Tanuki-Anime

„Poziom! Ach, co za męka! Poziom! Ach, jak paraliżuje! Główny wysiłek wkłada się w wywindowanie banału i w skomplikowanie truizmu, jak zawsze gdy się ma niewiele do powiedzenia.”

Witold Gombrowicz, Dziennik 1957­‑1961

Powyższe wystarcza za odpowiedź na Twój post.
A Death Note? O ile się nie mylę, nie padło tu słowo na temat tego anime, ale skoro nawiązujesz… Death Note miał potencjał wystarczający by być naprawdę dobrą pozycją. Dłużyzna spartoliła sprawę na całej linii.

Jeden z zabawniejszych argumentów, na jakie trafiłam… Co ma matura, rozszerzona albo podstawowa, z polskiego albo z matematyki do oceny tego anime? Nie mieszajmy spraw gustu do szkolnego egzaminu. Podobno jeśli „dzieło” trzeba tłumaczyć, to znaczy że jest nieudane. Nie sądzę też, żeby z anime należało wyciągać za uszy głębokie przekazy, sens, ukryte kilometry pod powierzchnią drugie, trzecie i dziesiąte dna. Coś się albo podoba, albo nie podoba, coś trafia do człowieka, albo i nie.
Forma wykonania tego anime… wydaje mi się co najmniej odstręczająca. To taka kompilacja pozornej głębi i słodkości, które są odrealnione, nieprzerażające i nie przemawiają do mnie. Do innych mogą, nie będę na tej podstawie wyciągać śmiesznych wniosków na temat ich matury. Mało wysublimowana rozrywka, która pretenduje do miana „ambitnej”.

Jedno z lepszych anime, jakie miałam okazję ostatnimi czasy obejrzeć… Piękna kreska, grafika, muzyka która o dziwo pasuje idealnie do treści, mimo że jest nie z tej epoki. I do śmiechu, i do wzruszeń. Cała trójka bohaterów ma coś do zaoferowania widzowi, są po prostu… interesujący! I te walki… Polecam.

Kiepskie. Zupełnie nie przemawia do mnie połączenie lolitek, flaków i horroru. W żadnej formie…

Mimo że „dla dzieci”, mimo że naiwne, mimo że anime opartych na podobnym pomyśle było wiele – Hunter X Hunter faktycznie ma to „coś”. Wciąga, jest interesujące, zabawne, bohaterów się lubi.

Mnie się bardzo podobało – Saya filmowa w przeciwieństwie do serialowej jest postacią ciekawą, fabuła jest co prawda prosta, ale ten film to nie studium psychologiczne tylko horrorowata sieczka. Ma atmosferę, klimat, świetne walki, dobrze zarysowaną bohaterkę – moim zdaniem spełnia swoją rolę.

Mało straszne, krew jest, ale nie robi wrażenia. Dzieło nieudane, brak w filmie atmosfery. Ogólnie nie robi wrażenia, bo i nie ma czym. Fabuła leży i kwiczy, w bohaterach zero realizmu…

Świetna, cieplutka komedia. Siostra jest prze­‑genialny, absurd goni absurd, anime wciąga i uzależnia. Banda świrów zamieszkała pod mostem:).

Przede wszystkim – b. nudne. Warto obejrzeć (było, bo teraz taka animacja to nie wyczyn) w celu pozachwycania się możliwościami komputera.

W porównaniu do serii marne, ale wciąż interesujące. Oczywiście nie warto oglądać, jeśli szuka się głębokich treści i przekazu, albo jeśli kogoś przeraża przemoc na ekranie. Kreska bardzo oryginalna, powiedziałabym… pełna nonszalancji.

Bardzo klimatyczne anime, w którym niekoniecznie najważniejsza jest fabuła i intelektualny przekaz:P. Zabawa konwencją mściciela samuraja, eksperyment na widzu – czy zaakceptuje jako bohatera czarnoskórego prawie­‑że rapera? Rolą wyimaginowanego przyjaciela Afro jest ukazanie jego samotności – człowiek musiał stworzyć sobie kogoś bliskiego, bo pragnienie zemsty zabrało mu normalność.