Tanuki-Anime

Zakończenie jest słodko­‑gorzkie. Niby dobre, ale nie do końca, bo choć Eva dostała to, czego chciała, to tylko w połowie. Po części jest też smutne, przez sytuację z Jordanem i jego poświęceniem. W ogóle cała ta seria jest taka niejednoznaczna, szaro­‑kolorowa i właśnie za to, nieprzerwanie od 14 lat, ją uwielbiam:). Czekam na sequel i blu­‑ray z odświeżoną wersją „jedynki”.

Bohaterowie, w większości irytujący, tani melodramat i ten trzeci odcinek jak koszmarny filer (Próba zdobycia względów maszyny, wg jakichś durnych rad przez bite 20 minut? Serio? Czekałam tylko aż się skończy). Jeśli poziom tego czegoś spadnie jeszcze bardziej, porzucę oglądanie.

Podpisałabym się w pełni pod tą opinią, gdyby nie to, że ja Hermesa nie mogłam zdzierżyć nawet przez króciutką chwilę i to jego uznaję za najgorszy element tego anime. Szczególnie po tym jak wyskoczył z tym tekstem o możliwości porozumiewania się zwierząt z ludźmi. Do teraz na wspomnienie tego momentu, podnosi mi się ciśnienie, choć odniosłam wrażenie, że miało to być zabawne. Gdyby nie ta perełka o gosposi (której daję w pełni zasłużone 10/10), uważałabym tę serię za totalny gniot.

A do mnie to anime nie przemawia zupełnie i pierwszy raz rozumiem zdziwienie osób na wysoką ocenę jakiegoś tytułu. Może to przez to, że bohaterowie koszmarnie mnie irytują, a już szczególny prym wiodą w tej kwestii Koto II i Yase. No chyba, że ktoś mi wytłumaczy, co w tej serii się ludziom podoba, albo rozwój akcji zmieni z czasem moje podejście (miałam tak z Mawaru Penquindrum), to może seans ten nie będzie dla mnie stratą czasu.