Tanuki-Anime

Przed rozpoczęciem sezonu letniego czułam, że ta seria mi przypadnie do gustu. Jest mniej lub bardziej zabawnie, bohaterki sympatyczne, opening ładny, ale kluczowy dla mnie jest pewien realizm. Rozmowy o wszystkim i o niczym dwóch nastolatek wypadają naturalnie, przez co aż czuję taką dziwną nostalgię. Imo jednym z głównych tematów serii jest przemijanie, zresztą akcja dzieje się w bardzo „przejściowym” miejscu, jakim jest strefa gastro w galerii. Dziewczyny dorastają, pewne tematy zostają w tyle, inne się pojawiają, ale nawet jeśli pewnego dnia przyjdą do tej strefy gastro ostatni raz, to znowu włożą wysiłek w to, by ta relacja trwała. Aż trochę ciepło na serduszku.

Spoko recenzja, ze „studium nudy” zgadzam się w 100%.
Ale i tak mam parę czepialstw.

'po prostu każda generacja dysponuje listą ulubionych zagadnień.” – to prawda, ale wiele tych zagadnień się powtarza. Straszne historie o duchach i legendach miejskich? Gry i zabawy? Własna przyszłość? Kto o tym nie gadał w wieku dziecięcym i/lub nastoletnim? To jest całkiem fajne w tym anime, że o tych tematach sam kiedyś dyskutowałem.

„Mianowicie – czy ta seria w ogóle nadaje się na anime?”

Z drugiej strony – czy ta seria coś traci na tym, że jest anime?

Z trzeciej strony – gdyby to nie była animacja, a twór „aktorski” to czybyśmy w ogóle mieli o czym rozmawiać? Tzn. czy ktokolwiek z Polski wiedziałby istnieniu tego dzieła? Bo o zapoznaniu się nie ma nawet co myśleć.

Z czwartej strony – anime jest o rozkminkach nastolatków dla głównie nastolatków/młodych dorosłych, a ile z nich ogląda dzisiaj TV? Bo słuchanie radia to już w ogóle kosmos.

"ekskluzywna animacja” – w jakim sensie ekskluzywna? Dopieszczona, dopracowana, „wyrobiona”? Może chodziło o „inkluzywna”?
Tu się czepiam, bo nie czaję użycia tego słowa.

Przyjemna seria CGDCT, gdzie „cute things” oznacza siedzenie i gadanie.

I tak, 90% czasu antenowego to siedzenie na wyspie restauracyjnej w jakimś centrum handlowym i gadanie. Pozostałe 10% to gadanie gdzieś indziej.
Tematy są różne i całkiem naturalne, jak na dwie, lekko outsiderskie nastolatki. Tu leży też największa siła tego anime, czyli zabawne i niegłupie dialogi. Element komediowy opiera się głównie na nich, wspierane tam i ów wizualiami i reakcjami bohaterek.
Grafika jest niezła, tzn. świetne projekty postaci i ich animowanie, serio, dawno nie widziałem takich „kyut i kawaii” bohaterach. Obok są tła, które są ok, ale jest ich, ja wiem, 15 sztuk?
Bohaterów drugoplanowych jest bardzo mało i są to często krótkie, epizodyczne role. To jest spektakl dwóch aktorek.


Fajna seria, jeśli lubisz bardziej przyziemne i przegadane komedie. Ale ostrzegam, że warto sobie robić przerwy między odcinkami, może lekko znużyć.