Tanuki-Anime

Jak już ktoś pisał wcześniej anime jest dobre, ale gdzieś tak do połowy…potem cały klimat traci się na rzecz bezkształtnej papki. Sięgnęłam po to licząc na jakieś psychologiczną, zamotaną historię, a skończyło się na zwykłym magical girls, co gorsza- bardzo schematycznym…A zakończenie to już totalna tandeta. Jedyne, co trzyma poziom to muzyka, a zwłaszcza Fes (jakoś tak przypadła mi do gustu^^)

Anime od razu skojarzyło mi się z Baccano. Bałam się, że się zawiodę, ale naszczęście tak się nie stało. Spokojnie mogę rzec, iż Senkou jest po prostu wybitne. Ma wszystko, czego potrzeba, by wciągnąć widza- fabułę, akcję, ciekawych bohaterów, niezłą grafikę…no po prostu wszystko. Opening od dziś załączam do listy ulubionych utworów- uwielbiam go po prostu. Aoi zaś na stałę wpiszę się do panteonu moich najukochaszych postaci. Nigdy też nie sądziłam, że zatęsknię za dźwiękiem fałszujących skrzypiec^^
Oczywiście zakończenie musiało być iście japońskie, no bo jakżeby to inaczej.
 kliknij: ukryte  Wydaję mi się jednak, że Aoi nie zginął, skoro przesłał tej małej poprawione zdjęcie. I te skrzypce na końcu…
Dodatkowy plus należy się za dubbing- zarówno chiński jak i angielski (i w sumie ten w pozostałych językach też). Na ile był on dokładny tego nie wiem, aczkolwiek wydawał się dobry. Przynajmniej ten angielski nie raził.
Spokojnie mogę dać 10/10 i polecić każdemu szukającemu akcji, humoru i szczypty tajemnicy^^

I oto kolejna dawka niezwykłych krótkometrażówek, tak samo dobra jak poprzedni zbiór i tak samo nierówna pod tym względem. Szczególne wrażenie zrobił na mnie ostatni filmik- „Dimension Bomb”, zwłaszcza pod względem graficznym i muzycznym. Co do przesłania konkretnych części wypowiadać się nie będę- jest to kwestia indywidualna każdego widza. Ukrywać nie będę, iż nie wszystko zrozumiałam:P Jeśli komuś podobało się poprzednie „Genius Party”, to nie powinien się zawieść oglądając i tę serię.

Oczywiście tego nie da się jednoznacznie ocenić, każdy z filmików jest inny, na swój sposób ciekawy. Mnie osobiście najbardziej przypadły do gustu: „Baby Blue” (przy którym na końcu się poryczałam oczywiście), „Genius party”, a także „Happy machine”. „Doorbell” również przyjemnie się oglądało, natomiast nie mogłam znieść „Shanghai Dragon”, a „Limit Cycle” po pewnym czasie wyłączyłam (strasznie nie lubię filozoficznych bełkotów). Zdecydowanie pozycja obowiązkowa dla osób, które lubią przy anime trochę pomyśleć.

...dokładnie tak mi się tę serię oglądało. Największym minusem tej serii było zdecydowanie natłoczenie nazwisk, dat i miejsc, których po prostu nie sposób spamiętać, a potem pozostaje się zastanawiać „o kim oni właściwie teraz mówią”.
Po drugie- Akizuki- najnudniejsza postać w tej serii- jak dla mnie mogłaby ona istnieć bez niego, co może się wydawać dziwne, w końcu to teoretycznie główny bohater.
Na początku uwielbiałam za to postać Kanny, ale niestety- po prostu musiał mieć tragiczną przeszłość i w rezultacie wyjść na mięczaka…ech…Równie interesująco prezentowała się cała ta brytyjska grupka, co to miała zabić Enomoto, ale…ich również zepsuto. Najciekawszą postacią był chyba Hijikata…a i oczywiście ten dziadek ze świątyni, czy kim on tam był. Właściwie bohaterowie drugoplanowi ogólnie wypadli w miarę dobrze, z niewielkimi wyjątkami.
Co mnie najbardziej zachwyciło w tym anime, to bez wątpienia muzyka (Zresztą jak zobaczyłam, że opening to dzieło Fiction Junction Yuuka to było jasne, że będzie znakomity). Ending również trzymał znakomity poziom. Natomiast piosenka tak często śpiewana przez Kakunojo (czyli Kakuno Take no Temari uta) po prostu podbiła moje serce!
Zakończenie natomiast totalnie beznadziejne- nic więcej nie trzeba tu mówić…
Generalnie rzecz biorąc- anime na poziomie, ale niestety zmarnowane. Jedne odcinki po prostu się pochłania, a w innych, aż prosi się, żeby te nudy przewinąć dalej. Mimo wszystko- 8/10

Pierwsze wrażenie- jak najbardziej pozytywne. Początkowo nie wyobrażałam sobie serii bez Ciela i Sebastiana  kliknij: ukryte  (miło, że się pojawili, ale mam nadzieje, iż nie zdominują całej historii), ale patrząc na postać Aloisa (którego już uwielbiam) cieszę się, iż tak jest. Jak dla mnie jest o niebo lepszy niż Ciel (aczkolwiek nie twierdzę, iż Ciel był beznadziejny), zapowiada się więc ciekawie. Na razie klimat jest interesujący, ale ogólnie anime trudno ocenić po pierwszym odcinku, tak że zobaczymy co będzie dalej.

Nie czytałam mangi (na razie), ale nie zauważyłam, żeby anime było w jakikolwiek sposób źle zrobione. Mnie osobiście kreska przypadła do gustu, fabuła jest dynamiczna, a pojawiające się co jakiś czas odcinki­‑zapychacze wcale nie psują serii, z tego względu, że są krótkie i naprawdę zabawne. Wg. mnie jest to jeden z najlepszych shounenów, przede wszystkim przez wzgląd na humor no i wykorzystanie ciekawych schematów, które razem tworzą mieszankę wybuchową. Ogólnie rzecz biorąc wydaje mi się, iż to seria godna polecenia.

Grafika tego anime to z pewnością jego najmocniejsza strona. Z fabułą tu trochę gorzej, ale i tak wydaje mi się, że to jedna z bardziej nastrojowych komedii romantycznych. Doskonała na odprężenie. Główna bohaterka to taka przeciętna cicha i miła dziewczynka, ale dodanie wątku „horrorowego” odróżnia ją od innych tego typu postaci. Reszta też nie odbiega za wiele od standardów, ale z doświadczenia wiem, że czasami ma się ochotę na anime powielające schematy, które szczególnie przypadły nam do gustu. Ogólnie rzecz biorąc- warto.

Zdecydowanie nazwałabym to standardem, ale z duuużym plusem. Dlaczego? Cóż oryginalnej fabuły raczej nie posiada, a bohaterowie też nie odbiegają od schematów. Jednak…jest to najlepiej zrobiony standard jaki widziałam (pod każdym względem). Do tego dochodzi ładna grafika i dobry humor. Muzycznie jest dopasowane do klimatu (osobiście wolę ending niż opening). Naprawdę warte polecenia- lekkie, zabawne, wciągające.

Co tu dużo ukrywać- jeśli film utrzyma klimat OAV­‑ki to z pewnością będzie to arcydzieło. Graficznie, fabularnie i muzycznie stoi na bardzo wysokim poziomie. O bohaterach trudno się jednoznacznie wypowiedzieć, jednak na pewno nie można ich zaliczyć do sztampowych (zwł. „Literackiej dziewczyny”^^). Krótko mówiąc: anime ma wspaniały klimat i wielki potencjał.
(Film czy TV? Osobiście też wolałabym serię telewizyjną, ale to tylko dlatego, że dłużej mogłabym się nią raczyć:P).