Tanuki-Anime

Film sprawia wrażenie, jakby bardzo chciał być filmem od Ghibli; niestety bez większych sukcesów. Ani zły, ani dobry, taki średniaczek.

Piękny film. Niekoniecznie wybitny, ale ciepły, bardzo autentyczny emocjonalnie i z genialną grafiką. Bohaterowie bardzo sympatyczni – nawet do handlarza masek nie czuje się jakieś większej niechęci. Podoba mi się też to, że ani razu nie przesadzono z dramą, bo Japończycy i szczególnie Mari Okada, mają do tego tendencję. Główny bohater nieco nijaki, ale Muge skradła cały show – mocno bezpośrednia dziewczyna, nieco wkurzająca i dziecinna, ale nie sposób nie wczuć się w jej niekoniecznie rozsądne decyzji i sytuację. Końcówka jedynie nieco przeciągnięta, przez co epilog został zepchnięty do napisów końcowych – nieco szkoda.

Bajka – o Kotach, które żyją za krótko i Ludziach, którzy nie doceniają swojego życia.

Historia dziewczyny, która za wszelką cenę próbuje złapać swoje szczęście – jak byka za rogi – oraz o odwadze mówienia o tym, co czujemy i na czym nam bardzo zależy.

Przyjemna grafika, głównie tła, a tylko projekty postaci mi nie odpowiadały. Ale ogólnie można obejrzeć przed snem.

Raczej jest to kino familijne.

Bardzo dobry film. Przede wszystkim przeuroczy, oglądałam z niewymuszonym uśmiechem od początku do końca. Ot, idealny seans na leniwy, letni dzień. Świetnie wypadło połączenie okruchów życia, romansu i elementów magicznych, w którym nie zabrakło też miejsca na tajemniczy, niekiedy wręcz psychodeliczny (nie wiem, czy dobre słowo) klimat, dzięki czemu udało się twórcom uniknąć miałkiej historii. Bo owszem, ta to nic oryginalnego, ale tak podana, w takim wykonaniu (o grafice nie ma co pisać, jest prześliczna) jak najbardziej może się podobać, ponadto porusza ważne tematy jak  kliknij: ukryte  ucieczka od trudności życia.
Siłą filmu są również bohaterowie. Kento wypada z nich najsłabiej, ale nie znaczy, że źle – w sumie najbardziej przeszkadzało mi w nim jego nijaki projekt postaci, już bardziej wyróżniali się jego koledzy z klasy, no ale to szczegół. Miyo za to wspaniała w każdej postaci. Bardzo sympatyczna, bezpośrednia i urocza, na szczęście bez przesady, a do tego ze świetną seiyuu. Miło widzieć bohaterkę, która na widok chłopaka, w którym się podkochuje, nie oblewa się rumieńcem i nie ucieka jak najdalej. W żadnym momencie seansu nie odebrałam jej zachowania jako nachalnego czy niesmacznego – jest parę „momentów”, ale krótkich i zdecydowanie w tonie humorystycznym; twórcy nie przekroczyli granicy dobrego smaku. Poza nimi mamy wielkiego, tajemniczego kocura i szereg różnorodnych postaci pobocznych, dobrze odgrywających swoje role.

Warto zerknąć!

Po prostu dziwne.
Dziwne i niesmaczne były dla mnie zbliżenia i kontakt cielesny głównej bohaterki pod postacią kota z chłopakiem, na którego leciała. Tak samo to, jak bardzo nachalna wobec niego była jako człowiek. Z drugiej strony okej, sposób jej postępowania zapewne wynikał z niestandardowej sytuacji rodzinnej i braku dostatecznej ilości ze strony bliskich. Ale gdyby na koniec chłopak jakkolwiek  kliknij: ukryte  negatywnie na to zareagował, a ona zrozumiałaby, że to lekka przesada, to byłoby dużo lepiej. Ale nie, musiał być  kliknij: ukryte  happy end i nie wiadomo co. Dlatego ja nie jestem zbyt zadowolona, ale obejrzeć można.

Przynajmniej grafika ładna.