Tanuki-Anime

Przyznam szczerze, że po pierwszym odcinku ta seria kompletnie mnie do siebie nie przekonała, ale idąc moim tokiem myślenia (tj. „jak zaczniesz oglądać jakąś serię, dokończ ją, nieważne jakim gniotem by była”) dałam temu anime drugą szansę i spodobało mi się. Jak już w komentarzu poniżej wspomniano, to będzie jedna z lepszych komedii na miarę Lucky Star, Azumagni Daioh czy Yotsuby&!.

Wiem i dziękuję za to.

Czy ja wiem? Okładka nowelki wygląda niemal identycznie jak postacie w anime, więc w pewnym sensie mogło być zamierzone (choć opcja z niskim budżetem wydaje się bardziej pasować).

Wracając do tsundere. Niech sobie krzyczą i wyzywają, mi to nie przeszkadza, ale kiedy dochodzi do rękoczynów, wyładowań złości na (najczęściej) głównych bohaterach płci męskiej, to jest to denerwujące.

Jashinie, przepraszam. Każdy popełnia przecież błędy i na nich się uczy, prawda?

Poza tym grafika jest kwestią sporną. To tak samo jakby oceniać „Air”. Dla większości wszystko tam jest cudowne, świetna kreska, a znam osoby, które uważają, że postacie wyglądają po prostu kiczowato.

Nie wiem, czy tylko mi zaczyna przeszkadzać ostatni wysyp serii, w których występuje dziewczyna z androfobią i za pomocą prawego sierpowego wysyła głównego bohatera w kosmos, krzycząc „iieeeeee”?  kliknij: ukryte  Oczywiście nie obyłoby się bez jakiejś, mniejszej lub większej chemii między ów postaciami. Początkowo (do czwartego odcinka) seria wydawała się zabawna i mogłaby być nawet ciekawa, ale myślę, że ostatecznie będzie to coś w stylu „Ookami­‑san to Shichinin no Nakamatachi” oraz „Ichiban Ushiro no Daimaou”, a mianowicie: całkiem niezła komedia ecchi -> dodana szczypta dramatyzmu -> dodana tona dramatyzmu -> beznadziejny koniec przez multum wyolbrzymionych problemów, z którymi, tak naprawdę, poradziłoby sobie czteroletnie dziecko.
Całość ratuje grafika, która jest całkiem niezła, oraz soundtrack.
Jak na razie zapowiada się na to, że wystawię tej serii 5/10 lub coś w tych granicach.

Może i jest to anime dla dzieci (zgadzam się z takimi wypowiedziami), ale nie było by tak infantylne, gdyby właśnie nie Ichigo i jej miłosne podboje. Widzę, że myślimy podobnie i wolałybyśmy częściej oglądać Zakuro niż słodziutką Truskaweczkę. Tylko widownia mogłaby ją źle przyjąć ze względu na jej charakter, bo mimo wszystko fanki shoujo wolą słodkie dziewczynki.

Przyznam, że chyba na żadnym anime nie śmiałam się tak, jak na „Mój Sąsiad Totoro”. Jest to tak miłe i sympatyczne, że trudno (pomimo pisków i krzyków) nie polubić bohaterów. Może i starsi widzowie będą do tego podchodzić sceptycznie, ale myślę, że w tym filmie znajdą coś dla siebie. ;)

Po obejrzeniu pierwszego odcinka, kompletnie nie wiem, co myśleć o tej pozycji. Koleżanka zachwalała mi mangę, więc z wielką chęcią zabrałam się za anime. Według mnie – dno. Bez znajomości mangi, przeciętny widz prawdopodobnie pogubi się w fabule.

Jashinie, wreszcie spotkałam kogoś, kto uważa tak samo jak ja.
Kiedy w wypowiedziach pisałam, że to anime, powiedzmy sobie szczerze, jest baznadziejne, to stado uroczych fanek baształo i wyzywało mnie na wszystkie sposoby.

Dla mnie – 2/10. Za kilka postaci (bynajmniej nie głównych, w szczególności debilnej Misaki).

Na żadnym anime jeszcze tak nie płakałam – nie licząc zakończenia Spirited Away. I ta cudowna muzyka końcowa ...