Tanuki-Anime

W trakcie seansu weszłam sobie w tę sekcję komentarzy. Jeszcze oczarowana pierwszymi odcinkami, nie mogłam uwierzyć w opinie niektórych, którzy skończyli anime, że im dalej tym gorzej. O jak bardzo się myliłam XD
Z odcinka na odcinek mocnego 9/10 moja ocena spadła do maks 5/10.
 kliknij: ukryte  Seria do szkolenia u Despy jest przeurocza, ale potem spada na łeb. Z hukiem. Walka, która ma miejsce praktycznie do przedostatniego odcinka, jest tak koszmarnie nudna, że nie idzie się na niej skupić. Stawka w tej walce też jest praktycznie żadna – Hiling/Bosse/Miranjo wszystkich rannych i umierających uzdrowią, więc gitara. I do tego wisienka na tym torcie z ekskrementów: wskrzeszenie Miranjo i fakt, że Daida chce ją poślubić. Ech, pozostaje tylko żal, że tak skopano tak przyjemnie zapowiadającą się serię.

Jako fanka serii jestem rozczarowana tym filmem – szczególnie jego stroną wizualną. Oglądanie niektórych scen aż boli, a przy projektowaniu postaci coś poszło nie tak :v

Tokyo Godfathers to najlepszy film świąteczny jaki istnieje. Amen

+1

Mam bardzo mieszane uczucia w stosunku do tej produkcji, bo faktycznie jest piękna wizualnie, ale co z tego, skoro fabuła i postacie w ogóle nie porywają? Już nawet tło społeczne jest ciekawsze niż to co się dzieje na ekranie. Postaci są słabo zarysowane, jednowymiarowe, a do tego jeszcze Kaneda pojawia się wszędzie przez przypadek. To już dla mnie za dużo :v

Jestem dopiero na 2 odcinku, ale przejścia łączące w nim sceny oraz muzyka to cudo. Jak utrzymają dalej poziom, to szykuje się anime warte oglądania.

Dokładnie. Zakończenie idealnie pasujące do klimatu. Nie jakieś pierdząco­‑słodko­‑cukierkowe. Wydaje mi się, że na zakończenie narzekają tylko ci,  kliknij: ukryte  którzy spodziewali się jakiegoś romansidłowego finału.
Ja jestem z niego zadowolona, nawet bardzo, bo mimo że było smutne naprawdę napawało optymizmem.

Zgadzam się z Twoim komentarzem, bo też uważam, że wątek człowieczeństwa ma tutaj największe znaczenie, choć dla mnie ważny był również wątek  kliknij: ukryte  Chiyuki. Gdyby nie ona, jej obecność, uwagi i spostrzeżenia to nigdy nie doszłoby do przemiany Decima. Dodatkowo jej postać fantastycznie obrazuje to,
że niejednokrotnie pewne rzeczy zauważa się, gdy jest już za późno i nie można ich odwrócić. Ach i oczywiście jest idealnym przykładem, że nie u wszystkich wydobędzie się mrok z duszy (choć tutaj dobrym przykładem tego jest także para, która randkowała w Quindecim) .
Co do subiektywizmu sądów Decima to się nie zgadzam, bo próbował być zdecydowanie jak najbardziej obiektywny i sprawiedliwy.

Motyw człowieczeństwa w anime jest chyba jednym z moich najulubieńszych, więc nie dziwi mnie, że to anime tak przypadło mi do gustu.
Koncept świetny, postacie pełne, wielowymiarowe. Fabularnie także trzyma wysoki poziom. Czego chcieć więcej? Dla mnie 10/10.
 kliknij: ukryte  To anime bardzo przypomina mi Violet Evergarden. Decim jest takim męskim odpowiednikiem Violet, który uczy się rozumieć ludzkie uczucia nie poprzez listy jak w przypadku Evergarden,
a przez interakcje z drugim człowiekiem i próbę „wejścia w jego buty”

Ciekawe, ciekawe. Chiyuki tłumaczy to tym, że  kliknij: ukryte  ta kobieta bardziej chciała ulżyć swojemu mężowi, żeby nie cierpiał aż tak z powodu śmierci jej i jego dziecka.Choć równie dobrze może być tak jak piszesz, bo niewiele w tym anime jest pewnych.

Dla mnie 2 sezon przerósł pod względem humoru i fabuły pierwszą serię. Bekowy majstersztyk XD

Zgadzam się z tym, co powiedział o tym anime mój facet: „gdyby nie było słychać myśli bohaterów, byłby to zwykły romans”.
Ogólnie seria mega przyjemna, lekka, choć przewidywalna. Dużym plusem jest Chika i fakt, że mimo że jest postacią komediową, nie jest idiotką. Nie obraziłabym się, gdyby pierwszy sezon był 24 odcinkowy, ale skoro nie jest, pozostaje mi czekać na następną serię.

Podpisuję się pod tym. Dodam jeszcze, że anime jest strasznie zmielone i dziwnie zmontowane. Brakuje łączników pomiędzy poszczególnymi scenami, które nijak z siebie wynikają. Zalecam omijać szerokim łukiem ten koszmarek.

Halko! Czy jest tutaj jakaś doinformowana duszyczka, która jest mi w stanie wyjaśnić, czemu w tym anime grana się do DWÓCH wygranych setów, a nie TRZECH? Mecze w prawdziwej siatkówce trwają do 5 setów i drużyna, która wygra 3 wygrywa cały mecz. Czemu w tym anime tak nie jest?

Lel, może Eren jest denerwujący, ale jest dobrym głównym bohaterem. Może jakieś uzasadnienie tego, dlaczego te postacie powinny zginąć?
Btw, w bardzo ciekawy sposób oceniasz anime :v

Zgadzam się z tym co napisałeś odnośnie bohaterów, jednak pojawienie się w Mirai równoległych wszechświatów to była najlepsza i najciekawsza część tego serialu (choć w mojej ocenie i tak go nie uratowała).

Ostatnimi czasy postanowiłam nadrobić niegdyś porzucone bądź wstrzymane serie. I dlatego też włączyłam 1 odcinek Toradora. Pamiętałam to anime jako infantylne i irytujące, lecz jakież było moje zaskoczenie, gdy z odcinka na odcinek coraz bardziej wciągałam się w fabułę. Postacie są pełne, wielowymiarowe i co najważniejsze zmieniają się pod wpływem przeżytych wydarzeń. Dodatkowo relacje między bohaterami ewoluują i zmieniają się razem z nimi. Fabuła jest prosta, jednak w tym serialu najważniejsze są wcześniej wymienione skomplikowane relacje i uczucia.
Z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że jest to mój ulubiony szkolny romans. Polecam!

Im dalej w anime tym fabuła staje się bardziej ciągła. Koniec 3 sezonu, 4 i 6 to praktycznie ciągłość skupiona na bardziej dramatycznych wydarzeniach.

O, ktoś ma tutaj bardzo wysublimowane poczucie humoru i Gintama nie podeszła. Ja za to przy mało którym odcinku się nie śmiałam, a przy niektórych wręcz wyłam ze śmiechu. Polecam!

Studio Bones zrobiło świetną robotę. Mimo upływu 12 lat od premiery animacja w ogóle się nie zestarzała i wygląda lepiej, niż niejeden nowszy tytuł.

Z początku się przestraszyłam, bo myślałam, że będzie to anime złożone z krótkich historii powiązanych ze sobą jedynie kilkoma bohaterami. Na szczęście jednak, im dalej, tym wątki coraz bardziej się przeplatają i fabuła stanowi ciągłość. Treść anime (nawet w pierwszych odcinkach) jest dynamiczna i nie można się przy niej nudzić, a dodatkowo charakteryzuje ją plot twistowe bogactwo. Postacie są pełne, intrygujące i tajemnicze, a co najważniejsze, stopniowo ewoluują.

Jeśli ktoś lubi kotki, to kolejnym plusem jest Mao, który jest wprost przecudowny!

Polecam gorąco!

Ej, nie żeby coś, ale nie da się sprawdzić, czy kobieta jest dziewicą po wyglądzie narządów płciowych (no chyba, że urodziła już dziecko).

Szkoda, naprawdę. Bardzo sobie cenię, gdy w opowieściach osadzonych w rzeczywistym świecie wszelkie aberracje są wyjaśnione. Wystarczyłby nawet krótkie wytłumaczenie.

No ale trudno, dalej będę szkalować to anime XD

Piękny i wzruszający dramat o niepełnosprawności i braku akceptacji, poruszający niecodzienną kwestię, mianowicie: czy wszystko da się wybaczyć? Czy powinno się? Czy jednak pewne zachowania i postawy zasługują tylko i wyłącznie na piętnowanie i brak przebaczenia ( kliknij: ukryte  nawet jeśli oprawca był tylko dzieckiem)?
Momentami jest troszkę przerysowany i przedramatyzowany, ale za przesłanie jestem w stanie mu to wybaczyć. Polecam!

Nie wyobrażam sobie, że mogliby nie skończyć serii, zważywszy na to, że ten koniec w końcu jest faktycznym zakończeniem mangi (no chyba, że za jakiś czas Sorachiemu się odwidzi, ale w to wątpię).

Też zazdroszczę świeżakom, które jeszcze nie widziały Gintamy. Jednak humor w tym serialu ma na szczęście to do siebie, że nawet gdy widzę odcinek któryś raz (mam tutaj na myśli m.in. Love Potion Arc  kliknij: ukryte  i moment, w którym Gintoki „nie staje na wysokości zadania” oraz końcówkę, gdzie leży w futonie z Kondo XD, a także film Be Forever Yorozuya), dalej bawi mnie tak jak za pierwszym razem.
Nie mogę się doczekać, aż obejrzę wszystko po raz drugi, bo jestem pewna, że wiele zdążyłam już zapomnieć i Gintama na pewno mnie zaskoczy swoimi absurdami.

Kiedyś Gintamę oglądałam na wyrywki, bo w sumie czemu miałam ją oglądać od początku, odcinek za odcinkiem, skoro nie było tam ciągłości fabularnej?
Po kilku latach przerwy włączyłam pierwsze odcinki 3 sezonu (mimo, że 1 i 2 nie obejrzałam w całości). Dawno nic mnie tak nie wzruszyło i nie rozbawiło. Po zobaczeniu trzeciego sezonu, nadrobiłam wszystkie pozostałe odcinki i Gintama przestała być dla mnie tylko parodią, a stała się jedną z najciekawszych historii, jakie ostatnimi laty dane mi było zobaczyć. Nie żałuję ani minuty poświęconej na ten serial i czekam w napięciu na ekranizację zakończenia!