Tanuki-Anime

Dobre anime. Nie doprowadziło mnie do łez, nie wstrząsnęło, ale zmusiło do przemyśleń. Tego właśnie oczekuję od anime. Dużo z tego co uważam o Shiki jest już zawarte w komentarzu kirci pode mną, ale powiem krótko. Stroje i fryzury -maksymalnie dziwaczne, ale zdołałam się przyzwyczaić (chociaż wilkołak wyglądał przekomicznie). Szczególnie wymyślne stroje Megumi przypadły mi do gustu, jednak skąd ona je brała, co noc nowy? Wyniosła wszystkie ciuchy z domu? Ale co na plus -postaci. Doktor świetny, mój faworyt. Zdecydowany, odważny (i ten zarost hehe). Natsune, Natsume czy jakkolwiek on się zwał (pamięć do postaci mam kiepską) początkowo iNTrygujący, potem trochę iRytujący. Wieczna twarz badassa, ale w sumie dało się go lubić (dobrze, że tylko z początku jest główną postacią, więcej charakteru miał wspomniany doktorek). No i co mi się jeszcze podobało -dużo postaci, które wydają się płytkie, nudne, irytujące (np. taka Chizuru), ale z bliższym poznaniem stają się bardziej żywe i przekonywujące. Polecam wszystkim (jednak jeśli ktoś liczy na morze flaków, to trochę się zawiedzie -w sumie, nie licząc krwawych odcinków specjalnych, nie ma tak dużo).

Na samym początku chciałam tylko zaznaczyć, że jako całość anime mi się podobało, i wystawiłam mocne 7, chociaż sama końcówka spokojnie zasługuje na 8.

ALE… teraz sobie pomarudzę, powytykam i powyliczam wszystko co mnie irytowało i przez co rzuciłabym tym anime w kąt, gdyby nie dwie postacie.
I to jest w większości (chociaż nie wszędzie) kwestia gustu i sprawy subiektywne, nie chcę się z nikim kłócić.

Po pierwsze, nie przesadzajcie z tym, że wszystko jest tak genialnie rozplanowane. Fabuła na dobrą sprawę jest prosta jak metr drutu, i gdyby wszystko było niby tak przemyślane, to nie znalazłby się tu ten błąd:
 kliknij: ukryte  zostało powiedziane, że shiki o wschodzie słońca zasypiają mocnym snem i nie da się ich obudzić (chyba że po prostu wystawi się je na słońce), wstają dopiero po zmroku – tymczasem w scenie kiedy mieszkańcy wybrali się w dzień do Kanemasy by sprawdzić, kim naprawdę są jej mieszkańcy, Sunako i Chizuru stały sobie w oknie.
Zabrakło mi też dokładniejszego wytłumaczenia, kto i kiedy łapie ludzi w miastach i przywozi ich do wioski jako pokarm dla nowo­‑przemienionych shikich, chociaż to akurat szczegół.
Gorzej z motywem kłótni Natsuno i Tohru o to, że na dobrą sprawę wampiry nie musiały zabijać ludzi, żeby się napić. Tohru wtedy jako­‑tako to wyjaśnił, że głód, że świnia, i niby miało to sens, ale jakoś mogły się powstrzymywać od natychmiastowego zabijania ludzi, których gryźli przez kilka nocy, żeby ich przemienić – interesujące.
I nie podobał mi się też motyw nazywania tych „specjalnych” shikich wilkołakami. Nie mieli w sobie absolutnie nic z wilkołaków (poza „uszkami” Tatsumiego), to było całkowicie niepotrzebne i bzdurne. Wystarczyła inna nazwa.

Po drugie, problem z tym, co pierwsze rzuca się w oczy podczas seansu. Kreska jest dla mnie po prostu brzydka. Szpiczaste brody, nienaturalnie chude sylwetki. Animacja też nie jest jakoś specjalnie płynna, ale trzyma poziom, są o wiele gorsze pod tym względem serie.
Ale to pikuś.
Najgorsze są te kretyńskie fryzury. Dotrwałam do końca, ale jakoś nie twierdzę, że dodają serii uroku. Wręcz przeciwnie, przeszkadzały mi cały czas, nawet jeśli częściowo się przyzwyczaiłam. Był już moment, kiedy myślałam, że już nic gorszego nie zobaczę, a tu trach, pojawia się czyjaś żona/matka z jeszcze debilniejszym uczesaniem.
Do końca seansu miałam nadzieję, że któraś z postaci okaże miłosierdzie i ogoli głowę kolesiowi z niebieskimi włosami i tymi… uszkami. Jak mogę traktować poważnie taką postać?
To samo tyczy się strojów, nie tylko Tatsumiego (chociaż to czerwone wdzianko w którym wyskoczył w pewnym odcinku wołało o pomstę do nieba), ale wielu osób. O kostiumie Seishirou aż wstyd wspominać.
Fajnie też, że ktoś nazywa zwykły zamek „posiadłością w europejskim stylu”. Kogoś chyba poniosła fantazja.
Że niby taka europejska otoczka, że nastrój? To była kompletna katastrofa. I nie, to nie był pastisz, jak w przypadku Hellsinga – te wszystkie elementy to najzwyklejsza tandeta i niestety nic więcej.

Można powiedzieć, że się czepiam – ale czy seria aspirująca do bycia nieco ambitniejszą od reszty, nie powinna też wyglądać nieco poważniej?
Komu się to podoba, temu się podoba – mnie to odstręczało do samego końca.
Uważam też, że „unikalność” serii powinna wypływać z czegoś innego, głębszego niż fryzury i stroje.
Nie trawię kolorowych włosów i nigdy nie stwierdziłam, że dodają czemuś uroku – mogły co najwyżej nie przeszkadzać lub pasować, jak w Star Driver, bo i tematyka nie wymagała zbytniego realizmu.
Ale w Shiki przydałoby się go więcej. Seria wiele by zyskała.
Dlatego też jakoś nie mogłam przez bardzo długi czas wczuć się w ten rzekomy klimat. Bo jak, kiedy przed oczami przebiega mi różowo­‑włosy, roznegliżowany pustak, którego wysłałabym w kosmos z biletem w jedną stronę?
„Klimat” był wręcz zaprzepaszczony przez tę idiotyczną stylizację. W końcu się wkręciłam, ale nie od pierwszego odcinka, nie od drugiego, nawet nie od szóstego… dopiero za połową byłam pewna, że dam radę skończyć to anime.

I tutaj trochę plusów. Przede wszystkim, Muroi i Sunako.
Mnich był od początku moją ulubioną postacią i absolutnie nie uważam go za irytującego. Może nie rzucał się w oczy, ale wbrew pozorom był nie mniej interesującym charakterem niż Ozaki. Dla mnie nawet bardziej. Czy był aż tak niezdecydowany? No nie wiem. Ja w nim widziałam raczej obojętność.  kliknij: ukryte  Wydawało się, że niezbyt zależy mu na własnym życiu, więc i śmierć mieszkańców nie wzbudzała w nim tak wielkiego sprzeciwu, jak w Ozakim. Oczywiście nie cieszyło go to, ale przybrał bierną postawę – skoro tak się dzieje, to się dzieje, i nie powinien w to ingerować. Widać to już w scenach z Ozakim przed połową serii, gdy przychodził relacjonować mu to, czego sam się dowiedział. O wszystkim opowiadał z zadziwiającym spokojem, podczas gdy Ozaki wpadał w szał. To, czy takim zachowaniem kogoś irytował zależy już tylko od tego, czy woli się postacie emocjonalne, które lubią ostro reagować, czy te, które rzadko pokazują emocje. Ja wolę tę drugą grupę, to wszystko.

I nie skłamię jeśli napiszę, że tylko dzięki Seishinowi i tej przedziwnej relacji, jaka łączyła go z Sunako, udało mi się dobrnąć do momentu, w którym seria naprawdę mnie wciągnęła – czyli za połowę.
Z kolei Sunako na początku sprawiła wrażenie rozpieszczonej, mrocznej dziewczynki – na szczęście to tylko pozory. Uwielbiałam jej rozmowy z Seishinem, i jeśli w tym anime padały jakieś głębsze kwestie, to w większości właśnie pomiędzy tą dwójką. Te ich spotkania miały też niesamowity klimat, właściwie do połowy anime, to był jedyny „klimat”, jaki znajdywałam w tej serii.
Najbardziej zaś uwielbiam motyw opowiadania, które pisał Seishin – chyba jedyny wątek, do którego nie mogę się przyczepić, bo został bardzo dobrze poprowadzony. Także jego rozwiązanie mnie nie zawiodło i dało pełny obraz charakteru zarówno samego Seishina jak i Sunako. W dodatku doskonale pasuje do wydźwięku anime i daje możliwość pewnej interpretacji, ale o tym później.

Co do innych postaci, poza Megumi wszystkie były mniej lub bardziej znośne, nawet Tatsumiego całkiem lubiłam, bo przynajmniej czasem miał coś mądrego do powiedzenia.
Ozaki na pewno był jedną z bardziej interesujących i dość nietypowych postaci, a Natsuno… napiszę to pierwszy raz w życiu, ale chyba bardziej bym go lubiła, gdyby z takim charakterem był dziewczyną. Koniec końców jednak zyskał trochę mojej sympatii, pomimo swojej irytującej mrukliwości.

Jest jeszcze jeden plus – muzyka. Jest genialna, wszystkie utwory są klimatyczne, nawet jeśli nie wszystkich słucha się przyjemnie poza anime. Zastanawiałam się, skąd znam to piękne brzmienie, i już wiem: Ayakashi, Mononoke. Nie trzeba więcej pisać.
To ta muzyka ratowała klimat, niszczony kolorowymi włosami, dziwacznymi strojami i tymi pożal się Boże pseudo­‑komediowymi wstawkami. Nie wiem, po co one tam były.

Powoli kończąc… nie żałuję czasu poświęconego tej serii z trzech powodów: Muroi, Sunako, muzyka.

Morał też był bardzo trafiony, chociaż nieco oklepany. Tyle że… no właśnie. Ten morał zgubił się trochę w tej idiotycznej, kolorowej otoczce. Dlatego tak na nią narzekam i zdania nie zmienię – seria, która ma tak poważne i smutne drugie dno, nie powinna być przytłoczona przez masę takiej tandety. A wystarczyło stonować fryzury i stroje. Naprawdę.
Mam wrażenie, że to ważne przesłanie niestety wielu ludziom umknęło w cieniu podskakującego biustu Megumi. I nie, nie przesadzam, w tak krótkim czasie już parę razy widziałam fora, na których ludzie dyskutowali właśnie o jej wyglądzie, ale nikt nie zastanawiał się nad morałem całej historii. Szkoda, bo to właśnie on był najważniejszy.

Ludzie piszą coś o walce dobra ze złem, o shikich jako o wcielonym złu… Dla mnie prawda zaś jest taka, że  kliknij: ukryte  ludzie rzekomo walczący z tym „złem”, okazali się tak samo krwiożerczymi potworami jak ci, których tak się bali i nienawidzili. Jeśli shiki byli wcielonym złem, to byli nim również ludzie – w końcu shiki po przemianie nie stracili swoich osobowości, prawda? Jak dla mnie oznacza to, że nie było tam czegoś takiego jak „wcielone zło”. Doskonale pasuje tu właśnie opowiadanie Seishina i jego znaczenie, podsuwa wręcz genialną metaforę.
Tak więc, ani dobro, ani zło – byli tylko ludzie, czy to żywi, czy martwi. Sunako nie była gorsza niż Ozaki, Ozaki nie był gorszy niż Sunako.
Nie twierdzę, że ludzie zrobili źle mordując shikich. Nie twierdzę też, że zrobili dobrze. Na tym chyba to polega.
Zresztą, przypomnijcie sobie scenę, kiedy staruszek na samochodzie retorycznie pyta Ozakiego, przed czym niby uratowali wioskę. Doskonałe podsumowanie.
A biorąc pod uwagę to, co napisałam o mojej sympatii do Seishina i Sunako, jak dla mnie nie mogło być lepszego zakończenia.
I za właśnie ten wydźwięk i takie zakończenie mogłabym spokojnie dać 8, ale ilość wad, które właśnie wyliczyłam, skutecznie mnie przed tym powstrzymuje.

Nie polecam, nie odradzam. Róbcie co chcecie. Ja będę mieć z tym anime miłe wspomnienia, mimo wszystko.

Z całym sercem moge polecic to anime. Ogladalo mi sie swietnie, jest to prawda, ze dopiero w polowie seria zaczyna sie rozkrecac, ale naprawde warto bylo wytrwac, poza tym nie moge powiedziec ze 1 polowa jest slaba lub nudna, wrecz przeciwnie. Fabula naprawde dobra i interesujaca, grafika troszke odmienna aczkolwiek nadajaca ten tajemniczy i chory klimat, muzyka po prostu swietna :). Podczas seansu mialem wrazenie jakbym nagle znienawidzil ludzkosc, ale to tylko taki moment, spodobalo mi sie glownie to, ze nie moglem sie oderwac od komputera i ze zawsze bylem ciekaw co bedzie w nastepnm odcinku. Jak wspomnialem w temacie, jest to bardzo ciezkie i przygnebiajace a zarazem brutalne i nieco chore anime… Nie ogladalem za duzo takich serii, ale ta mi sie bardzo spodobala i naprawde sklonila mnie do kilku przemyslen. Szczerze mowiac to nie bylo mi szkoda tych ludzi kliknij: ukryte  , a bardziej Shiki, ktorzy byli zabijani w naprawde brutalne sposoby, wtedy jakby role sie zamienily i to ludzie byli tymi seryjnymi mordercami i zyskali lekkie obrzydzenie w moich oczach. Toshio stal sie dla mnie psychopata, ktory nie potrafil sie opanowac, a Natsuno mialem w sumie gdzies. Dodam, ze w tym anime nie ma tak naprawde glownego bohatera, ale moze to i lepiej… W kazdym razie goraco polecam ta serie, za rowno tym ktorzy sa oswojeni z tematem, ale rowniez tym ktorzy maja z horrorami pierwszy raz do czynienia, gwarantuje ze nie zanudzicie sie, ewentualnie mozecie odczuc lekkie uszczerbki w psychice po zakonczeniu serii :)

Jedno z gorszych anime jakie oglądałam. Logika aż woła o pomstę do nieba. Jedyne co mnie urzekło, to pięknie narysowane tło, muzyka i pierwszy opening z endingiem, które naprawdę mają klimat i przyjemnie wpadają w ucho. Mam jednak nadzieję, że już się na podobne anime nie natknę.

Ciekawa i dobrze poprowadzona historia, specyficzna kreska i miła dla ucha muzyka sprawiły, że Shiki oglądało się z rosnącym zainteresowaniem. Wprawdzie nie było zbyt dużo horrorowych elementów, ale klimat i tajemniczość zwłaszcza na początku, były bardzo dobre. Odwołując się do poprzedniego komentarza: tak, lepsze niż Higurashi.

swego czasu natrafiłam na opinie, że jakoby shiki było równie dobre co higurashi, czy hellsing (chociaż za serią tv nie przepadam, to ova jest dla mnie w czołówce)... niestety ale dla mnie shiki to kolejny przeciętniak, oczywiście wśród nowszych serii trzyma jako taki poziom, ale o to nie trudno zważywszy na to, że ostatnio nie powstaje nic poza jakże ambitnym ecchi; Wzruszyłam się raz szczerze przy scenie z zielonowłosą pielęgniarką, ale poza tym śmierć tu czy tam za bardzo mnie nie ruszyła, może dlatego, że bohaterowie tego anime są na tyle denerwujący i nijacy, że mało mnie obeszli; co do kreski to tła były w normie, ale projekty postaci to jakaś pomyłka, jest wśród nich parę lepszych ale te fryzury i ślepia – nic fajnego; muzyka za to bardzo przyjemna, nie licząc openingów i 2. endingu; najciekawsze w tym anime jest to, jaką wywoałało reakcję wśród odbiorców – z opinii, z którymi dotąd się spotkałam większość jest za zmartwychwstałymi – widać, że większość oglądających to zafascynowane zmierzchem dzieciaki, bo nie uwierzę, że ktoś o bardziej racjonalnym światopoglądzie mógł się nabrać na łzawe historyjki potworów, które krzywdzą innych bez mrugnięcia okiem, wiele osób polubiło małą wampirzycę, ja poczułam ulgę, kiedy wreszcie dostała to, na co zasłużyła po tylu latach mordowania; ale żeby nie było akcja była na tyle wciągająca, że specjalnie mi się nie dłużyło, ot kolejne mało ambitne ale za to dobre na odmóżdzenie anime;

Ukryte teksty to SPOILERY!!!
Od czego by tu zacząć… Otóż słyszałam o tym anime bardzo dużo, ale byłam pewna, że to komedia romantyczna jak każda inna. Kiedy z siostrą chciałyśmy coś obejrzeć padło na znany nam tytuł „Shiki”. Patrząc na gatunek do jakiego należy zdziwiłam się. Zagadki i kryminały? No cóż no to zaczynamy. Wszystko zaczęło się normalnie. Wioska i piękna dziewczyna.  kliknij: ukryte  I nagle ooo ona umarła o.O Z siostrą wyciągamy różne wnioski. Myślałyśmy ,że żyje lub coś innego bo to w końcu musiała być główna bohaterka… Z biegiem wydarzeń robiło się dziwniej. Ja i moja siostra myślałyśmy ,że to choroba na ,którą chorują osoby które nie lubią wioski lub te które spotkały się z rodziną z tajemniczego dworu. Później moja genialna siostra i ja doszłyśmy do wniosku ,że to mogą być wampiry. No ,ale było by coś napisane i wgl. I wykluczyłyśmy tą możliwość ,ale z odcinka na odcinka wychodziło na nasze. A kiedy Natsu widział Megumi ,która gryzła Thoru to wszystko było jasne. No ,ale tak szybko zagadka rozwiązana? Na silę szukałyśmy nowych rozwiązań i pytań ,ale na darmo. Mogłyśmy tylko myśleć jak to się skończy. Kryminał zmienił się w dramat lub coś jak horror o wampirach. W napięciu czekałyśmy co dalej i razem przeżywałyśmy nowe fakty. Domyślałam się ,że będą wilkołaki :3 No ,ale wracając do wydarzeń z anime doszłyśmy do wniosku ,że każdy kogo zaczynamy lubić umiera :/ Ale nie przestało być ekscytująco ^^ Kiedy nadszedł czas na ostatnią akcje kiedy to rzeź nie ustąpiła widziałyśmy jak mieszkańcy wariują i zakładałyśmy ,że się pozabijają XD. No, ale wszyscy nam mówili, że jest zaskakujący koniec. Osobiście myślałam ,że to sen Megumi, albo opowiadanie tego młodszego mnicha. Siostra zaś, że wampiry każą im o wszystkich zapomnieć i wszystko powróci do normy. Ale „zaskakujący koniec” nie nadchodził! Skończył się ostatni odcinek ,a my szukamy tego wspaniałego końca. No nic może to był ten koniec? Pogodziłyśmy się z tym i zostawiłyśmy sprawę zamkniętą. Wiele wątków mi się podobało i choćby to jak Megumi „wydoroślała” po  kliknij: ukryte  śmierci.

Anime ogółem świetne! Ładna kreska, ale wkurza mnie to, że tylko „główni” bohaterowie są ładnie narysowani. (zaskoczyły mnie też fryzury  kliknij: ukryte  nawet podejrzewałam, że osoby z dziwnymi włosami są temu wszystkiemu winni. ^^
Bohaterowi mogli być lepsi ,ale dobrze dopracowali Megumi czy też Natsu. Szczerze mówiąc Sunako i ten ...  kliknij: ukryte  wilkołak bardzo mi się podobali. Byli świetni ^^ Z resztą mogło być gorzej więc się nie czepiam.
Co do muzyki to kocham <3 Już openingi znalazły się na mojej komórce i gdyby reszta muzyki była to już bym ją miała XD Stwarzała świetne napięcie ,które doprowadzało do dreszczy.
No i fabuła także świetna. Dobry pomysł tylko wkurzył mnie fakt iż gdzieś w połowie anime to już nie jest kryminał lecz mieszanka innych gatunków. I to, że łatwo można było się domyślić co jest przyczyną  kliknij: ukryte  zgonów za szybko ujawnili prawdę. Ale tak to super!

Naprawdę jedno z najlepszych anime nie wiem dlaczego nie jest bardziej popularne. Moje ulubione anime zawsze lądują na tapet, która zmienia się co 10 min. To anime zasłużyło na pojawienie się w moim zestawie :3 Po za tym bardzo inspirujące anime. (Chcę plakat z Shiki!!!!) ^^" NO to jak najbardziej polecam i… chcę drugą serie ^^ (co prawda nie wiem o czym i jak mają ją zrobić XD )

Kreska 8/10
wizualny rojekt postaci 2/10
Zarys fabuly 9/10
Sama fabula 6/10
Muzyka 7/10

Z braku laku dam mu 7/10. Genialne pomysl zmarnowany przez sztuczne rozciaganie krotkiego scenariusza do 22 odcinkow. Dobra polowe dalo by sie wyciac bez zadnych strat w jakosci a zyskujac duzo na dynamicznosci i spojnosci.
Mozna obejzec jak ktos nie ma nic do roboty, ale generalnie jest o wiele wiecej lepszych pozycji wartych uwagi.

No i najwieksza wada,  kliknij: ukryte  Porzucenie watku Natsuno i Megumi oraz brak ostatecznej konfronatcji pomiedzy nimi powoduje ze zaczynami sie zastanawiac po co w ogole sa oni w tej opowiesci. Natsuno choc jest centralna osoba laczaca kazdy odcinek az do odcinka gdzies 12, nagle zosatnie z niej wypisany bez zandego wyraznego powodu.
Gdyby go calkowicie usunac z anime i skupic sie tylko na tym doktorze calos ogladalo by sie znacznie lepiej

Seria bardzo się wyróżnia na tle innych anime. Jest niebanalna i interesująca, nie próbuje być jednocześnie serialem psychologicznym i kryminałem.
Trochę dziwią mnie komentarze o „kibicowaniu” Shikim. To prawda, że zachowali osobowość, a nawet moralność, ale reprezentowali sobą zło w najczystszej postaci.  kliknij: ukryte  Morderstwo na Shiki było powstrzymaniem zła i nieszczęścia, szerzących się jak zaraza. To właśnie ich cierpienie usprawiedliwiało rzeź, bo nie można pozwolić, żeby dotknęło innych.
Podobała mi się postawa doktora Ozakiego. Nie uważam, że jest zimny i nieczuły. W ocenie tej postaci należy pamietać, że on był najbliżej tego, co się działo. Przez kilka miesięcy obserwował kolejne śmierci, którym nie mógł w zaden sposób zapobiec. Trudno się dziwić, że nie odczuwał skrupułów, gdy wreszcie, zamiast biernie się przyglądać, mógł działać, żeby to powstrzymać.
Podobną postawę prezentuje Natsumo, który jest chyba najbardziej bohaterską postacią w anime, obok Ritsuki.
Postać mnicha była najbardziej dwuznaczna. Z jednej strony wydaje się, że był bardzo moralny, nie chciał mordować nikogo. Z drugiej strony wydaje mi się, że on tak samo jak Megumi, nienawidzil wioski i czuł się w niej outsiderem. W dodatku na pewno fascynowała go śmierć i  kliknij: ukryte  dlatego pokochał Sunako, która była faktycznie obrazem upadku.
Sunako była jedną z postaci chwytającą za serce i muszę przyznać, że też mi się ono ścisnęło, gdy oglądałam scenę w starym kościele, podczas pożaru. To prawda,że była niewinna, ale była najjaskrawszym przykładem zła, jakiego sprawcami są Shiki.
Nie dziwi mnie nawet widoczna satysfakcja  kliknij: ukryte  uczestniczących w rzezi mieszkańców wioski. Wreszcie mogli powstrzymać zlo i cierpienie, którego byli świadkami.
Zarówno wśród Shiki, jak i ludzi widac różne postawy wobec zabijania. Cel zawsze jest ten sam: trzeba zabić, żeby samemu przeżyć i właściwie to jest przesłanie calego anime.  kliknij: ukryte  Różnice są jednak ciągle widoczne: Megumi sama chce zabijać, chce się mścić. To samo podejście jest widoczne w przypadku blondyna uczestniczącego w rzezi. Jednocześnie Tohru wsród Shikich i kilku ludzi nie chce zabijać, uważa to za grzeszne, ale się nie powstrzymuje.
Na pewno warto to obejrzeć.

Po pierwszym odcinku miałam trochę mieszane myśli. Dziwne fryzury faktycznie mnie irytowały, z drugiej strony wampiryzm w postaci ślicznej dziewuszki… Wydawało mi się, że znałam już te schematy. Sięgnęłam jednak po drugi odcinek i powoli, powoli, powoli spostrzegłam się, że nie mogę się oderwać. Jak chyba zostało wspomniane w recenzji. Siłą tej pozycji nie jest horror i przemoc, co owszem jest obecne, ale nie gra głównej roli. Atutem tej serii są postacie i ich reakcje na otaczające ich zło. Spotykamy tutaj cały wachlarz przeróżnych osobowości. Obserwujemy, jak każdy bohater podejmuje jakąś decyzję i zgodnie z nią postępuje. Uderzający jest realizm i głębia ich psychiki. Spokojnie mogłabym uwierzyć, że istnieją ludzie, którzy tak właśnie by postąpili. Nawet mnich, który może mnie irytował, ale jest moim zdaniem dopracowaną postacią.
Podobało mi się również  kliknij: ukryte  uczłowieczenie i dylematy osób, które zostały shiki. Przez to w pewnym momencie człowiek zaczynał mieć wątpliwości, czy ci źli są naprawdę tacy źli?
Shiki to wielowątkowa, barwna opowieść o delikatnym filozoficznym tle. Polecam :)

Naprawdę dobra pozycja. Nigdy nie widziałem dzieła, które ukazaje  kliknij: ukryte  wampiryzm jako tak straszliwą klątwę, powodującą, że dotnkniętym nią można tylko współczuć. Początkowo byłem po jednej stronie, ale im dalej w las tym ciemniej. Czy ta historia mogła się skończyć inaczej? Chyba niestety nie i to jest w niej właśnie przejmujące…

W serii było mnóstwo postaci, które można polubić, lub nienawidzić, ale każdy coś wniosił do opowieści. Momentami wkurzała mnie bierność niektórych postaci (tych, które wiedziały co się naprawdę dzieje), ale czy człowiek mógłby się zachować inaczej na ich miejscu? Nie wiem, może tak, a może nie… Dobrze wybrnął tu doktor,  kliknij: ukryte  wyczekał na odpowiedni moment, ale może trzeba było działać wcześniej?. Właśnie te momenty w serii mnie wkurzały, nie dlatego, że jest to jakiś błąd scenariusza, po prostu wewnętrznie czułem, że być może ja zachowałbym się inaczej… Wkurzające też było to  kliknij: ukryte  z jaką łatwością kolejne lubiane przeze mnie postaci padały ofiarą ugryzień, ale tak samo, działa to na korzyść scenariusza, bo zaskakuje widza.

Świetny klimat, przejmująca muzyka. Mnie design postaci nie przeszkadzał, co więcej, myślę, że jest zaletą serii (np. dziwaczne oczy niektórych postaci, ale oczy w serii odgrywają akurat ważną rolę). Shiki to po prostu anime, które nie pozostawia człowieka obojętnym, skłania do refleksji (np to co robili mieszkańcy wioski pod koniec serii, z jednej strony było to złe, ale czy można było ich winić, to było  kliknij: ukryte  walcz albo „zostań pożarty”, zresztą perspektywa stania się takim shiki, nie jest chyba zbyt kusząca :P. Polecam! Jedynie pewne zwroty fabuły mogły wyglądać inaczej, ale to z mojego punktu widzenia, dlatego nie wystawiam maksymalnej oceny, bo muszę być wierny swoim odczuciom.

Śietna pozycja. Od dawna nie szukałem pozycji godnej uwagi. W końcu coś wbijające w fotel. Może końcówka mogła wyglądądać troszke inaczej. Mogli ją bardziej podkreślić. Godne polecenia patrząc na otaczający nas obecnie syf.

Trudno mi ocenić tą serie. Często jak oglądałam ten tytuł, nie skupiałam się maksymalnie na fabule tylko myślami błądziłam gdzie indziej i prawdopodobnie przez to straciłam połowe zabawy. Bo muszę przyznać ostatnie odcinki wgniotły mnie w fotel i to dosłownie. Ponieważ pod koniec seansu zaczęłam się zastanawiać za kim ja w końcu jestem?  kliknij: ukryte  Okazało się, że shiki nie są takie złe jakie mogłyby się wydawać np. Sunako byłam pewna, że to będzie lolitka, która zabija bez wyrzutów winy a tu nagle okazuje się, że nie chcę tego robić. Bohaterowie są w porządku, można się z nimi utożsamić, podczas seansu przelatuje bardzo miły dla ucha soundtrack. Tylko jest problem- stanowi to co prawda pewien urok w Shiki ale dlaczego fryzury w przeważającej części postaci nie znają prawa grawitacji?

Dawno nie widziałam anime o tak pokręconych bohaterach i relacjach pomiędzy nimi. Mimo iż z początku kreska za bardzo nie zachęcała a ja sama się przyznam, że do tego anime podchodziłam dwa razy, to i tak efekt końcowy bardzo mi się spodobał. Zwyczajność bohaterów aż prosi się o oklaski. Autorka nie stworzyła nieustraszonych postaci, którzy już od razu we wszystko wierzą, zabijają za jednym kopnięciem i bez uczuć wysyłają swoich bliskich na tamten świat „bo są martwi”. Zwyczajność mieszkańców wioski była taka… realna.
 kliknij: ukryte  Najbardziej do gustu przypadli mi Megumi, Tohru i Natsuuno. Dziewczyna, która uparcie dąży do wydostania się z tej wioski i akceptuje swój obecny stan; chłopak, który nie chce zabijać i wilkołak co chciałby się zemścić na swych pobratymcach. Nawet działania mnicha zdołały mnie zaskoczyć. Liczyłam na kogoś kto stworzy coś na wzór inkwizycji i będzie zabijał nieumarłych bez mrugnięcia okiem w imię bożej miłości. Tak się nie stało, jego miejsce zajął doktorek, który niekoniecznie zabijał z tych samych pobudek. Oglądając tą serię nie byłam pewna komu kibicuję. Shiki czy ludziom? Wyszło, że Shiki ale i tak miałam mętlik w głowie. Każda ze stron nie do końca była dobra. Niemniej jednak koniec idealny, miło było patrzeć jak psychika ludzi zmieniła się.
Skoro oceniłam fabułę, to teraz czas na stronę techniczną. Widać, że seria była robiona na niskim budżecie (o czym świadczą przyklejone do tła włosy dziewcząt. xD). Chociaż myślę, że to nie do końca wina budżetu, nie mnie to wiedzieć.
Za to muzyka naprawdę powala na kolana. Taka klimatyczna, idealna. Na tym koniec, naprawdę polecam, na pewno nikt się nie zawiedzie.

Powiem tak: gdybym spotkała autorkę Shiki na ulicy, biłabym jej pokłony. Nie wiem, co trzeba mieć w mózgu, żeby stworzyć coś takiego.

Podobało mi się dosłownie wszystko, fabuła dopracowana w stu procentach, urzekająca muzyka, bohaterowie tak różnorodni, że można w nich przebierać. Każdy znajdzie tu kogoś, kto reprezentuje jego poglądy, kogo znienawidzimy za zachowanie, żeby potem dostrzec drugą stronę medalu: okoliczności, które zmusiły go do takiego a nie innego postępowania. Nie ma dobrych i złych, jak w prawdziwym życiu, i to od nas – widzów, mniej lub bardziej wrażliwych – zależy, na kogo zwalimy winę. Postaci myślą, kombinują jak się da, nie postępują według scenariusza. To anime posiada taki klimat i fabułę, że nawet po ukończeniu seansu człowiek nie umie wrócić do normalnego funkcjonowania, cały czas myśląc o tym, co się wydarzyło na ekranie. Początek nudzi, fakt, ale warto dać szansę chociażby do 4. odcinka.

Najbardziej z wszystkich bohaterów polubiłam doktorka Ozakiego. Miał charakterek, kibicowałam mu do samego końca, chociaż jednocześnie wydawał się jedną z najbardziej melancholijnych postaci.  kliknij: ukryte  Na wojnie często zdarzają się tacy ludzie, którzy poświęcają swoje szczęście dla szczęścia innych. Musiał wyzbyć się uczuć i ratować tych, których się jeszcze dało, nawet kosztem własnej miłości. Współczułam mu, ale klasę to on miał. Trudno ogarniać wszystko i wszystkich, kiedy samemu się niemiłosiernie cierpi.
W ogóle, bohaterowie sympatyczni (wyjątek – mała smarkula Sunako, hipokrytka i dziecko mierzące o wiele za wysoko, chociaż zdarzało jej się powiedzieć od czasu do czasu coś mądrego).
Kurczę, chciałabym zapomnieć o tym anime, by obejrzeć je znowu! Chociaż pamiętam, że po nocach bardzo przeżywałam parę faktów. Na przykład, to, że  kliknij: ukryte  Tohru nigdy się nie dowiedział, że Natsuno ocalał. Robił sobie wyrzuty niemiłosiernie, cierpiał z powodu własnej wrażliwości i uleganiu wpływom otoczenia, a okazało się, że bez sensu. Dodatkowy ciężar na ramionach – Natsuno mógł wykazać się mniejszym egoizmem i chociaż się z nim pożegnać i pokazać, że zmartwychwstał. To by chłopaka nieco podbudowało i może nie zmarłby aż tak nieszczęśliwy.
Ogólnie psychologia Tohru była świetna – to ukazanie, jak stara się walczyć ze swoją naturą, ale jednocześnie desperacko pragnie przeżyć. Błędne koło.
Tak sobie myślę, że zrobiłam podobnie jak on. Znaczy, gdybym musiała zabijać, robiłabym to. Z bólem serca, potwornymi wyrzutami sumienia i nienawiścią do siebie (chociaż bym pewnie tego nie okazywała aż tak wylewnie, jak Tohru), ale bym robiła. Ludzie to jednak egoiści, każdy się troszczy o siebie i bardzo dobrze to tutaj ukazali. Dopiero w obliczu zagrożenia widać, jak przyjaciele, którzy poręczyliby kiedyś, że skoczą za sobą w ogień, szarpią się wzajemnie, uciekając do wyjścia.

Swoją drogą, Kaori też lubiłam. Przyjaciółka pokazała pod koniec, że ma jaja i będzie broniła to, co kocha! Taka nieśmiała, ciepła dziewoja, z której da się wykrzesać o wiele więcej odporności psychicznej, niż byśmy pomyśleli.

Jeszcze, co do fabuły. Wątki powoli i ślamazarnie się gromadzą, historie wielu ludzi przeplatają, żeby pod koniec przemknąć jak pociąg, następując po sobie szybko i sklecając się w całość. Urywają się w najlepszym momencie, by przejść do następnego, że widz szału dostaje (potwierdzone na własnym przykładzie).

Koniec mistrzowski. Tak sobie myślę, że osoba, która pisała pierwowzór, musiała być do mnie w pewnym stopniu podobna. Kompletny troll –  kliknij: ukryte  większość dobrych i ciepłych postaci poumierała, ludzie poświęcili swoich bliskich, by zakończyć incydent z shiki raz na zawsze, a tutaj Sunako i Seishin wyjeżdżają sobie z wioski i wszystko zaczyna się od nowa. Większość widzów miała zapewne wielkie wtf na twarzy, ale ja się uśmiechnęłam. Mocniejszego, bardziej zapadającego w pamięć końca nie mogli stworzyć. I bardziej wkurzającego.

Daję oczywiście czyste 10, chyba po raz pierwszy w historii posiadania tutaj konta. Shiki arcydziełem nie jest – chociaż dla mnie owszem – ale posiada tak prawdziwe do bólu przesłania, że szanujący się Melancholik powinien się z nimi zapoznać. Dają materiał do przemyśleń.

PS. Kreska wkurzała na początku, potem można się już przyzwyczaić, a nawet łapie pewien urok. A studio swoją rolę odegrało należycie, co idealnie odwzorowuje ostatnie zdanie recenzji.

Fajna seria szkoda że nie  kliknij: ukryte  zabili pana muroia i tej dziewczynki na końcu ale trudno daje 8/10

Spoilery się ukrywa.
Moderacja

Bardzo dobre anime. Pochłonęłam je w 2 dni. Muzyka – wprost magiczna. Fabuła – rozkręca się powoli, ale warto czekać. Postaci – psychologiczne podejście, ludzie to  kliknij: ukryte  bestie, które zabiją, aby samemu przeżyć. Z początku mnie irytowały te dziwaczne fryzury, ale to wielu rzeczy można się przyzwyczaić. Nieco nurtują mnie  kliknij: ukryte  te wszystkie wg mnie nie zakończone wątki.  kliknij: ukryte  Jak np. udało się przeżyć temu dzieciakowi, Akirze?  kliknij: ukryte  Kim był brat tej małej brzuchomówczyni? No i zabrakło mi sceny w stylu  kliknij: ukryte  „po wszystkim”. Ludzie z zewnątrz znajdują ciała. Wielka afera. Rozwaliła mnie scena  kliknij: ukryte  herbatki wśród trupów. Była wręcz epicka!
Dla mnie 9/10, gdyż czuję spory niedosyt. 2 sezon byłby jak najbardziej mile widziany. ;)

,,Shiki” znalazło się na mojej liście dosyć przypadkowo. Nie nastawiałam się na arcydzieło – i dobrze, bo bym się zawiodła. Zaczynając od strony technicznej, kreska była raczej ok. Oczy Kirishikich były bezbłędne, ludzi już niebardzo – nienawidzę tego typu kreski. Co do dziwnych fryzur, wąsów a nawet brwi, nie przeszkadzało mi to, taki urok serii i na swój sposób było to nawet ładne. Jeśli chodzi o muzykę, strzał w dziesiątkę. Klimatyczna, idealnie oddaje nastrój anime. Na szczególną uwagę zasługuje pierwszy opening, przynajmniej mnie podobał się on najbardziej. No dobrze, teraz najważniejsze, czyli fabuła. Nic wyszukanego, żadnych poplątanych intryg, nie trzeba się męczyć. To w mojej opinii plus. Początek zapowiadał się ciekawie, potem nuuda, a na końcu wszystko się zwaliło. Choć może to i dobrze. Najbardziej jednak raziło mnie to, że całkowicie spartaczono klimat –  kliknij: ukryte  pierwsze pojawienie się Kirishikich, śmierć i wyjście Megumi z pod łóżka u Tohru, już jako wampir, sama Sunako – wtedy było niemal idealnie, później szkoda gadać. O dziwo, polubiłam kilka postaci – Megumi  kliknij: ukryte  (było mi jej naprawdę szkoda, dziewczyna miała marzenia, najpierw zmielini ją w shiki a na końcu została zabita jakimś traktorem), Tohru  kliknij: ukryte  (pierwszy moment kiedy się popłakałam przy tym anime, kiedy musiał zabić Natsuno), Natsuno  kliknij: ukryte  (do końca miałam nadzieję, że ucieknie z Sunako, Tohru, tym wilkołakiem i pielęgniarką) , Toshio  kliknij: ukryte  (choć pod koniec go znienawidziłam za to, co zrobił żonie) i Sunako (jej historia bardzo mnie wzruszyła). Faktycznie, często myślałam nad tą serią. Nad tym, która rasa powinna przetrwać. Koniec mnie nie zawiódł, w sumie to się cieszę, że skończyło się w ten sposób.  kliknij: ukryte  Choć, może trochę, było mi szkoda shikich – musieli pić krew, by przeżyć. To nie był ich wybór. Ludzie wcale nie zachowali się lepiej od nich mordując ich z zimną krwią. Ale czy tak naprawdę którakolwiek z ras wygrała?

Za przerażająco nudne pierwsze chyba 12 odcinków, ale świetną muzykę i przystępną kreskę przyznałabym 7/10. Seria do obejrzenia, ale nie jest to nic epickiego.

Mam pytanie… Czy ktoś z was zna coś podobnego do Shiki? W sensie, wielowątkowość, straszne klimaty, dramat i ciekawie opowiedzona historia? Niektórzy porównują tą produkcję do sławnego Higurashi, ale tak jak Shiki mnie oczarowało, to przygody Shion, Mion i innych są nieco…nudne?

Polećcie coś. Z góry dzięki.

Dla mnie to jest arcydzieło. Nie obejrzałam może wybitnie wiele, ale jak na razie to chyba najlepsze anime, które widziałam. Oglądałam całość przez to już 2 razy i w żadnym wypadku się nie nudziłam. Przecudowny soundtrack, świetna kreska, klimat, postaci i problematyka nad którą naprawdę jest sens się zastanowić. Nie ma niczego co mogłabym chcieć w tym anime zmienić.

Właśnie skończyłam oglądać Shiki i stwierdzam, iż ta seria jest świetna. Historia, muzyka i postaci ( mimo ich dziwnych strojów, chociaż kilka sukienek Megumi to aż sama chciałabym mieć ) doskonale się komponowały. Płakałam jak bóbr w trakcie i na końcu serii.  kliknij: ukryte  Bardzo mnie wzruszyły losy wampirów. Szkoda mi ich było. Co jak co ale one chciały sobie normalnie pożyć w miejscu, gdzie nie będzie nit na nich krzywo patrzył.

 kliknij: ukryte  Moment jak mieszkańcy zaczynają polować na wampiry uważam za straszny. No dobra, rozumiem, że trzeba się bronić i takie tak ale znieczulica jaka ogarnęła wszystkich mieszkańców była koszmarna ( jedzenie kulek ryżowych zakrwawionymi palcami albo podśpiewywanie sobie przy porządkowaniu ciał ). Najgorszy z nich to był ten taki ogromny gościu z takimi dziwnymi, ogromnymi wąsami, co pracował w sklepie z alkoholem. Własnego syna przebił kołkiem bez skrupułów. Miał chwilowy zastój tylko wtedy jak znalazł tego swojego przyjaciela. Koszmar jakiś. Rzucał się na wszystko co się rusza. Dobrze, że zginął.

Muzyka była genialna. Świetne dobrana, zaczynała się i kończyła w odpowiednich momentach ( drugi opening jest jednym z moich ulubionych ).

Bardzo polecam " Shiki ". Mnie osobiście zaskoczyło podejściem do tematu ( dwie perspektywy : mieszkańców i wampirów ). Jak dla mnie to mogli sobie odpuścić te  kliknij: ukryte  wilkołakiale jako całość anime prezentuje się bardzo dobre. Warto zobaczyć, bo takie anime nie powstają za często.

Bardzo zraziły mnie projekty postaci -są tragiczne i bardzo odstają od reszty tła.To jak pokemony wrzucić w malownicze i bajkowe pejzaże Miyazakiego. To woła o pomstę do nieba .Ja nie będe usprawiedliwiać w żaden sposób wyboru twórców słowami ,że to 'ekscentryczność' czy inne bzdury..Ewidentnie postaci nie komponują się z resztą naprawdę fajnego, tajemniczego i niekiedy ponurego tła ...a to bardzo odstrasza potencjanego widza .Ja już nie mam siły ani zrozumienia dla różowych włosów , fryzur ala jetson ..Anime naprawdę interesujące a porzuciłam bo nie mogłam przełknąć kreski

Moje ulubione anime. Mistrzostwo. Już troche serii mam za sobą i powiem, że ''Shiki'' to prawdziwa perełka. Mąci w głowie i pozostaje na długo w pamięci. Mnie seria wciągnęła od pierwszego odcinka, gdzieś tak do szóstego przymulało, ale potem akcja zaczęła się jakoś porządnie rozwijać. Największy plus serii? Postaci, szczególnie doktor Ozaki *.* Świetny był, tak samo jak Toru  kliknij: ukryte  Ekstra pokazali u niego tą bardziej ludzką stronę Shiki.

Jedyna wada: kreska. Maja reakcja na pierwszy odcinek: Chyba to jakiś żart. Włosy Natsuno przypominają dzikie węże! Potem na szczęście się przyzwyczaiłam.

PS. Opening świetny. Ci, którzy nie są przekonani do obejrzenia shiki, sprawdźcie opening pierwszy. Może zachęci a może nie, mnie zdecydowanie zachęcił.

Początkowo spodziewałem się całkiem czego innego, myślałem o słabym kryminale lub mało ambitnej serii, nic bardziej mylnego, powolny rozwój sytuacji buduje naprawdę dobry klimat, który raczej ciężko znaleźć gdziekolwiek indziej.

Postacie jak już ktoś wcześniej wspomniał były bardziej elementem całej układanki i faktycznie na dłuższą metę raczej ciężko byłoby kogokolwiek z nich polubić, zwłaszcza że każdy miał swoje problemy,

 kliknij: ukryte  najbardziej irytujące postacie jak dla mnie to Matsao(który miał naprawdę duży problem ze sobą, do tego sam jego wygląd przerażał, choć też odegrał gdzieś tam swoją rolę) oraz młodszy mnich – oczywiście też był postacią kluczową, jednak wydawało mi się, że jego decyzje były lekkomyślne i często po prostu nielogiczne, rozumiem, że chodziło tutaj o pokazanie tego, że osoby świeckie też mają swoje problemy, cieszy jednak fakt, że wątek jego poświęcenia(jeśli tak to można nazwać) i próby poznania shiki pozostawiał kilka pytań.

Co do kreski i dziwnych fryzur, stylizacja postaci, dziwny „pusty” wzrok na pewno miał kluczowe znaczenie dla klimatu całości, dziwne fryzury moim zdaniem były dodatkowym zabiegiem(być może testowym?), który nie do końca zdały egzamin, mimo, że niektórym postaciom dodawały elokwencji, to inne postacie wyglądały po prostu dziwnie.

 kliknij: ukryte  Zirytowało mnie trochę wyjaśnienie celu działania całej grupy shiki, myślę, że byłoby lepiej gdyby zachowano nutkę tajemniczości(przykładowo, gdy Megumi pierwszy raz odwiedza Yuukiego w domu, powiedziałbym że wprost perfekcyjnie zbudowany klimat). Również nawiązanie stereotypowe do wampirów – „wbijmy mu kołek lub odetnijmy głowę”, miałem nadzieję na bardziej oryginalne podejście do tematu samego wampiryzmu, nie było źle, bo wszystko było poukładane starannie, jednak „telewizyjny wampir” dla mnie jest raczej czymś zbyt pospolitym.

Generalnie serię można polecić chyba każdemu, kto lubi coś więcej niż nagminny fanserwis, fabułą może nie dorównuje Death Note(jeżeli można to przyrównać), jednak zdecydowanie jest to jedna z lepszych fabularnie serii, którą miałem przyjemność obejrzeć w tym roku.