Tanuki-Anime

Prócz ładnej kreski oraz ładnie wyglądających wypieków, nie ma nic ciekawego w tym anime. Romans, nie romans, komedia też to raczej nie jest. Straszne krótko przedstawiono całość, ale co można zrobić z odcinka trwającego pięć minut?

Pierwszą „część” tego sezonu obejrzałam bardzo szybko, gdyż wątek o broniach był czymś nowym i jak dla mnie interesującym. Nowe postacie, nowa historia, ale czemu oglądanie całego drugiego sezonu zajęło mi cztery miesiące? Po czternastym, czy piętnastym odcinku, już dokładnie nie pamiętam, anime stało się okropnie nudne, a akcja rozwijała się bardzo, bardzo powoli. Koniec kompletnie nie pasował do głównego tematu, choć nawet mi się spodobał. Muzyka w ogóle mi się nie podobała, często nie było tego napięcia podczas jakieś akcji. Pierwszy sezon SAO był dla mnie czymś nowym, aczkolwiek niespecjalnie mi się spodobał. Wiele osób mi polecało SAO, miało być to „wow”, ale go nie było – nawet w drugim sezonie, acz nie oczekiwałam zbyt wiele.

Cóż, drugi sezon nie był jakiś wspaniały, też nie był zaś taki zły. Fabuła poniekąd ciekawa.

Co mi się spodobało w tym dziwnym, a zarazem śmiesznym dla mnie animu, były (oczywiście tylko niektóre, pomijając też ośmieszanie słodziutkiej Yui) charaktery chłopców. Yui w zasadzie biega tylko po rezydencji i przez „przypadek” natrafiała na wampiry, które ją upokarzają. Jak oglądałam kolejne odcinki, to nie wiedziałam czy się śmiać, czy płakać. Niby straciłam cały wieczór, ale znowu się nie nudziłam i już wiem, że męskie haremy to masakra.