Tanuki-Anime

Seiya i spółka pewnego dnia odwiedzają Atenę. Ze zdziwieniem odkrywają, że bogini, dla której nadstawiali już kilka razy karku, literalnie ich olała i dziękuje za ich dalsze usługi. Co jest tego powodem? Ni mniej, ni więcej, tylko Apollo (choć nie byłbym do końca pewien, czy to on, gdyż w japońskiej wersji nazywa się… Abel), przybrany brat Ateny, który przybył do niej, oferując swą opiekę. Jakby tego było mało, w świcie Apolla oprócz trójki jego sług widzimy pięciu poległych wcześniej złotych rycerzy. Nie mogąc nic zrobić, brązowi rycerze patrzą, jak Atena zostawia ich, na dodatek będąc świadkami, jak jeden z bishounenów-wojowników Apolla czyści schody facjatą Seiyi.

Oczywiście dla każdego nawet średnio zorientowanego fana anime jasne będzie, że coś tu jest nie tak. Apollo z czysto braterskiej miłości (a jakże?) zabija Atenę, a jego celem jest (uwaga, niespodzianka!)... zniszczenie świata. Kto jako jedyny może powstrzymać szalonego boga i uratować Atenę przed spędzeniem wieczności w Elizjum? Kapitan Planeta? Inspektor Gadżet? Gdzieżby, nasza bohaterska piątka brązowych rycerzy, czyli Seiya, Shun, Ikki, Hyoga i Shiryu. Po drodze przyjdzie im walczyć zarówno z nowymi wrogami, jak i ze zmartwychwstałymi złotymi rycerzami (tak przy okazji, ci goście mają wyjątkowego pecha do zmartwychwstań).

Shinku no Shounen Densetsu ogląda się jak serię telewizyjną ściśniętą do rozmiarów trwającego siedemdziesiąt pięć minut filmu kinowego. To także jej największa zaleta, bo dzięki temu nie nudzi aż tak jak poszczególne serie. Naturalnie nie uniknięto tu wszystkich wad typowych dla Rycerzy Zodiaku. Każda walka musi być poprzedzona stosownymi perorami pod adresem przeciwnika, o jakiejkolwiek psychologii nie może być mowy. Nowe postacie nic nie wnoszą, stanowiąc po prostu kolejne przeszkody do pokonania. Fabuła to typowe „Plot? What plot?”, nastawione na kolejne pojedynki. Na dodatek zdecydowanie jednopłciowe, gdyż postacie kobiece mamy całe dwie, z czego Shun­‑Rei to bohaterka nawet nie epizodyczna.

Zalety? Ten tego… Ładna muzyka! Prawda, kinówka charakteryzuje się bardzo ładną oprawą dźwiękową, tematy muzyczne, podkłady walk i cała reszta brzmią całkiem mile. Walki, jak już wspomniałem, są nieco bardziej zwięzłe. Dla niektórych zaletą może być także śmierć Ateny, niestety, nie ostateczna (a już mieliśmy nadzieję, że nie wstanie…). I to właściwie wszystko. Ten film to typowe Saint Seiya, która spodoba się jedynie fanom serii. Inni mogą sobie Shinku no Shounen Densetsu spokojnie darować.