Tanuki-Anime

Gdy przed wiekami zło opanowało krainę Ys, władające nią boginie oddzieliły jej część i sprawiły, że uniosła się ona pod niebo, niczym ogromna wyspa. W ten sposób chciały ochronić potężny artefakt, Czarną Perłę, przed dostaniem się w szpony potworów. Adol Christin po wypełnieniu swego zadania w Esterii (o czym opowiada pierwsza seria OAV) zostaje przeniesiony do podniebnego Ys. Tam dowiaduje się, że jego misja jeszcze nie dobiegła końca. Ys jest opanowane przez potwory, a ludzie muszą okupywać swe istnienie, składając im ofiary. Głęboko wierzą, że jakakolwiek próba buntu może zakończyć się zniszczeniem świata… Adol jeszcze raz będzie musiał zmierzyć się z siłami Ciemności, by zmienić bieg przyszłości i wypełnić swoje przeznaczenie.

Druga seria OAV opowiadająca o krainie Ys jest fabularnie zdecydowanie bardziej zwarta od pierwszej. Tak jak i poprzednio wyraźnie widać scenariusz gry, która posłużyła za podstawę tego anime. Mniej tu wprawdzie zbierania potrzebnych przedmiotów, a więcej akcji – co zdecydowanie poprawia walory rozrywkowe. Nadal jednak mamy misje typu „trzeba uwolnić z łap potworów synka strażnika mostu, aby strażnik mostu zgodził się nas przepuścić na drugą stronę”.

Poprawie uległa także kreska. Wszystkie postaci, z głównym bohaterem włącznie, zostały zaprojektowane od nowa – i większości wyszło to zdecydowanie na korzyść. Rysunek jest już typowy dla serii lat 90., przez co ta część sprawia o wiele lepsze wrażenie niż jej poprzedniczka. Animacja oczywiście nadal jest daleka od dzisiejszych standardów, ale więcej uwagi poświęcono tłom (na które patrzyłam z przyjemnością), a także potworom.

Ciekawsze stały się też postaci. Wprawdzie rozterki i wątpliwości, targające Adolem, są dość typowe i przewidywalne, ale lepsze mimo wszystko niż niczym nieskalane przekonanie o własnej słuszności, towarzyszące mu w pierwszej OAV. Obie boginie (Feena i Lea) mają niewiele do zagrania, ale dość interesujący „haczyk” ukrywa w swojej przeszłości obowiązkowe słodkie dziewczę, czyli Lilia. Pozostałe postaci drugoplanowe pozbyły się przynajmniej irytującego podejścia „to nasz bohater, ma ocalić nasz kraj, więc mu pomagamy” i wyrażają wątpliwości w słuszność (i skuteczność) działań Adola.

Znajomość pierwszej części nie jest konieczna do oglądania Ys II (w prologu dostajemy krótkie streszczenie wydarzeń), choć na pewno się przyda. Jeśli ktoś oglądał Ancient Book of Ys, zdecydowanie powinien sięgnąć po jej kontynuację. Jeśli nie – może spróbować zacząć od tej pozycji. Nie jest to fantasy najwyższych lotów, ale mimo wszystko przyzwoity kawałek rozrywki.