Tanuki-Anime

Ano było, dzisiaj doznałam szoku,że skończył 3 sezon. Byłam pewna,że za niecały tydzień zobaczę kolejny odcinek, a tu trzeba czekać kilka miesięcy… Wrrr J.C.Staff

marika, No tak, bo jak bohater będzie miał 13 lat, a będzie wyglądał na więcej niż ma, to będzie ok. Ehh Tyle że to tak nie działa. Nikt nie uzna tłumaczenia mężczyzny, że on myślał, że dziewczyna, z którą się przespał miała 16, a nie 13 lat. A faktycznie miała 13 lat. Toż to dziecko, nieistotne, że nie wygląda jak one.

Na innych stronach typu MAL czy anime planet również nie znajdziesz tagu Shounen Ai, analogicznie ma się z tytułem Ballroom e Youkoso brak tagu ecchi. Czytanie nie boli… wystarczy przeczytać recenzję, aby stwierdzić, czy tytuł dla nas. Fabuła kręci się wokół sportowego i nie tylko związku Yuuriego i Wiktora – dzięki wsparciu i pomocy doświadczonego kolegi, Katsuki zaczyna wierzyć w to, że nawet w wieku dwudziestu trzech lat jest w stanie odnieść sukces (przypominam, że łyżwiarska kariera nie trwa długo, a konkurencja na szczycie jest zazwyczaj bardzo duża).
Otóż Yuuri!!! on Ice bardzo szybko urosło do rangi anime sportowego propagującego związki męsko­‑męskie i coś w tym zdecydowanie jest, bo trudno uznać serię za klasyczny przypadek yaoi czy shounen­‑ai. To, że między Yuurim i Wiktorem iskrzy, widać było od pierwszego odcinka. Problem polega na tym, że oprócz wrzucenia mnóstwa fanserwisu lepszej i gorszej jakości, twórcy nie zdecydowali się na jasne postawienie sprawy. *

Dość informacji, aby osoby, które nie trawią takiego fanserwisu, aby omijały szerokim łukiem ten tytuł.

*Cytaty z recenzji

Tymi naszymi kłami rozszarpiemy mięso prosiaczka. yhy A alergia na mięso nie istnieję? Cóż pocznie człowiek, który nie może jeść mięsa? Może tak po prostu wykluczy mięso stosując odpowiednio zbilansowaną dietę. Poza tym walory smakowe to też ważny czynnik,a nie wszystkim smakuję mięso. Człowiek nie musi jeść mięsa, ale może, to jego wybór.

Nie wiem co rozumiesz przez bliskość, ale dla mnie to nie oznacza, że musi dojść do stosunku. Owszem, ten akt jest formą bliskości z drugą osobą( bardziej bliżej się nie da),ale…
Jak byłeś nastolatkiem nie zakochałeś się w żadnej dziewczynie? Nie chciałeś spędzać z nią sporo czasu, przytulać, dzielić swoimi myślami itp

No tak nie istnieje zjawisko nastoletnich dziewczyn w ciąży, co nie?
W pewnym etapie swojego życia ma się potrzebę/pragnienie doświadczenia tego z kimś wyjątkowym. Znaczy to zależy jak ktoś patrzy na te sprawy.

No bo jak jest się nastolatkiem to jest zdolnym do prawdziwej miłości. Nie. Dopiero doświadcza pewnych uczuć oraz radzenia z nimi. Zbyt długo zazwyczaj nie trwają takie związki.
Zdarzają się. Znam osoby, które poznały się w dzieciństwie, a później tak potoczyły drogi, że w pewnym momencie zrodziło uczucie, a teraz są po ślubie.
Pewnie w większości przypadków pozostaje to na stopie traktowanie jako brat/siostra.
Nie rozumiem za bardzo czemu ona wciąż używa zwrotu brat, jak zdecydowanie darzy go innymi uczuciami.

„Mój ukochany mnie nie chce, więc przygruchałam sobie inną ofiarę losu i zmoderowano się w jego pokoju”, jak się kogoś kocha, to nawet jeśli jest to miłość nieodwzajemniona, to ostatnią rzeczą na jaką człowiek ma ochotę jest związek z inną osobą niż obiekt swoich westchnień (...).

Jak kogoś kocha to chcę się, aby ta osoba była szczęśliwa. Jeśli nawet oznacza, to że ktoś inny niż „ja” jest wybranką serca.
Tylko że bohaterka nie jest w związku, a w relacji, gdzie oboje czerpią korzyści (potrzebują bliskości). Oboje chcą związku z osobami, które kochają. Niektórzy ludzie nie potrafią być sami. Na przykład po zakończonym związku, za chwilę się pakują w kolejny. Czy w takim razie osoby takie kochają, czy ucieczka przed samotnością.
Więc niekoniecznie każdy będzie płakać do poduszki, bo ukochany jej nie chcę w samotności. Będzie odpychać od siebie osoby, które są nią zainteresowane.

Wcale nie aż takim daleko posuniętym założeniem, jakby się wydawało. To zależy. Z pewnością w tym przypadku większość będzie kojarzyć nazwisko autora, co nie oznacza, że nie będzie w ogóle kojarzony bohater (w szczególności, jeśli owa postać zachwyciła czytelnika), bo tak z pewnością nie jest. Na przykład ja prędzej skojarzę po bohaterach niż autorze, jeśli ktoś będzie nawiązywał do Chłopca w pasiastej piżamie. Być może jestem wyjątkiem potwierdzającym regułę.