Tanuki-Anime

W sumie musiałam trochę odczekać po obejrzeniu, bo trzymał mnie taki hype, że w mojej opinii nie byłoby ani krzty obiektywizmu (nie żeby teraz to miało więcej sensu, po prostu jestem w stanie wypisać minusy).

Zacząć muszę oczywiście od tego, że sam pomysł na battle royale w piłce nożnej i drużynę samych napastników to najgłupsza rzecz jaką słyszałam, a po tym bełkocie z pierwszego odcinka naprawdę zaczęłam się zastanawiać, czy ja chcę w to brnąć. Potem na szczęście było jakoś lepiej (albo po prostu się przyzwyczaiłam).

Najważniejszym elementem tej serii są jednak mecze, no i nie mogę zaprzeczyć, że tu się jarałam jak głupia xD Nie robi mi różnicy ile w umiejętnościach zawodników jest prawdy, a ile to fantazjowanie autora, wystarczy mi że fajnie wyglądało i zapewniło mi to niezłą rozrywkę. Minusem tutaj są nieraz niemiłosiernie długie momenty wewnętrznego monologu głównego bohatera, które zaczęły mnie naprawdę irytować pod koniec serii. W pewnym momencie dosłownie każda drobnostka jaka się wydarzyła na boisku załączała ten fragment z puzzlami xD

Jeśli chodzi o postacie, to z jednej strony ich ilość jest przytłaczająca (zwłaszcza że zerknęłam do mangi i tam jest ich jeszcze więcej), a z drugiej dzięki temu każdy znajdzie sobie jakiegoś faworyta (albo dużo faworytów, no co mam powiedzieć, jestem łatwa dla ładnych 2d chłopców). A fakt że w większości mają po 2 cechy charakteru to akurat nic nowego w anime.

Podsumowanie tej serii jest może trochę przykre, ale przynajmniej prawdziwe: Blue Lock może być naprawdę dobrą rozrywką, ale tylko dla osób które potrafią ignorować brak logiki xD

Recenzja z perspektywy fana lokalnego kopania się po czołach, już dawno znudzonego milionerami i piłką napędzaną przez mega korporacje i petrodolary. Może nie jestem #pierwszaligastylzycia, ale wiadomo że: „Eklapa super sprawa, ale pierwsza liga też ciekawa”!

Jestem (niestety) dość świeżo po seansie Ao Ashi, które do piłki podchodziło na tle Blue Lock  kliknij: ukryte  tak ja się powinno. Łapanie minut z profesjonalistami na kontraktach, rotacja zawodników, szlifowanie indywidualnych braków na tle innych, słuchanie się trenera (co jest trudne!), stabilny rozwój, spore przeskoki czasowe, szkoła zapewniona przez klub, liczenie na szczęście itd.

Czym jest ta seria? Battle Royal + Pokemony + reality show od TVNu (Big Brother zmieszany czymś co się działo na wyspach. Nawet nie pamiętam nazwy, ale wyzwania fizyczne tam były). To wszystko z minimalnym dodatkiem piłki nożnej.

Minusy:
- Pomysł, czyli napastnik zbawi kadrę. Skąd my to znamy jako Polacy, nie? Robercik najlepszy jest w robieniu wiatraka rękami – i ma rację. Gra z kilka klas gorszymi od siebie, z wątpliwej jakości trenerami i to nie działa od zawsze.
Seria zakończyła się na początku 2023 – czyli zaraz po tym jak reprezentacja Japonii dotarła do RO16 mistrzostw świata w Katarze po ograniu Niemców i Hiszpanów (oglądałem te mecze!). Japończycy wygrali te spotkania dzięki serduchu i jeżdżeniu na dupach. Potem porażka w karnych z Chorwacją. Wstydu absolutnie nie ma. Zdecydowanie kadra PZPNu dochodząc do tego samego etapu turnieju zagrała kilka klas gorzej, no ale my mamy przecież napadziora, który co rok ociera się o złotą piłkę. Tyle jeśli chodzi o cały pomysł „potrzebujemy najlepszego napastnika na świecie”.

- Wykonanie pomysłu.  kliknij: ukryte  Tak, bawmy się w odcięte od świata reality show, zamiast grać w piłkę z profesjonalistami. Przypominam, że w topowych europejskich ligach na najwyższym poziomie rozgrywkowym, a nawet Ekstraklasie występują już 16 latkowie! Ramie w ramię z trzydziestokilkuletnimi Słowakami.
A tutaj zamiast sensownego podejścia do zawodowstwa mamy: wyzwania z przysłowiowej pupy, słabe jedzenie za karę, żadnej odnowy biologicznej, fizjoterapeutów. KOMPLETNIE NIC. Że już nie wspomnę o profesjonalnych narzędziach analitycznych używanych przez trenerów nawet w niskich polskich ligach – na podstawie tych danych instrukcje dla zawodników co było dobrze, co poprawić. Ot se grajta w ciemno, bez przygotowania taktycznego czy rozpoznania przeciwników. Sami se zróbcie, od tego w końcu są napastnicy.
A tak w ogóle osobiście uważam granie bez pomocników, a przede wszystkim bez profesjonalnych obrońców/stoperów wydaje mi się stratą czasu jako selekcja.

- Umiejętności na ekranie.  kliknij: ukryte  Mniej więcej tak przesadzone, że te dzieciaki solo powinny wygrywać ligę mistrzów. Brakuje tylko kuli ognia przy strzale i rozrywanych siatek.

- Przewidywalność.  kliknij: ukryte  Przykłady:
Sprinter z różowymi włosami – masa smutnych flashbacków na chwilę przed uratowaniem zespołu.
Zdrajca – bardzo dużo rozkim, wątpliwości i cyk interwencja na czerwoną kartkę bo się nawrócił.
King – przed „ewolucją” jak został w tyle podczas meczu 3v3, a tu nagle wjeżdzają flashbacki jak był mały…

- Postacie.  kliknij: ukryte  Ich osobowości, historie. Absolutnie nikogo nie polubiłem. Tragedia. Chyba najgorszy był ten „panikarz/strachliwy” z meczu 3v3 i 4v4. Piękniś z długimi kończynami równie kiepski. Im dalej w serie tym gorzej. Całe backstory milioner+leń jak i ich drama już w Blue Lock też fatalna.

-  kliknij: ukryte  Syntetyczni bramkarze. Nawet nie chciało mi się przewijać by to zrozumieć bo seria to wytłumaczyła. Mam swoje granice tolerancji absurdu, to się w nich nie mieści.

- Zakończenie.  kliknij: ukryte  Ostatnia akcja z 4v4 i mecz z zawodowcami to już Shaolin Soccer.

Plusy:
+ Grafika ogólnie. Modele postaci, cienie, specjalne efekty.
+ ED1. Trochę na siłę, ale cokolwiek wypadu tu wpisać po zmarnowanych 8 godzinach.

Podsumowanie serii? „Ale bym obejrzał Podbeskidzie takie z Łęczną” zamiast tego czegoś… Żeby to jeszcze było o dużo szybszej i bardziej widowiskowej halówce to jeszcze. Ale z pełnowymiarową piłką to nie ma kompletnie nic wspólnego.

Nie spodziewałem się, że będę bawił się tak wybornie przy tej produkcji. Muzyka, udźwiękowienie, gra aktorska, wykonanie techniczne, emocje, ogólna kompozycja całości przez studio, wszystko to tutaj świetnie ze sobą współgra, a jak dodamy tematykę jaką jest piłka nożna (dla mnie od pewnego czasu i do teraz po macoszemu traktowaną dyscyplinę w animacji japońskiej), która do momentu kontuzji była nieodłączoną częścią mojego dzieciństwa i dorastania (pozdro Chigiri – ty zerwałeś łańcuchy, za co szacun), to dostaję przepis na fantastyczną dla mnie sportówkę. Jedną z lepszych sportówek ogólnie, nawet jak momentami próżno doszukiwać się logiki, bo to nie o to chodzi w tej serii, a o emocje. Chociaż przyznam szczerze, że w pewnych kwestiach Blue Lock potrafi filozofować na potęgę. Nie przeszkadza to, wręcz urozmaica seans, a czasami nawet się z niektórymi stwierdzeniami zgadzam, szczególnie jak na tapecie mam Ego i jego wyjaśnienia konkretnych kwestii. Wkręciłem się w ten tytuł do tego stopnia, że zacząłem przeglądać różne materiały z mangi i tam to dopiero jest miazga. Już nie wspominając o wzorowaniu się autora na obecnych oraz starszych profesjonalnych i popularnych piłkarzach, co jeszcze bardziej potęguje pozytywne wrażenia podczas seansu. Według mnie autorzy komiksu znaleźli idealną kompozycję stylu wizualnego i pomysłu na sukces. Pozostaje tylko czerpać z tego garściami, póki wychodzi. Takim oto zrządzeniem losu Waneko zyskało kolejnego kupca mangi, którą się nawet nie interesowałem i przeszłaby mi obok nosa niezauważona, gdyby nie animacja. I nie dziwi mnie nawet tak szybka zapowiedź drugiego sezonu wraz z projektem filmowym, bo Blue Lock na to zwyczajnie zasłużył. Podsumowując: bawiłem się genialnie i nie bierzcie tego za bardzo do siebie, gdyż przemawia przeze mnie ogromny subiektywizm.

 kliknij: ukryte  Do tego tytułu idealnie pasuje określenie – sztos

Ten ost skrzypiec nigdy mi się nie znudzi.

To Anime to jest totalnym sztosiwem, a gdzie tam jeszcze do najlepszych rozdziałów :)

Pomysł na sportówkę najdurniejszy o jakim słyszałam, różne brednie rzucane przez bohaterów, stereotypowi do bólu (a przynajmniej tak się zapowiadający) bohaterowie o dwóch cechach na krzyż, jakieś wymysły w postaci np.  kliknij: ukryte  potwora podpowiadającego zawodnikowi, co ma robić... a jednak ogląda się całkiem dobrze! Końcówka pierwszego odcinka wręcz wyborna, mam nadzieję, że i dalej akcja będzie tak fajnie przyspieszać i dostarczy fajnych momentów.

Zdecydowaną anime nie kroczy w kierunku najgorszej pozycji w swoim gatunku! :)

Jestem skonfundowany.

Typ w okularkach totalnie mnie obrzydził. To ten typ postaci, który sprawia że wrzeszczysz na niego sprzed ekranu i masz ochotę rzucić w niego (typa a nie ekran) krzesłem. Pierdzielenie o tym, że boisko to jakaś scena i trzeba tam błyszczeć i być egoistą to jakaś głupia narracja skrojona pod bycie sławnym i bogatym, a nie dążenie do wygrywania ze swoją drużyną. Co w sumie całkiem dobrze pasuje do współczesnego oblicza piłki nożnej. Zagotowało mnie to co tu zaprezentowali.

Z drugiej strony właśnie przez takie skrajne poglądy jest świetnym kontrastem dla niedawnego Ao Ashi i wyróżnia się oryginalnością.

Dodatkowo w kwestiach wizualnych zgodnie z oczekiwaniami dostajemy ucztę dla oka.

Ps. No i ten blond typek też mnie zagotował.  kliknij: ukryte  „Jestem tu po to by udowodnić mu że się myli”, typie czy ty się słyszysz? Porzuciłeś swoją drużynę, zaprzepaściłeś ich szanse na wygraną wewnątrz­‑krajowych, zostawiłeś szkołę, znajomych i życie żeby coś komuś udowodnić? A co? Czekaj nie to że trzeba grać zespołowo? No brawo, właśnie wykazałeś się egoizmem, któremu chcesz zaprzeczać. Facepalm.