Tanuki-Anime

Widzę, że ta wymiana poglądów nastąpiła kilka miesiecy temu, ale nie mogę się powstrzymać, żeby nie wtrącić.

W Japonii właściwie nie ma niczego straszniejszego niż „utrata twarzy”. A łatwo utracić szacunek w oczach tego społeczeństwa. Tutaj rzecz dzieje się w małym japońskim mieście, gdzie społeczność jest konserwatywna, skostniała, gdzie panuje nadal swoisty ostracyzm. Produkcje KyoAni sa bardzo tradycyjne i po prostu trudno je naprawdę polubić, jeśli nie ma się obeznania w kulturze japońskiej. Traci się wiele w odbiorze, gdyż nie rozumie się połowy treści lub też uzna, tak jak w tym przypadku, że dana sytuacja jest niedorzeczna. Kultura jak kultura, bardzo odmienna od europejskiej, niezwykle kolektywna i naprawdę godna szacunku. Rozumiem, że można ogladać anime i jednocześnie się nią nie interesować, naprawdę rozumiem. W tym przypadku jednak bez tego nie ma mowy o odczuwaniu przyjemności z seansu. Już lepiej go sobie odpuścić. Rzeczywiście, w tradycyjnym myśleniu japońskim funkcjonuje przeświadczenie, że lepiej skrzywdzić się fizycznie, niż pozwolić sobie na utratę twarzy w oczach społeczeństwa. Współcześnie, zwłaszcza w dużych aglomeracjach, nie popada się już tak bardzo w skrajności, ale Chitanda pochodziła ze starego rodu. Oreki, choć sam miał poglądy dużo bardziej liberalne, to mimo to był Japończykiem i znał oraz rozumiał tradycyjne wartości. I wiedział, że Chitanda ma rację i taka sytuacja moze zaszkodzić wizerunkowi jej rodziny. Dlatego nie naciskał na nią tak bardzo jakby mógł. Sytuacja była jak najbardziej do przyjecia, żaden Japończyk tego nie zaneguje. To Europejczyk może być zdziwiony, ale to będzie tylko wina jego niewiedzy. To jak wiele treści kulturowych niosą ze soba takie produkcje jak Hyouka lub na przykład (przepraszam, że tak wywlekę „od czapy”) Tamako Market jest niewiarygodne. Nic tylko usiaść, chłonąć i uczyć się.