Tanuki-Anime

Zaczęłam od anime, skończyłam na mandze. Manga lepsza, ale seiyū wykonali dobrą robotę. Powody oglądania:Jun Fukuyama,Daisuke Ono,
Hiroshi Kamiya,Eri Kitamura.

Ciekawa seria. Po zakończeniu miałam ochotę zapoznać się z pierwowzorem oraz przeszukałam przepastne zasoby internetu w celu znalezienia nagrań z przedstawień Kabuki.Mam nadzieje,że powstanie kontynuacja.

Sympatyczne.Ciepłe i zabawne.Na pewno wrócę do tej serii.

Czy oglądając Yurii On Ice, Obserwatorze, czułeś się nieswojo,odczuwałeś dysonans ?

Po skończeniu seansu czołówka plącze się po głowie. Na jak długo, tego nie wiem. Na razie się wkręciłam, bo miałam frajdę z tego seansu.

A czy anime musi być wybitne, żeby podczas jego seansu się dobrze bawić ?

Od kiedy darzeniem kogoś uczuciem jest kontrowersyjne ?

Nietypowa sportówka – bo o łyżwiarstwie figurowym ? Bo dwóch głównych bohaterów łączy wieź, którą można określić jako miłość platoniczna ? Yuri chyba ze dwa razy zaprzeczał, jakoby jego relacja z Wiktorem była czymś więcej niż przyjaźnią.

Yuri On Ice to przyjemne w odbiorze anime. W sam raz na seans z czekoladą. Zastrzyk pozytywnych emocji.
Rywalizacja,szacunek dla rywali,realizacja marzeń,odnajdywanie w sobie motywacji do osiągnięcia celu, wsparcie i wiara trenera w zawodnika; radzenie sobie zawodników ze stresem… No i czołówka, która zapada w ucho ;)

Can you hear my heartbeat?
Tired of feeling never enough
I close my eyes and tell myself that my dreams will come true

There'll be no more darkness
when you believe in yourself you are unstoppable
Where your destiny lies, dancing on the blades, you set my heart on fire

Don't stop us now, the moment of truth
We were born to make history
We'll make it happen, we'll turn it around
Yes, we were born to make history!

że niby yaoi ? No to co ? Homo, hetero – wszyscy jesteśmy ludźmi i mamy marzenia. Potrzebujemy wsparcia, motywacji, zrozumienia.

Cukierkiem owiniętym w kolorowy,świecący papierek.Wyciągasz rękę, łapiesz, rozwijasz sreberko.Próbujesz. Spodziewasz się słodkich smaków, a dostajesz mieszankę wybuchową z chilli. Jedni wyplują,przemyją wodą usta i dla pewności wyszczotkują zęby.Inny pomyślą: intrygujące – jeszcze nie próbowałem czegoś takiego jak to.
To anime trzeba oglądać na fazie.Fazie na Absurd.Fazie na kolorki i skrzące się wszystko.
Mamy Bohatera z Tajemnicą, Osiłka lubiącego jeść,Kobieciarza oraz Otaku. A miejscem akcji jest Super Więzienie, z którego (jeszcze) Nikt Nigdy Nie Uciekł. Nie zapominajmy o strażnikach.Ci też dostają swoje 5 minut.
Plus jest to ekranizacja mangi.

Usłyszeć Akirę Ishidę jako Femta (The King of Depravity) bezcenne :D Katsura i Cavendish jako psychopata, który dla zabawy rujnuje miasto.
No i Daisuke Sakaguchi w głównej roli. Pożyjemy zobaczymy co z tej serii wyrośnie ;)
Na pewno jeszcze zerknę na kolejne odcinki. Zwłaszcza dla Ishidy.

Dopiero zaczynam przygodę z animowaną wersją przygód Sakamichiego i spółką, a już mam zastrzeżenia co do podkładu muzycznego. Po prostu mnie denerwuje i psuje radość z oglądania.

Anime należy się duży plus za wierną adaptację mangi oraz wpadające w pamięć czołówki – Imagination śpiewane przez SPYAIR i Ah Yeah! w wykonaniu Sukima Switch; jak i końcówki Tenchi Gaeshi w wykonaniu NICO Touches the Walls i Leo śpiewanego przez duo tacica. Akcja ma równe tempo; cały czas się coś dzieje. Ewentualne wyjaśnienia terminów siatkarskich przeprowadzane sa sprawnie. O sile serii stanowią relacje i interakcje między bohaterami. Nikt tu nie jest idealny. Każdy ma swoje wady i zalety.
Wzajemne nakręcanie się Kageyamy i Hinaty, rywalizacja oparta na partnerstwie (stoimy po tej samej stronie siatki; jesteśmy członkami tej samej drużyny; ale to Hinata będzie tą osobą która przewyższy Kageyamę w umiejętnościach)dodaje charakteru całej serii. I ta radość wypisana na twarzach członków drużyny, zwłaszcza Hinaty i Kageyamy, ze zdobytego punktu!
Brawa należą się także seiyū.

Hoozuki no Reitetsu to pierwsza manga pani Eguchi Natsumi. Pierwsza praca i od razu przerobiona na anime. Nieźle. Wiernie zekranizowana manga. Hiroki Yasumoto jako Hoozuki – strzał w 10. I nie tylko, cała obsada jest świetnie dobrana.
A opening ...a opening jest świetny…
jigoku, jigo, jigo, jigoku da yoo!!

Po przeczytaniu papierowej wersji pozostał we mnie niedosyt. Dlatego zaczęłam oglądać anime. Zobaczyć ulubionych bohaterów w ruchu i usłyszeć ich głosy.. Ah! ;) Souichiro Hoshi (Sanada Yukimura z Sengoku Basara) jako Son Goku, Toshihiko Seki (Iruka Umino z Naruto, Kaien Shiba z Bleach) jako Genjo Sanzo oraz Akira Ishida (Zura z Gintamy)jako Cho Hakkai i Hiroaki Hirata (Sanji z One Piece) jako Sha Gojyo – mniam :)
Zwłaszcza Hakkai. Opanowany, zawsze uśmiechnięty. Istota, której nie chcesz wkurzyć. Moim zdaniem aktor (nie tylko Hakkai) i postać są świetnie dobrane. Usłyszeć słowne przepychanki Goku i Gojo oraz wkurzonego przez to Sanzo i Hakkai, który słodkim głosem próbuje uspokoić pozostałą trójkę – przepiękne.
To co przyciągnęło mnie do serii to przede wszystkim postacie. Nieszablonowe. Z przeszłością, od której nie uciekają.Stają z nią w oko w oko. I nie załamują rąk. Idą dalej. No i ta więź między nimi.
Grafika jak to grafika – człowiek może się przyzwyczaić, ale wolę kreskę z mangi.
Radzę zacząć przygodę z Sanzo Party od mangi.
P.S Oprócz mangi i anime jest jeszcze wersja CD (słuchowisko). W sieci można znaleźć dramę CD z przygodami Sanzo Party. W sam raz aby posłuchać w podróży albo na dobranoc ;)

Po obejrzeniu anime mam ochotę zapoznać się z pierwowzorem. Ciekawa fabuła i interesujący bohaterowie, zwłaszcza panna Mori Summer ;) Seria pełna uroku, zwłaszcza w scenach między Yutą i Rikką (zwłaszcza scena wyznania uczuć!) Jednak mam wrażenie, że pod koniec fabuła została lekko przycięta i przyspieszona.