Tanuki-Anime

Jak zwykle fabuła była najsłabszą stroną. Nie wiem po co w ecchi w ogóle próbują wepchnąć fabułę, jeszcze do tego to musi być coś skrajnie idiotycznego, jak tutaj.

Humor typowy dla gatunku, wydawało mi się że jest nieźle, seria oglądana na bierząco bez przymusu, natomiast jak się teraz zastanowię to najlepsze sceny można upchnąć nawet nie w 5, a 2­‑3 minutowy film.

Nieczego wielkiego się nie spodziewałem. Seans był w porządku. Oczywiście brakuje originalności i fabuły, natomiast żadne z dwojga nie jest atrybutem tego gatunku.

Chciałbym za mojego życia zobaczyć remake tej serii – bo rzeczywiście, rywalizacja L – Light to jest starcie magów, albo lepiej – wielkogłowych nerdów z darem czytania umysłów innych. W serialowym Hannibalu albo Detektywie to jest analiza poszlag, niekonwencjonalne metody, niekownwencjonalne efekty.

ALE, anime słabe, próbuje udawać coś lepszego? Bzdura. Prawie dziesięć lat po emisji trwa dyskusja na jego temat. Jest bezdyskusyjnie najpopularniejsze, 626k ocen na myanimelist. Również, żadne anime nie ma zbliżonej ilości antyfanów.

To nie może być kontynuacja, bo histori nie da się bardziej domknąć.

Nie mam wątpliwości, to było podkreślane przez pierwszą połówkę sezonu: w skórę drugiego człowieka wejść nie można, ani zrozumieć go. Pojawiały się różne sylwetki osób, widz był kuszony żeby też pobawić się w sędziego. Natomiast sama końcówka próbowała pokazać coś innego. Nie wyszło, bądź ten obraz jest niewyraźny.

Nie musiałem się zmuszać do oglądania tej serii, nie powiem, niemniej to w jaki sposób historię zakończono, rozczarowuje.

 kliknij: ukryte  Chiyuki uświadamia sobie że samobójstwo było bardzo egoistyczną decyzją, która krzywdzi ludzi wogól niej. Bohaterka nie miała powodu aby się zabijać, w zasadzie nadal pragnie żyć.

To na pewno pozostawia uczucie niedostatku u widza, takie oczywiste wybory i w ogóle pominięcie/ukręcenie głowy wątkom trudniejszym „do poprowadzenia”. Wydaje się, że Decim był jednostronnie zakochany w Chiyuki. Jakie karty na temat tego zagadnienia odsłania finał? Żadne.

ktoś chciał być kontrowersyjny. wyszło jak zawsze.

O, tego chyba nikt nie przewidział.  kliknij: ukryte  Twórcy w ogóle zapomnieli o wcześniejszym „Zaksze in love”. To najlepiej puentuje poziom końcowy produkcji.

<cholera, misklik> i całkiem dobrze seria się trzyma w tym momencie. Wyjątkiem jest ostatni ep,  kliknij: ukryte  który był kompilacją niezręcznych sytuacji między Raku a Onoderą. Rzeczywiście, bardzo nieprzyjemne.

Zakończenia z Tsugumi sobie nie wyobrażam. W anime jest to całkowicie jednostronne zauroczenie. Z resztą… za dużo tu niewinnego romansu, za mało humoru, który do tej pory przyciągał mnie do ekranu.

Heh, na początku myślałęm że będzie 12 odcinków, dlatego uważnie oglądałem

O Belzebubie, co za finał! Pomijam nadmierny dramat. Puenta jest taka: po co dorastać, przecież cała nasza miłość to łączące nas opóźnienie umysłowe i tylko tyle mamy. Geniusz.

Mam alergię na supermoce, dlatego pierwsze epizody wydawały się męczące. Na szczęście anime zaczęło bronić się bohaterami. Protagonista jest postacią wyraźną – i tu jest dowód że da się. Do tego naprawdę bardzo dobre postacie drugoplanowe, nieszablonowe jeśli spojrzymy na ich charakter (co można wyczytać w recenzji). Już około 5 odcinka seans zaczął być przyjemny. Zaakceptowałem – dobrych, jak wcześniej pisałem – bohaterówm to i humor wydawał się być jadalny.

Kilkanaście lat temu wyszedł serial o bardzo zbliżonym klimacie. Tajemnice, ciągle ukrywanie swojej tożsamości… podobieństw jest więcej.

:) też miałem takie wrażenie, początek ten sam

Niezłe, przez chwilę myślałem, że coś z tego ciasta urośnie. Wyglądało na to, że postacie w końcu zaczną ewoluować, wyleczą się z autyzmu.

Oczywiście tak nie było. Żelazna zasada większości anime: twoje działania nie mają konsekwencji, a tylko głupek uczy się na swoich i cudzych błędach. Tego się nie da nigdy z podniesioną głową zakończyć, a widz nigdy nie będzie mieć odczucia że obejrzał coś wartego zainwestowanego czasu.

W przeciwieństwie do reszty użytkowników, gardzę pierwszym sezonem. Ja w nim żadnej historii o dorastaniu nie widziałem, tylko coś uszytego z – patrz akapit 2. Teraz dostałem powtórkę, która chwilami była obiecująca i chwilami zabawna [d­‑ii­‑es :d ]. Przez ostatnie 4­‑6 epizodów nie miałem pojęcia co robi Rika, dla mnie to w ogóle nie miało sensu. Już miała wyjść z autyzmu, już coś pozytywnego zaczęło się dziać… o co w ogóle tutaj chodzi?

Humor jest w miarę, prawie udał im się wątek miłosny – tyle że w anime wątki miłosne polegają na tym, że przynajmniej jedno z zainteresowanych cierpi na autyzm. Słabo wypadła końcówka serii, jak nie było fabuły to z tyłka coś wielkiego starano się wyciągnąć na sam koniec.  kliknij: ukryte  Idea słuszna, dodanie nowej bohaterki która jest w trudnej przyjaźni z już znaną postacią, tyle że autorzy się nie popisali. Wykonanie tej kwestii beznadziejne moim zdaniem.
Nierówni bohaterowie:
Kenji – dosyć typowy protagonista, stylizowany na delikwenta, ale jednak nijaki 5/10
Takao – 10/10
Roka – pewnie większość ją polubiła, mnie działała ciągle na nerwy 5/10
Funabori – 9/10, żal że tak mało jej w serii było
Chitose – 0/10, zabijała anime każdym pojawieniem się na planie, zupełnie bez charyzmy, tragedia, rozpacz.
Serię obejrzałem bez zmuszania się, niemniej efekt końcowy poniżej oczekiwań, ba, zastanawiam się czy było warto i nie jestem przekonany czy drugi raz był usiadł.

Szykuje się jakiś grubszy polski akcent w finale? A może twórcy to zwykli ignorancji, którzy nie odróżniają włoskiego od polskiego?

Wyłączając bardzo udaną oprawę graficzną, anime nie prezentuje sobą zupełnie nic. Ostrzegam, żeby komuś nie przyszło do głowy zerknąć w pilotowy epizod. Seria ma aż 13 odcinków, po co się tak katować?

Olbrzymi błąd w tym, że nie zdecydowano się na epki 5 minutowe. Widz męczy się, bo pomysł na kilka minut czasu antenowego rozciągnięto kilkukrotnie. Jeszcze ta koleżanka­‑ninja, ścisła czołówka najbardziej nieudolnych postaci wszechczasów.

Plusy zostają przyćmione przez rażące błędy. Naprawdę momentami świetnie się bawiłem, ale mam poważne obiekcje, czy Kill Me Baby jest anime wartym polecenia.

Obejrzane ze względu na główną bohaterkę, postać niebywale nieszablonową.

Samo anime nie ma niestety fabuły. Do tego trzeba dodać masę błędów logicznych  kliknij: ukryte  jak z finałowego epka: Kręconowłosa jest kompletną wariatką niebezpieczną dla otoczenia – lepiej zostańmy bliskimi przyjaciółmi. W ogóle finał jak i każdy ep z osobna, nie ma żadnego przesłania/sensu. Nie może mieć. Próżno szukać w nich konsekwencji/logiki.

To się ogląda dla Watashi, koniec tematu. Miałem apetyt na coś solidniejszego, aczkolwiek na tle innych serii wyraźnie widać, że wystarczy stworzyć jedną świetną postać, by trafić do ścisłej czołówki sezonu. Tak było z A­‑channel [Tooru], Ichiban Ushiro no Daimaou [Korone], Ikoku Meiro no Croisée [Yune], czy nawet Usagi Drop [Rin].

Jeśli to anime ma być genialne to ja się pytam co nowego wnosi? Fabuła oklepana niesamowicie. Główny bohater introwertyk, doskonały idol dla dwunastolatków. W magiczny sposób wszysko mu się udaje, wygrywa każdy argument – czyli jeden z najbardziej bolesnych schematów[taki z tyłka wzięty superhero, IRL bity kolega z klasy którego nikt nie lubi, a na ekranie gwiazda]. I jest tego więcej. Rewelacjna krecha? Tak, tylko kobiety wyglądają jak trannie. Nie mówię, że to totalny badziew, bo
1. ma swoje lata
2. widziałem dużo gorsze animacje.
Niemniej każdy kto zarzuci temu tytułowi doskonałość ośmiesza się niesamowicie.

, co stanowi tradycję tanuki. W tym anime wszystko nadaje się do wymiany. Każdy rozochocony recenzją fan zetknie się brutalną rzeczywistością, jedną z najbardziej nieudonlych ecchi jakie ujrzał świat. Nawet grafika nie ogarnia. Asobi ni Iku yo ma worek wad i gdy już się wydaje, iż przynajmniej oprawa wizualna powinna ze względu na gatunek trzymać pewien poziom, okazuje się że tak nie jest. 2/10 jakby ktoś proponował 5 to bym odparł że jest conajmniej szalony. Aby dopatrzeć się w tym ochłapie zalet trzeba mieć naprawdę ekstremalnie unikalny gust.

, ale i tak jest to najlepsze ecchi.

Główny bohater o odczuwalnej obecności, niespotykane :p. To nie motor napędowy tej serii – za takowe można uznać humor/klimat oraz oprawę graficzną – natomiast można w tym dostrzeć, dlaczego to właśnie Mayo Chiki jest krok dalej. Tu gdzie inni się permanentnie wykładają, wklejają na ślepo znudzone schematy, autorzy tego anime zastępują elementami komedii, romansu. Np. relacja Baka­‑Chiki – Konoe.

Subaru jako lokaj ಠ_ಠ, Subaru w praktykowaniu super zdolności ಠ_ಠ, Subaru odkrywa w sobie kobietę :3.

Świeżo po 13 epku, 8/10 ode mnie.

Przesiadka z anime na film musi być bolesna i w zasadzie mija się z celem. Z tego co na dzień dzisiejszy zauważyłem są to dokładne odpowiedniki[tyle że anime „ma więcej:]. Brak jakiegokolwiek zaskoczenia, znajomość losów oraz poprzeczka pod samym niebem. Naprawdę, lepiej w takim przypadku w ogóle nie oglądać filmu.

Jako jeden z niewielu uważam, iż produkcja z dużego ekranu wypada okazalej. Gra aktorska miejscami pozostawia wiele do życzenia, aczkolwiek sami bohaterowie miażdżą. Nie da się ich nie polubić. Sam nie wiem, która Nana bardziej trafiła w moje serce… po seansie – jak to się mówi – czułem jakbym stacił przyjaciela. :) ... na tym może poprzestanę, bo potem głupio mi będzie samemu to czytać. Polecam, film jeden z moich ulubionych.

Zacząłem od produkcji z dużego ekranu. Świetnia opowieść o przyjaźni, życiowych wyborach. Każdy z bohaterów wywarł na mnie pozytywne wrażenie, najprzyjemniej oglądało się obie Nany. W anime nie jest już tak wesoło. Liczba postaci które zyskały moją sympatię wynosi dokładnie 0. Baka­‑Nana [pozwólcie że ją tak nazwę] to puszczalska pinda bez osobowości. Jak można kogoś takiego bezboleśnie śledzić na ekranie?

Jestem w trakcie oglądania, na razie seans nie został zaprzestany jedynie ze względu na film. Kolejne „wady typowego anime” to doskonałość postaci. Wszyscy mega przystojni, drapią się po czole z taką gracją, iż bardziej klasowo się nie da. Znów, oglądanie takiego czegoś boli.

Powstrzymam się od dalszej krytyki, zobaczymy co przyniosą następne epizody. Być może zgubiła mnie ostentacyjna pewność fanów tego anime, którzy zarzekali się, że przy animacji film jest niczym.