Tanuki-Anime

Wg mnie to zdecydowanie najlepsza seria SM. Historię o Nehelenii potraktowałam jako dodatek do serii. Główna historia była znacznie bardziej wciągająca od wątków z pozostałych serii (no dobra, Ska jest tylko ciut gorsza). Cieszyło mnie też to, ze powróciły outer senshi (które wg mnie są znacznie ciekawsze od innerek). Moją ulubienicą jest Hotaru. Ale to swoją drogą. Największy plus za brak różowej cholery i jej tatusia. Wiele razy marzyłam sobie o torturach na tej dwójce (Muahahahahaha!). Ale nie ukrywam że  kliknij: ukryte  żal mi było Usagi, jak przypominała go sobie we wszystkim (szczególnie róża w odcinku 194). No i jeszcze Chibi Chibi i Three Lights. Po prostu chciałam krzyczeć do Usy, by zapomniała o Mamoru i zwróciła uwagę na Seiyę (chociaż był(a?) w połowie kobietą). Jeszcze poprawa grafiki i cudny opening zatwierdziły mnie w tym, że to najlepsza seria. Ocena 9/10

Mam nieco odmienne zdanie na temat tej serii. Jak w recenzji, te 13 odcinków to zdecydowanie za mało. Może anime samo w sobie nie typowe, ale nie miało w sobie tego „czegoś” co przyciąga, dzięki czemu nie patrzysz z niecierpliwością na zegarek. Możliwe, że się jeszcze nie znam, bo to moje trzecie anime, ale przecież nie musi mi się podobać wszystko co wpadnie w moje wygłodniałe na anime łapska i mogę mieć swoje zdanie, czyż nie? Nie mówię, że seria była kompletną porażką, to by była przesada, ale sama seria w sobie jest przeciętna. Niektóre anime mają to do siebie, że wciągają np. od środka serii, lub nawet pod sam koniec, ale ani razu nie miałam takiej prawdziwej ochoty zobaczenia kolejnego odcinka. Oglądałam to jedynie z nadzieją, że akcja w końcu się rozkręci. Poza tym postacie były nieco nijakie, każda (z wyjątkiem tej Pani Zuo, oczywiście) była kochana, milutka, słodziutka. Oczywiście ma swoje plusy, bardzo spodobał mi się pomysł ze skomputeryzowaną bronią i tymi komendami, opening miał swój urok, no i napewno nie jest to seria infantylna. A tak przy okazji, przy  kliknij: ukryte  spotkaniu Nanohy z Fate przed decyzją miałam wrażenie, że zaraz wyznają sobie wieczną miłość, obie takie zarumienione, nie mogłam się powstrzymać od skojarzeńMoja ocena: pół na pół, 5/10.

To jest wg mnie świetne Mahou Shoujo. Ta seria, równo ze starsami należy do moich ulubionych. Postacie są świetne (Hotaru <3), a do moich ulubionych scen należy  kliknij: ukryte  Moon nosząca na rękach małą Hotaru. Minus za Sailor Chibi Moon. Po prostu jej nie znoszę. Podobnie jak Pana Z Kijem Tam Gdzie Słońce Nie Dochodzi. No cóż, ale on NIESTETY musi być. Tak czy siak oceniam na 8.

No cóż, w sumie anime interesuję się od niecałych 5 miesięcy i nie wiele mogę powiedzieć na temat oceny, bo się nie znam, ale myślę, że to cudne anime. Jest ono moim drugim (pierwsze było SM, tasiemiec, jak nie wiem) animcem. Wczoraj skończyłam serię na specialu (niezbyt ciekawy, szczerze mówiąc. Ale co do oceny, na początku przeczytałam recenzję i opinie innych. Pierwszy odcinek nie zapowiadał na nie najciekawszą serię. Jakieś to takie słodkie, shinigami jako pluszowe zabawki… No cóż, ale te pozytywne recenzje mnie powstrzymały od przerywania seansu. Potem mnie wciągnęło. Od 27 odcinka zrobiło się znacznie ciekawiej. No i zakończenie nie dawało mi spokoju. Oczywiście się poryczałam jak małe dziecko. Co do postaci najbardziej polubiłam Mitsuki, Takuto (wiadome) i Meroko  kliknij: ukryte  (Ale ją pod koniec, jak była aniołem i poświęciła się dla Takuto). Jedyną postacią, której nie lubiłam, był Jonatan. Wkurzający był. OST był wprost cudowny. Do moich ulubionych utworów należą Eternal Snow i Love Chronicle. Myself też było fajne, tylko się trochę przejadło po tym ciągłym puszczaniu. Do najbardziej wzruszających scen należą  kliknij: ukryte  Mitsuki na grobie Eichiego i te wyznania Mitsuki i Takuto. Jedyny minus to to, że akcja rozkręca się dopiero pod koniec. Ocena: 9/10.