Tanuki-Anime

Ciężko powiedzieć dla kogo ta seria. Ktoś kto nie grał w grę nie zrozumie o co chodzi, a fani gry (do których się zaliczam) wiedzą, że anime nie jest nawet w części tak dobre jak pierwowzór.
Graficznie słabsze niż się spodziewałam. Natomiast miło było usłyszeć znane motywy muzyczne.
Co mnie miło zaskoczyło to stosunkowa wierność fabule gry i zachowanie oryginalnych głosów (nie wiem czy u wszystkich, bo w grze używam raczej angielskich odpowiedników) Postacie zostały spłycone a historia uproszczona, jednak mimo wszystko nie odbiega jakoś tragicznie od tego co było w grze. Zdaję sobie sprawę, że fabuła BB jest bardzo pogmatwana i trudna do przerobienia na anime, jednak liczyłam, że sobie dadzą radę. Nie wyszło.
Mam tylko nadzieję, że to anime nie zniechęci nikogo do gry.

Całość przywiodła mi na myśl filmy Tarantino i Rodrigueza. Dużo strzelania/cięcia, obłędni bohaterowie i charakterystyczny motyw muzyczny (mam na myśli ten otwierający poszczególne odcinki). Niebezpiecznie zahacza o granicę kiczu, ale nie wychodzi poza nią. 7/10

Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że oglądam serię magical girls, gdzie czarodziejki o tęczowych włosach przebudzają w sobie coraz potężniejsze moce do walki z siłami ciemności. Mimo to ogląda się przyjemnie (na bishów popatrzeć zawsze miło) – nawet hektolitry potu w pierwszych sekundach meczu, nazewnictwo „ataków” niczym z Sailor Moon i przyspawane do twarzy okulary tego nie zepsują;)

Długo odbijałam się od tego anime. A czytanie komentarzy na tanuki jeszcze bardziej mnie zniechęciło (szczególnie porównywanie do SAO, które mnie rozczarowało). Ale w czasie sesji wszystko jest lepsze od nauki, to (trochę od niechcenia) włączyłam sobie pierwszy odcinek. Zanim się zorientowałam obejrzałam całą serię. To anime to pułapka! Istnieje wysokie ryzyko wciągnięcia się bez możliwości oderwania. Prawie oblałam egzamin przez to >.<
Widziałam już bardzo wiele serii i zrobiłam się wybredna, ale SnK bardzo mi się podobało. Dawno nie miałam tak emocjonalnego seansu.
Wbrew opinii z recenzji, polubiłam bohaterów. Zarówno główną trójkę i drugoplanowych. Choć Eren czasami irytował mnie swoim zapałem, to ostatecznie przyzwyczaiłam się do niego i polubiłam jak resztę  kliknij: ukryte  choć scenę w sądzie jak Levi go maltretuje mogłabym oglądać w kółko *p*  – wybacz mi Eren >_< Bardzo przemówiła do mnie postać Jean'a.
Największym plusem tej serii jest szczegółowość z jaką autor stworzył świat. Pomyślał o wszystkim. Naprawdę nie znalazłam w nim żadnej dziury a jeśli czegoś jeszcze nie wiem, to mam pewność, że autor to wyjaśni (np. źródło gazu do 3DMG, bo nie pamiętam, czy coś było wspomniane o tym).

Choć SnK posiada wady, są dla mnie zbyt nieznaczące. U mnie ma 10/10, choć jestem świadoma, że nie każdemu może się spodobać.

Absolutnie genialne. Budziłam sąsiadów niekontrolowanymi atakami śmiechu, gdy oglądałam Gintamę' w nocy. Pierwsza seria bardzo mi się podobała, ale kontynuacja jest doskonała. Humor jeszcze bardziej bezkompromisowy niż wcześniej. Nie przeszkadzały mi nawet te poważniejsze odcinki, jak to czasami bywało w pierwszej serii. Godne polecenia każdemu, kto szuka świetnej bardzo oryginalnej komedii, komu nie przeszkadza „toaletowy” i absurdalny humor. Postacie świetne, każdy mi się spodobał (nawet nie jestem w stanie wskazać ulubionej, bo wymieniłabym całą obsadę). Wielki plus za seiyu (Gintoki i Hijikata – oskara bym im dała)