Tanuki-Anime

Druga seria to prawdziwa miazga. POLECAM KAŻDEMU

Druga seria odrobinę mniej uzależnia od pierwszej, ze względu na fakt, że podaje przede wszystkim odpowiedzi. Historia zostaje domknięta, a widz staje się syty, gdyż na koniec nawet nie pozostaje wiele miejsca na spekulacje.

Bardzo dobrym posunięciem była zmiana głównego bohatera. Dzięki temu można wszystko ugryźć z innej strony, ostatecznie przejrzeć się wątkom szerzej.

W pierwszym sezonie wiele pytań pozostało bez odpowiedzi. Tutaj wszystko staje się zrozumiałe. Wszystkie puzzle zaczynają do siebie pasować.

Rika­‑kotek (mii) staje się centralną postacią, a dołącza do niej Hanyuu­‑piesek (hau­‑auu), która jest równie słodka.

Brak hektolitrów krwi i stosów trupów nie oznacza spadku napięcia. Widz ma uczucie, że razem z bohaterami walczy o zmianę przeznaczenia. Kibicujemy na zmianę Satoko, Rice i małej Miyoko, które zostały skrzywdzone ponad ludzką miarę.

Wad nie widzę. Kai to klucz do zamka, którym jest seria pierwsza.

Fabuła: 8/10 – Wciągająca, odpowiada na pytania z pierwszej serii, a zakończenie jest satysfakcjonujące. Niestety nie mąci już w głowie jak poprzedniczka.
Postaci: 8/10 – Tutaj wiele się nie zmieniło
Klimat: 8/10 – Inny niż w pierwowzorze, ale wciąż bardzo dobry, niestety nie jest już psychodeliczny.
Grafika: 6/10 – Jest średnio, ale specjalnie w oczy nie kłuje.
Muzyka: 8/10 – Bardzo dobry opening i ending (niestety opening nie tak dobry jak ten z pierwszej serii), muzyka w trakcie odcinków również klimatyczna.
Ogółem: 8+/10 – To wciąż świetne anime, niestety nie ma już już tego co było największą zaletą poprzedniczki….psychodelii, ale wciąż jest tytułem na który warto poświęcić czas.
Plusy:
+ Inny, ale wciąż bardzo dobry klimat
+ Wyjaśnienie i zamknięcie całej historii.
+ Walka o zmianę przeznaczenia
+ Opening i ending
Minusy:
- Koniec psychodelii
- Koniec tajemniczości
- Inny klimat może zrazić do tego tytułu fanów pierwszego Higurashi.

Zacznijmy od tego, że wszystkie trzy ("-", „Kai” i „Rei”) części są genialne i obiektywnie należy się zasłużone 10/10. Jednakże osobiście czuję pewien niedosyt. Wszystkie części obejrzałem w cztery dni, a dokładniej w cztery noce (1. część w dwie i 2. + 3. części też w dwie), bo słyszałem, że nocą będzie lepszy klimat – i rzeczywiście. Przy openingu pierwszej częsci siedziałem z wyłupianymi gałami, otwartą buzią i oglądałem tak do końca serii. Do tej pory ciarki mnie przechodzą, gdy o nim pomyślę – geniusz! Idealnie wprowadza w nastrój. Do tej pory (i chyba do końca życia) będę pamiętać co do sekundy tekst, muzykę, grafikę, każdy najdrobniejszy szczegół z tego openingu.  kliknij: ukryte  Moment, gdy Rena przechadza się po byłej szkole, zlizując własną krew z ręki, z oczami demona, lub Satoko, z tymi pustymi oczami i efektem trzęsącej się kamery, bądź oczy wściekłej Shion… to jest majstersztyk połączenia animacji z muzyką. Sama fabuła jest… nie do opisania. Dokładnie jak mi powiedziano, to trzeba po prostu obejrzeć. Cała oprawa, tajemniczość, muzyka, postaci, historie… no po prostu nie sposób to opisać, bez zasypania całą masą spoilerów.
Dla mnie idealnym anime jest takie, gdy pierwsza część wprowadza nas w fabułę, a druga wszystko wyjaśnia. No i właśnie, druga część – tu pierwsza rzecz, jaką zauważymy jest opening i ending. Zupełnie odbiegają od tego, co mogliśmy obejrzeć w HNNKN. Nie mówię, że są złe, bo są dobre, nawet bardzo dobre, ale inne. I to właśnie one wprowadzają nas w klimat HNNKN:K, który tak diametralnie się różni od pierwszej części. No i właśnie… fabuła drugiej części. Po obejrzeniu jej poprzedniczki, czułem BARDZO duży niedosyt, wynikający z tak małej wiedzy podanej nam w pierwszym sezonie. Podszedłem do serii „Kai” z bardzo dużymi wymaganiami, gdyż seria pytań, zawiesiła strasznie wysoko poprzeczkę. Bałem się, że seria odpowiedzi nie podoła temu zadaniu. Jednak się pomyliłem, na szczęście. Druga seria była a wiele bardziej dopracowana graficznie, co widać na pierwszy rzut oka. Fabuła też, wyjaśniła wszystko, co było w pierwszej części.  kliknij: ukryte  Genialnym pomysłem było ukazanie prawdziwego protagonisty serii dopiero w drugim jej wydaniu! Takiego czegoś jeszcze nie spotkałem i muszę przyznać, że jest to bardzo ciekawy pomysł, lecz bardzo niebezpieczny, ale twórcom wyszło ukrycie Riki jako głównej bohaterii idealnie, za co należy się wielki szacunek.Jednak pomimo tego, czułem wielki niedosyt. I to nie typu 'co będzie dalej?', ale pokroju 'co, to już wszystko?'. Temu sięgnąłem po serię „Rei”... To był drugi największy błąd, jaki zrobiłem w życiu… Po jej obejrzeniu, już nie miałem niedosytu tego drugiego typu, lecz poczucie całkowitej pustki. Obejrzawszy tą część, całkowicie miałem ochotę dowiedzieć się – CO BYŁO DO CHOLERY DALEJ?! Temu sięgnąłem po „Kire”... I to był największy błąd mojego życia…
Podsumowując, jeżeli chcecie obejrzeć tą serię, to:
-po pierwsze- obejrzyjcie część pierwszą, drugą i ewentualnie trzecią – części czwartej nawet nie ruszajcie, nie ważne dla czego, to dla waszego dobra, zaufajcie komuś, kto to obejrzał…
-po drugie- bez obejrzenia pierwszej serii, nie zrozumiecie drugiej i na odwrót – jeżeli chcecie się za to anime zabrać, musicie być gotowi na obowiązek obejrzenia przynajmniej dwóch serii i to w kolejności 'część pierwsza>część druga'
-po trzecie- nie zrażajcie się kreską – to tylko podpucha i to ona wprowadza tak genialny klimat
-po czwarte- jeżeli boisz się, że po pierwszych odcinkach nic nie rozumiesz i nie zrozumiesz, bądź spokojny – wszystko będzie wyjaśnione. Jeżeli jesteś chociaż trochę rozumnym człowiekiem, spokojnie dasz radę
-po piąte- obserwuj co się dzieje na ekranie uważnie i z taką samą uwagą czytaj napisy, oraz dokładnie to zapamiętuj – bez tego nie zrozumiesz fabuły
-po szóste- dokładnie przestudiuj treści openingu i endingu po każdym odcinku –  kliknij: ukryte  są one kopalnią wiedzy, a ilość fabuły w nich zawarta jest zatrważająco ogromna
-po siódme- jeśli możesz, oglądaj nocą – daje to wspaniały klimat

Stosując się do tych rad, zapewniam, że przeżyjesz wspaniałe doznania, a anime to zapadnie Ci w pamięć, w pozytywnym tego słowa znaczeniu, oraz na 100% zmusi do pewnych refleksji nad naszym życiem.
Ale uwaga! Tak jak ja, możesz po serii „Higurashi no naku koro ni” czuć niedosyt, który przez długi czas nie będzie przechodził i właśnie on będzie Cię zmuszać do oglądania dużej ilości podobnych anime, oraz jednocześnie zaniżając ich poziom poprzez patrzenie przez pryzmat tego dzieła. Dlatego radzę, gdy będziesz czuć taki niedosyt, obejrzeć inne, swoje ulubione anime, na takim samym poziomie, ale z zupełnie innej bajki (np. dla mnie to było 'Clannad') – jest to idealne lekarstwo, które wyleczy Cię z tej pustki :) Taki 'pro tip'. Miłego oglądania :)

Wprowadza zamęt po obejrzeniu HNNKN, wyjaśnia wszystko, więc zarazem jest wręcz obowiązkowe do obejrzenia, a z drugiej strony mało co z tej serii pamiętam. Była ciut gorsza. To na pewno. Po prostu HNNKN sprawiał szok, ale nie niedosyt. Nie czułam niedosytu. A seria Kai była trochę zbędna. Mimo wszystko, warta obejrzenia, dla samego wyjaśnienia wątków. Czasami zasypiałam, co nie było fajne i nie tego oczekiwałam.
8/10

Zabierając się do tej serii nie wiedziałam co mnie czeka, nie miałam jakiegoś ogromnego zapału do seansu. Pomyślałam, że Hinamizawa już raczej mnie nie zaskoczy i to był błąd. Całość obejrzałam zaledwie w 2 dni, seria mnie totalnie pochłonęła. Po pierwszej serii czułam lekki niedosyt, bo w zasadzie nic nie zostało w niej do końca wyjaśnione. Natomiast w sequelu wszystko się wyjaśnia i nabiera sensu, obie części się ze sobą spalają i wychodzi nam na samym końcu niesamowita seria. Oglądając Higurashi no Naku Koro ni Kai nie ma czasu na znudzenie, naprawdę warto tej serii dać szasne, nawet jeśli prequel was nie zachwycił.

Jak można się domyślić, o co mi chodziło pisząc te znaki zapytania i wykrzykniki w temacie, pierwsza część Higurashi sprawiła, że byliśmy confused. Natomiast część Kai była odpowiedzią na pytania, pojawiające się w HNNKN, dlatego znacznie bardziej mi się podobała. Było też mniej krwi, co sprawiło, że ów anime nie było aż tak przytłaczające (zależy od gustu, naturalnie). Zauważyłam taż poprawę kreski. I dobrze, bo Rena miała dziwne włosy, a inne postaci oczy. Pozycja obowiązkowa, dla tych, którzy mają za sobą pierwszą część.

Po prostu cudo. Obie serie dla mnie są fenomenalne, najlepsze anime jakie widziałam. Kocham takie klimaty, uwielbiam wręcz. Przez całą pierwszą serię radowało się moje sadystyczne serduszko, a te wszystkie pytania bez odpowiedzi nie dawały mi spać po nocach. Były momenty, przez które bałam się zgasić światło z nocy. Drugi sezon przyprawił mnie o wzruszenia, cała historia Riki i Hanyuu… Piękne. Pierwsza seria była pożywką dla mojej psychopatycznej części, druga dla tej, która poszukuje piękna. A historia niewątpliwie była cudowna i urzekła mnie do cna.

Dziwne, 2gi sezon choć śmieszniejszy od poprzednika, po jego obejrzeniu czuję jakiś wewnętrzny smutek.
Chyba zbyt dużo we mnie empatii i po prostu podzielam ból egzystencjalny Furude Rika­‑chan.

Według mnie obydwa sezony zasługują na najwyższą ocenę.

Wspaniałej rozrywki dostarczył mi 2gi sezon, nieźle się bawiłem – śmiejąc się czy czasami wzruszając się przy śledzeniu dalszych losów bohaterów. Muzyka dalej na wysokim poziomie, a opening magiczny :-). Nie zapomnę moich ulubieńców : Reny za charakter, zachowanie, teksty 'Śliczne! Rena zabierze cie do domu' OMOCHIKAERI xD i Shion – psychopatki. A najlepsze powiedzonko należy do Riki – 'Nipah' – kawaii : 3 [link]

Co do tej serii mamy wiele sprzecznych opinii. Pozwolę sobie wyrazić swoją. Jestem bardzo zadowolona z drugiego sezonu, zachował swoje walory klimatyczne, dobrą fabułę, troszkę akcji, ciut krwi. Przyznam, że oglądałam po kilka odcinków pod rząd, często zarywając noc, a ostatni raz zdarzyło mi się to, gdy oglądałam Death Note. Ciężko mi opisać swoje przeżycia, gdyż wczoraj w nocy dokończyłam ten sezon oraz skończyłam trzeci, więc mam jeszcze nieco zamglone oczy, że tak się wyrażę. Z pewnością mogę polecić to anime każdemu (rozumnemu) człowiekowi. Moim zdaniem warto poświęcić chwilę, a nawet dwie.

Serię obejrzałem tylko, by uzyskać odpowiedzi na tysiące rzeczy, jednak dostaliśmy odpowiedzi tylko na około połowę z nich, a do tego większość było moim zdanie nie udana…

Mimo wszystko nie zmarnowałem swojego czasu

Dodam jeszcze, że szkoda, że nie odpowiedzieli przynajmniej na to  kliknij: ukryte  co takiego w przeszłości zrobił Keiichi, że musiał się przenieść do hinamizawy. To był mój największy argument, by obejrzeć kai.

Scalono.
IKa

proszę szanownych państwa mamy 2 serię! Niestety, ale mimo,że wyjaśnia prawie wszystko , co było niejasne w części pierwszej , nie spodobało mi się. Seria jako tako ciekawa ,ale brak w niej uroku serii pierwszej i tego hmm klimatu. Opening nadal bardzo fajny . Zawiodłam się i stało się tak że przewijałam nudniejsze fragmenty. Aczkolwiek i tak robota nie jest tak spartaczona jak w Code Geass 2 !

Nie zawiodłam się. Osobiście uważam, że druga seria jest jeszcze lepsza od poprzedniej. Każdy odcinek wnosił coś ważnego i w końcu wszystko zaczęło trzymać się kupy. Ostatnie odcinki trzymały w napięciu a nagrodą za dotrwanie do końca jest  kliknij: ukryte  ujrzenie szczęśliwego zakończenia z dorosłą, piękną Riką, na które warto było czekać

Na początku pierwszej serii miałam mieszane odczucia, ale brnąc dalej w tą historię nie pożałowałam tego ani troche.
Pierwszą i drugą serie Kai należy traktować jako jedną całość. Każdy odcinek wprost pochłaniałam i nie mogłam doczekać się finału. Do końca nie było wiadomo,  kliknij: ukryte  czy Rika pokona przeznaczenie. Cieszę się, że również wątek z  kliknij: ukryte  Satoshim się wyjaśnił. Higurashi potrafi bawić, wzruszać i przestraszyć. To drugie anime po Elfen Lied, które wywarło na mnie takie wrażenie. Muzyka przepiękna. Na pewno jeszcze powrócę do Higurashi ;)

Witam, ja mam pytanie. Kim jest tajemicza kobieta ktora zabiera miyo do auta a pozniej [bo to chyba ta sama?] rozmawia z nia w momencie ostatniego odcinka?

nawet lepsze od 1 sezonu . Wzrusza,rozbawia w niektórych momentach i potrafi być straszne. Kreska jest ok, muzyka świetna a fabuła bardzo dobra. polecam ;)

„Hollywood lubi dużo action” – BYŁO!
„Hollywood lubi dużo goła baba” – NIE BYŁO! :(
„Hollywood lubi HAPPY END” – BYŁO!!!

Cieszę się, że dobrnąłem do końca 2 sezonu „Cykady”. Myślałem, że cała akcja potoczy się w bardziej realistycznym świetle, ale jest w porządku. Momentami akcja zapierała mi dech w piersiach. Myślałem, że to już koniec, że znowu będziemy piać od nowa… a tu miła niespodzianka.

Jednak od początku wiedziałem, że tak skończy się motyw Tomitake i Takano.

Całą serię „Płaczących Higurashi” (bo nie sposób oceniać tych serii osobno, jako że tworzą jedną, spójną historię) oceniam na 9.

Kiedy ktoś pytał mnie o horror anime to byłem wstanie wymienić tylko jeden tytuł Elfen Lied, od dzisiaj wreszcie mogę polecić dwie pozycje. Jest wszytko czego wymagam od horroru: zakręcona fabuła, mroczność, przemoc i przede wszystkim strach. Dla mnie wyznacznikiem dobrego horroru jest fakt, że po wcieleniu się w jedna z ofiar mogę faktycznie przestaszyc się i pożałowąć jej. Tak na przykład leżac przywiązany do stołu i widząc mojego oprawce na bank umierał bym z przerażenia.

HnnKn bylo swietne. Obejrzalam cala serie z 6 razy i nigdy sie nia nie znudze. Do Kai natomiast zmuszalam sie przez dwa lata… niestety za pierwszym razem tylko przewijalam odcinki i mialam wrazenie ze jest to anime wrecz glupie. Przedwczoraj zabralam sie do ogladania jeszcze raz i nie zaluje. Anime jest przeswietne, daje niesamowicie pelne wyjasnienie wszystkiego, a cala historia przedstawiona jest tak, aby widz do ostatniego momentu mial watpliwosci czy Przyjaciolom uda sie osiagnac ich cel. Sam watek z  kliknij: ukryte  Satoshi'm bedacym w podziemiach kliniki i doktorem Irie probujacym go uratowac w tajemnicy przed swiatem I odkrycie tego faktu przez Shion byl niesamowity i emocjonalny oraz wyrazil wiele. Jestem niemalze calkowicie pewna ze anime to podobalo mi sie odrobinke bardziej niz pierwsza seria… Tak czy owak obydzie sa super. Po zakonczeniu Kai mialam nieklamana ochote obejrzec cala serie jeszcze raz. Super, super i jeszcze raz super. Moja ocena 10/10

Tego właśnie oczekiwałem po drugiej serii. Wreszcie człowiek mógł się połapać o co w tym wszystkich chodzi. Otrzymałem odpowiedzi na nurtujące mnie wcześniej pytania choć szczerze mówiąc niektóre mnie naprawdę zaskoczyły (in plus). Ciekawa intryga, zaskakujące i stopniowo serwowane odpowiedzi oraz  kliknij: ukryte  walka Riki o zmianę przeznaczenia nie pozwalały oderwać się od monitora przez dosłownie pochłaniałem odcinek za odcinkiem. Jak dla mnie druga seria była lepsza od pierwszej…

Moja ocena 9/10
(pierwszą serie początkowo oceniłem na 7/10 ale po obejrzeniu drugiej postanowiłem podwyższyć ją na 8/10).

Kontynuacja serii wcale mnie nie zawiodła, wręcz przeciwnie. Przypomniała mi książkę, którą bardzo lubiłam w dzieciństwie – 'Wyrok na Wyrocznię'. Opowiadała ona o istocie, która miała zdolność naginać przyszłość poprzez przestawianie pozornie nieistotnych szczegółów. Mówiła, że przyszłość ma wiele wariantów i zależnie od tego, co zrobi, wybierze wariant najodpowiedniejszy dla siebie. Czasami wystarczyło przestawić/zamienić drobny element, by kompletnie zmienić przeznaczenie.
Historia przedstawiona w anime wywołała u mnie refleksje.  kliknij: ukryte  Co, gdybyśmy, tak jak Rika, mogli przeżywać jeden miesiąc w kółko? Co byśmy zmienili? Jak można manipulować przyszłością? Czy naprawdę drobne elementy mają tak wielkie znaczenie?

Moim zdaniem to nudna seria. Pierwsza była tak niesamowita, że pierwszy raz od dawna obejrzałam całe 26 odcinkowe anime w 2 dni . A tutaj o ile pierwsze odcinki były si, to następne przewijałam.

Cóż, nie przepadam ani za jedną, ani za drugą serią.
Ale mimo wszystko pierwsza mi się chyba bardziej podobała, bo była bardziej schizowana :P Do drugiej podchodziłam uprzedzona chociaż pierwsze odcinki było spoko, to i tak później przewijałam ;] W porównaniu z pierwszą, to się w sumie nudziłam xD
Albo mi się wydaje, albo nieco lepsza grafika była w drugiej..ale nienawidzę tak narysowanych postaci.. Jedno co mogę powiedzieć o Higurashi to to, że openingi mają genialne.

Mi się obie części bardzo podobały. Pierwszą uznam za troszku lepszą, bo lubie takie straszne klimaty, ale wnosiła bardzo dużo niepewności i strasznie była pogmatwana, więc gdbym nie obejrzała 2 sezonu to do teraz nie wiedziałabym o co chodzi. Jednakże 2 część była również ekscytująca, może było mniej krwi i morderstw, ale zmiana przeznaczenia i unikanie rzeźni, również mi się podobało ^^
Ogólnie uznaje anime za jedne z lepszych jakie oglądałam a teraz zabieram się za 3 sezon :D

Jejku, jejku. Tyle hałasu o zmianę gatunku. Pierwsza seria to horror, druga to kryminał. Nie wiem czy więcej winy leży po stronie autora, który zdecydował się podjąć ryzykowny zabieg zmiany charakteru serii, czy po stronie widzów, że nie są elastyczni. No bo powiedzmy sobie szczerze – gdyby Kai nigdy nie powstało, można by z całą pewnością stwierdzić, że jedynym założeniem pierwszej serii jest straszenie i wprowadzanie przyjemnego zamętu w głowie widza. Przedstawione wydarzenia wzajemnie się wykluczają, a wspólnych elementów jest na tyle mało, że właściwie każdą teorię można by dopasować do tajemniczych zdarzeń mających miejsce w Hinamizawie. Oglądając pierwszą serię widz rozkoszuje się masakrą i nagłymi zmianami osobowości bohaterów. Poszlaki, które zostawia nam autor ( kliknij: ukryte  Notatki na temat syndromu Hinamizawy) mogłyby zostać zmienione na jakiekolwiek inne i nie wpłynęłoby to recepcji serii. Krótko mówiąc, pierwsza seria rozpatrywana w oderwaniu od drugiej zdradza nam zbyt mało szczegółów, aby można było traktować ją jako coś więcej niż jak horror. Ale Kai powstało i rozczarowanie wtargnęło w serca widzów, którzy przyzwyczaili się do strasznego klimatu jedynki. Bo fakt faktem, Kai nie zachowało prawie nic z psychodelicznej i krwawej atmosfery poprzednika, ale czy to je od razu przekreśla? NIE! Motywacja do oglądania jest inna ( kliknij: ukryte  chęć odkrycia, czy Rika w końcu osiągnie swój cel, zamiast strachu), ale wcale nie słabsza. Jeżeli ktoś potrafi się przestawić z oglądania horroru na rozwiązywanie zagadek, to jestem pewien, że Kai przypadnie mu do gustu.

bez sensu, jestem na 4 odcinku, i chyba się zatrzymam.
Rozumiem dramat Riki, ale bez przesady. Zamiast przerażających scen (słodziutka dziewczyna z psychicznym śmiechem), to mamy Rikę która w kółko mówi o swoim przeznaczeniu, że umiera w kółko i te sprawy.

Może kiedyś obejrzę do końca, ale nawet nie jestem pewna, bo 1 cz było o niebo lepsza!!

A mnie przypadła do gustu bardziej ta seria niż pierwsza (nie mowie ze pierwsza mi sie nie podobala). Rika to najlepsza postać w całym tym anime , można powiedzieć że poznajemy jej prawdziwe oblicze w drugiej serii .
To anime jedno z lepszych jakie oglądałam w roku 2009 ,i wg mnie zasługuje na 10/10 .

Owszem drugi sezon jest słabszy nie trzyma w napięciu tak jak pierwszy czasami jest lepiej czasami gorzej ale mimo to jest idealnym dopełnieniem.
Skupia się już na czymś innym ogólnie jest bardziej nacechowany pozytywnymi emocjami kliknij: ukryte  chociaż i w tym sezonie będzie smutno bo przecież zanim bohaterowie staną przed ostateczną rozgrywką zginą kilka razy wystarczy porównać openingi albo utwory z soundtracku main theme (główne tematy muzyczne w anime) ten z pierwszego sezonu jest bardzo dołujący ten z kai za to jest podniosły dający nadzieje czyli coś na co nie mogliśmy liczyć w całym pierwszym sezonie oprócz końcówki która to wiadomo jak została zakończona na początku kai.
Najlepsza scena w kai i można powiedzieć punktem zwrotnym całej fabuły była  kliknij: ukryte  egzekucja wykonana przez Takano niby źle bo przecież znowu wszyscy giną ale z taką różnicą że pierwszy raz razem współpracowali a nie przeciwko sobie.
Końcowe odc są według mnie za bardzo „kolorowe” wszyscy jakoś za bardzo są przychylni i pomocni chociażby babcia sióstr Sonozaki w pierwszym sezonie nie miałem do niej dużego zaufania wręcz przez jakiś czas ją podejrzewałem o to co się działo w wiosce a w kai pod koniec to tylko miła staruszka. Mimo prawie stuprocentowego zakończenia fabuły i tak kilka wątków zostaje bez odpowiedzi może mało ważnych ale jednak ciągle mnie dręczących.

...bo zamiast za pierwszą część, wziąłem się od razu za drugą. Żeby nie było – chciałem od początku, ale tytuły podobne i się pomyliłem. Trochę śmiesznie, ale jak już się zorientowałem, stwierdziłem  – co mi tam, obejrzę. Nie wiedząc, co działo się w pierwszej części, początek (poza pierwszym odcinkiem) trochę ciężki, ale przetrzymałem. I dobrze. Bo podobało mi się… oprócz zakończenia. Fajnie, że fani zadowoleni bo wszystko niby wyjaśnione, ale oglądając ostatnie odcinki miałem wrażenie, że nikomu już nie chciało się ich robić i scenariusz idzie „byle do przodu” w sposób banalny. Klimat też siada niepotrzebnie. Bardzo popsuło mi to odbiór całości. Ogólnie daję 7 – trochę na wyrost, ale z kolei 6 tylko ze względu na nieszczęsną końcówkę byłaby krzywdząca. W bliżej nieokreślonej przyszłości sięgnę po pierwszą serię – mam wrażnie, że spodoba mi się bardziej od „dwójki”.

Moim zdaniem to jedno z niewielu anime (mówię tu o obu częściach jako całości), które po zakończeniu seansu nie pozostawia niedosytu – wyjaśnia się w 100%. W przypadku innej produkcji mógłby to być minus, ale tutaj fabuła została tak pociągnięta, że samodzielne domyślanie się o co właściwie chodzi nie bardzo miałoby sens.

Druga sprawa, druga część nie mogła być taka sama jak pierwsza. Gdyby scenarzyści ciągnęli motyw znany z epizodów pierwszej części dostalibyśmy nudną papkę nic nie wnoszącą do fabuły. A tak otrzymujemy bardzo dobre (pomimo kiepskiego, naiwnego zakończenia) zwieńczenie całej serii.

Zastanawia mnie jednak pewna rzecz. Przy rozdziale o  kliknij: ukryte  Shion mordującej/torturującej swoich przyjaciół na końcu tego epizodu, gdy umiera spadając z okna godząc wcześniej Keichiego nożem zjawia się w jego pokoju z gwoźdźmi i młotkiem, mimo że nikt nie przeżyłby upadku na beton z takiej wysokości. Dodatkowo na początku następnego odcinka ciało Keichiego z wyprutymi wnętrznościami odnajduje facet z kijem w wodzie…

W żadnej serii nie zostało to w żaden sposób wyjaśnione – czyżby wpadka scenarzystów?

według mnie druga seria to zaspokojenie tych wszystkich zebranych emocji i odpowiedź na nasze pytania dla tego uważam że ta seria jest równie dobra co pierwsza i tak cała seria higurashi jest u mnie na 1 miejscu i nic nigdy tego nie przebije heheh 1000/10

Dla każdego Europejczyka czy Amerykanina historia której głownym motywem jest walka z przeciwnościami to ograny banał. Całe Hollywood bazuje na tym schemacie. Nieco inaczej wyglada to w kulturze japońskiej, gdzie przez wieku utwalal się wzorzec poddania się przeznaczeniu, wzorzec biernej postawy. W tym kontekscie historia opisana higurashi no naku koro ni kai mozna odczytac jako polemikę z tym wzorcem. Dlatego nie nazwę tej historii ani banalną ani cukierkową. Ta historia jest zanurzona w kulturowy kontekst nie do końca zorzumiały dla nas

Nie wiem czego się wszyscy czepiają, seria jest mniej straszna od pierwszej ( w zasadzie to nie jest straszna), ale i tak jest fajna, nie jest to już horror/dramat, ale bardziej dramat. Podoba mi się tylko trochę mniej od pierwszej serii.

To odniesienie do mojego komentarza z poprzedniej serii.
Tak, ale tu raczej już mnie nikt ćwiartować nie będzie. Po dłuższym zastanowieniu dobrnęłam do końca 2 serii i od razu po pierwszych odcinkach dostałam prawym sierpowym – co stało się z klimatem? Kolejne odcinki przywaliły mi lewym sierpowym – mimo ze te „zue” emocje mi sie z ekranu nie wylewały przy I serii, ale jednak jakieś tam były przy to przy Kai zaniknęły kompletnie.A już totalnie rozwaliły mnie na łopatki całe te dziecinne i totalnie nie w stylu I serii i nie takie psychodeliczne rozwiązania jakie nam podłożyli pod nos ... Kosmici? Wojsko? Spisek ... Litości! Moje jeszcze tu wkleją jakiś ninja i roboty! W ziemie mnie wgniotło z tym wojskiem, a postacie naprawdę dużo straciły, wszystkie te bitwy i bitewki były strasznie rozciągnięte i dziecinne do kwadratu. Podobał mi sie ten nowy motyw z przeznaczeniem ale ileż można wałkować to samo w kółko? Dobijało mnie użalanie się na tym całym przeznaczeniem ... Jakby tak zebrać do kupy to co było sensowne w tej serii to zamiast 24 to wyszło by jakieś +/- 14 odcinków, po grzyba tak to rozwlekać?

Postacie 5/10
Muzyka 8/10
Grafika 6/10
Fabuła .../10 – to tak jakby oceniać coś czego nie ma…
Ogół 6/10

Podliczając te sierpowe to właśnie jestem zmasakrowana 6 stóp pod ziemią…naprawdę myślałam ze będzie lepiej…

Przez 3 tygodnie obejrzałam najwyżej 4 odcinki. 2 odcinek… pomyślałam: „Boże, czy to jest fanserwis?”
No i niestety sprawdziło się. Niby są te żarty, które były w poprzedniej serii, ale kompletnie nie ma tego, co było wtedy. Nie, nie, nie i jeszcze raz nie.
Można obejrzeć, żeby dowiedzieć się jak kończy się cała historia, ale radzę nie, bo po prostu zamiast świetnego anime, dostajemy popłuczyny, po, NAPRAWDĘ dobrej, pierwszej serii.

To jest przykład anime, które jest świetne… Nic dodać nic ująć… Warto wziąć pod uwagę, świetne, nie znaczy najlepsze :P B

Higurashi no Naku Koro ni Kai… to jedno „Kai” a tyle zmienia.
Juz od pierwszej sceny z Hanyuu cos mi nie pasowalo w kontynuacji tego swietnego anime. Jakies takie naciagane to wszystko bylo. Absolutnie wszystkie postaci stracily swoj demoniczny pierwiastek, a cala obawa zwiazana z tajemnica, nieznajomym, niepojetym – to wszystko ulecialo i stalo sie zwyczajnie biznesem.
Ogolnie postaci niby te same, ale nie ma zadnego zaakcentowania osobowosci glownych bohaterow. Hanyuu jest kopia Riki, cala reszta to takie cienie osob, ktore raczyly nas swoimi tekstami i zachowaniem w pierwszej serii. Jedyne, co jest poprawione odnosnie postaci, to rozwiniecie watkow doroslych – bohaterow spoza grupy przyjaciol (zwlaszcza przypadl mi do kustu Akasaka xD).
Grafika faktycznie znacznie poprawiona, ale muzyka i dzwiek ogolnie? CO SIE DO DIABLA STALO Z TYM GENIALNYM WRECZ OPENINGIEM??? Niepokojaca muzyka, jaka rozpoczynala kazdy epizod przerodzila sie w kontynuacji w pioseneczke z „Domowego Przedszkola”! Tragedia… Co gorsza niepokojacy dzwiek cykad, ktory nam czesto towarzyszyl w pierwszej serii niemal calkowicie zamilkl… zamiast tego mamy w kolko powtarzane najbardziej osobliwe teksty z pierwszej serii w stylu „Chce cie wziac do domu” (srednio 2 razy na epizod), „Ni­‑pah!” (4 razy) itp. W scenariuszu zabraklo polotu, a wszystko, gdzie 'nie wiadomo co teraz' zostalo zalatane tym, co juz znane.
Fabula i klimat… zupelnie inne niz poprzedniczka. Nie zaszkodziloby bardziej, gdyby po prostu nadal byl to zestaw 5 lub 6 opowiesci pozornie niepowiazanych i nie wyjasniajacych niczego. Ogolnie zawiodlem sie.
Jednak nie moge powiedziec, ze seria ma same wady. Zalety sa z jednej strony trudno dostrzegalne, poniewaz jest duzo gorsza niz poprzedniczka i sporo sie po niej spodziewa, jednak z drugiej strony poprzedniczka winduje ja juz na okreslony poziom.
Pomimo banalnosci calej serii, srednio skomplikowanego zakonczenia, to jednak czas nie byl stracony do konca. Ciesze sie, ze wiem, co sie dzialo w Hinamizawie. Mam nadzieje, ze jesli bedzie kontynuacja, to juz w czasach doroslosci i nie bedzie tak cukierkowa, jak "...Kai”.
6/10. W sumie warto obejrzec, ale bez podniecania sie.

Druga część miała przyjemny klimat i dobrze się oglądało, ale ilość głupawych wręcz zachowań i motywów – na czele ze wszystkim, co wiąże się z walką z żołnierzami – sprowadziła to anime w moich oczach na dno. Oryginalność pierwszej serii zupełnie gdzieś odpłynęła, zostaje jedynie cukierkowa i straszliwie infantylnie przedstawiona (czasem czułem się jak grając w Mario – przeciwnik uderzony albo nawet nabrany na pułapkę to przeciwnik wyeliminowany, nawet na wiele godzin…) historyjka, choć ma ten plus, że wszystko z pierwszej serii wyjaśnia bardzo dobrze.
Ach, i animacja czasem dawała się we znaki, aczkolwiek to tylko w paru miejscach.
Ogólnie 5, może 6 na 10. Zdecydowanie bardziej polecam przeczytać streszczenie, a zaoszczędzony czas ewentualnie poświęcić na ponowną obejrzenie jedynki.

Druga seria tego anime ma zupełnie inny charakter – jest to bardziej seria detektywistyczna z wątkami politicalfiction i nadprzyrodzonymi mocami w tle. Pewnie wielu fanów pierwszej serii zawiadło – mnie nie.Dla mnie seria Kai jest naturalnym dopełnieniem zdarzeń i to w dobrym wydaniu. Ocena 9/10
po pierwszej serii już nic chyba nie zasługuje na 10

Niestety muszę się zgodzić z recenzją JJ. Seria Kai bezlitośnie skopała opinię poprzedniej, która szczerze mówiąc była arcydziełem. Rozwiązania zostały pokazane w naprawdę nędzny sposób, a bohaterowie stali się nijacy. Minus zaliczam też zakończenie Kai.  kliknij: ukryte  Od kiedy grupa jakiś dzieciaków pokonuje z łatwością doświadczoną jednostkę militarną? Hę?
Przykro mi, ale daję 4/10, bo zdecydowanie seria była poniżej moich oczekiwań.

Całkowicie się z JJ zgadzam – od początku dziwił mnie zachwyt nad Kai. Pierwsze Higurashi kazało mi przewartościować wszystko co dotychczas widziałem w anime, wstrząsnęło mną i przeraziło. Niedomknięcie historii i element (pokaźny) niedopowiedzenia dodawały serii blasku. Natomiast Kai… Jest dokładnie tak, jak spostrzegawczy recenzent napisał – nie tylko jest pozbawione atmosfery jedynki, dużo słabsze, infantylne, miałkie i wcale nie straszne, ale również zepsuło serię pierwszą. Racjonalne rozwiązania podane w Kai są łopatologiczne, infantylne i mało satysfakcjonujące. Wolałem własne teorie wysnute z fragmentarycznej, poszarpanej i jakże genialnej serii pierwszej. Aż strach myśleć, co będzie się działo w kolejnej, trzeciej serii OAV. A na komentarz mojego poprzednika:" dlaczego dopuściliście tę recenzję” odpowiem tak: cóż, panuje wolność słowa, a co więcej, nie każdy musi się zachwycać tym, czym zachwycają się wszyscy.

Nie wiem dlaczego dopuściliście tą recenzję JJ do publikacji no, ale cóż to wasza sprawa.
Uważam że II sezon nie tyle że nie był gorszy gdyż on był po prostu lepszy. Poprawie uległa kreska, muzyka na tym samym poziomie. W I sezonie były same tajemnice, a tutaj ładnie się wszystko wyjaśnia. Nic więcej chcieć nie można. Anime 9/10. Ale to że znajdą się krytykanci również najlepszych anime to trzeba być dla nich tolerancyjnym i im wybaczyć.

Recenzja jak najbardziej słuszna. Kai nie tylko nie miało już tego elementu zaskoczenia, ba, nawet potwierdziła moje przypuszczenia co do tego, DLACZEGO tak się dzieje w tej hinamizawie,a cała pierwsza seria udowadniala mi, że się mylę. I to po mistrzowsku.

A tu takie rozczarowanie i podanie na tacy wszystkiego. Nie cierpię jak główna postać anime tłumaczy fabułę swoimi słowami, zupełnie jakby widz był zbyt tępy, by wywnioskować to wszystko z obrazu.

Poza tym druga część zdecydowanie była bardziej cukierkowa, mniej tu przemocy, psychozy i tego wszystkiego, co było w jedynce.

Tym razem wyjątkowo zgadzam się z recenzentem w całej rozciągłości.

Kocham obie serie i bardzo mnie cieszą tak pozytywne recenzje i wysokie oceny. Anime jest skonstruowane z takim wdziękiem, i tak różnorodne (jak chociażby różny klimat obu serii), a główne postacie tak fantastyczne (nigdy nie zdarzyło mi się, żebym polubiła w równej mierze i tak mocno wszystkie postaci, zwykla faworyzowałam „tych złych”) jak w żadnym innym. Bardzo mnie wciągnęło i zmusiło wręcz do dopingowania bohaterom.

Btw. Anime propaguje również zdrową rozrywkę xD Akcja dzieje się w 83 roku, nie było wtedy gier komputerowych, telewizyjnych show i innych, zresztą, akcja działa się na wsi. Odcinki poświęcone „punish game” dają nam fantastyczny przykład jak można bawić się na świeżym powietrzu xD a ci bochaterowie, jak się wczuwają w te zabawy xD (jak np. w pewną odmianę berka ;) )

Oglądałem Kai w trakcie gdy było emitowane w telewizji i muszę zaznaczyć że to dość dziecinne rozwiązanie akcji czyli walka z oddziałem specjalnym niekoniecznie musiało być zaplanowane w początkowym scenariuszu. Trzykrotnie emisje w telewizji wstrzymano ze względu na nieodpowiednią treść i kilka incydentów które zdarzyły się w Japonii kliknij: ukryte  (min. ten, w którym córka komendanta policji odrąbała mu głowę tasakiem gdy spał bo porzucił jej matkę i związał się z inną co bezpośrednio wiązano z wpływem Higurashi, lub trochę mniej wiązany z serią incydent z nożownikiem w autobusie)
co wpłynęło prawdopodobnie na ocenzurowanie serii przez samych autorów. Jeśli ktoś nie wierzy niech sam poszuka i sprawdzi zanim bezpodstawnie skrytykuje drugi sezon za mniejszą ilość brutalnych i mrocznych scen…

Czytając komentarze, o tym ze 2 seria stracila klimat szalenstwa i okrucenstwa, zastanawiam sie jak oni by to zrobili? Co znowu 4 rozdzialy o tym jak popadaja w szalenstwo i sie morduja nawzajem, niee to wkoncu zrobi sie z tego tandeta. Ta seria byla odpowiedzia i w przeciwienstwie do 1 serii, jak bylo napisane w recenzji, gdzie po obejrzeniu anime mozna bylo dostac kaca moralnego i pokazywalo ciemne zakamarki ludzkiej natury, to 2 seria miala za zadania pokazac ze jest tez ta dobra strona i ona moze wygrac. Nie gralem w gre i nie wiem jakie jest wlasciwe zakonczenie tego anime pozostaje czekac do 3 serii.
Jednak musze sie do jednego – tez zgodzic z niektorymi komentarzami:  kliknij: ukryte  Ta walka i pułapki Satoko oraz nieporadnosc Ya…costam byla przedstawiona w sposob dziecinny i mozna bylo to lepiej rozwiazac. Moja ocena to 10/10 pierwsza seria 9/10 druga.

Początek bardzo obiecujący, środek zadowalający, koniec… no nie wiem, ktoś wymienił całą ekipę tworzącą to anime i zastąpił ją bandą idiotów?  kliknij: ukryte  Piątka dzieci w walce z wyszkoloną jednostką militarną… Co za kretyn wymyślił coś takiego. Aż dziwne, że nie dorzucono mechów, choć może Kamehameha by się lepiej sprawdziła. W porównaniu do pierwszej serii porażka, jednak gdyby zapomnieć na chwilę o poprzedniej części to Kai jest całkiem dobrą pozycją, tak do 20 odcinka. W sumie 8/10.

O ile „solucja” nie wciągnęła mnie aż tak jak pierwsza seria, to nie zgadzam się z opinią iż kontynuacja „psuję” klimat. Szczerze mówiąc zakończenie serii bardzo mnie ucieszyło.  kliknij: ukryte  W końcu rzadko kiedy trafiają się horrory z happy endem ;]

Zgadzam sie ze stwierdzeniem, że obie serie należy oceniać jako calość.

Powiem szczerze, że „solucja” baaaaardzo mnie zaskoczyła w niektórych momentach, mimo, ze wszytslo wydawalo mi sie wrecz oczywiste:)

Na plus dla Kai, jak dla mnie, przemawia właśnie zmiana klimatu, szczerze powiedziawszy nie miałbym ochoty przyjmowac kolejnej aż tak dużej dawki brutalności, mimo że sceny te jakoś nie zrobiły na mnie większego wrażenia.
To co mnie zdziwiło, to fakt że nadzieja na pokonanie losu odżywa i jest tak silna – a dobrze wiemy, ze kultura wschodu oparta jest raczej na nieuchronności losu :)

Jak dla mnie (obydwie serie) oceniam na 8,5/10

Od ponad pół roku nie oglądałem żadnego anime (a to dużo, bo oglądałem w dość dużych dawkach) i mogę powiedzieć, że już wiem dlaczego tak bardzo kocham anime :]

Higurashi No Naku Koro ni kai jest świętną kontynuajcą pierwszej części. Praktycznie wszystko co było przedstawione wcześniej się wyjaśnia.

Jak najbardziej zgadzam się z recenzentem i oceną ;)

Jednakże, aaaale… jest jakieś aaale.
Otóż nurtują mnie wciąż pewne rzeczy. Nie mówie już o tym, co było napisane we wcześniejszych komentarzach, że jest jakieś alternatywne zakończenie, oryginalne, i że dużo rzeczy pozostało z mangi/gry na ps2.

Chodzi mi o wydarzenia wprost z anime.  kliknij: ukryte  Już pomine to, dlaczego Rika miała u swego boku Hanyuu (Boga) i dlaczego wciąż resetował się świat po jej śmierci, pewnie ma to jakieś wytłumaczenie jeśli by wziąć pod uwage mangę i grę… nie wiem, nie czytałem nie grałem. :p

Ale nurtuje mnie jedno, mianowicie wydarzenie z pierwszego sezonu. Otóż jak wszyscy ( chyba :P) pamiętamy, Keichii tuż na początku opowieści i tuż przed swoją śmiercią, napisał list i go swochował za… zegarkiem o ile pamiętam. Potem dowiadujemy się, że list został znaleziony przez policje, ale kawałek listu jest urwany.

No i za cholere nie moge sie dowiedzieć, dlaczego! Dlaczego ten skrawek i przez kogo został zerwany! Ma ktoś pojęcie? Chętnie się dowiem!

Pozdrawiam ;]
PS. celowo nie zakryłem „hide” części o Keichii, ponieważ piszę w komentarzach do Kai, a kto oglądal Kai, zna wydarzenia z I sezonu :)
Także, moderatorze/orko, nie krzycz :P

Niezwykle te serie (bo osobno nie ma ich co oglądać i oceniać) przypadły mi do gustu i odetchnęłam z ulgą, bo klimat nie jest już aż tak psychodeliczny jak w 1. części. Podobają mi się rozwiązania różnych wątków  kliknij: ukryte  takich jak Syndrom Hinamizawy czy zniknięcie Satoshiego w Higurashi ... Kai. Polecam!

Anime jest takie jakie być powinno. Wszystkie nadzwyczajne/niezrozumiałe/brutalne/bezwzględne zachowania bohaterów z 1 części zostały w logiczny sposób przedstwaione w Kai. Nie było tu znów „schiz” ponieważ sama kontynuacja zmieniła się z mrocznego horroru detektywistycznego, na Anime akcji w której zostają wkońcu rozwiązane pytanie tak badzo nurtujące widzów.  kliknij: ukryte  Seria pierwszej połowy Kai'a została poświęcona Rice i jej zmaganie się z fatum. Fatum które potrafi zniszczyć każdą nadzieję. Jak w 1 częśći Anime dawało do zrozumienia, że przeznaczenie jest niezwyciężone i stałe, tak też 2 część pokazuję iż poddanie się oznacza porażkę, a szansa jest puki jest nadzieja. Druga część serii Kai'a zmieniła się wczystą akcję. To już nie horror to walka głównych bohaterów o przetrwanie. Akurat fragment walki „dzieci” z siłami specjalnymi można traktować z przymrużeniem oka. Wkońcu można sobie to wytłumaczyć w taki sposób, że nasi bohatrowie toczyli swój los od ponad stu lat, ich zdolności „zabójców” wzrastały, intuicja i refleks się rozwijał i podświadomie przenosił się wraz z każdym następnem „resetem”;)

Ja was ludzie nie rozumiem. Tak narzekaliście w pierwszej serii, że nic się nie wyjaśnia, że wszystko skomplikowane, żądaliście wręcz 2 sezonu i odpowiedzi na pytania. A teraz mówicie, że wyjaśnienia popsuły cały klimat itp, 1 część Higurashi- zagadka, 2 część – rozwiązanie. Proste. A to, że w Kai nie było tych sadystycznych scen chyba was rozczarowało. No ale kiedyś ludzie wymachujący tasakami męczą się tym machaniem. xD
Dla mnie 9/10.

Nie grałem w grę (przetłumaczył to ktoś w ogóle?), nie wiedziałem więc, jak się to wszystko skończy. Oczywiście podejrzewałem, jaki charakter będzie miało zakończenie serii i w tej kwestii się nie pomyliłem.

W scenariuszu tkwił spory potencjał, podczas realizacji nie został jednak w pełni wykorzystany. Na mojej ocenie zaważyło głównie to, co ktoś już wcześniej w komentarzach napisał: koszmarna wręcz  kliknij: ukryte  walka grupki dzieciaków z oddziałem Yamainu – tej tandety nic nie może wytłumaczyć. Nie wiem, na ile to wina trzymania się ściśle oryginału, a na ile radosnej twórczości osoby odpowiedzialnej za adaptację scenariusza, ale nie ma to większego znaczenia. Niektórych kawałków po prostu nie dało się oglądać, a ponieważ kawałki te nieszczęśliwie miały miejsce pod koniec serii, miały wpływ na moją ocenę całości.

Pierwsza seria jest nie tylko inna, jest też po prostu lepsza.

A mnie się bardzo Kai podobał ^_^ Owszem miał inny klimat niż poprzedniczka, ale według mnie to na plus, bo trochę nudno by było gdybyśmy znowu dostali to samo. W końcu trzeba rozwiązać tę zagadkę nie? W dodatku będzie kolejna seria ;)

Całkowicie nie zgadzam się z recenzją. Pierwsza seria – owszem, była wspaniała. Klimat szaleństwa, ciekawa fabuła… To wszystko znika w kai. Przez pierwszą połowę drugiego sezonu zastanawiałem się, czy anime tworzyło to samo studio. Czy kogoś naprawdę bawiły „perypetie” dzieci walczących o sprawiedliwość przeplatane z wywodami małej riki? Co chwile krzyczeli „Damy Rade”! Normalnie jakbym oglądał magical girls. Do tego co epizod rika musiała powtarzać kilka razy swoją kwestię --> „Nie możemy uciec przed przeznaczeniem…”, by potem mówić „Może tym razem uda nam się pokonać przeznaczenie” (or something like that – oglądałem na bieżąco więc nie pamiętam ;p). I tak w kółko. Troszkę to irytuje ^^. Higurashi zabrano dwie podstawowe cechy – brutalność, tajemniczość i szaleństwo. Bez tego anime nie prezentuje się zbyt dobrze.

Chociaż jestem OGROMNYM fanem pierwszej „części” – tak kai całkowicie zniszczył mój obraz serii.

Wg mnie mroczny klimat utrzymywał się do konca rozdziału o masakrze(nie mam głowy do pamiętania japońskich nazw rozdziałów) A potem było coraz ciekawiej, jak chodzi o rozwiązanie głównego wątku, ale klimat na tym troche stracił. Jednocześnie nie można winić twórców za to, bo seria nie może składać się z samych rzezi przecie(nie żebym krytykował fanów elfen lied czy coś ;p) i mam nadzieję, że trzeci sezon zafunduje kolejną zmiane klimatu(oby na lepsze).

Seria jako całość jest fenomenalna. Co do 3­‑go sezonu to pozostało sporo materiału. Saikoroshi­‑hen, Taraimawashi­‑hen, Tsukiotoshi­‑hen, wiele krótszych. No i co najważniejsze Miotsukushi­‑hen tzw. prawdzie zakończenie Higurashi.

Nie zgadzam się, protestuję!

Zawyżona ocena. Fabularnie dużo gorsze od pierwszej części, miejscami łapałem się na tym, że przestawałem myśleć o tym anime jak o „Cykadach” tylko jak o jakiejś dennej haremowej komedii o przyjaźni blablabla… Tak, klimat którego namiastka była wyczuwalna na samym początku zanikł. Końcówka to istne przegięcie  kliknij: ukryte  przecież wszyscy wiedzą, że wyszkolone i uzbrojone po zęby oddziały militarne nie maja szans w walce z grupką smarkaczy, prawda? Rozwiązanie historii również zawiodło. Z zapowiadanego w pierwszej części i pierwszym odcinku Kai trzęsienie ziemi okazało się ledwie… no nie wiem czym, w każdym razie było słabo. Do tego sama historia naprawdę została straszliwie rozciągnięta. Ten materiał dało by się zmieścić w jakieś 8 odcinków. Do tego niektóre wątki były zwyczajnie nieciekawe. Ok, do muzyki nic nie mam, wszystko jest na swoim miejscu, jak w pierwszej serii. No i na koniec, największy szok. IMO to anime nie zasługuje już na etykietkę Horror. Gdzie się podział klimat pierwszej części i fiksacje bohaterów, co? To anime już nie straszy! Uff, ale to jednak da się o dziwo wybaczyć. To było do przewidzenia, w tej serii nie ma już miejsca na tajemnice, psychozy…

Ok, sprawa prezentuje sie tak. Gdyby oglądać po sobie obie serie, to pierwsza broni się wspaniale a druga niemiłosiernie kuleje. Ale, jeżeli by urządzić sobie seans mieszany, ze wszystkimi odcinkami puszczonymi wg. schematu „pytanie – odpowiedź”, wyszła by z tego na prawdę imponująca całość.

Grafika – 4/10
Muzyka – 8/10
Postaci – 7/10
Fabuła – 6/10

Ogółem – 6+/10

Tak, uważam że wszystkie oceny w recenzji są bardzo zawyżone. A nowe „Cykady” rozczarowują. Czekamy na 3 sezon. Amen.

Dobra dopełnienie pierwszej serii, aczkolwiek klimat jest tu znacząco odmienny i nie ma już tego sadystycznego charakteru. Druga seria jest jedną wielką odpowiedzią na zagadki pierwszej, więc to uzasadnione. Mimo wszystko całe higurashi traci sporą część swojego uroku po obejrzeniu drugiego sezonu.

Naprawde dobra kontynuacja pierwszego sezonu, polecam każdemu, napewno nikt nie będzie się przy Cykadach nudził.

W mojej 10­‑cio punktowej skali daje temu anime 73 ;D