Tanuki-Anime

Czy kiedyś grałem albo chociaż oglądałem badmintona? Nie. Zbliżają się Igrzyska Europejskie – przekręt finansowy największego kalibru, ale ma być tam właśnie badminton, więc jak gdzieś trafię na transmisję albo skrót to na pewno rzucę okiem.

Powiew świeżości w świecie sportówek. Wstawek szkolnych niestety trochę jest, ale podejście i zupełnie inny typ dodatkowych dram na wielki plus. Za to inne podejście daje naciągane 9.

Minusy:

- Skrajnie przerysowany złol.  kliknij: ukryte  Ten dyrektor z firmy nastawiony na koszty/zysk tu i teraz.
- Trochę kiepskich dram. Chociaż tyle, że wszystkie szybko rozwiązane, więc nie jest tak źle.  kliknij: ukryte  Trauma bo kontuzjowałem kolegę, zakład „albo wygramy, albo rozwiązujemy drużynę”, konflikt dwóch super braci z innych drużyn, „pamiętam cie stary pijaku aka kaptanie drużyny, dzięki tobie gram w badmintona! graj ze mną dalej!”.

Plusy:

+ Bohaterzy, którzy od 8:00 do 16:00 są w robocie, a potem dopiero są treningi pod ligę pomiędzy firmami.
+ Wiek bohaterów.  kliknij: ukryte  Najmłodsi po 19­‑20 lat, pierwsza praca, nieudane zawodowstwo. Inny już z żoną i dzieckiem przed 30. A kapitan już kilka lat po 30.
+ Sporo pracy­‑pracy.  kliknij: ukryte  Kontakty z klientem, papierologia, różne działy firmy, nowy produkt w który angażuje się dużo osób, eventy, prezentacje wewnętrzne, delegacje. Po non stop wałkowaniu szkolnych problemów w seriach sportowych wypada to super.
+ Roszady w składzie. W tak krótkiej serii wielki plus.  kliknij: ukryte  Jeden kończy i idzie w trenerkę. Inny wraca do grania bo żonie idzie dobrze zawodowo, a syn już odchowany. Jeszcze inny zaczyna grać debla po latach singla.
+ Zero tłumaczenia zasad, wszyscy na ekranie grają albo grali od lat na wysokim poziomie. Do tego sport prosty, ale widowiskowy.
+ Dobre tempo. Niektóre mecze skrócone żeby nie nudzić, trochę kosmicznych zagrań, ładne ujęcia. Emocje i „walnięcia” są, czyli ilość sportu w sportówce się zgadza!
+ Trener. Takaya Kuroda podkłada głos.  kliknij: ukryte  Tła fabularnego ta postać nie ma, wartościowych scen też nie bardzo. Ale i tak wygląd i głos robią robotę!

Świetnie spędzony czas mimo paru niepotrzebnych fabularnych klisz!

Całkiem sympatyczna seria, być może trochę wyidealizowany obraz relacji w pracy (choć był jeden trudniejszy moment), ale też zależy od firmy, albo tam faktycznie tak jest/bywa.

Sam sport pokazany nieźle w tym kontekście, choć cały czas mam wrażenie, że klimat tego anime jest mocno BL­‑owy. I ten fanserwis niby ukrywany ;)

Dla mnie bohaterzy mogliby być mniej bishonowaci.

Było kilka zabawniejszych momentów, więc seans do kontynuacji :)

Ostatnie anime zimowego sezonu (i jedno z moich najbardziej wyczekiwanych) w końcu się pojawiło.

Powiedzieć, że wstęp był mało oryginalny, to mało powiedzieć… W jednym odcinku przynajmniej trzy spore sztampy –  kliknij: ukryte  trauma protagonisty po wypadku z partnerem, gra solo/w parze uzależniona od wyniku gry, jakby nie dało się rozmową przekonać bohatera, by jednak nie był uparty, no i „przyjaciel z dzieciństwa” Po serii z dorosłymi bohaterami liczyłam, że twórcy wymyślą coś lepszego.

Z drugiej strony, anime wypada bardzo przyjemnie. Jest lekko, humor dobrze wpleciony, bohaterowie sprawiają miłe wrażenie, choć na razie dobrze zostali nakreśleni tylko Mikoto i Tatsuru. Tego drugiego już uwielbiam, urocza bestia. :>

Animacja wygląda bardzo solidnie, zarówno w grze, jak i poza, kreska też mi się podoba. Cóż, pozostaje przymknąć oko na schematyzm – rozwój fabularny też pewnie nie zaskoczy niczym nowym – i cieszyć się seansem.