Tanuki-Anime

G­‑Reco jest jak wehikuł czasu, który działa w jedną stronę. Całokształt oprawy audio­‑wizualnej przywodzi na myśl anime sprzed dwóch­‑trzech dekad, do tego ten akademicki (a nie szkolny) klimat. W dialogach „czuć” pióro Tomino. Wszystkie postaci są pełne życia. Pokaźny i jak na razie nieźle wykorzystany budżet. Czego chcieć więcej? Może trochę spokoju, bo tempo narzucone w pierwszych odcinkach było szaleńcze.

Parę tygodni temu wysłuchałem audycji AnimeWorldOrder o Garzey Wing utrzymanej w podobnym tonie, co recenzja (?) Tablisa. Obie próby przybliżenia tego tworu zwykłym ludziom zapewniają pierwszorzędną rozrywkę, ale również są źródłem trudnej do oparcia pokusy, która nakazuje mi doświadczyć tych wszystkich niezwykłych stanów emocjonalnych. Dla mnie, osoby tak bardzo znieczulonej kolejnymi falami licealnych rom­‑comów, obietnica wyrwania z marazmu góruje nad obawą poddania się świadomemu aktowi masochizmu. Jak żyć?