Tanuki-Anime

Zaczynamy wśród opadających płatków wiśni i tak też kończymy. Przy czym kończąc historię wydaje się, że nie jesteśmy specjalnie dalej niż na początku. Nie oczekujcie jakiegoś konkluzywnego zakończenia. Sednem serii jest przechodzenie obok (bo przemijanie to chyba za duże słowo): ludzi w naszym życiu, marzeń swoich i cudzych, pór roku wreszcie czyli przepływanie czasu. Scena przed końcowymi napisami może wskazywać na odchodzenie ostateczne, po napisach, że jednak coś tam zostaje. Jak sobie z tym radzić, jak podnosić się po porażkach, rozczarowaniach, niespełnionych marzeniach? Odpowiedź autorów: poprzez kontakt z małymi sprawami czy przedmiotami – w tym wypadku tradycyjnymi japońskimi słodyczami. Spokojnie, to tylko pretekst, zresztą te tradycyjne słodycze nie są tak słodkie jak europejskie. Bo najlepiej stanąć obok drugiej osoby i postać przez chwilę.

Tak, te okruchy życia to klasyczny iyashikei, rozpisany tak, by dokładnie pasował do definicji z tanukowego słowniczka:

[link]

...oraz mono no aware z wikipedii:

[link]


Gdyby ktoś miał wątpliwości, czy ta seria jest dla niego czy nie, wystarczy zanurzyć się w opening „Sumire” Maayi Sakamoto:

[link]

Warto wspomnieć o części komediowej: sezon wiosna 2002 był bardzo, bardzo mocny w komedii a na tym tle Deaimon wypada naprawdę nieźle. Przy czym jest zupełnie inny: delikatny i wycofany z humorem na drugi plan ale i tak zabawny.

Całość świetna. W każdym sezonie powinna być taka seria.

Dałam się złapać na ten pierwszy odcinek i, jak prawie nigdy, wystawiam ocenę na zapas. Tak, jest ckliwie i przewidywalnie, ale jakże uroczo. I te słodycze! Ciekawe, czy/o ile zjedzie pod koniec…

Ładniejsza ta bajka, niż się spodziewałem. Podobają mi się tła i projekty postaci. Ogólnie zapowiada się bardzo milusia historia, z nutką dramatu i naprawdę mam nadzieję, że będzie to tylko nutka. Główny bohater wypada bardzo sympatycznie. Ciekawy też jestem, czy ostatecznie będzie dla Itsuki bardziej starszym bratem, czy ojcem…