Tanuki-Anime

Naraku pokonany! Aż trudno uwierzyć, że tym razem naprawdę się udało, ale wszystko na to wskazuje – nawet „czarna dziura” na prawej dłoni Miroku zniknęła bez śladu. Czyżby oznaczało to koniec wspólnych przygód Inuyashy, Kagome, Sango, Miroku i Shippo? Bohaterowie starają się powrócić do codziennego życia, które wiedli, zanim los zmusił ich do walki z potężnym przeciwnikiem. Kagome znów może regularnie uczęszczać do szkoły i tylko czasem wraca do przeszłości, by pomóc Inuyashy i Shippo w zbieraniu pozostałych odłamków Shikon no Tama, Sango odnajduje Kohaku, Miroku powraca do świątyni swego mistrza. Jednak czy to na pewno koniec ich problemów? Służki Naraku, Kagura i Kanna, najwyraźniej coś knują, zaś pełnia księżyca, trwająca przez wiele dni, z całą pewnością nie jest naturalnym zjawiskiem…

Druga kinówka Inuyashy stanowi bardzo udane uzupełnienie serii – to zdecydowanie pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów tego anime! Warto jednak wcześniej obejrzeć serial co najmniej do momentu, w którym do akcji wkraczają wymienione poplecznice Naraku (nie wspominając już o nim samym). Osoba, która zacznie swoją przygodę z tym anime właśnie od tej pozycji, z pewnością poczuje się zdezorientowana. W filmie pojawiają się niemal wszystkie liczące się postacie i trzeba dobrze orientować się w fabule serii, żeby nie pogubić się w akcji i zrozumieć wszystkie nawiązania.

Fabuła nie jest bardzo zaskakująca, ale za to znakomicie przemyślana i skomponowana. Wprawdzie znów mamy do czynienia z potężnym „typowym czarnym charakterem”, o zamiarach zdecydowanie wrogich wobec naszych bohaterów, ale pewna standardowość nie działa bynajmniej na niekorzyść. Tym bardziej, że film ma wyrazisty klimat i czujemy się, jakbyśmy zostali wciągnięci w sam środek japońskiej legendy. Intryga przez cały czas trzyma w napięciu i obfituje w liczne zwroty akcji. Także równowaga pomiędzy scenami dramatycznymi a komediowymi jest świetnie wyważona. Film jest wprawdzie nieco poważniejszy od serialu (zwłaszcza odcinków przedstawiających wątki poboczne), ale to nie znaczy, że nie zawiera sporej dawki humoru – dotyczącej choćby relacji pomiędzy Miroku i Sango, czy też wątku Akitokiego Houjou (przodka kolegi z klasy Kagome).

Uwagę zwraca także zapierająca dech w piersiach animacja. Żywe, nasycone kolory, bardzo ładna kreska i – przede wszystkim – przepięknie narysowane tło. Także graficzne rozwiązanie niektórych scen jest bardzo malownicze i pomysłowe – warto zwrócić uwagę na odnajdowanie kolejnych przedmiotów, poszukiwanych przez Kaguyę, i towarzyszące temu haiku.

Reasumując, druga kinówka Inuyashy jest moim zdaniem pozycją znakomitą i na pewno wartą obejrzenia. To z całą pewnością nie będzie zmarnowane półtorej godziny!