Tanuki-Anime

Haha normalnie Kirito walczy ze złym Kleinem. Nawet głosy podobne xd

No coż..Anime to jakieś 1/3 fabuły zawartej w grze. Jeśli na prawdę chcecie się zagłębić w historię, to nie ma sensu oglądać tego przed ukończeniem gry.Co do samej animacji – zmieniono szereg ważnych rzeczy na potrzebę, hmm, zapewne budżetu. To czego brakowało w anime, to opis postaci, dlatego zapewne zmieniono fabułę w ten sposób, aby postacie stały się bardziej wiarygodne, żywe. Monokuma w grze był o wiele bardziej przerażający niż w a anime. Miał o wiele więcej do powiedzenia,było więcej ciętych ripost, niedomówień oraz złośliwości. Ciężko mi to oceniać po przejściu gry, ale skwitowałbym to jednym stwierdzeniem – streszczenie. W grze krew też była różowa XD

Przepiękne anime o miłości brata i siostry -co tu dużo komentować. Co do samej fabuły,przebiegu, animacji, walk itd. nie ma się o co przyczepiać. Jednakże..Nawet, jeśli odwołujemy się do political­‑fiction, pewne zasady powinny być zachowane, a w tej produkcji pominięto je całkowicie. Pierwsza rzecz – kto w NRD był patriotą ? Kto kochał „kraj” w stanie w którym był ? Jednak w anime, była to nieodłączna część, na którą patrząc przez pryzmat historii można byłoby uronić lekki uśmiech :) Nie rozumiem jednej rzeczy – uwielbienia Japońców do niemiec i ichniejszego narodu. Widziałem wiele anime, w których odwoływano się do niemieckiej kultury, niemieckiej poezji, niemieckich filozofów, nazwisk, sztuki (malarstwo też się liczy? xD). U Japońców widocznie pewne sprawy się nie zmieniły. Nawet bomba atomowa nie powstrzymała ich od dalszego podziwiania i inspirowania się naszym zachodnim sąsiadem. Druga rzecz – nawet, jeśli to jest politicial fiction, to czy NRD faktycznie dysponowała jakąś siłą militarną ???? Śmiem twierdzić, że w UW była najsłabszym ogniwem. Stasi owszem – jak na standardy bloku wschodniego była dość prężną organizacją i dobrze zorganizowaną, ale jak wiele innych. Mam bardzo dziwne odczucia co do tej produkcji – wewnątrz jest bardzo dobra, ale z zewnątrz, patrząc na założenia – wszystko to bardzo kuleje. Może, gdyby nie było tych fikuśnych fryzur i kolorowych oczu typowych dla anime – jakoś byłbym w stanie to przełknąć.

Szwadron 666 powinien przyjąć nazwę Szlezwik­‑Holstein

Hmm..Wszystko fajnie, grafika animacja, dialogi zachwycają jak w poprzednich sezonach. Jednak ja tego nie kupuję. Sam główny wątek jest według mnie zbyt oderwany od rzeczywistości. A być może..zbyt się już oderwał. Mianowicie chodzi mi o to, że jeśli ktoś jest nacjonalistą, to nie widzi nic poza własnym narodem i krajem zwłaszcza w czasach wojny, nie obchodzi go tak zwana „ludzkość” ani dobro ziem, które w pierwotnym założeniu jest wroga a wręcz nienawistna. Oglądam całą serię już 3 raz i niestety stwierdzam. że idzie to w złym kierunku. W rzeczonym konflikcie, popieram póki co Erena i Jaegarystów, mimo że nie znam do końca jego motywów. Jeśli mój naród skazany jest na zagładę, bez względu na to, czy chce okazać zamiary pokojowe czy nie, to jedyną alternatywą jest odwrócenie sytuacji o 180 stopni, co w tym przypadku stanowi zagładę świata. Może to się wydawać kontrowersyjne, ale patrząc na realia świata przedstawionego jak najbardziej właściwe. Stąd też, uważam że to połączenie pewnej grupy z Paradis i Mare jest nieadekwatna do naszej rzeczywistości – takie ideały nie istnieją, nie w naszej definicji realnej LUDZKOŚCI.

Pierwsze trzy odcinki mnie nawet bawiły, reszta to była straszna nuda. Ani to to dobra komedia ani dobry kryminał. Chyba ta seria jest troszkę przereklamowana. Sam pomysł jest nawet realny – małżeństwo z rozsądku + adopcja. Rozbawiły mnie nieziemsko okoliczności oświadczyn Loida wobec Yor, no ale to samo w sobie było absurdem. A potem nagle „rodzina” zaczęła się rozumieć, być może wytworzyła jakieś więzi czy uczucia. Skoro zaczęło się absurdalnie, to powinno takie pozostać do samego końca. Nie lubię takiego misz­‑maszu pseudo powagi i wymuszonego humoru.

Niby tak, ale zamiast się skupiać na  kliknij: ukryte  krasnoludach (jednym i szybko zakończonym wątku), mogli więcej czasu poświęcić na  kliknij: ukryte  rozgrywce w królestwie ludzi, w końcu finał sezonu kończy jego istnienie. Nie wiem czy są plany na kolejny sezon, jeśli tak, to być może wątki poboczne rozwiną się w tym właśnie sezonie. Tak czy siak wydaje mi się, że autorzy chcieli zmieścić zbyt dużo w tych 13 odcinkach. O ile nie będzie to miało przełożenia na następny sezon (o ile go doczekamy), to uważam to za wadę.

Chyba nie…jeśli by tak było to mielibyśmy 4 na 1 :)

Na razie się nic nie dzieje, każdy odcinek jest o czymś innym, ale o niczym konkretnym. Obstawiam, że będzie to najgorszy bądź najlepszy sezon – czas pokaże.

Motyw pętli trochę oklepany, ale całość wypada jak na razie na plus. 12 odcinków i wszystkie trzymały podobny poziom, bardzo dobrze mi się to ogląda. Fabuła jest 10/10, bohaterowie sympatyczni a do tego ten język z prowincji :D Jestem bardzo ciekawy jak się to dalej potoczy.

Mam nieodparte wrażenie, że jest tu jakaś inspiracja Overlordem, ale oczywiście mogę się mylić xD Czaszka Ainza jest straszniejsza, a ta głównego bohatera wygląda jak z szkieletu naukowego z sali od biologii :D Na razie się dobrze ogląda, zobaczymy jak się to rozwinie.

Przestałem to oglądać mniej więcej w połowie. Pomijając nudę, rozbroił mnie odcinek, w którym król państwa wybiera się na penetrację lochów z grupą poszukiwaczy przygód xD No ludzie, albo realizm albo fantazja.

Generalnie nie nazwałbym tej serii komedią, raczej coś z gatunku filmów psychologicznych. Jednak odcinek 5 to taka satyra, że nie mogłem przestać się śmiać :D

Siłą tej serii jest niesztampowa fabuła, chociaż mogłaby się takową wydawać – zwłaszcza perypetie ze świata ludzi, standardowa walka z demonami aż do porzygu. Historia samej pajęczycy przedstawiona była dużo ciekawiej, pokazywała jej mozolne zbieranie doświadczenia w świecie przypominającym bardziej grę rogualike. O ile o umiejętnościach ludzi dowiadujemy się bardzo mało, to możliwości pajęczycy zostały dobrze wyeksponowane. Czekałem na moment kiedy te dwie historie się wreszcie skrzyżują  kliknij: ukryte  no i doczekałem się w ostatnim odcinku.
Lubię historie niestandardowe, które nie spełniają oczekiwań wedle utartych schematów ze świata fantasy. Kto powiedział, że elfy czy też inne magiczne stworzenia muszą być z natury dobre ? Seria ma oczywiście też swoje wady, chociażby grafika (projekt pajęczycy o wielkich oczach z anime to przegięcie, czemu starożytny smok z podziemi nie miał takich oczu ;) ) oraz efekty komputerowe. Czasem irytował mnie również niekończący się słowotok głównej bohaterki. Jednak całokształt na zdecydowany plus – ja dałem 8/10.

Pierwsza seria o wiele lepsza, ta wydawała się jakaś mdła.

Zmęczyłem ten serial. W porównaniu do gry, bardzo uszczuplili fabułę. Serial ma 26 odcinków, mogli upchać tego więcej w takiej ilości. Szkoda, myślałem że zobaczę więcej lubianych NPC z gry. Co do samej animacji, wypada słabo w porównaniu do gry. Walki są mało efektowne, projekty postaci proste. Nie będę oceniał w cyfrach, dla mnie to taki średniaczek. Bywały momenty gdy anime było nudne i dłużyło się. Myślę że spokojnie 12 odcinków by wystarczyło.

Miła odmiana od standardowych seriali fantasy, gdzie zło ogranicza się do przywołania władcy demonów który chce zniszczyć świat. Wiadomo, że nie każdemu się spodoba, ale uważam że ten serial za dość pomysłowy. W drugim odcinku zemsta na księżniczce to prawdziwy majstersztyk tortur. Nie lubię ugrzecznionych i uproszczonych schematów, dlatego uważam to anime za ciekawą odskocznię. Jak ktoś ma słabe nerwy, to niech po prostu nie ogląda. Zło nie jedną ma twarz i zostało to dobitnie pokazane w tej serii :)

W dwudziestym odcinku, oryginalny kod Ostatniego Rozkazu to zwykły HTML :) Jakże mnie to rozbawiło, oj nie postarali się Japończycy, nie postarali się XD

Mi się podobało. Nie wiem dlaczego niby fabuła ma być niejasna, ja zrozumiałem wszytko po kilku odcinkach. Uboga grafika ? To specyficzny styl SHAFTu, o gustach się nie dyskutuje. Moim zdaniem wszystko zostało dobrze dobrane.

Jako komedia dobrze odgrywa swoją rolę. Dość przyjemnie się oglądało, fajny główny bohater i reszta pobocznych. Nie mogę tylko zrozumieć, gdzie w tej serii autor recenzji dopatrzył się romansu. Kilka scen w których ktoś się czerwieni nie kwalifikuje tego do takiej kategorii.

Nie rozumiem czemu wszyscy tak nisko to oceniają, czyżby przez charakter głównego bohatera ? :D
Niesztampowa produkcja, przez większość odcinków dzieję się praktycznie o samo, ale warto było czekać do ostatniego. Jak najbardziej polecam, to jedna z nielicznych serii które nie są bajkami dla dzieci z dobrym zakończeniem. Ja lubię takie rzadkie perełki :D

Dobra seria, ma jednak kilka wad. Chodzi mi głównie o zachowanie protagonisty, bywało irracjonalne i raczej nikt by się tak nie zachowywał gdyby przeżywał coś podobnego. Dla przykładu – zamiast zwrócić się do swoich ziomków o pomoc po śmierci Mayuri, zaczął sam kombinować co kończyło się jego porażkami.