którego postać się bardzo rozwinęła w 2 serii), tylko o Ryo. Gdy się o nim tyle dowiedziałam (równiez mangi nieco przeczytałam) to muszę przyznać, iż mnie te anime zirytowało. Tak, bardzo lubię Bakure i cały czas o nim pisze, nie musisz mi tego wytykać. Wracając, niektórzy bardzo trzymają na tym, że to "„sailor moon” dla chłopców”. Ręce mi się załamały. Albo to ja mam kiepski gust („Shounen! Shounen! O! Wyszedł nowy odcinek „one piece”! O! Tobi okazał się *spoilerocenzura*...! Ej! Siora! Widziałaś 4 tom „death note'a”?!” [znów odchodzę od tematu]), albo tutaj są sami ignoranci, którzy rezygnują po 3 odcinkach.

Ja osobiście obejrzałem wszystkie 224 odcinki teraz oglądam Gx.Yu­‑Gi­‑Oh jest tak fajne ,że zamierzam obejrzec je jeszcze raz.Muzykę z tej serii (wild drive, overlap i warrior) słucham co chwilę. Polecam oglądąć do ostatniego odcinka !!

O tak stare dobre czasy dzieciństwa(choć taka stara nie jestem :PP), kiedy nawet moja matka to oglądała(chyba), ale mniejsza z tym. Ja Yu­‑Gi­‑Oh!'a oglądałam właśnie na Polsacie(1 sezon) i się zakochałam! Nie wiem dokładnie w czym ale było warto, gdyż od tego anime dowiedziałam się co to anime i wpadłam w nałóg. Po obejrzeniu 1 sezonu miałam ochotę na więcej i wtedy odkryłam, iż to japońskie :D Zatrzymałam się po ok.170 odc., ale muszę wrócić i zobaczyć co z tym Yami'm! Oczywiście polecam dziewczynom, które chcą obejrzeć coś co może czasem znudzić albo i nie. Ja osobiście jestem za tym drugim. Tylko mnie za to nie bijcie, proszę!

Muszę powiedzieć, że… da się to oglądać XD Na serio. Mnie się bardzo spodobało mimo że żadną fanką karcianki nie jestem. Polecam wszystkim fanom shounenów typu naruto, one piece. Można sobie oglądać podczas oczekiwania na kolejny odcinek tamtych serii :P Co prawda tutaj nie ma bijatyk ale są turnieje karciane. Mnie seria tak naprawdę wciągnęła od 2go sezonu. Polecam.

Jest to na razie tasiemiec z najwieksza liczba odcinkow ktora udalo mi sie obejrzec (bo az 120). Jest to jedno z anime mojego dziecinstwa i mam do niego wielki sentyment. Na poczatku ogladalam z mlodszym bratem liczac ze bedzie to seria dla niego, ale potem sama chetnie wlaczalam komputer w celu zobaczenia kolejnego odcinka. Na razie przestalam ogladac, ale sadze ze wroce do tego anime gdy bede miala wiecej czasu. Zgadzam sie z przedmowcami, polska wersja nie dosc ze obejmuje tylko niewielka ilosc odcinkow to sa w niej wyciete niektore sceny i czesc postaci ma kiepski dubbing (jak np. moim zdaniem zupelnie niedobrany glos Bakury). Anime jest wielowatkowe, ma tez taka fajna shonenowata kanciasta grafike (mi przywodzi na mysl troche Krola Szamanow, ktorego tez ogladalam w dziecinstwie :)).
Jak dla mnie 7/10

Yu­‑gi­‑oh jest SWIETNE!Najpierw obejrzałem polską wersję!
Było nawet fajne!Jednak kiedy obejrzałem japońską,zakochałem się w yu­‑gi­‑oh!
To jest swietne, jednak wersja 4kids to przeruba!
Naprzykład w 55 odcinku Honda bije jounochiego,a nastepnie zabiera go do szpitala.
W wersji 4 kids moment bicia został usunięty,a został zastąpiony krzyknię cim tristana „znalazłem joya”.
Albo Marik chce zabic yamiego. W WERSJI 4KIDS CHCE ZDOBYC SWIAT!Podsumowujac oglądajcie japonskie yu­‑gi­‑oh!

Całą serię obejrzałam parę lat temu na rtl II. Seria spodobała mi się głównie dla karcianych pojedynków, mniejsze znaczenie miały dla mnie postacie. W anime głównie podobała mi się seria z turniejem, który zorganizował Seto i już później sama końcówka anime. Niektóre momenty były nudne i trochę przegięte, ale oglądałam głównie dla pojedynków, zwłaszcza że grałam też trochę w gry z yugioh i mnie wciągnęło. Dałam temu 7/10 w dużym stopniu ze względu na sentyment :)

wiele z osób które się tu wypowiedziało uważa to anime za coś „dla dzieci” lub coś w tym stylu czemu ja stanowczo chcę się sprzeciwić.
YGO zacząłem oglądać niedawno i muszę przyznać że bardzo mi się podoba ( a obejrzałem już naprawdę dużo anime i cięzko jest mnie zadowolić ) i mimo tego że mam 17 lat nie uważam teog anime za dziecinne a wręcz przeciwnie za bardzo dobre i rozbudowane anime

oczywiście razi mnie tu kilka elementów ( Yugi zawsze musi wygrać albo, coś w stylu „muszę wyciągnąć tą kartę żeby go pokonać” i zawsze ją wyciąga ) mimo to ogólne wrażenie jakie to anime na mnie wywarło jest bardzo dobre


P.S
dla ludzi którzy chcą „zjechać” moją wypowiedz :
jestem również wielkim fanem „one piece " strasznie niepopularnego w naszym kraju

W sumie 'jugijo' kojarzy mi się tylko i wyłącznie z moim dzieciństwem, tzn. z wiekiem 14 lat kiedy bylam w tej bajce dosłownie zakochana (w latach 2002­‑2004 w Niemczech i Austrii wszyscy mieli na tym punkie fioła a jako ze ja rowniez tam swego czasu mieszkałam to i mnie trafiło, tak wiec marnowalam kase na gazety, orginalne karty do gry czy plyty dvd z odcinkami). Jako ze minęlo juz od tego czasu ok. 6 lat, moge teraz spojrzec na to z innej perspektywy. Kiedys leciałam przed telewizor, punkt 15 wyczekując kiedy rtl II rozpocznie emisję. Niemiecki dubbing byl swietny, a sam glos Seto Kaiby juz całkiem. Oczywiscie fioletowo, czarno, blond włoski Jugiego mi tez nie przeszkadzały. A wygląd Jamiego tak mnie absorbował ze nie koncentrowałam się wcale na jego umoralniających wywodach i dopingowalam go zawsze kiedy dostawal mocno po tyłku.  kliknij: ukryte  Pamietam ze moja milosc do jugijo prysla bardzo szybko jak uslyszałam własnie polski dubbing.. -.-". Za przeprpszeniem tak spedalonych głosików dawno nie słyszalam..
Podsumowując Manga dla dzieci, w sumie szczegolnie chlopców. To jest taki męski odpowiednik Sailor Moon.

Ech Yu­‑Gi­‑Oh…sama nie wiem w jaki sposób udało mi się obejrzeć 20 odcinków. Od razu zaznaczam, że widziałam jedynie polską wersję dlatego o podkładzie głosów wolę nic nie mówić.

Fabuła na początku coś tam ciekawego zapowiadała nawet jeśli nie przepadam za tym rodzajem anime( wolę jak bohater sam walczy a nie wykorzystuje potwory, roboty czy karty ). Niestety teksty „uwierz w serce kart” załamały mnie i skutecznie rozśmieszały. Pojedynki były zbyt jednostronne a ciągłe wygrywanie Yugi'ego mnie szybko znudziło. Przy anime trzymała mnie jedynie ciekawość pojedynku z Pegasus'em jednak i to zawiodło. W czasie jego trwania dostałam niezłej głupawki. kliknij: ukryte  W szczególności z tych męczarni Yugi'ego i dosłownie śmiertelnej atmosfery pojedynku. A i tak wiadomo kto wygrał.

Co do postaci większość była nawet nawet oprócz głównego bohatera. Lubię spokojny typ charakteru ale taka łatwowierna łamaga mnie zraziła.  kliknij: ukryte  Szczególnie jego depresja po stracie gwiazdek. Zamiast ruszyć tyłek i zacząć coś kombinować by je odzyskać ten wpadł w depresje.

Grafika w anime jest nawet ładna( oprócz fryzur postacixD ). Natomiast muzykę niestety nie mogę ocenić z powodu wersji jaką oglądałam. Podsumowując moim zdaniem to jedno z najgorszych anime jakie widziałam. Nie mam zamiaru do niego kiedykolwiek wracać.

Eh oglądałam tą serię na wakacjach, parę lat temu nie mając pojęcia o mandze i anime(oglądałam bo nie miałam nic innego do roboty… I mnie zaciekawiło i bardzo to lubiłam). Sięgnęłam drugi raz po nią mając juz pewne pojęcie o M&A(pamiętałam że to lubiłam, więc zaczęłam oglądać. Po Sailor Moon wydało mi się to całkiem fajnym anime).
Sięgnęłam po nie trzeci raz (cudem pamiętając gdzie skończyłam) i wciąż oglądałam(choć zdawałam sobie sprawę, że nie może konkurować z wieloma innymi anime, a jednak nie było takie złe). Nadszedł czas na czwarty raz. Jednego mam dość „I believe in heart of the cards!”...
Niestety, od samego początku oglądam wersję 4kids… Jestem przy 146 odcinku i ciekawam, jakie by było moje zdanie na temat tej serii gdybym oglądała ją cały czas w oryginale.Niestety nie wiem skąd wziąć oryginał, więc cóż… Skończę ją okrojoną… Wkurzają mnie schematy, np.  kliknij: ukryte  że jak dotąd Yugi ani razu nie przegrał (z wyjątkiem tego na początku ale to było zawoalowane, ograniczenie czasowe bla bla). Teksty moralizatorskie doprowadzają mnie do szału, ale się przyzwyczaiłam. Po obejrzeniu Death Note i Code Geass ubolewam nad przewidywalnością YGO, ale porównywanie tej serii do Pokemonów…. To już DNO! Potwory z kart są o wiele bardziej dopracowane, posiadają multum specjalności, a i sami bohaterowie nijak się mają do Pokemonów (chodź Yuugi mógłby być wyższy… ...).Uważam recenzję za adekwatną do poziomu anime (Death Note i Code Geass miały tutaj 5 gwiazdek hehe i to był strzał w 10) ^^

Obejrzałam tyle tego, co leciało w telewizji. Nie powaliło mnie. Porównując do tych wszystkich anime dla dzieci, w których nastolatkowie bawią się potworkami, Yu­‑Gi­‑Oh! wypada dobrze. Kreska – no ładna, ale włosy niektórych przypominają stalowe, denerwujący wygląd miał Yugi i jego dziadek(te oczy…). Ale jako normalne anime jest przeciętnie. Lepsze jest zdecydowanie Shaman King, tych samych twórców.

Seria jest beznadziejna. Obejrzałem kilka odcinków (nie tych „przyciętych”) z ciekawości (no i żeby nie być do tyłu z żadną serią) i muszę przyznać, że tak kiczowatej i kretyńskiej serii anime świat jeszcze nie widział. Pokemony to przy tym jak dzieła Szekspira… Kolejna głupota dla niedowartościowanych małolatów, która udaje mądrzejszą niż jest w rzeczywistości. Przesłanie o przyjaźni, taa… fajnie, równie głębokie jak bajki Disneya. Najbardziej poraża mnie fakt, że YGO nie sprawdza się nawet jako shonen już nawet DB był lepszy bo przynajmniej jego twórcy nie kryli się z tym czym miał być.

A teraz odnośnie samej recenzji. Rozumiem że komuś może się YGO podobać, wiadomo są różne gusta, jak ktoś to lubi niech ogląda na zdrowie. Tyle że poszczególne oceny cząstkowe były chyba pisane pod wpływem opętania. O ile z oceną za muzykę można się jeszcze od biedy zgodzić (choć i tak jest naciągana)To 8 za fabułę świadczy już nie tyle o braku obiektywizmu recenzenta (bo to rzecz nie do uniknięcia, takie życie) ale o braku pomyślunku! Cowboy Bebop za fabułę dostał 7 co wydaje się dostatecznie świadczyć o skali tego nonsensu. Grafika max. 5 po pierwsze dlatego, że jest niestaranna, po drugie ponieważ postacie wyglądają strasznie „plastikowo”. Ocena za postacie tez jest wzięta z kosmosu.

Podsumowując, nie wiem co jest większą tragedią ta seria, czy ta recenzja. Zresztą wystarczy spojrzeć na oceny czytelników, żeby zobaczyć co o tym myślą.

A całej ekipie anime tanuki życzę lepszych recenzji, bo niestety ostatnio coraz częściej zdarzają się takie „kwiatki”

Zdecydowanie mój ulubiony tytuł. Połączenie czasów wspólczesnych ze starożytnym Egiptem dało , według mnie świetny efekt. Postaci (z wyjątkiem paru wspomnancyh przez recenzenta czarncyh charakterów )są bardoz dopracowane i ciekawe. Niemal realne. Pojedynki tez – z zapartym tchem obserwowałam przbieg wydarzeń,zawsze mnie interesowało jak gracz wybrnie z danej sytuacji. Zaś seria Pharao's Memory jest ukoronowaniem wszystkiego. Cud,miód i orzeszki !

Choć recenzent chyba oglądał tą wersje z polsatu (sami profani tam chyba pracują) i wprowadził jeden , no może 2 błędy:
1 „Życzeniem Yuugiego jest mieć przyjaciela.” <- to chyba spoiler gdyż gdy oglądałem (naszczęście niemiecką wersje to to zostało powiedziane w ostatnim duelu)
2 „Przejmując ciało naszego bohatera, Yami bez trudu zdobywa mu kolejnych przyjaciół” <- wierutna bzdura.

Prawdziwy gracz w duel monsters na bank nie pojmie oco chodzi w pierwszym sezonie (nikt prócz twórców chyba) gdyż zasady pojedynków są tam strasznie naciągane i nie mówię tylko o przyzywaniu potworów bez żadnych problemów (poco wtedy słabe bestie ?!?) ale o tym że wrogowie czasem nie atakowali (czort wie czemu ;) ) na szczęście w następnych sezonach twórcy bardziej trzymali się zasad i widziałem bardzo ciekawe rozgrywki.
^